Profilaktyczny charakter działań pielęgniarki pediatrycznej w ochronie zdrowia dziecka (w ramach poradni D).

Imię i Nazwisko : Tomasz Muszyński

Kierunek : Pielęgniarstwo

Rok studiów : III

Grupa : VI

Liczba godz. : 40

Czas realizacji :

Miejsce realizacji : Poliklinika ul. Koreckiego w Kalisz.

Zdrowe dziecko bada się w regularnych odstępach czasowych, aby śledzić jego wzrost i rozwój, zapobiegać rozwojowi chorób poprzez szczepienia, promować zdrowie oraz udzielić rodzinie wskazówek. Plan opieki pielęgniarskiej w przypadku dziecka zdrowego opiera się na gruntownym wywiadzie pielęgniarskim, ocenie oraz przeglądzie badań medycznych i laboratoryjnych. We wszystkich aspektach opieka nad dzieckiem należy uwzględnić rodziców dziecka (lub jego opiekunów).

1. Uwagi ogólne.

Pielęgniarka pracująca w poradni „D” powinna przekonywać rodziców dzieci o korzyściach wynikających z przeglądowych badań zdrowotnych oraz promocji zdrowia. Pielęgniarka pediatryczna powinna podać precyzyjne informacje tak, aby rodzice wykazali zainteresowanie dotyczące zdrowia, wzrostu i rozwoju swojej pociechy.

Rodzice powinni przestrzegać:

a) Terminów badań przesiewowych

b) Zwracać uwagę na środki bezpieczeństwa

c) Szczepień:

2. Odżywianie.

Pielęgniarka powinna omówić zasady karmienia piersią lub butelką, pory karmienia, powinna przestrzegać przed przekarmieniem. Pielęgniarka powinna udzielić informacji typu, kiedy należy wprowadzić pokarmy stałe, nauczyć używania kubka i samodzielnego jedzenia.

Karmienie piersią:

Specjalną troską należy otoczyć gruczoły sutkowe, które w połogu ulegają przeobrażeniu pod wpływem laktacji. Obowiązującą zasadą jest utrzymanie ich w czystości przez obmywanie przegotowaną wodą: szczególnie dotyczy to brodawek i otoczki przed karmieniem.

Prawidłowo przebiegające karmienie naturalne nie wymaga dodatkowego opróżniania piersi. Należy jednak unikać zalegania pokarmu, który może stać się pożywką dla drobnoustrojów, powodujących stany zapalne i ropne. Staranne przestrzeganie higieny osobistej i otoczenia chroni matkę i dziecko przed infekcją.

Wprowadzanie pokarmów stałych:

Przejście z karmienia piersią na butelkę lub kubek powinno być stopniowe. Zdolność niemowlęcia do naśladowania (8-9 miesięcy) ułatwia odstawienie od piersi. Stosowane pokarmów stałych nie jest zalecane przed 4 - 6 miesiącem życia, głównie z negatywnego wpływu na odruch ssania a także niedojrzałości ukł. Pokarmowego i odpornościowego. Mleko kobiece lub sztuczne pożywienie pozostaje głównym źródłem odżywiania do 6 - 12 miesięcy, chociaż stałe pokarmy powinny być powoli wprowadzane.

1. Pierwszym stałym pokarmem jest zazwyczaj kleik ryżowy. Jest on łatwy do strawienia, zawiera żelazo i nie powoduje alergii.

2. Następne włączane pokarmy zawierają najczęściej inne zboża, owoce i warzywa a w końcu także mięso. Zazwyczaj są one wprowadzane stopniowo, zwykle pojedynczo na około 3 dni, ze względu na możliwość wystąpienia alergii.

3. Pokarmy do samodzielnego jedzenia (trzymane w palcach, np.: krakersy, surowe owoce) mogą być wprowadzane w 8 lub 9 miesiącu.

3. Sen.

1. Najbezpieczniejszą pozycją do spania dziecka jest pozycja na plecach, chroni on przed zespołem nagłego zgonu niemowląt.

2. Pielęgniarka powinna omówić konieczność odstawienia nocnego karmienia i usypiania z butelką, prawidłowe wzorce zasypiania i snu, a także postępowanie w sytuacjach, kiedy dziecko budzi się w nocy.

4. Wzrost i rozwój.

Zadania pielęgniarki:

1. Zachęcaj do karmienia piersią.

2. Zachęcaj do czynnego pobudzania rozwoju czuciowo - ruchowego dziecka.

3. Przedstaw sposoby pobudzające rozwój mowy.

4. Omów ząbkowanie.

Karmienie piersią - korzyści.

Mleko kobiece jest pod względem składu unikalne, ponieważ zawiera nie tylko substancje odżywcze, lecz także inne umożliwiające dostosowanie się dziecka do warunków świata zewnętrznego.

a) Substancje odżywcze:

- białka,

- tłuszcze,

- węglowodany

- sole mineralne,

- witaminy (A, B12, C, D3, i E),

- żelazo

b) Składniki obronne:

- immunoglobuliny klasy IgA uniemożliwiają wniknięcie drobnoustrojów chorobotwórczych z przewodu pokarmowego.

- makrofagi unieszkodliwiają bakterie i grzyby, produkują przeciwciała.

- limfocyty T i B po zetknięciu z wirusem wytwarzają substancje uodparniające INTERFERON.

- lizosom enzym niszczące bakterie chorobotwórcze w przewodzie pokarmowym.

- laktoferyna białka wiążące żelazo, unieszkodliwia bakterie ( E. Coli, gronkowce, grzyby)

- laktobacillus bifidus uniemożliwia namnażanie bakterii.

Ząbkowanie.

Proces wyrzynania zębów rozpoczyna się zwykle w 6 miesiącu życia, jako pierwsze wychodzą dolne siekacze.

Rodzice powinni czyścić ząbki dziecka za pomocą wilgotnej szmatki(płatka gazy nawiniętego na palec wskazujący i zwilżonego np.: naparem rumianku).

W celu zapobiegania rozwojowi próchnicy w wyniku przedłużonego kontaktu z mlekiem odradza się karmienie piersią i butelką w nocy.

5. Rodzina.

1. Pielęgniarka powinna promować stały kontakt oraz tworzenie i umacnianie więzi rodzinnych.

2. Pielęgniarka powinna omówić role rodziców i towarzyszyć w rozwoju systemów wspierania rodziny.

6. Zdrowie.

1. Pielęgniarka powinna omówić zróżnicowanie takich objawów jak: ulewanie, wymioty, kolka, problemy z wypróżnieniami, infekcje górnych dróg oddechowych i wysypki.

2. Zachęcać rodziców, aby nauczyli się zasad resuscytacji krążeniowo - oddechowej dziecka.

Bibliografia:

1. Mary E. Muscari „Pediatria i pielęgniarstwo pediatryczne” wyd. Czelej, Lublin 2005

2. Karla L. Luxner „Pielęgniarstwo pediatryczne” wyd. Urban & Partner, Wrocław 2006

---