Kiełki są pełne witamin i makroelementów, zapewniają dobre samopoczucie i smukłą sylwetkę. Są również znakomitym antidotum na choroby cywilizacyjne

Jesień i zima to czas, gdy nasze organizmy odczuwają zmęczenie spowodowane brakiem słońca, witamin, mikroelementów. W tym czasie owoce i warzywa są mniej wartościowe, szczególnie zmniejsza się zawartość cukrów, witamin i innych składników. Preparaty farmakologiczne i „sztuczne witaminy” nie zastąpią naturalnego źródła tych życiodajnych substancji.

Pomysł jedzenia świeżych kiełków przywędrował do Europy z Dalekiego Wschodu. Jedzenie kiełków traktujemy jako wartościowe uzupełnienie diety i ochronę przed takimi chorobami cywilizacyjnymi jak zawał czy rak.

Kiełki bogate są w najcenniejsze dla zdrowia składniki: witaminy A,B,C, E, H. Zawierają duże ilości wapnia, żelaza, siarki, magnezu, potasu oraz biotynę, cynk, selen jak również mikroelementy – lit, chrom.

W czasie kiełkowania zgromadzone w nasionach składniki odżywcze pod, wpływem wilgoci, temperatury, a przede wszystkim enzymów ulegają przemianom w związki łatwo przyswajalne przez organizm. Jeśli zapewnimy nasionom odpowiednie warunki (światło, temperaturę i wilgoć), uaktywniają się enzymy rozkładające wielkie cząstki białek i węglowodanów na substancje proste, rozpuszczalne w wodzie. Natura ułatwia w ten sposób transportowanie bezcennych zapasów do przyszłych pędów i liści. W tej formie są łatwo trawione i przyswajane przez ludzki organizm.

Kiełki mogą stać się naszym prawdziwym, zdrowym przyjacielem, nie tylko dlatego, że są niskokaloryczne i smaczne. Są prawdziwą witaminową bombą, zawierają wiele cennych mikroelementów, takich jak cynk, żelazo, jod, mangan, lit czy selen.

Co zawierają w sobie kiełki?

Kiełki rzeżuchy zawierają sporo witaminy C. Dlatego też zaleca się ją palaczom, którzy cierpią na niedobory tego nieocenionego przeciwutleniacza (mają jej o 40 proc. mniej niż osoby niepalące). To także świetne źródło witaminy: A, B, PP i K.Dietetycy chwalą ją również za ogromne bogactwo soli mineralnych oraz pierwiastków: żelaza i magnezu. Dlatego powinna być w jadłospisie kobiet w ciąży i dzieci, a także osób wycieńczonych.

Kiełki brokułowe zawierają likwidujące wolne rodniki sulforafany stosowane w profilaktyce nowotworów - a mają ich nawet 20-30 razy więcej niż zielone różyczki tego warzywa. Najwięcej jest ich w  trzydniowych kiełkach, dlatego kiełki brokułów sprzedaje się maleńkie.

Kiełki lucerny są fantastycznym źródłem żelaza i łatwo przyswajalnego białka. Zawierają rzadko występujące w roślinach witaminę B12, na której niedobór narażeni są wegetarianie. Poza tym są bogate w witaminy A, C i D oraz lecytynę. Poprawiają pamięć, mają właściwości pobudzające.

Kiełki soczewicy zawierające kwas foliowy o działaniu krwiotwórczym. Podobnie jak kiełki lucerny mogą jeść je osoby, które nie tolerują preparatów żelaza. To także dobry naturalny dodatek diety dla kobiet w ciąży - kwas foliowy potrzebny jest w procesach kształtowania systemu nerwowego przyszłego dziecka.

Kiełki soi to wyśmienite źródło żelaza, witaminy C i B1. Regularne zjadanie kiełków soi koi nerwy, dodaje energii i apetytu.

Kiełki rzodkiewki dzięki dużej ilości witaminy C podnoszą odporność organizmu. Zawierają dużo siarki, dlatego wpływają korzystnie na stan skóry, włosów i paznokci.

Kiełki fasoli Mung jest nieocenionym źródłem białka. Dzięki obecności niezbędnych w procesie kiełkowania enzymów białko to jest łatwo przyswajalne, same kiełki zaś znacznie lżej strawne niż fasola. Kiełki fasoli Mung obniżają również poziom „złego" cholesterolu LDL.

By zauważyć pozytywne działanie kiełków należy je spożywać codziennie, najlepiej na surowo, ponieważ wtedy nie tracą swych składników odżywczych. Możemy ich używać jako dodatków do sałatek , past twarogowych i rybnych, posypać kanapki czy ziemniaki. Przed jedzeniem kiełki należy opłukać. Możemy je dodawać do wszystkich potraw według własnego uznania - możliwości jest wiele, ogranicza nas tylko wyobraźnia.