Molier (Jean Baptiste Poquelin, 1622-1673) – największy komediopisarz francuski. Przez 12 lat prowadził żywot wędrownego aktora, by wreszcie dzięki protekcji króla osiąść na stałe w Paryżu w charakterze dyrektora teatru, gł wykonawcy ról i dostarczyciela repertuaru. Najsłynniejsze komedie Moliera to: szkoła żon, świętoszek, Don Juan, Mizantrop, Skąpiec, Świętoszek, Lekarz mimo woli. Prawdopodobnie umarł podczas odtwarzania własnego spektaklu pt. Chory z urojenia.

Cechy twórczości Moliera:

-swobodnie traktował reguły poetyckie;

-łączył w utworze różne typy komizmu, np. Charakteru, intrygi, sytuacji,

-zróżnicował język bohaterów.,

-łączył komizm z prawdą, bo za cel postawił sobie, ściąganie za pomocą uciesznych obrazów, błękitów epoki;

-zakończenia sztuk często nieumotywowane rozwojem akcji wywoływały efekt zaskoczenia, co na ogół podobało się widzom

Klasycyzm francuski:

-prąd ideowo artystyczny w XVII w

-”przedłużenie” literatury renesansu, wzmocnienie „wymaganiami” Akademii francuskiej

-kult antyku,

-odwoływanie się do racjonalizmu Kartezjusza

-dążenie do skodyfikowania wszystkiego co dotyczy sztuki

Przedstawiciele klasycyzmu:

-Pierrie Corneille – twórca tragedii klasycystycznej „Cyd”

-Jean Paciene – mistrz klasycystycznej formy tragedii „Fedra”

-Jean de la Fontaine – twórca bajki, naśladowany przez Krasickiego

-Nicolas Boileen – autor dzieła normatywnego pt. „sztuka poetycka” kodyfikującego reguły literatury

Dewocja – pochodzi z j łacińskiego derotio, znaczy poświęcenie, inaczej bigoteria. Jest to postawa przesadnej i drobiazgowej pobożności. Zwracania szczególnej uwagi na zachowania reto. Cechuje sie rygoryzmem moralnym wobec zachowań innych ludzi.

Fanatyzm religijny – bezkrytyczna wiara w dogmaty i nakazy etyczne wyznawanej religii, wiążąca się z gotowością do poświęcenia swego dobra na rzecz celów religijnych. Prowadzi to do nietolerancji wobec innych religii i wobec ateizmu oraz do walki w obronie zagrożonych wartości religijnych.

Hipokryzja – obłudne dwulicowe, nieszczere działanie, służące podniesieniu oceny swej osoby w oczach otoczenia. Hipokryzja polega na postępowaniu rzekomo zgodnym z wysoko cenionymi wzorami społecznymi, ale w istocie sprzecznych z nimi. Hipokryta dba o to by jawić się lepszym niż w rzeczywistości.

„Świętoszek” został wystawiony po raz I wiosną 1664 r w trakcie uroczystości związanych z otwarciem Pałacu królewskiego w Wersalu. Komedie oglądali: Ludwik XIV; jego głęboko-religijna matka i cały dwór. Przedstawienie zakończyło się skandalem, królowa matka ostentacyjnie opuściła Wersal , arcybiskup Paryża zaapelował do króla by ten zakał dalszego wystawiania sztuki , o 1 z paryskich proboszczów wznosił nawet Moliera na stosie . Król sam nie będąc pewnym , czy Molier nie drwi z pobożności w ogóle zakazał odgrywania komedii . Molier walczył o powrót sztuki na scenie – dopisał akty i zmienił tytuł na ,,szalbierz'' a później Tartuffe . 5 lat po feralnej premierze król zezwolił na wystawianie sztuki .

Donkiszoteria – oznacza zachowanie charakteryzujące się marzycielstwem , brakiem życiowego rozsądku i upartym trwaniem przy nierealnych planach , założeniach i ideałach .

Walczyć z wiatrakami – zw. Frazeologiczny oznaczający walkę z czymś nierealnym i upojnym bądź też walkę beznadziejną nie mającą szans na powodzenie .

Molier (Jean Baptiste Poquelin, 1622-1673) – największy komediopisarz francuski. Przez 12 lat prowadził żywot wędrownego aktora, by wreszcie dzięki protekcji króla osiąść na stałe w Paryżu w charakterze dyrektora teatru, gł wykonawcy ról i dostarczyciela repertuaru. Najsłynniejsze komedie Moliera to: szkoła żon, świętoszek, Don Juan, Mizantrop, Skąpiec, Świętoszek, Lekarz mimo woli. Prawdopodobnie umarł podczas odtwarzania własnego spektaklu pt. Chory z urojenia.

Cechy twórczości Moliera:

-swobodnie traktował reguły poetyckie;

-łączył w utworze różne typy komizmu, np. Charakteru, intrygi, sytuacji,

-zróżnicował język bohaterów.,

-łączył komizm z prawdą, bo za cel postawił sobie, ściąganie za pomocą uciesznych obrazów, błękitów epoki;

-zakończenia sztuk często nieumotywowane rozwojem akcji wywoływały efekt zaskoczenia, co na ogół podobało się widzom

Klasycyzm francuski:

-prąd ideowo artystyczny w XVII w

-”przedłużenie” literatury renesansu, wzmocnienie „wymaganiami” Akademii francuskiej

-kult antyku,

-odwoływanie się do racjonalizmu Kartezjusza

-dążenie do skodyfikowania wszystkiego co dotyczy sztuki

Przedstawiciele klasycyzmu:

-Pierrie Corneille – twórca tragedii klasycystycznej „Cyd”

-Jean Paciene – mistrz klasycystycznej formy tragedii „Fedra”

-Jean de la Fontaine – twórca bajki, naśladowany przez Krasickiego

-Nicolas Boileen – autor dzieła normatywnego pt. „sztuka poetycka” kodyfikującego reguły literatury

Dewocja – pochodzi z j łacińskiego derotio, znaczy poświęcenie, inaczej bigoteria. Jest to postawa przesadnej i drobiazgowej pobożności. Zwracania szczególnej uwagi na zachowania reto. Cechuje sie rygoryzmem moralnym wobec zachowań innych ludzi.

Fanatyzm religijny – bezkrytyczna wiara w dogmaty i nakazy etyczne wyznawanej religii, wiążąca się z gotowością do poświęcenia swego dobra na rzecz celów religijnych. Prowadzi to do nietolerancji wobec innych religii i wobec ateizmu oraz do walki w obronie zagrożonych wartości religijnych.

Hipokryzja – obłudne dwulicowe, nieszczere działanie, służące podniesieniu oceny swej osoby w oczach otoczenia. Hipokryzja polega na postępowaniu rzekomo zgodnym z wysoko cenionymi wzorami społecznymi, ale w istocie sprzecznych z nimi. Hipokryta dba o to by jawić się lepszym niż w rzeczywistości.

„Świętoszek” został wystawiony po raz I wiosną 1664 r w trakcie uroczystości związanych z otwarciem Pałacu królewskiego w Wersalu. Komedie oglądali: Ludwik XIV; jego głęboko-religijna matka i cały dwór. Przedstawienie zakończyło się skandalem, królowa matka ostentacyjnie opuściła Wersal , arcybiskup Paryża zaapelował do króla by ten zakał dalszego wystawiania sztuki , o 1 z paryskich proboszczów wznosił nawet Moliera na stosie . Król sam nie będąc pewnym , czy Molier nie drwi z pobożności w ogóle zakazał odgrywania komedii . Molier walczył o powrót sztuki na scenie – dopisał akty i zmienił tytuł na ,,szalbierz'' a później Tartuffe . 5 lat po feralnej premierze król zezwolił na wystawianie sztuki .

Donkiszoteria – oznacza zachowanie charakteryzujące się marzycielstwem , brakiem życiowego rozsądku i upartym trwaniem przy nierealnych planach , założeniach i ideałach .

Walczyć z wiatrakami – zw. Frazeologiczny oznaczający walkę z czymś nierealnym i upojnym bądź też walkę beznadziejną nie mającą szans na powodzenie .