Anatomia wykład 27.10.2011r.
Rozwój osobniczy kości.
Powstawanie kości na podłożu łącznotkankowym (mezenchematycznym)
mezenchyma – pierwotna tkanka łączna zarodkowa. Występują włókna kolagenowe które tkwią w substancji niezwapniałej nazywanej osteoidem. W mezenchymie znajdują się osteoblasty (komórki kościotwórcze). W punktach kościotwórczych znajduje się substancja zwapniała i w tych punktach tworzą się komórki kostne ale tylko do momentu styku z komórką kostną wytworzoną w innym punkcie kościotwórczym. W ten sposób powstają kości okładzinowe (np. obojczyk i kości czaszki)
Powstawanie kości na podłożu chrzęstnym – proces rozpoczyna się w 48 dniu życia zarodka.
każda kość ma swój model chrzęstny który zbudowany jest z komórek chrzęstnych (chondrocytów) i pokryty jest błoną ochrzęstną.
Na trzonie ochrzęstna zaczyna wytwarzać komórki kościotwórcze (osteoblasty) a potem komórki kostne.
Później na trzonie zanika ochrzęstna i pojawia się okostna która wytwarza osteoblasty i osteocyty a tkanka chrzęstna pozostaje tylko na końcach kości.
W trzonie tworzy się jama szpikowa z czerwonym szpikiem kostnym (do 6 roku życia)
Na końcach pojawiają się punkty kostnienia aby nasady stały się kostne a nie chrzęstne.
Ostatecznie tkanka chrzęstna pozostaje na powierzchniach stawowych: tkanka chrzęstna szklista. Oraz na nasadach kości tkanka chrzęstna nasadowa. (ta tkanka odpowiedzialna jest za wzrost osobnika dzięki somatotropinie – hormon wzrostu)
Kiedy kończy się wzrost na długość zanika tkanka chrzęstna i pojawia się kresa nasadowa. Wtedy kość rośnie już tylko na grubość.
Podczas długiego unieruchomienia kończyny gęstość tkanki kostnej jest zaniżona.
Długość kości może wzrastać do 20 roku życia a grubość do 35 roku życia.