Delegacja
Afryki
Ogólny zarys i definicja głodu
Głód uważa się za stan organizmu związany z
niedoborem lub brakiem pożywienia. Współczesna nauka
poszerza jednak pojęcie głodu o tzw. głód ukryty lub
niedożywienie związane z brakiem jednego lub więcej
podstawowych składników diety takich jak: aminokwasy,
sole mineralne lub witaminy. Problem głodu powszechny
jest w Afryce,
Ameryce Środkowej.
Na podstawie badań przewiduje się, że Afryka powinna
zwiększyć produkcję żywności o 300%, by w roku 2050
mogła wyżywić wszystkich mieszkańców, podczas gdy
Ameryka środkowa o 80%.
Problem głodu w Afryce
Liczba głodujących w poszczególnych państwach
Demokratyczne
Republika Konga 38,3
mln
Etiopia 26,4 mln
Tanzania 15,2mln
Kenia 11,5mln
POWODY GŁODU W AFRYCE
- poziom technologizacji produkcji rolnej - praca na
roli opiera się na pracy ludzkich rąk. Powoduje to
powolny wzrost produkcji
- brak odpowiednich warunków naturalnych -
brak ziemi, która nadawałaby się do produkcji rolnej.
Tylko 15% gruntów może rodzić plony. Brak ziemi
powoduje, że jest eksploatowana w nadmiarze, co
zwiększ tempo jej erozji.
- katastrofalny poziom zdrowia mieszkańców-
wycieńczeni chorobami ludzie łatwo ulegają głodowi.
Niski poziom medycyny, trudny dostęp do
podstawowych usług medycznych i liczne plagi
(cholera, biegunka, malaria] oraz AIDS skutecznie
niszczą podstawy społecznej egzystencji.
- skrajna bieda - przez cały XX wiek Afryka zmagała
się z problemem ubóstwa, jednak bez wyraźnych
efektów.
-katastrofy ekologiczne, niesprzyjająca
pogoda - tornada, gradobicie, ciężkie opady i
mróz w Lesoto, ostra susza w Mozambiku,
ciężkie ulewy, cyklony to tylko niektóre
przyczyny niszczenia upraw, zapasów,
opuszczania domów
- brak racjonalnej polityki rolnej -
wdrażanie programów, które mogłyby
zmienić sytuację wymaga olbrzymich
nakładów finansowych społeczności
międzynarodowej, przy czym, żeby
przyniosły oczekiwane efekty powinny być
podtrzymywane przez afrykańskie państwa,
które są zbyt słabe i nieudolne, by temu
podołać.
Główną przyczyna głodu w Afryce jest,
mniejsza ilość wytwarzanej tam
żywności niż przyrost liczby ludności.
Niedobory produkcji żywności
spowodowane są głównie przez
niekorzystne warunki klimatyczne,
degradację gleb oraz nadmierną
rabunkową eksploatację pastwisk,
gruntów ornych, a także rozszerzeniem
upraw monokulturowych
przeznaczonych na eksport.
Głodowi w Afryce winna jest nie tylko pogoda, lecz
ludzie. Korupcja i głupota rządów, odmowy
środków do uprawy lub nie zatrzymywania płodów
rolnych w kraju w którym powstały, by mogły one
zaspokoić wewnętrzne potrzeby żywnościowe,
rabunkowa gospodarka zasobami wodnymi i
leśnymi sprowadziły na Afrykę głód i biedę.
Susza nie jest w Afryce niczym nowym.
Można ją przewidzieć i się do niej
odpowiednio przygotować. Uniemożliwia to
wszystko korupcja. Kiedy w jednej części
Afryki ludzie zaczęli głodować, na północy
rolnicy zbierali rekordowe żniwa. Jednak
pieniądze, by kupić od rolników ich plony,
urzędnicy roztrwonili lub rozkradli, a
rolnicy nie mogą oddawać głodujacym zboża
za darmo, więc wywożą żywność za granicę,
aby sprzedać ją za gotówkę. Nie rzadko
międzynarodowym organizacjom
humanitarnym, które następnie tę samą
kukurydzę wiozły jako darmową pomoc dla
ofiar suszy.
Rozdawana za darmo kukurydza natychmiast
powoduje spadek jej ceny na rynku, a to
ściąga bankructwo i biedę na rolników. W
ten sposób, ratując przed głodem jednych,
cudzoziemcy z organizacji humanitarnych
sprowadzają głód na drugich i za jakiś czas
im trzeba będzie pomagać. Jednak nikt nie
zawraca sobie głowy, co będzie dalej, ważne
jest tylko dziś. Umywając ręce, rząd ogłasza
więc stan klęski, a miłosierni cudzoziemcy
spieszą z pomocą dla nieszczęśliwej Afryki.
Jedyną skuteczną pomocą w rozwiązywaniu
problemów żywnościowych jest
udostępnienie krajom rozwijającym się
nowoczesnych technologii rolniczych i
podnoszenie kwalifikacji rolników. Poprzez
zmniejszenie przepaśći technologicznją
dzielącej rolnictwo na obu kontynentach,
objawiającą się choćby ogromną dysproporcją
stopnia mechanizacji lub ilości stosowanych
nawozów (w Afryce – 9kg/ha, w krajach
półkuli północnej – 125kg/ha).
Kraje Afrykańskie otrzymują pomoc
żywnosciową, lecz jej niewłaściwy podział
jest przyczyną głodu. Dlatego też, oczekują
od krajów rozwiniętych pomocy w
doskonaleniu produkcji, wymiany
i rozprowadzania produktów rolniczych,
leśnictwa i rybołówstwa, stabilizacja cen na
surowce rolnicze przez system subsydiów,
udzielanie pomocy technicznej krajom
o niskiej kulturze rolnej.
Dziękujem za uwagę