W zaleznosci od:
poziomu dojrzałości spolecznej
osobowości wychowanka
stopnia demoralizacji
podatności na resocjalizację
podatności na perswazje
podatności na srodki przymusu
charakteru wykolejenia społecznego
do osobowości wychowanka należy także dodac-> odpowiedniego wychowawcę
Wychowawca powinien także stosować zindywidualizowany program pracy z wychowankiem.
3 poziomy wadliwego społecznego funkcjonowania związane z trzema poziomami rozwoju:
aspołeczność, wrogość, nienawiśćm złość.
Konformizm, uleganie nakazom na pokaz, pozorne przystosowanie się, SERWILIZM (służebnosć).
Neurotyzm, niezrównoważenie emocjonalne.
Istotą nieprzystosowania w podejściu interakcyjnym jest:
niska jakość stosunków interpersonalnych, które wyrażają się w 3 formach wadliwego kontaktu z innymi ludźmi: aspołeczność, konformizm, neurotyzm.
Resocjalizacj w podejściu interakcyjnym polega na:
doprowadzeniu do wyższego, bardziej rozwinietego stadium rozwoju myślenia i postrzegania własnej osoby, innych ludzi, świata u osoby nieprzystosowanej społecznie.
Celem podstawowym resocjalizacji w ujeciu interakcyjnym : NAUCZENIE PRAWIDŁOWY?CH RELACJI Z INNYMI LUDZMI.
III Resocjalizacja wg koncepcji RESILIENCE (odporność, elastyczność)
definicje resilience:
hist: koncepcja zrodzila się z obserwcji rozwoju dzieci i młodzieży wzrastających w niekorzystnych warunkach życiowych
W związku z tym, definicje te odnoszą się przede wszystkim do okresu dzieciństwa adolescencj i wczesnej dorosłości
Opisują sprawne funkcjonowanie w tych okresach życiowych, posiadanie odpowiednich do wieku umiejętności i realizację zadań rozwojowych, mimo wystąpienia przeciwności losu.
Koncepcja resilience koncentruje się na wyjaśnianiu fenomenu, jakim jest dobre funkcjonowanie niektórych osób, mimo niekorzystnych warunków życia, przeciwności losu i/lub zdarzeń traumatycznych.
Resilience rozumiana także jako proces rozwojowy, za pomocą którwego dzieci nabywają umiejętności korzystania z wewnętrznych i zewnętrznych zasobów po to, by osiągnąć dobre przystosowanie, pomimo przeszłych lub obcenie występujących przeciwności losu.
Jest to zdolność jednostek do „odbijania się od dna”, czyli powrotu do zdrowia psychicznego i stosunkowo dobrego funkcjonowania po przeżyciu silnie stresującego zdarzenia.
Główne założenie kocepcji:
Zachowania ludzkie są zdeterminowane przez kulturę.
Szczegółowe założenia koncepcji:
pozytywna adaptacja społeczna (oczekiwany poziom społ. Przystosowania) wymaga osiągnięcia przez jednostkę punktu krytycznego od którego możliwe jest „odbicie:
trzeba określić więc płaszczyznę „oporu”, która stanie się punktem zwrotnym w procesie socjalizacji
taka płaszczyzna może być np. grupa rówieśnicza lub rodzina.
Grupa rówieśnicza jako płaszczyzna „oporu”
Grupa rówieśnicza może doprowadzić do rozwoju pozytywnych relacji interpersonalnych opartych na wlasciwych podstawach emocjonalno- percepcyjnych.
W ten sposób wytwarza się osłona dla ujemnbych wpływów środowiska patologicznego
Środowisko rówieśnicze może mieć wpływ pozytywny- profilaktyczny, czy resocjalizacyjny lub negatywny tj. demoralizujący, patologiczny.
Metody, które wykorzystują „opor” mogą mieć formę wychowawczej pracy grupowej oraz pracy indywidualnej.
Potencjał jako płaszczyzna oporu:
Można przyjąć założenie, że płaszczyzną oporu mogą być: ukryte talenty, potencjały, predyspozycje.
Rolą nauczyciela jest diagnozowanie możliwości rozwojowych i wydobycie, uaktywnienie i wykorzystanie talentów itp.
Koncepcja oporu- elastyczności
odgrywa szczególna role w założeniach oddziaływań resocjalizacyjnych. U swoich podstaw nawiazuje do naprawiania, kreowania i wspierania rozwoju nieletnich, przesuwajac akcenty z korekrywnej modyfikacji ich parametrow osobowych i spolecznych na rzecz kreowania i rozwijania osobowego.
Wyróżnia się trzy grupy zjawisk należących do resilience:
funkcjonowanie znacznie lepsze niż można by się było tego spodziewać na podst wiedzy o czynnikach ryzyka
utrzymywanie się dobrego funkcjonowania mimo wystąpienia stresujących doświadczeń
dochodzenie do zdrowia po przeżyciu traumatycznych wydarzeń
Dynamiczny proces radzenia sobie ze stresem lub pokonywania przeciwności losu nie jest dany raz na zawsze.
Osoba narażona na silny stres spowodowany np. traumatycznym zdarzeniem może dojść do równowagi psychicznej i dobrze funkcjonować w rolach społecznych, a w innych okolicznościach może się poddać przeciwnościom losu i utracić nadzieje na jego zmianę.
WNIOSEK:
Koncepcja ta jest wyraźnym krokiem w kierunku szerszego, bardziej systemowego ujęcia naszych zachowań, wykraczająca poza teorie Czapówa, teorie rol społecznych czy teorie frustracji, a więc ujęć problemu które miały największy wpływ na teorie i praktykę resocjalizacyjną.
Uwzględnia zarazem i eksponuje szereg poważnych zagrażających czynników i jednocześnie względnie dobre zdrowie psychiczne jednostki, mimo działania tychże czynników. Może być rozumiana jako pozytywny lub ochronny porces, który zmniejsza nieprzystosowanie się jednoski doswiadczajacej niepomyslnosci losu.