Ryby – znaczenie w żywieniu człowieka,
popularność, przetwarzanie, wartość odżywcza,
zanieczyszczenia, oznakowanie na etykietach.
Wartość odżywcza
• Pełnowartościowe białko(zawartość 16-20%)
• Składniki mineralne: fosfor, cynk, selen, jod,
potas, wapń i magnez oraz cenne witaminy
z grupy B, witaminę A i D.
• Kwasy Omega-3 (NNKT)
– Kwas alfa-linolenowy (C18:3) – powstają z niego
→ kwas eikozapentaenowy (EPA, C20:4) →
dokozapentaenowy, (C22:5) →
dokozaheksaenowy (DHA, C22:6)
Gatunek
ryby
Wartość
energetyczna
(kcal)
Białko
(g)
Tłusz
cz
(g)
Kwasy tłuszczowe
omega-3 (g)
Dorsz
78
17,7
0,7
0,18
Karp
110
18
4,2
0,28
Łosoś
201
19,9
13,6
3,41
Makrela
181
18,7
11,9
2,00
Śledź
161
16,3
10,7
1,41
Tuńczyk
137
23,7
4,6
1,08
Sola
83
17,5
1,4
0,2
Szczupak
82
18,4
0,8
0,28
Okoń
82
18,4
0,8
0,05
Halibut
224
42,4
4,7
1,07
Węgorz
278
15
24,5
1,49
Flądra
83
16,5
1,8
0,36
Pstrąg
strumienio
wy
97
19,2
2,1
0,44
Pstrąg
tęczowy
160
18,6
9,6
2,51
Mintaj
73
16,6
0,6
0,18
Rola kwasów Omega - 3
• Synteza hormonów tkankowych (eikozanoidów):
prostaglandyny, tromboksany oraz leukotrieny.
Badania dowodzą że hamują rozwój komórek
nowotworowych.
• Badania nad rolą kwasów Omega-3
– brak odpowiedniej ilości kwasów tłuszczowych omega-3 w
organizmie wiąże się m.in. ze schorzeniami:
emocjonalnymi, hormonalnymi, metabolicznymi, układu
odpornościowego, umysłowymi, układu krążenia,
dermatologicznymi, układu nerwowego, gastrycznymi i
nowotworami.
– Badania epidemiologiczne (Eskimosi i Japończycy – kwasy
omega-3 i omega-6, zachorowalność na nowotwory)
Ciąża a kwasy Omega-3
• Podwyższone zapotrzebowanie
• Dzieci kobiet, które uzupełniały swoją
dietę w ciąży kwasami Omega 3
wykazują wyższy poziom inteligencji od
innych swych rówieśników aż o 19 %,
niższy poziom agresji, mniejsze trudności
z zasypianiem, obniżenie poziomu
frustracji oraz gniewu.
Depresja poporodowa i stężenie DHA i EPA
• kwas Eikozapentaenowy (EPA) i kwas
dekozaheksaenowy (DHA), konieczne do prawidłowego
rozwoju i czynności siatkówki oraz mózgu. Do rodziny n-
3 zaliczany jest także kwas linolenowy(ALA), który jest
niezbędny do prawidłowego rozwoju komórek układu
nerwowego i rozwoju siatkówki oka.
• Poziom EPA i DHA oraz ich wzajemne proporcje w
tłuszczu rybim zależą od: gatunku i stanu
fizjologicznego ryby oraz od pory roku i akwenu połowu.
• Ryby z zimnych północnych mórz i oceanów zawierają
więcej EPA, a z południowych są bogatsze w DHA.
• Kwasy tłuszczowe wielonienasycone o długim
łańcuchu, z rodziny n-3, w dużych stężeniach
występują w tłuszczu ryb morskich.
• Z mięsa: śledzi, sardynek, sardeli otrzymywane są
oleje rybie. Uzyskuje się je z tkanki podskórnej i
kości, z tkanki mięśniowej lub całych ryb.
• Trany otrzymuje się z wątrób ryb chudych (dorsza,
halibut) Jest on bogaty w kwasy tłuszczowe,
witaminę A i D oraz cholesterol.
• Oleje o wysokim stężeniu kwasów tłuszczowych n-3
(single ceell oils) pozyskuje się z hodowli mikroalg i
glonów morskich.
Olej z wątroby rekina
• alkoksyglicerole (lipidy estrowe),
– własności antyutleniające,
– stymulują hematopoezę,
– Stymulują produkcję przeciwciał,
– Stymulują fagocytozę i apoptozę
komórek nowotworowych.
Rtęć w organizmie
• Rtęć, w środowisku wodnym, wiąże się w formę organiczną –
metylortęć.
• Dostaje się do organizmu ryby bezpośrednio poprzez skrzela,
jednak głównym “źródłem” rtęci dla ryb jest spożywany przez
nie pokarm.
• Ma tendencję do kumulowania się w ciele ryby. Dlatego istotne
jest czy spożywa się starsze ryby, oraz czy są to drapieżniki
które żywią się dużą ilością mniejszych ryb.
• W celu minimalizacji ilości wprowadzanej rtęci do organizmu,
przed spożyciem ryby należy oczyścić i wypatroszyć ponieważ
rtęć kumuluje się we wnętrznościach – głównie w wąrtobie.
Natomiast metody takie jak pieczenie oraz grilowanie,
polegające na wytopieniu tłuszczu, jakkolwiek skuteczne w
wypadku usuwania zanieczyszczeń innymi chemikaliami, w
przypadku rtęci nie skutkują, gdyż wiąże się ona wyłącznie w
mięśniach ryb.
Przykładowe zawartości rtęci w
wybranych gatunkach ryb na
podstawie danych opublikowanych
przez Instytut Żywności i Żywienia:
Przetwory rybne
• Procesy utrwalające, a utrata
składników odżywczych