Dar mówienia innymi językami pojawił się po raz pierwszy w dzień Pięćdziesiątnicy w Księdze Dziejów Apostolskich 2:1-4. Apostołowie poszli i zaczęli dzielić się Ewangelią z tłumem, mówiąc do niego w ich własnych językach, „słyszymy ich, jak w naszych językach głoszą wielkie dzieła Boże!” (Dzieje Apostolskie 2:11). Greckie słowo przetłumaczone jako „języki” dosłownie oznacza języki narodowe. Tak więc dar mówienia językami polega na mówieniu językiem, którego osoba mówiąca nim nie zna, by usłużyć osobie, która może się nim porozumiewać. W 1 Liście do Koryntian, w rozdziałach 12-14, gdzie Paweł mówi o cudownych darach, czytamy: „Tak tedy, bracia, jeżeli przyjdę do was i będę mówił językami, jakiż pożytek z tego mieć będziecie, jeśli mowa moja nie będzie zawierała czy to objawienia, czy wiedzy, czy proroctwa, czy nauki?” (1 List do Koryntian 14:6). Według apostoła Pawła i zgodnie z darem języków opisanym w Dziejach Apostolskich, mówienie językami ma wartość dla osoby słyszącej Boże przesłanie w swoim własnym języku, ale dla wszystkich innych jest to bezużyteczne, chyba że się go objaśni / przetłumaczy.

Osoba posiadająca dar tłumaczenia języków (1 List do Koryntian 12:30) mogła rozumieć, co mówiła osoba mówiąca językami, nawet jeśli nie znała ona języka, który był mówiony. Następnie tłumacz języków komunikował przesłanie mówiącego językami wszystkim innym, by wszyscy mogli zrozumieć. „Dlatego ten, kto mówi językami, niechaj się modli o dar wykładania ich.” (1 List do Koryntian 14:13). Mocne jest podsumowanie Pawła odnośnie języków nietłumaczonych: „wszakże w zborze wolę powiedzieć pięć słów zrozumiałych, aby i innych pouczyć, niż dziesięć tysięcy słów językiem niezrozumiałym.” (1 List do Koryntian 14:19). 

Czy dar mówienia językami jest dostępny dla nas dzisiaj? 1 List do Koryntian 13:8 mówi, że dar języków ustanie, jednak ustanie, kiedy nastąpi to, co jest „doskonałe” (1 List do Koryntian 13:10). Niektórzy wskazują na to, że greckie słowo użyte dla proroctw i wiedzy to „ustają,” podczas gdy słowo użyte dla języków to „będące ustałymi” jako dowód na to, że języki ustały przed nadejściem „doskonałego.” Jest to możliwe, chociaż nie jest to całkowicie jasne z tego tekstu. Niektórzy wskazują także na wersety takie jak z Księgi Izajasza 28:11 i Joela 2:28-29, jako na dowód, że mówienie językami było znakiem zbliżającego się sądu Bożego. 1 List do Koryntian 14:22 opisuje języki jako „znak dla niewierzących”. Zgodnie z tym argumentem, dar języków był ostrzeżeniem dla Żydów, że Bóg osądzi Izrael za odrzucenie Jezusa Chrystusa jako Mesjasza. Tak więc kiedy Bóg faktycznie osądził Izraela (pozwalając na zniszczenie Jerozolimy przez Rzymian w 70 r.n.e.), dar mówienia językami nie spełniałby już swojej funkcji do której został przeznaczony. Podczas gdy pogląd ten jest możliwy, wypełnienie pierwotnego przeznaczenia języków niekoniecznie oznacza, że one już ustały. Pismo Święte nie twierdzi jednoznacznie, że dar mówienia językami przestał istnieć.

Jednakże, jeśli dar mówienia językami byłby aktywny w dzisiejszym kościele, działałby on w zgodzie z Pismem Świętym. Byłby on prawdziwym i zrozumiałym językiem (1 List do Koryntian 14:10). Służyłby komunikowaniu poprzez osobę mówiącą w innym języku (Dzieje Apostolskie 2:6-12). Byłoby to w zgodzie z przykazaniem, które Bóg dał nam przez apostoła Pawła: „Jeśli kto mówi językami, niech to czyni dwóch albo najwyżej trzech, i to po kolei, a jeden niech wykłada; a jeśliby nie było nikogo, kto by wykładał, niech milczą w zborze, niech mówią samym sobie i Bogu.” (1 List do Koryntian 14:27-28). Byłoby to także w zgodzie ze słowem z 1 Listu do Koryntian 14:33 „Albowiem Bóg nie jest Bogiem nieporządku, ale pokoju. Jak we wszystkich zborach świętych”.

Bez wątpienia Bóg może dać komuś dar mówienia językami, by uzdolnić go do komunikacji z kimś, kto mówi w innym języku. Duch Święty jest suwerenny w rozdawaniu duchowych darów (1 List do Koryntian 12:11). Wyobraźmy sobie, o ile bardziej wydajna byłaby praca misjonarzy, gdyby nie musieli oni chodzić do szkół językowych, i mogliby natychmiastowo mówić do ludzi w ich języku. Jednak wygląda na to, że Bóg nie robi tego. Dar języków wydaje się nie występować w formie w jakiej wystepował w Nowym Testamencie pomimo faktu, że byłby niezmiernie użyteczny. Olbrzymia większość wierzących, którzy twierdzą, że mają dar mówienia językami nie robi tego w zgodzie z wymienionymi powyżej fragmentami Pisma. Fakty te prowadzą do wniosku, że dar mówienia językami przestał istnieć, lub przynajmniej jest rzadkością w dzisiejszym kościele.