Mechanizm porodowy główki

Na każdym poziomie

miednicy główka

wstawia się do niej

tak, jak najbardziej

pasuje do jej kształtu

(zgodnie z zasadą

najmniejszego oporu)!

Wstawianie się główki do wchodu

miednicy



Główka wstawia się szwem strzałkowym w

poprzeczny lub skośny wymiar wchodu miednicy

(owalny kształt wchodu miednicy narzuca główce

poprzeczne wstawianie się)



Ułożenie główki nie jest wymuszone (nie jest ani

przygięta, ani wyraźnie odgięta)

Wymiary wchodu miednicy

kostnej



Wymiar prosty – 11 cm



Wymiar skośny – 12 cm



Wymiar poprzeczny – 13 cm

Punkty charakterystyczne główki płodu

a – szew czołowy

b – szew

strzałkowy

c – szew wieńcowy
d – szew węgłowy
e – ciemiączko

przednie

f – ciemiączko tylne

Zstępowanie główki do dna miednicy

Odległość między wchodem a dnem miednicy to

ok. 8 cm. Ta część miednicy nosi nazwę

„próżni”.

S – spojenie łonowe, 1- wchód miednicy, 2 –

próżnia miednicy, 3 – cieśń miednicy, 4 – wychód

miednicy

I akt mechanizmu porodowego- wstawianie

się i ustalanie główki we wchodzie



U pierwiastek w ciągu ostatnich dwu
tygodni, u wieloródek na początku
czynności porodowej główka płodu
ustala się w płaszczyźnie wchodu,
wstawia

się

swoim

dłuższym

wymiarem - strzałkowym - w
najszerszy

poprzeczny

wymiar

wchodu.



Tyłogłowie w tym czasie znajduje się
odpowiednio do ustawienia po lewej
lub prawej stronie.

Zwrot pierwszy –

przygięcie

główki



Do tego momentu ułożenie główki jest
dowolne, natomiast przy zetknięciu się
płaszczyzny miarodajnej główki z kresą
graniczną zaczyna się dokonywać jej
przygięcie do klatki piersiowej. Główka
przybiera wtedy położnie przymusowe,
uwarunkowane jej kształtem i kształtem
wchodu miednicy.



Zarówno przygięcie to, jak i cały ruch
postępowy główki odbywa się pod
wpływem skurczów macicy, działających
wzdłuż długiej osi płodu.



Długa oś główki, tj. szew strzałkowy, nie
zawsze przebiega idealnie w wymiarze
poprzecznym miednicy. Często główka
wstawia się do wchodu nieco skośnie.
Podobnie szew strzałkowy nie zawsze
przebiega dokładnie przez oś symetrii
wchodu, lecz może być skierowany
bardziej ku przodowi - bliżej spojenia
łonowego, albo ku tyłowi - bliżej kości
krzyżowej.



Takie nieosiowe - asynklityczne wstawianie
się główki nie jest jeszcze nieprawidłowe,
jeżeli stwierdza się je przed definitywnym
ustaleniem się główki we wchodzie.

Ułożenie potylicowe przednie, ustawie- Ułożenie potylicowe

przednie

nie pierwsze. Główka nieustalona. główka ustalona we

wchodzie.

II akt mechanizmu porodowego - przejście

główki przez kanał rodny (próżnię i cieśń) aż

do dna miednicy, do płaszczyzny wychodu



W kanale rodnym, aż do płaszczyzny wychodu,

główka

postępując

wykonuje

jednocześnie

następujące ruchy:



Ruch postępowy główki i całego ciała

, który jest

zaznaczony obniżaniem się punktu prowadzącego

w kanale rodnym. Daje się to

stwierdzić przy badaniu

per rectum

lub

wewnętrznym, a także przy badaniu zewnętrznym

przez określenie, w jakim stopniu główka wystaje

ponad spojenie łonowe.



Przygięcie

główki

jest

zwrotem

dokonującym się od momentu zetknięcia
się płaszczyzny miarodajnej główki z
wchodem miednicy. Gdy główka znajduje
się w próżni, zwrot ten jest już zwykle
ukończony.



Przy dokonanym przygięciu bródka płodu
dotyka

klatki

piersiowej,

punktem

prowadzącym jest okolica ciemiączka
tylnego

lub

potylicy,

płaszczyzną

miarodajną

- płaszczyzna podpotyliczno-

ciemieniowa.



Zwrot wewnętrzny polega na zwrocie długiej
osi główki (tj. szwu strzałkowego) z wymiaru
poprzecznego miednicy do prostego, jest zwrotem
główki wokół długiej osi płodu



Dokonuje się on poprzez jeden ze skośnych
wymiarów miednicy odpowiednio do postawy:
przy postawie pierwszej - poprzez skośny prawy,
przy postawie drugiej -przez skośny lewy. W ten
sposób tyłogłowie zwraca się w kierunku spojenia
łonowego. Zwrot ten zaczyna się od momentu
ustalenia się główki w płaszczyźnie wchodu, ale
dokonuje się głównie w próżni lub przy zetknięciu
się płaszczyzny miarodajnej z granicą cieśni
miednicy. Warto zaznaczyć, że oba ruchy -
postępowy i rotacyjny - odbywają się w próżni
jednocześnie, jest to więc jeden złożony ruch
spiralny



Ułożenie potylicowe
przednie (I), główka
ustalona w próżni



Ułożenie potylicowe przednie
(I), główka w płaszczyźnie
wychodu

III akt mechanizmu porodowego - rodzenie się

główki na zewnątrz



W tym czasie, gdy główka pokonuje przeponę

miednicy i punkt prowadzący - ciemiączko

tylne znajduje się już w szparze

sromowej, szew strzałkowy jest w wymiarze prostym

miednicy, a okolica podpotyliczna opiera się o łuk

łonowy.



W tym miejscu na wychodzie znajduje się zagięcie osi

kanału rodnego ku przodowi. Wyrzynająca się przez

szparę sromową główka płodu rodzi się w ułożeniu

przygięciowym do momentu oparcia okolicy karku, tzn.

okolicy podpotylicznej, o łuk łonowy; od tego momentu

główka wykonuje odgięcie.



Przebieg odgięcia główki.



Punkt oparcia w miednicy dla rodzącej się główki

jest stały - jest to łuk łonowy. Główka opiera się

zawsze tą częścią, która znajduje się w okolicy

łuku łonowego w momencie, gdy jej płaszczyzna

miarodajna (największa płaszczyzna dla danego

ułożenia) przebyła płaszczyznę wychodu i ukazuje

się

w

szparze

sromowej.

Przy

ułożeniu

potylicowym punktem oparcia jest okolica

podpotyliczna – kark płodu



Punkt ten stanowi oś obrotu dla rodzącej

się części twarzowej czaszki. Odgięcie

główki kończy się, gdy na zewnątrz szpary

sromowej ukaże się twarz oraz bródka.



Punkt na główce, który stanowi oś obrotu,

nazywa się hypomochlion - jest to punkt

podparcia dla dźwigni.



Przez odgięcie zostaje pokonana krzywizna
osi miednicy, ostatni opór na drodze
rodzącej się główki. Mechanizm odgięcia
zmniejsza opór części miękkich dna
miednicy i chroni krocze przed rozdarciem.
Kolejność rodzenia się poszczególnych
części główki przez szparę sromową na
zewnątrz

jest

następująca:

najpierw

ukazuje się w szparze sromowej punkt
prowadzący; w ułożeniu potylicowym jest
to ciemiączko tylne i niewielka część
potylicy.

Następnie

rodzi

się

całe

tyłogłowie, które opiera się okolicą karku o
dolny brzeg spojenia łonowego.



Od tej pory ruch postępowy główki ulega

zahamowaniu i zamienia się na ruch

obrotowy wokół osi obrotu (hypomochlion).



Za pomocą odgięcia rodzą się w dalszym

ciągu przodogłowie, czoło, twarz i bródka

płodu.

Linia

twarzowa

biegnąca

w

przedłużeniu szwu czołowego przez grzbiet

nosa i dołek bródkowy znajduje się w

wymiarze prostym lub lekko skośnym

miednicy

Ułożenie potylicowe przednie (I).

Przebieg odgięcia: A- początek odgięcia, B - odgięcie wzdłuż osi

obrotu.

IV akt mechanizmu porodowego - poród

barków i reszty ciała płodu



Po urodzeniu się na zewnątrz główka
wykonuje ostry zwrot.



Zwrot zewnętrzny

- jest to obrót główki

wokół długiej osi płodu, zależnie od
ustawienia w ten sposób, że twarz płodu
zwraca się w kierunku tego uda, po
którego stronie znajdują się części drobne
płodu,

a

tyłogłowie

-

w

stronę

odpowiadającą grzbietowi płodu. Zwrot ten
jest

zależny

od

ułożenia

płodu

i

mechanizmu rodzenia się barków, a ten z
kolei jest także zależny od ułożenia płodu.

Mechanizm rodzenia się barków



Gdy główka płodu znajduje się w płaszczyźnie

wychodu, obręcz barkowa wstawia się wymiarem

międzybarkowym w poprzeczny wymiar miednicy,

przy czym łopatki znajdują się od strony spojenia

łonowego, a obojczyki - od strony kości krzyżowej.



Przy dalszym postępie porodu, gdy główka płodu

rodzi się na zewnątrz, barki, przechodząc do

próżni, dokonują wewnętrznego zwrotu z wymiaru

poprzecznego w wymiar prosty miednicy.

Mechanizm rodzenia się

barków



W tym czasie główka dokonała właśnie zwrotu
zewnętrznego i przy następnym, a nawet tym
samym skurczu pod spojeniem łonowym ukazuje
się bark przedni. Bark ten wytwarza punkt obrotu
wokół kąta podłonowego (hypochlion). Tylny bark,
znajdujący się od strony zagłębienia krzyżowo-
biodrowego, wytacza się ruchem półkolistym po
kroczu na zewnątrz. Wytoczenie może być
samoistne lub za pomocą rękoczynu wykonanego
przez osobę udzielającą pomocy przy porodzie.
Następnie rodzą się rączki, tułów i miednica płodu
oraz

nóżki

bez

zachowania

specjalnego

mechanizmu i bez specjalnych trudności