PROBLEMY WYŻYWIENIA LUDNOŚCI NA ŚWIECIE

Gdyby zebrać wszystkich głodujących na świecie, zaludniliby cały kontynent, a liczba jego mieszkańców byłaby większa od ludności Ameryki Północnej i Europy Zachodniej razem wziętych. Przyjmuje się, że dobowe minimum organizmu ludzkiego wymaga spożycia pokarmów dających 2300-2700 kcal i ok. 80g białka - w tym co najmniej 1/3 białka zwierzęcego. Powyższa norma ulega niewielkim zmianom w zależności od klimatu, wieku, płci i wykonywanego zawodu. Według szacunków -25% ludności świata odżywia się niewystarczająco - głód utajony, w tym 10% głoduje - głód jawny. Głód to długotrwały niedobór składników pokarmowych. Głód utajony spowodowany jest brakiem białka w pożywieniu. Systematyczny wzrost liczby ludności świata powoduje wzrost zapotrzebowania na żywność. Obecna produkcja żywności gwarantuje każdemu mieszkańcowi Ziemi spożycie w ciągu doby ponad 3000 kcal, czyli obfite wyżywienie. Mimo to większość mieszkańców Afryki cierpi głód.

Najwięcej żywności produkuje się w krajach wysoko rozwiniętych: Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii, Nowej Zelandii, państwach zachodnioeuropejskich oraz w Argentynie i Brazylii. W krajach tych istnieją nadwyżki produkowanych artykułów rolnych, dlatego są one również największymi eksporterami żywności. W ostatnich latach produkcja żywności w krajach rozwiniętych zmniejszyła się, głównie ze względów ekonomicznych - niska rentowność produkcji rolnej. W krajach słabo rozwiniętych w ostatnich latach rozwój rolnictwa jest bardzo dynamiczny. Największy wzrost produkcji żywności notuje się w krajach Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej, mniejszy w Ameryce Łacińskiej i niektórych państwach afrykańskich (północna część kontynentu). Na pozostałych obszarach Afryki występuje regres produkcji rolnej. Największe niedobory produkcji żywności występują w Afryce, ponieważ ilość wytwarzanej tam żywności jest mniejsza niż przyrost liczby ludności.

Główną organizacją ds. wyżywienia ludności na świecie jest FAO - Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa (Food and Agriculture Organization of the United Nations). FAO popiera międzynarodową działalność zmierzającą m.in. do: polepszenia wytwarzania, wymiany i dystrybucji produktów rolnictwa, leśnictwa, rybołówstwa oraz zachowania zasobów naturalnych, podnoszenia konsumpcji, poprawy warunków życia na wsi. Do zadań FAO należy: doskonalenie produkcji, wymiany i rozprowadzania produktów rolniczych, leśnictwa i rybołówstwa, stabilizacja cen na surowce rolnicze przez system subsydiów, udzielanie pomocy technicznej krajom o niskiej kulturze rolnej. Kolejną znaczącą organizacją, która walczy z głodem na świecie jest ASCOFAM - Światowe Stowarzyszenie do Walki z Głodem, które powstało w ramach ONZ.

Jeden z ostatnich raportów ONZ podaje, że obecnie na świecie głoduje 830 mln ludzi. Przyczyną są klęski żywiołowe, konflikty zbrojne, a przede wszystkim narastające na skutek globalizacji ubóstwo, któremu towarzyszy chroniczne niedożywienie

Skutki głodu na świecie są przerażające. Więcej ludzi umarło z głodu w ciągu ostatnich 5 lat, niż zostało zabitych w wyniku wojen, rewolucji i morderstw w ciągu minionych 150 lat. W wyniku głodu i niedożywienia umiera w każdej minucie 76 ludzkich istot, w tym 57 dzieci. W sumie co roku umiera z powodu głodu i niedożywienia 35 do 40 milionów osób.

Jedyną skuteczną pomocą w rozwiązywaniu problemów żywnościowych jest udostępnienie krajom rozwijającym się nowoczesnych technologii rolniczych i podnoszenie kwalifikacji rolników. Jednym ze sposobów wzrostu produkcji żywności jest powiększenie obszaru gruntów rolnych poprzez zagospodarowanie pustynnych nieużytków, osuszanie bagien i budowę zabezpieczeń przeciwpowodziowych. Jednakże często przeszkodą są wysokie koszty takich działań, które mogą doprowadzić do niekorzystnych zmian w środowisku naturalnym. Innym sposobem rozwiązania problemów głodu na świecie jest zwiększenie wydajności na już istniejących polach. Kolejną metodą zmniejszenia liczby głodującej ludności na świecie jest tzw. zielona rewolucja - powstanie i upowszechnienie uprawy „cudownych” odmian zbóż. Metoda ta zyskała popularność głównie w krajach trzeciego świata. Zieloną Rewolucję rozpoczął prywatny biznes amerykański w Meksyku, odniesiony tam sukces został powtórzony przy uprawie ryżu w Azji. Argumenty o rzekomo zbawiennym wpływie, jaki organizmy modyfikowane genetycznie (GMO) wywrą na światowy problem głodu, spotykają się z wielką krytyką.

Powtarzające się klęski głodu nie są skutkiem przeludnienia, lecz tłumienia żądań społecznych, odmowy środków do uprawy lub nie zatrzymywania płodów rolnych w kraju w którym powstały, by mogły one zaspokoić wewnętrzne potrzeby żywnościowe.

Potrzeba bezpieczeństwa żywnościowego może być zaspokojona tylko w przypadku jednoczesnego zaspokojenia potrzeby bezpieczeństwa ekonomicznego całego społeczeństwa, zapewnienia bezpieczeństwa socjalnego oraz produkcji ekologicznej żywności o minimalnym stopniu chemizacji, zapewniającej wystarczającą ilość kalorii. By owe bezpieczeństwo mogło być zapewnione muszą być spełnione warunki fizycznej dostępności żywności. Bezpieczeństwo żywnościowe powinno się opierać przede wszystkim na zrównoważonej produkcji żywności; rezerwie i pomocy żywnościowej; programach wyżywieniowych; handlu i dystrybucji żywności.

A więc występowanie na świecie stref głodu nie jest efektem osiągnięcia granicy możliwości produkcyjnych, a jedynie nieracjonalnej gospodarki i niepełnego wykorzystania możliwości.

Podstawą do zabezpieczenia żywnościowego obywateli jest organizacja państwa, w tym organizacje socjalno - społeczne , których głównym celem jest zapewnienie bezpieczeństwa obywatelom - którego czynnikiem jest bezpieczeństwo żywnościowe.

REGION	1969/71	1979/81	1989/91	2010 (prognoza)
Afryka Północna i Bliski Wschód	43	25	30	45
Region Subsaharyjski	96	150	200	260
Azja Wschodnia	470	375	250	200
Azja Południowa	240	300	250	200
Ameryka Środkowa i Południowa	41	40	60	35
RAZEM	890	890	800	670

---