ĆWICZENIA

III ROK

TURYSTYKA I REKREACJA

1.

OPISOWE BADANIA

RUCHU TURYSTYCZNEGO

Aleksandra Łach

Szymon Chrobak

Krzysztof Najmrodzki

Filip Miazek

Radosław Mazur

PODSTAWOWE DEFINICJE

RUCH TURYSTYCZNY

: A. Matczak (1992)

określa ruch turystyczny jako „ogół

przestrzennych przemieszczeń się ludzi

związanych z dobrowolną czasową zmianą

miejsca pobytu, środowisk i rytmu życia – w

odniesieniu do określonego obszaru, kierunku,

okresu” 

FUNKCJA TURYSTYCZNA

: A. Matczak (1989)

określa funkcję turystyczną jako: „działalność

społeczno-ekonomiczną miejscowości lub

obszaru, która jest skierowana na obsługę

turystów” 

ETAP II: OPIS

STWIERDZENIE

WŁASNOŚCI:

Co jest

jakie?

METODY:

Kartograficzne,

statystyczne, matematyczne

(koncentracja, krzywe

malejących odległości itd.)

KATEGORIE OPISU PODRÓŻY TURYSTYCZNYCH:

1.Węzły

2.Trasy

3.Środki transportu

A.1 Węzły indentyfikuje się jako miejsca
zamieszkania i recepcji turysty. Są one
przestrzennymi skutkami wzajemnych
powiązań między podażą a popytem
turystycznym.

A.2 Trasy mogą być wyrażone w sposób

materialny

- np. utwardzone drogi lub w

sposób

niematerialny

- np. korytarze

powietrzne, drogi wodne.

A.3 Środki transportu poruszające się na
wyznaczonych trasach umożliwiają podróże
turystyczne

.

PONADTO…

Ruch turystyczny między
węzłami składa się na
powstanie m.in.:

-Autostrad
-Pieszych szlaków
turystycznych
-Tras żeglugowych
-Tras lotniczych



- M E T O D A KW E S T I O N A R I U S Z O WA Z A N A L I Z Ą

S TAT Y S T Y C Z N Ą



- M I A RY KO N C E N T R A C J I



- S K Ł O N N O Ś C I K I E R U N K O W E



- P O T E N C J A Ł



- G R AW I TA C J E



- K R Z Y W E R O Z K Ł A D U P R Z E S T R Z E N N E G O I C Z A S O W E G O

( K R Z Y W E M A L E J Ą C Y C H O D L E G Ł O Ś C I , S E Z O N O W O Ś C I ,

S U B S T Y T U C J I I I N. )



- M E T O D Y KA R T O G R A F I C Z N E ( KA R T O G R A M Y I

KA R T O D I A G R A M Y )



- M E T O D Y D O S T Ę P N O Ś C I ( E KW I D Y S TA N T Y, I Z O C H R O N Y )



- A N A L I Z A K O S Z T Ó W P O D R Ó Ż Y

OPISOWE METODY ANALIZY

RUCHU TURYSTYCZNEGO

Kilka wykorzystanych dotychczas grup metod

:

KONCENTROWANIE UWAGI NA PROBLEMACH

TAKICH JAK:

1.Odległości i kierunki podróży turystycznych
2. Cechy charakterystyczne uczestników

ruchu turystycznego

3.Miara koncentracji podróży w przestrzeni i

czasie

4.Koszty pokonywania odległości w

podróżach turystych

5.Wybory tras podróży i srodków transportu
6.Dostępność atrakcji turystycznych dla

różnych grup społecznych

1.1

OPIS RUCHU

TURYSTYCZNEGO W

JEGO OBSZARACH

ŹRÓDŁOWYCH

1.1 OPIS RUCHU TURYSTYCZNEGO W JEGO

OBSZARACH ŹRÓDŁOWYCH



CZEGO DOTYCZĄ
ANALIZY
GEOGRAFÓW?



A. Uczestnictwo i
wzór odbytych
podróży turystycznych



B. Problem w obrębie
węzła osób
podejmujących
podróże



JAKIE W TYM CELU SĄ
STOSOWANE METODY?



A. Kwestionariuszowa z
opisową analizą
statystyczną



B. Miary koncentracji



C. Skłonności kierunkowe



D. Model potencjał u



E. Krzywe: rozkładu,
substytucji, indyferencji
wraz z modelem grawitacji

1.1

METODA KWESTIONARIUSZOWA + METODY STATYSTYKI

M. KWESTIONARIUSZOWA: dane obfite; analiza

wzorów podróży poza miejsce zamieszkania;

podstawowa miara- liczba osób odbywających

podróż, w postaci liczby indywidualnej lub liczby

podróżujących grup; sumy przedstawia się wg.

rodzajów i celu podróży; ściśle określone okresy;

obejmują cechy turystów tj.: społeczno-ekonomiczne,

sposoby podróżowania, przebyte odległosci, czas

trwania podróży, wydatki, zakwaterowanie, liczba i

rodzaj przerw, trasy.

M. STATYSTKI: wiąze się z tym kategoryzacja

(grupowanie); dane umieszczane w tabelach (%);

procentowy podział pokazuje relatywne stosunki

między poszczególnymi grupami, miejscami czy

rodzajami podróży; niekiedy indukcja statystyczna.

1.1

SKŁONNOŚCI KIERUNKOWE: ważne

jest okreslenie preferowanego kierunku;

wynikają z ograniczen fizycznych,

administracyjnych, rozmieszczenia

pożadanych miejsc recepcji, układu

istniejącej sieci komunikacyjnej, więzi

historycznych lub kulturalnych miedzy

wezłem generujacym ruch turystyczny a

wezłem recepcji.

1.1

MODEL POTENCJAŁU:

1.2

OPIS RUCHU

TURYSTYCZNEGO W

OBSZARACH

RECEPCJI

TURYSTYCZNEJ

OPIS RUCHU TURYSTYCZNEGO W

OBSZARACH RECEPCJI TURYSTYCZNEJ

STOSOWANE METODY:

A.Krzywa rozkładu

przestrzennego

(malejących odległości,
malejących chęci odbycia
podróży, wskaźnik atrakcyjności
konkurujących urządzen
rekreacyjnych)
B. Krzywa rozkładu czasowego
(rozkładu wg.miesięcy,
użytkowania, kurtoza, wskaźniki
sezonowości,)
C. Metoda kartograficzna
D. Metoda koncentracji

Opiera się na tych samych
zmiennych co przy węzłach
generujacych.

CO MA PODSTAWOWE
ZNACZENIE?

A.Liczba przyjazdów

(turystów)

B.Cechy społeczno-

ekonomiczne

C.Długość pobytu
D.Czas i sezonowość

przyjazdów

E.Wydatki
F. Punkty przekraczania

granicy

1.2

KRZYWA MALEJĄCYCH ODLEGŁOŚCI:
stosowana głownie przy analizie odległości
przebytej przez turystów; otrzymuje się ja
poprzez wykreślenie przebytej odległosci w
stosunku do liczby turystów; im bardziej
płaska linia tym wieksza zdolność miejsca
recepcji do przyciągania podróżnych na
odległość; powierzchnia pod krzywą jest
proporcjonalna do ogólnej liczby turystów.

1.2

Metody kartograficzne:

metody ilościowe

wyrażające relację między zmiennością
przestrzenną ruchu turystycznego a zmiennością
jego natężenia mierzonego liczbą turystów.

1.Metoda kartogramu: mapa pokażująca średnią
intensywność ruchu turystycznego w granicach
określonych pól odniesienia (np. gmin).

1.Metoda kartodiagramu: mapa na której
wielkość ruchu turystycznego przedstawiona zostaje
za pomocą kartodiagramów.

a) Kartodiagram wektorowy – posiada punkt

przyłożenia, kierunek działania siły i długość

wyobrażająca wielkość tej siły. Pozwala ukazać

istniejące związki między węzłami ruchu

turystycznego. Wyprowadzając z danego węzła

do innych linie proste, otrzymuje się pęk linii

wskazujący na zasięg terytorialny podróży.

Długości linii wyrażają tu jedynie odległości

węzłów.

b) Kartodiagram wstęgowy – zachowuje w

miarę wiernie przebieg trasy, wzdłuż której

przemieszczają się turyści. Wielkość ruchu

turystycznego wyrażona jest odpowiednią

grubością wstęgi.

1.2

METODA KONCENTRACJI: stosowana na ogół
wtedy, gdy występują duże różnice w
rozmieszczeniu ruchu turystycznego pomiędzy
poszczególnymi fragmentami regionu recepcji;
informuje o stopniu równości udziałów
poszczególnych jednostek przestrzennych w
rozkładzie omawianego ruchu; obliczone na jej
podstawie wskaźniki koncentracji nie mają
odwzorowania na płaszczyźnie; analiza
koncentracji r.turystycznego wzbogacana jest
obrazem kartograficznym; również przy analizie
koncentracji turystów w czasie.

1.2

KRZYWA ROZKŁADU CZASOWEGO:

1.2

KRZYWA ROZKŁADU PRZESTRZENNEGO:

1.3

OPIS RUCHU

TURYSTYCZNEGO W

TRAKCIE ODBYWANIA

PODRÓŻY

TURYSTYCZNYCH

OPIS RUCHU TURYSTYCZNEGO W TRAKCIE

ODBYWANIA PODRÓŻY TURYSTYCZNYCH

Badano głównie

natężenie

ruchu, jego strukturę

oraz

koszty podróży.

STOSOWANE METODY:

A. Metoda koncentracji
B. Metody kartograficzne

(kartodiagram
wektorowy,
kartodiagram liniowy,
kartodiagramy
wstęgowe)

C. Model grawitacji
D. Metoda ekwidystant i

izochron

1.3

a)

KARTODIAGRAM WEKTOROWY – posiada punkt

przyłożenia, kierunek działania siły i długość

wyobrażająca wielkość tej siły. Pozwala ukazać istniejące

związki między węzłami ruchu turystycznego.

Wyprowadzając z danego węzła do innych linie proste,

otrzymuje się pęk linii wskazujący na zasięg terytorialny

podróży. Długości linii wyrażają tu jedynie odległości

węzłów.

b)

KARTODIAGRAM WSTĘGOWY – zachowuje w miarę

wiernie przebieg trasy, wzdłuż której przemieszczają się

turyści. Wielkość ruchu turystycznego wyrażona jest

odpowiednią grubością wstęgi.

c)

KARTODIAGRAM LINIOWY- pokazanie kierunku jak i

wielkości rzeczywistego strumienia ruchu turystycznego.

1.3

METODA EKWIDYSTANT (linii
jednakowych odległości fizycznych od drogi)
– mierzenie odległości fizycznej między
dowolnym punktem a drogą.

METODA IZOCHRON – wskazanie
obszarów o jednakowej osiągalności
czasowej; izochrony przedstawiają graficznie
„kurczenie się” odległości, spowodowane
obecnością dróg, zwłaszcza szybkiego ruchu.

1.3

MODEL GRAWITACJI: wymaga

duzego wysiłku i nakładu pracy;

występuje niekiedy niezgodność z

rzeczywistością; wzbogacony

składnikiem wyrażającym odchylenie

kierunkowe.

DZIĘKUJEM

Y ZA

UWAGĘ! 