*

Problem
zarządcy i istota
decyzji

*

Zarzadzanie

*

„ZESTAW DZIAŁAŃ (OBEJMUJĄCY
PLANOWANIE I PODEJMOWANIE
DECYZJI, ORGANIZOWANIE,
PRZEWODZENIE, TJ. KIEROWANIE
LUDŹMI, I KONTROLOWANIE)
SKIEROWANYCH NA ZASOBY
ORGANIZACJI (LUDZKIE, FINANSOWE,
RZECZOWE I INFORMACYJNE) I
WYKONYWANYCH Z ZAMIAREM
OSIĄGNIĘCIA CELÓW ORGANIZACJI W
SPOSÓB SPRAWNY I SKUTECZNY.”

*

Kierownik/Zarząd

ca

*

To osoba odpowiedzialna za

pokierowanie działaniami
prowadzącymi do osiągania celów
organizacji na szczeblach organizacji i
w różnych obszarach jej działalności.

*

Efektywność

kierowania

*

Jest miarą sprawności i skuteczności

kierownika; miara tego, w jakim
stopniu wyznacza on i osiąga
odpowiednie cele. Od jakości stopnia
efektywności kierownika zależy w
jakim stopniu organizacja osiąga
swoje cele i jak realizuje swoje
zadania

*

Cechy które

powinien

posiadać

kierownik



inteligencja



odporność psychiczna



określony poziom moralny, troska o wartości moralnę i

etykę



predyspozycje do kierowania nazywane talentem

kierowniczym



nabyte umiejętności w toku studiów i praktyk



cechy nazywane „kwalifikacjami kierowniczymi” takie

jak: umiejętność myślenia szerszymi kategoriami,
umiejętność analizy i syntezy, zdolność rozumienia ludzi
oraz motywacji i przekonywania, umiejętności władcze



elastyczność – zdolność dopasowywania się do nowych

technik



wyobraźnia



umiejętności techniczne



umiejętności społeczne (współpracy z innymi

ludźmi, rozumienia ich i motywowania do
działań)



cechy przywódcze



dobry negocjator



Wszechstronność



Umiejętności koncepcyjne (zdolność

koordynowania i integrowania wszystkich
interesów i działań organizacji)

*

Podział

kierowników

1.

Ze względu na szczeble zarządzania:

-

kierownicy najniższego szczebla – nadzorują jedynie
wykonawców; nie są przełożonymi innych kierowników. (przykłady:
brygadzista, kierownik działu w dużym biurze)

-

kierownicy średniego szczebla – nadzorują pracę innych kierowników,
a nie kiedy także wykonawców; ich głównym zadaniem jest sterowanie
działaniami, prowadzącymi do realizacji polityki przedsiębiorstwa

*

- naczelne kierownictwo – niewielka grupa ludzi, która ponosi
odpowiedzialność za całokształt zarządzania organizacją, nazywa się ich
menedżerami. Ustalają politykę operacyjną i sterują wzajemnymi
oddziaływaniami organizacji i jej otoczenia. (tytuły: redaktor naczelny,
prezes, wiceprezes)

*

2. Ze względu na obszar działalności, jaki nadzorują

-

kierownik funkcjonalny – ponosi odpowiedzialność za jeden
tylko rodzaj działalności (np. za produkcję, za finanse)

*

-kierownik liniowy – nadzoruje całą jednostkę np.
przedsiębiorstwo, filię albo samodzielny zakład produkcyjny.
Ponosi odpowiedzialność za wszystkie działania tej jednostki
takie jak produkcja, marketing, finanse.

*

Klasyfikacja

indywidualnych

stylów kierowania

*

Wg J.A. Brown

*

-kierownik – autokrata (wydaje rozkazy, upiera się aby je
wykonywano, określa działalność poszczególnych grup bez
pytania ich o zdanie, utrzymuje dystans w stosunku do
pracowników, system nagan i pochwał)

*

-kierownik – demokrata (rozumie swoją rolę koordynatora w
działalnośc i zakładu pracy, umie delegować swoje
uprawnienia, rola dyrygenta a nie jenoosobowej orkiestry)

*

-kierownik stosujący zasadę leseferyzmu (jest niezdolny do
sprawowania konkretnej władzy i kontroli nad podwładnymi)

*

Wg B. Turgeon

-

styl autokratyczny ( brak dbałości i zaufania do personelu,
decyzje podejmuje kierownik, wzbudzanie strachu w
pracownikach, system kar i nagród, brak atmosfery solidarności)

*

-styl autokratyczny życzliwy (dystans w stosunkach pomiędzy
przełożonym a podwładnym, kierownik akceptuje sugestie i
opinie pracowników, system premiowania, słaba atmosfera
solidarności )

-

styl konsultacyjny (średnia dbałość o personel, bardzo dobre
stosunki pomiędzy przełożonym i pracownikami, decyzje
konsultowane, nagradzanie pracowników, sankcjce okazjonalnie,
dość silna atmosfera

*

*

-styl partycypacyjny (wysoki poziom dbałości o personel, stosunki
pomiędzy przełożonym i podwładnym są serdeczne i pełne
zaufania, wymiana idei, nagradzanie na podstawie partycypacji,
bardzo silna atmosfera solidarności

*

Wg G.S. Sargie

-

styl osobisty (cechuje egocentryzm kierownika, który autoratywnie podejmuje
decyzje w przeświadczeniu o swojej nieomylnośći; jest wymagający, żąda
dyscypliny, zmienny w nastrojach, angażuje się emocjonalnie w ocenę
pracowników, jest tytanem pracy rozsadzanym przez energię i osobistą
przedsiębiorczość)

*

-styl impulsywny (kierownik jest entuzjastą, jest impulsywny i emocjonalny,
niezwykle kreatywny, nie potrafi jednak konsekwentnie realizować swoich
pomysłów, dobiera ludzi kierując się doraźnym entuzjazmem, zaniedbuje
organizację podstawową)

*

-styl bezosobowy (brak zaangażowania emocjonalnego, postawa racjonalna,
ściśle sprecyzowany podział kompetencji, proces podejmowania decyzji jest
ściśle unormowany, organizację cechuję określony stopień spoistości
zapewniający sprawny obieg informacji)

*

-styl zbiorowy (kierownik jest jednym z grupy, pełen życzliwości, decyzje są
podejmowane w wyniku dyskusji)

*

- styl spokojny ( jest funkcją uporządkowanej natury kierownika, ład i spokój,
decyzje podejmowane są rozważnie przy ograniczonej kolegialności)

*

Podejmowanie

decyzji

*

Decyzję

można określić jako celowy, nielosowy wybór

jednego z co najmniej dwóch alternatywnych rozwiązań
danego problemu.

*

Podejmowanie decyzji

– proces rozpoznawania i

wyboru określonego kierunku działania, prowadzącego
do rozwiąnia konkretnego problemu lub do
wykorzystania pojawiającej się okazji. Stanowi ważne
zadanie każdego menadżera. W procesie podejmowania
decyzji najważniejszymi czynnikami są czas i stosunki
między ludźmi. Istotą procesu decyzyjnego jest
przetworzenie informacji wejściowych
(otzrzymywanych meldunków, danych sprawozdawczych,
instrukcji, aktów normatywnych) i informacji
przechowywanej (wiedzy, doświadczenia) w
informację wyjściową (wydawanie dyrektyw,
zarządzeń, poleceń, nakazów)

*

ISTOTA DECYZJI

Dwa podejścia do problematyki decyzji:

1.

Podejście normatywne – polega na traktowaniu
decyzji jako rozwiązania problemu, wyniku

- charakterystyczne dla ekonomii, prakseologii,

badań operacyjnych.

2.

Podejście opisowe, procesowe – koncentruje
uwagę nie na wyniku, a na sposobie
dochodzenia do niego, czyli na procesie
podejmowania decyzji

- charakterystyczne dla psychologii, socjologii,

teorii organizacji i zarządzania

*

Idea

racjonalności

decyzji

Wytyczne racjonalnego myślenia można ująć w

trzy wytyczne działania:

1.

Cel jest ideą naczelną, która kierunkuje i
organizuje nasze działanie. Cel nadaje
naszemu działaniu cechy inteligencji, a
nasze działanie jest oceniane przez pryzmat
zrealizowania lub niezrealizowania
postawionego celu

2.

Cechą dobrej organizacji jest zgodność
wewnętrzna oraz stan równowagi miedzy
organizacją a otoczeniem

*

Racjonalne

podejmowanie

decyzji

*

Następujące etapy :

*

-Rozpoznanie i zdefiniowanie sytuacji
decyzyjnej,

*

-Zidentyfikowanie właściwych możliwości,

*

-Ocena, czy każda z nich jest wykonalna,
zadowalająca i jakie przyniesie
konsekwencje

*

-Wprowadzenia w życie wybranego wariantu

*

-Obserwowanie i ocena rezultatów wybrania
danej możliwości

*

Dziękuje za
uwagę 