Zestaw 15

1.	Modlitwa

Modlitwa – jest charakterystyczną formą przejawiania się kultu religijnego i występuje we wszystkich religiach, zarówno wyższych jak i niższych. Jako zjawisko religijne jest szczególnym słownym zwróceniem się wiernego do boga w celu skłonienia go, lub zmuszenia do przychylnych interwencji w sprawy ludzkie („Od zarazy, głodu i wojny, wybaw nas, Panie”;„Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj”).
Rodzaje modlitw:
1.	jako czary, wypowiadanie magicznych formuł,
2.	jako rodzaj kontraktu, w celu uzyskania czegoś od bóstwa,
3.	jako sposób przekonywania bóstwa,
4.	jako wyraz czci i hołdu,
5.	jako wyraz bezgranicznego oddania,
6.	jako spowiedź, oczyszczenie – katharsis.
struktura modlitwy:
1.	wezwanie do boga
2.	sankcja 
3.	prośba

2.	Teogeneza/Teogonia 

teogonia [gr.], część doktryny rel. (teologii lub mitologii) zajmująca się kwestią genezy i pochodzenia bóstw; wielowątkowe t. stworzyły staroż. religie politeistyczne, rozbudowując tematykę genealogii bogów, okoliczności ich poczęć i narodzin, walk bogów prowadzących do przejęcia władzy przez aktualnie czczony panteon; w opozycji do koncepcji teogonicznych religii Bliskiego Wschodu i staroż. Grecji pojawiła się idea odwieczności Boga, która wyraziła się w judaizmie i chrześcijaństwie, a następnie została przyjęta również w islamie.

3.	Funkcjonalizm w religioznawstwie

Szkoła francuska, funkcjonalizm. Francuska szkoła socjol. zanegowała przede wszystkim indywidualną psychologię, leżącą u podstaw ewolucjonistycznych studiów nad cywilizacją pierwotną, po drugie zaś wystąpiła z antynaturalist. tezą, że błędem jest doszukiwać się początków m. w świecie fiz., w egzystencjalnej i przyr. naoczności. Krytykując teoret. podstawy animizmu i naturalizmu, É. Durkheim twierdził, że prawdziwym wzorcem m. nie są halucynacje i wyobraźnia, lecz społeczeństwo, a wszystkie podstawowe motywy m. są projekcjami społ. życia człowieka.