KONSPEKT ZAJĘĆ
TEMAT: „Mój Dom”
CELE:
Usprawnianie procesów poznawczych - rozwijanie koordynacji – wzrokowo ruchowej
Kształtowanie zdolności psychomotorycznych, sprawności manualnej
Stymulacja słuchowa
Ćwiczenie koncentracji uwagi
Doskonalenie percepcji wzrokowej
usprawnianie motoryki dużej i małej
FORMA PRACY: indywidualna
METODY PRACY: wspierające i stymulacyjne rozwój dziecka, aktywizujące, korygujące
UCZESTNIK ZAJĘĆ: chłopiec z autyzmem, lat 4
CZAS TRWANIA ZAJĘĆ: 3 godz. dydaktyczne
POMOCE DYDAKTYCZNE: dwa sznurki, stolik, ręcznik, krzesło, kolorowe woreczki, kredki, tablica korkowa, pinezki, kartka
PREZBIEG ZAJĘĆ
POWITANIE. Powitanie dziecka poprzez podanie dłoni, głośne mówienie jego imienia.
ŚNIADANIE. Dziecko samodzielnie wyciąga śniadanie z tornistra, pod kontrolą opiekuna spożywa posiłek, w razie potrzeby prosząc o pomoc, dziecko zostawia po sobie porządek.
NAUKA
Tor przeszkód
Dorosły układa dwa sznurki tak, aby wyznaczały wąską ścieżkę. Potem ustawia stolik na tyle wysoki, aby dziecko mogło pod nim przejść na czworakach. W odległości około jednego metra kładzie ręcznik złożony tak, aby dziecko mogło go przekroczyć. Nieco dalej stawia krzesło. Jest to punkt zwrotny toru przeszkód. Na krześle sadza misia, dziecko ma mu podać rękę i wrócić pokonując tor przeszkód od końca do początku.
Dorosły zwraca się do dziecka: To jest tor przeszkód. Powiem ci co trzeba zrobić. Tu (prowadzi dziecko na początek toru) rozpoczynamy spacer… Ścieżka (gest) Idziemy prosto…Tu (wskazuje) trzeba wejść pod stół. Idż na czworakach. Wstań. Przekraczamy rzeczkę bo nie możemy zamoczyć nóg. Podchodzimy do krzesła i podajemy misiowi rękę. Obchodzimy krzesełko i szybko wracamy.
Zabawy z woreczkami
- zbieranie woreczków i segregowanie ich kolorami
- podrzucanie woreczka i rzucanie do celu
- rzucanie woreczka do dużego pudełka z wyznaczonej odległości
- rzucanie woreczka jedną ręką (zaczynamy od ręki bardziej sprawnej) w dowolne miejsce, do celu
Pinezki
- wciskanie w tablicę korkową pinezek – wyjmowanie ich. Pinezki znajdują się w zamykanej miseczce. Dziecko stara się samodzielnie je otworzyć i przystępuje do działania. Na koniec
zadania zbiera pinezki i chowa je do miseczki.
( Procedura: Dziecko przed rozpoczęciem nauki siada wyprostowane przy stoliku, chyba, że ćwiczenie wymaga siedzenia na dywaniku, wykonuje kierowane do niego polecenia, na zakaz „nie” przerywa niepożądaną czynność, po skończonym zadaniu odkłada dydaktyczne na swoje miejsce.)
ĆWICZENIA MEDODĄ KNILLA Program II: kołysanie, klaskanie, głaskanie po brzuchu, głaskanie ud, głaskanie kolan, głaskanie palców u nogi, wiosłowanie, pocieranie stop, poruszanie palcami u nóg, poruszanie nogami, leżenie na plecach, obracanie się z pleców na bok, obracanie się z pleców na brzuch, relaksacja
( Procedura: Opiekun siada z dzieckiem i mówi „Zrób tak…” powoli pokazuje czynność np. klaśnięcie w dłonie. )
ZABAWA wg upodobań dziecka
POŻEGNANIE. Pożegnanie z dzieckiem.
Uwagi ogóle: jeśli uczeń nie potrafi wykonać samodzielnie zadania, opiekun stosuje podpowiedz manualną i natychmiast nagradza dziecko. Terapeuta musi się upewnić czy dziecko jest skupione na zadaniu. Jeśli dziecko nie chce go naśladować, terapeuta musi mu w tym pomóc i je nagrodzić. Terapeuta stopniowo ogranicza swój udział.
Osoba prowadząca: Podpis opiekuna praktyki + ocena