Specyfika pracy

pielęgniarki w oddziale

pediatrycznym.

Pielęgniarka odgrywa bardzo ważną role w

procesie adaptacyjnym do warunków

szpitalnych.

Dba nie tylko o leczenie i pielęgnowanie

chorego dziecka ale także o nastawienie

psychiczne.

Zbiera wywiad o chorobie (badanie

podmiotowe), bada pacjenta (badanie

fizykalne i przedmiotowe) oraz powinna

zapoznać się z dokumentacją medyczną

posiadaną przez pacjenta np. wyniki badań

laboratoryjnych.

Podstawowym elementem rozpoczynającym proces
przyjęcia do oddziału jest przeprowadzenie
wywiadu.
Wywiad jest to forma zebrania wszelkich informacji
o badanym dziecku. Są to:

 dane personalne dziecka

 dane o rodzinie, jej sytuacji społecznej,
materialnej

 informacje o warunkach higieniczno-bytowych,
sposobie życia, spędzaniu wolnego czasu,
odpoczynku

 informacje o przebiegu ciąży, porodu

 informacje dotyczące żywienia dziecka

 informacje o stanie zdrowia dziecka

 rehabilitacji

 działania profilaktyczne – szczepienia

 dolegliwości główne, związane z obecnym
stanem

Kolejnym etapem przyjęcia jest badanie podmiotowe
polegające na:

obserwacji

badaniu dotykiem

opukiwaniu

osłuchiwaniu

pomiarach antropometrycznych(proporcja
ciała,waga,proporcja i objętość czaszki)

ocenie rozwoju fizycznego i psychomotorycznego
dziecka.

Dzięki tym działaniom można ocenić:

świadomość dziecka

stopień cierpienia(skale bólu)

wygląd i zachowanie dziecka

wydolność narządową

stopień odżywienia

inne cechy szczególne

wygląd skóry, tkanki podskórnej, przydatków skórnych

symetrii ciała w tym twarzy, kształt i jej rozmiary.

Podstawowymi badaniami wykonywanymi podczas przyjęcia to:

 Pomiar tętna – u niemowląt i małych dzieci częstość akcji serca
liczy się za pomocą stetoskopu, u starszych dzieci, gdy fałdki tkanki
podskórnej tłuszczowej na nadgarstkach zanikną, możemy wyczuć
tętno palcami uciskając tętnicę promieniową. W zależności od wieku
wyniki tego pomiaru są różne i tak dla u noworodka 130-140 uderzeń
na minutę, u rocznego dziecka 110-130 uderzeń na minutę, młodzież i
dorośli 66-76 uderzeń na minutę.

 Pomiar ciśnienia tętniczego krwi – do tego pomiaru pielęgniarka
używa aparatu do mierzenia ciśnienia pamiętając o dostosowaniu
szerokości mankietu do wieku pacjenta w celu przeprowadzenia
prawidłowego pomiaru i tak – u dzieci w wieku od 2-6 lat – szerokość
mankietu 4 cm
4 lata – 8cm
9 lat – 11 cm
Powyżej i dorośli – 12-14 cm
Wyniki pomiaru są różne u dzieci w różnym wieku.

Pomiar oddechu – zarówno u dzieci jak i dorosłych mierzy się je
kładą na klatce piersiowej dłoń, tak aby pacjent nie był tego
świadomy dla poprawności wyniku. Częstość oddechów u noworodka
– 40-50/min.
małe dziecko – 18-25/min.
dziecko starsze i dorośli – 16-
20/min.

 Pomiar temperatury ciała – temperatura ciała zależy od wieku,
płci, właściwości osobniczych wiadomo, że u dzieci i młodzieży
temperatura ciała jest wyższa. Pomiaru temperatury dokonujemy za
pomocą termometrów rtęciowych(są już wycofane), paskowych lub
elektronicznych. U małych dzieci możemy zmierzyć temperaturę
termometrem rtęciowym wkładając go delikatnie do odbytnicy tam
temperatura jest wyższa o 0,5

o

C, w jamie ustne o 0,3

o

C.

 Inne: ocena jamy brzusznej (badanie wielkości wątroby i
śledziony), układu moczowo-płciowego (wzrost miednicy kostnej,
stadium pączka(dojrzewanie gruczołów piersiowych u dziewcząt) i
rozwoju sutków, wzrost jąder i prącia, owłosienie łonowe, pierwsza
miesiączka, owłosienie pachowe, układu kostno-stawowo-mięsniowy,
skóry i tkanki podskórnej, węzłów chłonnych, tarczycy, serca.

Innymi zadaniami pielęgniarki na oddziale pediatrycznym
są:

 sprawowanie bezpośredniej opieki nad chorymi i jest
odpowiedzialna za bezpieczeństwo powierzonych jej opiece
chorych

 zakłada obowiązującą dokumentację dla chorego

 informuje pacjenta o jego prawach, obowiązkach oraz
regulaminie obowiązującym w oddziale

 utrzymanie czystości ciała, jamy ustnej, ich bielizny
pościelowej i osobistej chorych

 wykonuje według zasad i we właściwym czasie zlecenia
lekarskie oraz potwierdza ich wykonanie w dokumentacji

 przygotowuje chorych wg obowiązujących zasad do badań
diagnostycznych

 uczestniczy przy rozdzielaniu posiłków oraz
pomaga w karmieniu jeśli chory tego potrzebuje

 uczestniczy w obchodzie lekarskim, pomaga
przy badaniach pacjenta.

Obecnie zakłada się, że zarówno diagnoza jak i leczenie

pacjenta nie należy wyłącznie do lekarza. Tworzy się pojęcie

zespołu diagnostyczno-leczniczego (lekarz-pielęgniarka),

opartego na partnerstwie, w którym osiągnięcia

diagnostyczno-lecznicze są wypadkową umiejętności

medycznych członków tego zespołu. Każdy element badania

pacjenta przez lekarza stanowi integralną cześć badania

wykonywanego przez pielęgniarkę. Dlatego ważne jest

przyswojenie wiedzy z zakresu nauki opisującej rodzaj i

częstość występowania określonych objawów chorobowych.

Wiedza ta jest niezbędna do postawienia diagnozy

pielęgniarskiej.

Metody uzyskiwania

informacji o pacjencie.

Metody gromadzenia informacji o
pacjencie:

obserwacja pielęgniarska

wywiad pielęgniarski

 analiza dokumentacji

 pomiar

W pielęgnowaniu obserwacja to świadome
dostrzeganie wyglądu zewnętrznego pacjenta,
jego zachowania, funkcjonowania
poszczególnych układów i narządów w stanie
zdrowia i choroby, celem zgromadzenia
informacji do ustalenia rozpoznania
pielęgniarskiego, planowania, realizacji i oceny
osiągniętych celów pielęgnowania.
 
Celem obserwacji pielęgniarskiej jest uzyskanie
informacji o pacjencie i jego rodzinie.

Wywiad – to planowa rozmowa z pacjentem, ukierunkowana
na osiągnięcie wcześniej założonego celu.
 
Cel wywiadu:
 -uzyskanie możliwie największego zakresu informacji o
pacjencie i jego środowisku, niezbędnych do sprawowania
nad nim opieki
- nawiązanie profesjonalnego kontaktu pomiędzy
pielęgniarką a pacjentem i jego rodziną, co ma wpływ na
współpracę pacjenta i rodziny w planowaniu i
realizowaniu opieki

.

Analiza dokumentów – to metoda gromadzenia danych,
polegająca na ilościowej i jakościowej analizie
poszczególnych dokumentów składających się na
dokumentację pacjenta, której celem jest uzyskanie jak
największego zakresu informacji o pacjencie i
jego rodzinie.
 
Dokumentacja pacjenta obejmuje historię choroby,
która składa się z: karty obserwacji, karty gorączkowej,
wyników badań diagnostycznych, karty zleceń
lekarskich oraz wyników konsultacji.

Pomiar – to stosowanie określonych sposobów i metod, z
wykorzystaniem skal, tablic i przyrządów, mających na celu
określenie cech badanych przedmiotów poprzez
przyporządkowanie im określonej wartości liczbowej.
 
Pomiar w pielęgnowaniu to określona czynność podejmowana
przez pielęgniarkę w celu ilościowego opisu cechy lub wartości
występującej u podmiotu opieki.
Uzyskany wynik jest porównywany z przyjętą normą ustaloną
dla danej populacji lub grupy ludzi
z uwzględnieniem ich wieku.