METODA PETO

• Twórcą tej metody był węgierski lekarz Andreas Petö

• Usprawnienie psychoruchowe połączone z oddziaływaniem pedagogicznym

• Głównym celem tej metody jest osiągnięcie jak najbardziej rozwiniętego funkcjonowania społecznego

• Wskazania : zaburzenia ruchowe pochodzenia ośrodkowego

1. Diagnoza

   Zasadnicze wskazanie - nieprawidłowy lub opóźniony rozwój psychomotoryczny

• obejmuje badanie: neurologiczne, ortopedyczne, dermatologiczne, dentystyczne, audiologiczne, internistyczne.

• Testy możliwości samodzielnej pionizacji i lokomocji, czynności chwytnej , przyjmowanie pokarmów oraz zachowań społecznych,

• Ocena rozwoju psychoruchowego w oparciu o podstawowy wzorzec postawy (kontrola ustawienia głowy, miednicy, tułowia)

2. Terapia

Usprawnianie polega na systematycznym pobudzaniu psychoruchowego rozwoju dziecka

• W czasie ćwiczeń wykorzystywany jest specjalistyczny sprzęt:

  - Krzesła z oparciem w kształcie drabinki

  - Stoły o szczebelkowym blacie

  - Drążki terapeutyczne

  - Kółka gumowe

  - Podkładki pod stopy

  Pomoce te maja za zadanie ułatwić pionizację, a jednocześnie umożliwić lokomocję.

• W nauce poszczególnych czynności przydatne jest rytmiczne wyliczanie. Dzieci wykonując ćwiczenia jednocześnie głośno i rytmicznie opisują poszczególne fazy czy etapy zadania ruchowego. Rytm wypowiedzi zmienia poziom napięcia mięśniowego, poprawia koordynację, a sam opis ćwiczenia uświadamia dziecku, ze to ono samodzielnie wykonuje dana czynność. Dodatkowo rytmiczne wyliczanie stymuluje rozwój mowy.

W metodzie Peto ułatwienie terapii odbywa się dzięki:

• pracy przewodnika

• współpracy dzieci w grupie

• odpowiednio przygotowanemu programowi

• wyposażeniu sali

• stymulacji słownej

• W metodzie Peto wyniki usprawniania nie są uznawane za bezpośredni cel terapii. Traktowane są jako jeden ze środków mających umożliwić aktywne uczestnictwo w życiu społecznym.W przypadku poważnych zaburzeń psychomotorycznych usprawnianie rozpocząć należy przed 3 rokiem życia (w takim przypadku zajęcia prowadzone są w miejscu zamieszkanie pacjenta i trwają 2 godziny dziennie).

• W przypadku, gdy objawy są umiarkowane bądź nieznaczne terapię w instytucie rozpoczyna się w późniejszym wieku przedszkolnym lub wczesnym szkolnym (3-6 rok życia). W ciągu dnia dziecko jest usprawniane 12-13 godzin. Średni czas pobytu dziecka w ośrodku to 2-3 lata. Proces leczenia koordynuje przewodnik.