Wolność wyboru i
wykonywania zawodu
Regulacja konstytucyjna i prawno-
międzynarodowa
Art. 24.
Praca znajduje się pod ochroną
Rzeczypospolitej Polskiej. Państwo
sprawuje nadzór nad warunkami
wykonywania pracy.
Ochrona pracy jako zasada
ustrojowa
Art. 65.
Każdemu zapewnia się wolność wyboru i wykonywania
zawodu oraz wyboru miejsca pracy. Wyjątki określa ustawa.
Obowiązek pracy może być nałożony tylko przez ustawę.
Stałe zatrudnianie dzieci do lat 16 jest zakazane. Formy i
charakter dopuszczalnego zatrudniania określa ustawa.
Minimalną wysokość wynagrodzenia za pracę lub sposób
ustalania tej wysokości określa ustawa.
Władze publiczne prowadzą politykę zmierzającą do
pełnego, produktywnego zatrudnienia poprzez realizowanie
programów zwalczania bezrobocia, w tym organizowanie i
wspieranie poradnictwa i szkolenia zawodowego oraz robót
publicznych i prac interwencyjnych.
Ujęcie podmiotowe
Art. 23 PDPC
„Każdy człowiek ma prawo do pracy,
do swobodnego wyboru zatrudnienia,
do sprawiedliwych zadawalających
warunków pracy i do ochrony przed
bezrobociem”.
Standardy
prawnomiędzynarodowe
Art. 6 MPPSKiG
obowiązek państw do uznania prawa do
pracy, „które obejmuje prawo każdego
człowieka uzyskania możliwości
utrzymania się poprzez pracę
swobodnie wybraną lub przyjętą”.
Art. 8 MPPOiP – zakaz niewolnictwa,
poddaństwa, pracy przymusowej i
obowiązkowej
Standardy
prawnomiędzynarodowe
Konwencje MOP
Nr 29 dotycząca pracy przymusowej
lub obowiązkowej
Nr 105 dotycząca zniesienia pracy
przymusowej
Art. 4 EKPCz – zakaz pracy
przymusowej i obowiązkowej,
poddaństwa i niewolnictwa
Standardy prawnomiędzynarodowe
Artykuł 15
Wolność wyboru zawodu i prawo do podejmowania
pracy
Każdy ma prawo do podejmowania pracy oraz
wykonywania swobodnie wybranego lub
zaakceptowanego zawodu.
Każdy obywatel Unii ma swobodę poszukiwania
zatrudnienia, wykonywania pracy, korzystania z prawa
przedsiębiorczości oraz świadczenia usług w każdym
Państwie Członkowskim.
Obywatele państw trzecich, którzy posiadają zezwolenie na
pracę na terytorium Państw Członkowskich, są uprawnieni
do takich samych warunków pracy, z jakich korzystają
obywatele Unii.
Karta Praw Podstawowych
UE
Związek z innymi przepisami:
art. 24 -ochrona pracy
art. 20 - dialog i współpraca partnerów
społecznych jako podstawa ustroju
gospodarczego
zasada równości (art. 32) i jej szczególne
odniesienie do zakazu różnicowania
uprawnień pracowniczych ze względu na
płeć (art. 33 ust. 2).
Konstytucyjna regulacja
wolności pracy
art. 60 - dostęp do służby publicznej,
art. 66 - warunki pracy i czas pracy
art. 68 - pomoc w razie bezrobocia
art. 69 - obowiązki władz publicznych w
zakresie udzielania osobom
niepełnosprawnym pomocy m.in. w
przysposobieniu do pracy),
art. 71 ust. 2 - ochrona pracy kobiet w ciąży
i po porodzie
Konstytucyjna regulacja
wolności pracy
Ani art. 65, ani żaden inny przepis
konstytucji nie mówi o „prawie do
pracy" rozumianym jako
podmiotowe prawo jednostki,
któremu odpowiada obowiązek władz
publicznych do zapewnienia miejsca
pracy
Gwarancja prawa do pracy nie do
pogodzenia z zasadą gospodarki
rynkowej
Wolność pracy czy prawo do
pracy?
Inne ujęcie „prawa do pracy” -
art. 65 ust. 5
„prawo do pomocy w staraniach o
pracę i w uzyskaniu kwalifikacji
zawodowych”
„prawo do korzystania z efektów
polityki prowadzonej przez państwo
w celu osiągnięcia możliwego
pełnego zatrudnienia”
Wolność pracy czy prawo do
pracy?
podmiotowe prawo o charakterze
negatywnym, gdyż gwarantuje
każdemu człowiekowi wolny od
ingerencji państwa wybór zawodu lub
zatrudnienia”
art. 65 ujmuje wolność pracy w
kategoriach wolności osobistej, z
której nie wynika roszczenie o
zatrudnienie
Charakter wolności pracy
Wszelka pracę zarobkowa na rzecz innego
podmiotu bez względu na formalne
zakwalifikowanie stosunku łączącego te
podmioty.
Obejmuje także pracę zarobkową
wykonywaną przez osoby pozbawione
wolności bez względu na charakter stosunku
prawnego w ramach którego praca ta jest
wykonywana - wyrok TK P 20/09
Konstytucyjne pojęcie
„pracy”
Świadczenie pracy w ramach
zatrudnienia, obejmującego:
stosunek pracy (zawarty na podstawie
umowy o pracę, powołania, mianowania,
wyboru, spółdzielczej umowy o pracę),
inne formy zatrudnienia (na podstawie
umów cywilnoprawnych – zlecenia, agencyjnej,
o dzieło, menadżerskiej, czy umowy
nienazwanej)
wykonywanie zawodu, w tym także
zawodów zaufania publicznego
Konstytucyjne pojęcie
„pracy”
Zasada wolności pracy w jej
ujęciu pozytywnym „obejmuje
zarówno możliwość wyboru rodzaju
pracy (aspekt kwalifikatywny),
wyboru pracodawcy (aspekt
podmiotowy), jak i decydowania o
miejscu zatrudnienia (aspekt
przestrzenny)” (wyroki TK z 21 maja
2002 r., K 30/01, z 27 lipca 2006 r.,
SK 43/04).
Aspekt pozytywny i negatywny
wolności pracy
Swoboda wyboru pracodawcy
oznacza:
możliwość wyboru podmiotu
zatrudniającego,
zmiany czy rezygnacji z zatrudnienia,
pozostawania więcej niż w jednym
stosunku pracy, a więc
podejmowania dodatkowego
zatrudnienia
Aspekt podmiotowy wolności
pracy
Możliwość ustanowienia w drodze umowy
ograniczeń w zakresie podejmowania przez
pracownika dodatkowych zajęć
zarobkowych w postaci względnego zakazu
wyrażającego się w konieczności uzyskania
zgody pracodawcy.
wolności pracy to także wolność
zobowiązania się od powstrzymywania od
zatrudnienia lub wykonywania pracy
Aspekt podmiotowy wolności
pracy
Wyrok SN z 14 kwietnia 2009 r., III PK
60/08
umowny zakaz dodatkowego zatrudnienia
stanowiący konkretyzację obowiązku
dbałości o dobro zakładu pracy nie
narusza zasady konstytucyjnej (art.
65 ust. 1), ponieważ nie wynikają z niej
bezpośrednie obowiązki po stronie
pracodawcy.
Aspekt podmiotowy wolności
pracy
Wprowadzenie generalnego zakazu
podejmowania dodatkowego
zatrudnienia czy ograniczeń w
podejmowaniu dodatkowego
zatrudnienia byłoby zarówno
niezgodne z art. 65 ust. 1, jak i
standardami międzynarodowymi.
Aspekt podmiotowy wolności
pracy
Ograniczenia wolności pracy w
zakresie możliwości dodatkowego
zatrudnienia w obowiązującym
ustawodawstwie:
dotyczą administracji publicznej,
funkcjonariuszy służb mundurowych,
przepisy przewidujące możliwość zawarcia
między pracownikiem a pracodawcą umów
o zakazie konkurencji (art. 101¹ i 101²
k.p.).
Aspekt podmiotowy wolności
pracy
Formuła konstytucyjna „wybór
zawodu” jest szersza od kodeksowej
formuły „swobody wyboru pracy”.
Realizacja określonego zawodu może
przybierać także postać pozapracowniczą
(w tym wolne zawody)
Zakres podmiotowy art. 65 ust. 1
obejmuje także funkcjonariuszy służb
mundurowych
Wolność wyboru zawodu a
wyboru pracy
Art. 65 ust. 1 stanowi się nie tylko o
wolności wyboru zawodu, ale również
o wolności jego wykonywania.
Wolność wykonywania
zawodu
Swobodny dostęp do wykonywania zawodu
(działalności zawodowej) zarówno w formie
samozatrudnienia, jak i w formie zatrudnienia u
pracodawcy – w granicach istniejących miejsc
pracy, w ramach wolności nawiązywania
stosunku pracy.
wolność wykonywania danego zawodu musi być
rzeczywista, przez co należy rozumieć „wolność
rzeczywistego wykonywania poszczególnych
czynności zawodowych należących do istoty
danego zawodu” (K 36/06).
Treść wolności wykonywania
zawodu
Wolność wykonywania zawodu
oznacza także wolność wyboru formy
wykonywania pracy, a więc w
szczególności formy tzw. wolnego
zawodu bądź statusu pracownika.
Treść wolności wykonywania
zawodu
Stworzenie sytuacji prawnej, w której:
po pierwsze, każdy mieć będzie swobodny
dostęp do wykonywania zawodu,
uwarunkowany tylko talentem i kwalifikacjami;
po drugie, mieć będzie rzeczywistą
możliwość wykonywania swojego zawodu;
po trzecie, nie będzie przy wykonywaniu
zawodu poddany rygorom podporządkowania,
które charakteryzują stosunek pracy" (wyrok
TK z K 36/06 K 17/04)
Treść wolności wykonywania
zawodu odnośnie wolnych zawodów
Mogą wynikać:
z konstytucji
ustawy
umowy stron
Ograniczenia wolności
pracy
Tzw. immanentne ograniczenia związane z
pojęciem „praca” i „zawód” na gruncie
Konstytucji.
Pracą lub zawodem nie może być działalność
zakazana bezpośrednio lub pośrednio przez
przepisy prawa, a jedynie aktywność zgodna z
prawem.
Uznania określonej działalności za pracę (zawód)
nie można natomiast uzależniać od ich społecznej
czy gospodarczej przydatności bądź tego, czy
stanowi ono faktyczne źródło dochodów.
Ograniczenia wolności
pracy
Kolizja z innymi prawami lub
wolnościami, a zwłaszcza z
godnością człowieka (art. 30)
Decyzja Komitetu Praw Człowieka
ONZ w sprawie Wackenheim p.
Francji z 15 lipca 2002 r. – uznająca
zasadność zakazu rzucania karłem w
dal
Ograniczenia wolności
pracy
Art. 65 ust. l zd. 2 stanowiący, że
ustawa może określić wyjątki od
wolności pracy.
Ustawodawca może reglamentować
zarówno kwestie wyboru, jak i
wykonywania pracy (zawodu).
Konieczność uwzględnienia ogólnych
wymagań art. 31 ust. 3.
Ograniczenia wolności
pracy
Wymóg dochowania formy ustawy -
akty podustawowe mogą jedynie
normować kwestie szczegółowe o
drugorzędnym znaczeniu dla
urzeczywistnienia konstytucyjnie
zagwarantowanych wolności, nie zaś
kwestie o istotnym znaczeniu z
punktu widzenia wolności
wykonywania zawodu.
Ograniczenia wolności
pracy
Naruszeniem wymogu ustawy będzie
scedowanie na akty wewnętrzne organów
samorządu zawodowego uprawnień
regulacyjnych, nieograniczonych
ustawowymi kryteriami:
wyrok z 18 lutego 2004 r., P 21/02 –
odnośnie do niewskazania ustawowych
przesłanek dla ustalania maksymalnej liczby
aplikantów adwokackich
Ograniczenia wolności
pracy
wyrok U 16/02 – odnośnie do
konkursu na aplikację rzeczniowską
uzależnienie w rozporządzeniu
przeprowadzenia konkursu od
minimalnej liczby wniosków
Ograniczenia wolności
pracy
Odesłanie w pełnym zakresie do aktu
wykonawczego kwestii określenia
wymagań dotyczących kwalifikacji,
od których ustawa uzależnia
wykonywanie określonych czynności
zawodowych - wyrok z 5 grudnia
2007 r., K 36/06 - odnośnie do
kwalifikacji do sporządzania
dokumentacji hydrologicznych.
Ograniczenia wolności
pracy
Ustawodawca może określać
przesłanki, od których spełnienia
zależy możliwość wykonywania
danego zawodu i może przy tym brać
pod uwagę także interesy osób, na
których rzecz zawód ten jest
wykonywany.
Brak pełnej swobody ustawodawcy.
Prawna reglamentacja dostępu
do zawodu
odpowiednia wiedza praktyczna i
teoretyczna,
wymóg formalnego potwierdzenia
posiadania umiejętności (wyrok z 23
czerwca 2005 r., K 17/04)
Obowiązek uzyskania odpowiednich licencji
potwierdzających kwalifikacje - wyrok z 27
marca 2008 r., SK 17/05 dotyczący
pośredników w obrocie nieruchomościami).
Prawna reglamentacja dostępu
do zawodu – kryteria
Przesłanki wykonywania zawodu powinny
być określone w sposób:
jasny
przewidywalny
adekwatny do istoty i charakteru danego
zawodu
służyć zapewnieniu bezpieczeństwa
publicznego oraz ochrony słusznych interesów
konsumentów usług, czy dóbr wytwarzanych
przez osoby uprawnione do wykonywania
zawodu (K 17/04).
Prawna reglamentacja dostępu
do zawodu – kryteria
„regulacja warunków wykonywania
zawodu nie znosi, ani nie ogranicza
wolności wykonywania zawodu tak długo,
jak nawiązuje do niezbędnej wiedzy
teoretycznej i praktycznej (ewentualnie
potwierdzonej formalnie przez egzamin,
sprawdzenie, specjalizację, dyplom
ukończenia studiów, studiów
podyplomowych”) – wyrok K 17/04.
Prawna reglamentacja dostępu
do zawodu – kryteria
Ograniczenie czy wyłączenie swobody
dostępu do pracy będzie miało
natomiast miejsce w sytuacji, „gdy
określona osoba nie ma prawnej (a nie
tylko faktycznej) możliwości
wykonywania jakiejkolwiek pracy,
pewnych rodzajów pracy, czy wreszcie
oznaczonej konkretnie pracy” (K 17/04)
Prawna reglamentacja dostępu
do zawodu – kryteria
Brak w polskim prawie pracy
przepisów zakazujących
wykonywania zawodu osobom, które
mają do tego formalnie kwalifikacje.
Zakaz wykonywania zawodu
może być jedynie orzeczony jako
indywidualnie wymierzona kara
w postępowaniu sądowym lub
dyscyplinarnym.
Zakaz wykonywania
zawodu
Trzy grupy podmiotów:
osoby zatrudnione w służbie
publicznej (wysocy urzędnicy
państwowi i samorządowi),
funkcjonariusze służb publicznych,
osoby wykonujące zawody zaufania
publicznego
Osoby wykonujące inne zawody
Intensywność ograniczeń wolności
pracy a specyfika zawodu
Możliwość nakładania dalej idących
ograniczeń w postaci:
zakazów dodatkowego zatrudnienia czy
wykonywania dodatkowych zajęć,
podyktowanych interesem publicznych.
dalej idąca ingerencja w wolność wyboru miejsca
pracy wówczas, gdy określona czynność musi
być wykonywana w ściśle oznaczonym miejsce
(wyrok z 29 listopada 2011 r., SK 15/09 –
dotyczący przeniesienia funkcjonariuszy celnych
do innego miejsca pracy).
Osoby zatrudnione w służbie publicznej
(funkcjonariusze służb publicznych)
Wprowadzenie wyższych wymagań wobec
kandydatów do danej służby:
personalnych, w tym zwłaszcza wymogu
niekaralności (zob. np. wyrok z 13 lutego 2007
r., K 46/05 – obligatoryjne zwolnienie
funkcjonariusza służby celnej w przypadku
wniesienia aktu oskarżenia o umyślne
popełnienie przestępstwa ściganego z
oskarżenia publicznego),
kwalifikacyjnych
charakterologicznych.
Osoby zatrudnione w służbie publicznej
(funkcjonariusze służb publicznych)
Bardziej rygorystyczne aniżeli w
wypadku innych zawodów regulacje
dotyczące utraty statusu pracowniczego:
wyrok z 6 listopada 2012 r., SK 29/11
dotyczący odmowy przywrócenia do służby
żołnierza zawodowego,
obowiązek zwrotu kosztów poniesionych na
utrzymanie i wykształcenie żołnierza
zawodowego (wyrok z 18 października 2011
r., SK 24/09).
Osoby zatrudnione w służbie publicznej
(funkcjonariusze służb publicznych)
Uzasadnienie dalej idących
ograniczeń:
specyficzny status związany ze
szczególnymi oczekiwania fachowości ze
strony społeczeństwa,
objęcie ich wykonywania obowiązkiem
obligatoryjnej przynależności do właściwej
korporacji zawodowej
Osoby wykonujące zawody
zaufania publicznego
Art. 17 ust. 1 Konstytucji – przywilej
ograniczania wolności wykonywania zawodu
Ograniczenia wymagają formy ustawy oraz
winny odpowiadać przesłankom określonym
w art. 31 ust. 3, a zatem pozostawać w
granicach interesu publicznego i dla jego
realizacji (wyrok z 18 lutego 2004 r., P
21/02 dotyczący ustanawiania
maksymalnej liczby aplikantów
adwokackich).
Osoby wykonujące zawody
zaufania publicznego
Inne samorządy (art. 17 ust. 2) nie
mogą w swojej działalności naruszać
wolności wykonywania zawodu oraz
wolności działalności gospodarczej.
Osoby wykonujące zawody
zaufania publicznego
Ustawowe ograniczenia wolności
wykonywania zawodu przez osoby
wykonujące zawody zaufania
publicznego:
nie mogą wykraczać poza zakaz
nadmiernej ingerencji
winny znajdować uzasadnienie w
wartościach konstytucyjnych
Osoby wykonujące zawody
zaufania publicznego
wyrok TK z 18 października 2010 r., K
1/09 uznający zakaz ponownego ubiegania
się o prawo wykonywania zawodu po ukaraniu
karą dyscyplinarną skreślenia z listy oraz brak
regulacji dotyczących zatarcia wpisu o
ukaraniu tą karą za nieproporcjonalną
ingerencję
wyrok z 27 lipca 2006 r., SK 43/04 - za
dopuszczalne uznał ograniczenie możliwości
występowania przez rzeczników patentowych
w postępowaniu karnym
Osoby wykonujące zawody
zaufania publicznego
W przypadku osób wykonujących inne zawody
czy funkcje aniżeli wskazane wyżej wolność
pracy winna być chroniona najmocniej.
wyrok z 26 kwietnia 1999 r., SK 33/98 –
wymóg niekaralności za popełnienie
określonych przestępstw właściciela
przedsiębiorstwa jako warunek zezwolenia na
prowadzenie krajowego zarobkowego przewozu
osób pojazdami nie będącymi taksówkami, a w
przypadku osoby prawnej – od niekaralności
członków organu zarządzającego).
Osoby wykonujące inne zawody
Zawieszenie wypłacania emerytury nie
stanowi formy ingerencji w wolność
wykonywania zawodu i wyboru pracodawcy.
Jednostka zachowuje możliwość kontynuowania
pracy u dotychczasowego pracodawcy” (wyrok
z 7 lutego 2006 r., SK 45/04).
ustanowienie obowiązku bądź upoważnienie
pracodawcy do rozwiązania stosunku pracy z
chwilą osiągnięcia przez pracownika wieku
emerytalnego – naruszenie zasady równości
Osoby wykonujące inne
zawody
Zakaz wprowadzania obowiązku
(przymusu) pracy, któremu
niepodporządkowanie się rodziłoby
sankcje karne czy administracyjne.
Aspekt negatywny wolności
pracy
konieczność podjęcia pracy może
wynikać ze względów ekonomicznych
(przymus ekonomiczny),
ustawodawca może uzależniać
różnego rodzaju przywileje czy
świadczenia od wykonywania pracy
(lub gotowości do wykonywania
pracy) przez wszystkie osoby, które
są do tego zdolne
Aspekt negatywny wolności
pracy
W kategoriach przymusu (obowiązku)
pracy nie można traktować
obowiązku przepracowania
określonego czasu jako warunku
nabycia świadczeń z tytułu
pozostawania bez pracy (zasiłku dla
bezrobotnych).
Aspekt negatywny wolności
pracy
Gwarancja wolności pracy obejmuje
także wolność pozostawania bez
pracy.
Od obowiązku pracy w znaczeniu
prawnym należy także odróżnić jego
ujęcie na płaszczyźnie moralnej –
Konstytucja PRL.
Aspekt negatywny wolności
pracy
Pod pojęciem obowiązku pracy
należy rozumieć „obowiązek
pewnej rozciągniętej w czasie
działalności, a nie pewnych
konkretnych czynności w ramach
działalności zarobkowej”, w tym
„pewnych działań w interesie osób
trzecich bez ekwiwalentu” (TK)
Aspekt negatywny wolności
pracy
wyrok z 3 grudnia 2003 r., K 5/02 -
obowiązek komornika do
nieodpłatnego prowadzenia sprawy
charakteru obowiązku pracy nie ma
prowadzenie zajęć dydaktycznych
przez doktorantów (wyrok z 25
kwietnia 2005 r., SK 51/03).
Aspekt negatywny wolności
pracy
Obowiązek pracy a nakaz podjęcia
dodatkowego zatrudnienia
w stosunku do nauczycieli akademickich
zatrudnionych w uczelni medycznej lub
innej uczelni prowadzącej działalność w
dziedzinie nauk medycznych ustawa
nakłada obowiązek zawarcia dodatkowej
umowy o pracę lub zlecenia ze szpitalem
klinicznym lub innym zakładem opieki
zdrowotnej
Aspekt negatywny wolności
pracy
Konstytucja RP nie formułuje
expressis verbis zakazu pracy
przymusowej i obowiązkowej.
Praca przymusowa jako zaprzeczenie
wolności pracy.
Problem dobrowolnego oddania
się w niewolę pracowniczą.
Aspekt negatywny wolności
pracy
Zakaz pracy przymusowej w
prawie międzynarodowym
art. 4 ust. 2 EKPCz,
art. 8 ust. 3 MPPOiP
konwencja nr 29 MOP z 1930 o
zakazie pracy przy musowej oraz
konwencja nr 105 MOP o zniesieniu
pracy przymusowej
Aspekt negatywny wolności
pracy
art. 4 EKPCz wiąże zakaz „zmuszania
do świadczenia pracy przymusowej
lub obowiązkowej” z zakazem
niewolnictwa lub poddaństwa.
Aspekt negatywny wolności
pracy
Pojęcie pracy przymusowej lub obowiązkowej
nie obejmuje: a) żadnej pracy, jakiej wymaga się
zwykle w ramach wykonywania kary pozbawienia
wolności (…) lub w okresie warunkowego zwolnienia;
b) żadnej służby o charakterze wojskowym bądź
służby wymaganej zamiast obowiązkowej służby
wojskowej w tych krajach, które uznają odmowę
służby ze względu na przekonania; c) żadnych
świadczeń wymaganych w stanach nadzwyczajnych
lub klęsk zagrażających życiu lub dobru
społeczeństwa; d) żadnej pracy ani świadczeń
stanowiących część zwykłych obowiązków
obywatelskich”.
Aspekt negatywny wolności
pracy
Kryterium stopnia zależności
władającego i poddanego
Poddanym nie jest recydywista
pozostający pod nadzorem władz
administracyjnych po zakończeniu
odbywania kary pozbawienia wolności z
uwagi na brak represyjności tego środka –
wyrok ETPCz z 24 VI 1982 w sprawie Van
Droogenbroeck p. Belgii
Praca przymusowa a niewolnictwo i poddaństwo
Współczesne formy niewolnictwa
Protokół o zapobieganiu, zwalczaniu
oraz karaniu handlu ludźmi, w
szczególności kobietami i dziećmi,
uzupełniający Konwencję ONZ
przeciwko międzynarodowej
przestępczości zorganizowanej,
otwarty do podpisu 12-15 XII 2000r.
Praca przymusowa a
niewolnictwo i poddaństwo
zniewolenie przez dług - nieograniczona
w czasie praca w zamian za pożyczkę
występuje zwłaszcza w Indiach,
niewolnictwo kontraktowe - pracownik
rozpoczyna pracę na podstawie umowy, a
następnie wskutek gróźb pozbawiany jest
wolności i wynagrodzenia – Azja Płd-
Wsch., Afryka, niektóre kraje arabskie.
Praca przymusowa a
niewolnictwo i poddaństwo
Działanie pod przymusem
psychicznym lub fizycznym na rzecz
innego podmiotu, stanowiące środek
nacisku lub sankcji wobec
przeciwników politycznych, środek
rozwoju gospodarczego, środek
dyscypliny pracy, kary za udział w
strajkach lub środek dyskryminacji.
Praca przymusowa
Por. wyrok ETPCz z 18 VI 1971 r. w
sprawie De Wilde, Ooms i Versyp p.
Belgii
Nie jest pracą przymusową
umieszczenie włóczęgi w centrum
rehabilitacyjnym i nałożenie na niego
obowiązku pracy za nieproporcjonalnie
niską płacę z uwagi na cel obowiązku
w postaci rehabilitacji, a nie represji.
Praca przymusowa
Wyrok z 23 XI 1983 r. w sprawie Nan der
Mussele p. Belgii
Nie stanowi pracy przymusowej
obowiązek nieodpłatnej pomocy prawnej w
ramach aplikacji adwokackiej, ponieważ w
czasie aplikacji mieli jej świadomość oraz
zdobywali doświadczenie zawodowe.
Obowiązek obrony klienta z urzędu bez
wynagrodzenia za pracę – naruszenie
zakazu pracy przymusowej.
Praca przymusowa
Obowiązki pozytywne państwa w
zakresie przeciwdziałania,
wykrywania i karania pracy
przymusowej w prywatnych domach,
przedsiębiorstwach
Ofiary – najczęściej nielegalni
imigranci
Ochrona ofiar domowego
niewolnictwa i handlu ludźmi
Praca przymusowa
Wyrok ETPCz w sprawie Siliadin
przeciwko Francji z 26 VII 2005 r.
Odebranie paszportu i zmuszenie do
pracy bez wynagrodzenia oraz w dni
wolne imigrantki z Togo – forma
poddaństwa
prawo nie zapewniało jej
wystarczającej ochrony
Praca przymusowa
Art. 2 ust. 1 Konwencji MOP nr
29 - „wszelka pracę lub usługi
wymagane od jakiejś osoby pod
groźbą jakiejkolwiek kary i do których
dana osoba nie zgłosiła się
dobrowolnie”.
Praca przymusowa
Zakaz pracy przymusowej odnosi
się:
do pracy w ogólności, a nie tylko do
stosunków pracy
zarówno fazy podejmowania pracy,
jak i jej kontynuowania oraz
zakończenia – skoro
art. 65 ust. 1 stanowi o wolności
wyboru, jak i wykonywania zawodu.
Praca przymusowa
Za pracę przymusową nie uznaje
się natomiast określonych w ustawie
zobowiązań umownych, w tym:
umów o zakazie konkurencji
„tzw. umów lojalnościowych,
będących efektem finansowania
przez pracodawcę kosztów
podnoszenia kwalifikacji.
Praca przymusowa
„obowiązek „odpracowania” kwot
zainwestowanych przez pracodawcę w
pracownika, w szczególności w zdobycie
przez niego kwalifikacji zawodowych,
względnie w podnoszenie tych kwalifikacji
lub zdobycie mieszkania
wyrok SK 24/09 dotyczący akceptacji
obowiązku zwrotu kosztów poniesionych na
utrzymanie i wykształcenie żołnierza
zawodowego.
Praca przymusowa
Zakaz pracy przymusowej nie ma jednak
charakteru absolutnego, bo art. 65 ust. 2
dopuszcza ustawowe nałożenie obowiązku
pracy.
Dopuszczalność zastosowania
obowiązku pracy:
jako elementu orzeczonej sankcji karnej
w przypadku wprowadzenia jednego ze
stanów zagrożenia państwa.
Praca przymusowa
Szczególna postać reglamentacji stosunków
art. 32 Konwencji o Prawach Dziecka
ONZ - prawo dziecka do ochrony przed
wyzyskiem ekonomicznym, przed
wykonywaniem pracy, która może być
niebezpieczna lub też może kolidować z
kształceniem dziecka, bądź może być
szkodliwa dla zdrowia dziecka lub jego
rozwoju fizycznego, umysłowego,
duchowego, moralnego lub społecznego.
Zakaz stałego zatrudniania
dzieci do lat 16 (art. 65 ust. 3).
Zakaz nie ma absolutnego
charakteru,
„formy i charakter dopuszczalnego
zatrudnienia" dzieci do lat 16 określa
ustawa”.
Wątpliwości interpretacyjne
Zakaz stałego zatrudniania
dzieci
Kodeks pracy zezwala na stałe zatrudnienie
młodocianych poniżej 16 roku życia, z
zastrzeżeniem spełnienia określonych
warunków:
młodociany ukończył 15. rok życia,
ukończył szkołę podstawową,
w celu przygotowania zawodowego,
praca nie zagraża jego zdrowiu.
Zakaz stałego zatrudniania
dzieci
Art. 32 ust. 1 KPD minimalną granicę
wieku pozostawia państwom,
wymagając by praca nie była dla
dziecka niebezpieczna lub szkodliwa
Konwencja MOP nr 138 z 1973 r. o
najniższym wieku ustala granicę
zatrudnienia wieku na 15 lat.
Zakaz stałego zatrudniania
dzieci
Art. 65 ust. 4 nakłada na ustawodawcę
zwykłego obowiązek określenia minimalnej
wysokości wynagrodzenia za pracę oraz
sposobu ustalania tej wysokości.
brak zasad ustalania wynagrodzenia za
pracę,
Konstytucja nie wymaga, by
wynagrodzenie wynikało z „ilości i jakości
pracy„.
Prawo do minimalnego
wynagrodzenia za pracę
Wyraźnie zakazane jest tylko
różnicowanie wynagrodzenia za
„pracę jednakowej wartości" ze
względu na płeć (art. 33 ust. 2).
Prawo do wynagrodzenia
Nie ma też zakazu by ustawodawca określał
niekiedy również wynagrodzenie
maksymalne.
funkcje kierownicze w podmiotach
związanych z majątkiem publicznym -
wynagrodzenie maksymalne nie musi
wynikać tylko z wartości pracy i praw
rynku (wyrok TK z 7 V 2001, K. 19/00, OTK
ZU 2001, nr 4, póz. 82, s. 483).
Prawo do minimalnego
wynagrodzenia
Możliwość ustalania przez ustawodawcę
maksymalnych pułapów wynagrodzeń nie
dotyczy tzw. wolnych zawodów.
tzw. taksa notarialna (maksymalne
opłaty za czynności wykonywane przez
notariuszy) - odmienna pozycja notariusza
w stosunku do podmiotów świadczących
usługi prawnicze wyrok z 10 grudnia
2003 r., K 49/01
Prawo do minimalnego
wynagrodzenia
Z art. 65 ust. 4 można wyprowadzić
prawo podmiotowe każdego
pracownika (także zatrudnionego
więźnia — orzeczenie TK z 7 I 1997,
K.7/96, OTK ZU 1997, nr l, póz. l, s.
7)
Zakres jego dochodzenia jest
ograniczony przez art. 81
Konstytucji.
Prawo do minimalnego
wynagrodzenia
Nie można wywodzić prawa do uzyskiwanie
przez kogokolwiek dochodów w ogóle, a tym
bardziej zwiększenia ich wysokości.
art. 178 ust. 2 - „wynagrodzenie
odpowiadające godności urzędu oraz
zakresowi obowiązków”.
Także ta grupa zawodowa nie może domagać
się wyższych dochodów z powołaniem się
bezpośrednio na normę konstytucyjną (wyrok
z 4 października 2000 r., P. 8/00)
Prawo do minimalnego
wynagrodzenia
Zakres podmiotowy:
osoby pozostające w stosunku pracy,
wyłączenie osób wykonujących tzw.
wolne zawody.
Zdaniem TK art. 65 ust. 4 nie ma
zastosowania do sytuacji
adwokatów prowadzących
kancelarię.
Prawo do minimalnego
wynagrodzenia
Zdaniem TK „regulacje konstytucyjne
określające zasady kształtowania
minimalnego wynagrodzenia za
pracę dotyczą wszelkich kategorii
osób pracujących zarobkowo, w tym
także osób skazanych na karę
pozbawienia wolności. (wyrok P
20/09).
Prawo do minimalnego
wynagrodzenia
Ustalanie minimalnego
wynagrodzenia za pracę wiąże
wszystkich pracodawców, zarówno
publicznych, jak i prywatnych, którzy
nie mogą ustalić wynagrodzenia za
pracę poniżej owego ustawowego
minimum.
Prawo do minimalnego
wynagrodzenia
Przepis art. 65 ust. 4 nie wspomina
ani o prawie do godziwego czy
sprawiedliwego wynagrodzenia
nie definiuje minimalnego
wynagrodzenia jako takiego, które
powinno zapewnić pracownikom i ich
rodzinom godziwy poziom życia art.
4 EKS.
Prawo do minimalnego wynagrodzenia a
wynagrodzenie sprawiedliwe (godziwe)
TK uznaje zasadę sprawiedliwego czy
godziwego wynagrodzenia za pracę jako
zasadę o randze konstytucyjnej (tak TK w
wyrok z 7 maja 2011 r., K 19/00).
sprawiedliwe i godziwe wynagrodzenie nie
jest wyznaczone przez wartość pracy, o
której decydują prawa rynku, ale przede
wszystkim względy społeczne.
Prawo do minimalnego wynagrodzenia a
wynagrodzenie sprawiedliwe (godziwe)
„Niezależnie bowiem od wartości
rynkowej praca ma być
wynagradzana godziwie w takim
rozumieniu, iż wystarcza na
zaspokojenie pewnych
uzasadnionych potrzeb życiowych
jednostki (minimalnego standardu
godnego życia)” (K 19/00 czy wyrok z
23 lutego 2010 r., P 20/09).
Prawo do minimalnego wynagrodzenia a
wynagrodzenie sprawiedliwe (godziwe)
Dopuszczalność zróżnicowania
wysokości minimalnego
wynagrodzenia.
Zdaniem TK nie ma w tym zakresie
konstytucyjnych przeciwwskazań.
Prawo do minimalnego
wynagrodzenia
Możliwość zaspokajania
podstawowych potrzeb
zatrudnionych i ich rodzin (zob.
wyrok P 20/09).
Istota prawa do minimalnego
wynagrodzenia
„każdy„
ograniczenia wolności pracy
cudzoziemców – art. 37 ust. 2 w
związku z art. 31 ust. 3
Np. warunek uzyskania zezwolenia
na pracę
Podmioty wolności pracy
„władze publiczne„
zarówno organy państwa ( w tym
ustawodawca), jak i samorządu
terytorialnego
Samorządy zrzeszające osoby
wykonujące zawody zaufania
publicznego
Adresat obowiązków
wynikających z wolności pracy
Art. 65 ust. 1 Konstytucji RP nie
mógłby stanowić podstawy narzucania
pracodawcom obowiązków wobec
potencjalnych pracowników w postaci
stworzenia określonej ilości miejsc
pracy, określonych stanowisk pracy
lub zatrudnienia kogoś na określonym
stanowisku (wyrok TK z 24 stycznia
2001 r., SK 30/99).
Wertykalne działanie wolności
pracy