Alexis de Tocqueville (1805 - 1859)
Dzieła:
„O demokracji w Ameryce”
„Dawny ustrój i rewolucja”
Alexis de Tocqueville był historiografem
na marginesie informacji historiograficznych w jego pracach wyłania się socjologia
był postacią przełomową, jako ostatni z wymierającego typu badacza - niezależnego arystokraty, działającego dla własnej satysfakcji, zapoczątkował jednocześnie nowy typ naukowca
zamierzenia badawcze Tocqueville'a były bardzo skromne - socjologia i teoria społeczna były przez niego niezamierzone
Analiza demokracji w Stanach Zjednoczonych:
Ameryka (USA) jest specyficzna ze względu na uwarunkowania:
historyczno - geograficzne
USA było pustym kontynentem, „tabula rasa”
Społeczeństwo odległe od wojen i ważnych elementów wypływających z zewnątrz
Społeczeństwo było tu z założenia równe, m.in. w poziomie zamożności. Ludzie którzy tam przebywali byli emigrantami, mieli „równy start”
USA odróżniało od ówczesnej Europy istnienie niewolnictwa
kulturowe
duże społeczeństwo było względnie równe pod względem języka i religii
tendencja do unifikowania się (zacierania różnic)
podobny poziom wykształcenia (np.: niski poziom umiejętności pisania)
brak zróżnicowania prowadzi do braku tendencji rewolucyjnych
religia była purytańska, podstawę stanowiła dyscyplina i porządek moralny
z powodu braku arystokracji w USA, istniała władza państwa (prawodawstwo, wymiar sprawiedliwości), jednostki nie były w stanie przeciwstawić się państwu
Opisując społeczeństwo USA Tocqueville zauważył:
miało ono charakter przejściowy pomiędzy arystokracją a demokracją
model demokracji w USA:
zmiana znaczenia życia rodzinnego, podstawą stają się uczucia, a nie stan posiadania jak w Europie
wolny sposób rozmowy, nieskrępowany statusem i konwenansami
stosunek pracodawcy i pracownika dotyczył tylko części osobowości tego ostatniego, a nie całości
rozszerzenie współczucia wobec innych członków społeczeństwa (niezdeterminowane statusem czy klasą jak w ówczesnej Europie)
szerzący się komercjalizm ingerujący we wszystkie dziedziny życia (wszystko można kupić)
życie w USA to ciągły biznes - wartość ma tylko to co materialne, zanik tzw. „prawd wiecznych”
sposób sprawowania władzy: decentralizacja: istnienie systemu federalnego, poszczególne stany potrafiły właściwie wymierzyć interes grupowy i partykularny; Tocqueville nie potrafił określić czy przeważają tendencje do decentralizacji, czy wręcz odwrotnie - do scentralizowania państwa
niezależność sądownictwa (na straży praw)
wolność słowa i gromadzeń
rozdział kościoła od państwa
Teoria społeczna A. Tocqueville'a:
Pierwsze wzory pojęć socjologicznych stworzone zostały nieświadomie
Metoda badawcza
Tocqueville wzorował się na Monteskiuszu - przejął od niego:
determinizm (fatalizm społeczny - przekonanie, że pewne rzeczy muszą się zdarzyć)
klasyfikacje społeczne wg form ustrojowych
wzorował się na G. Guvier (paleontolog)
na wzór badań paleontologicznych wierzył, że społeczeństwo stanowi zwarty, powiązany wzajemnie organizm, a żaden jego element nie jest przypadkowy
Cechy teorii społecznej Tocqueville'a:
w każdym społeczeństwie istnieją tendencje
w każdym społeczeństwie ciągle przebiegają procesy społeczne
procesy społeczne są nieuchronne, nie można im zapobiec
Społeczeństwo to zintegrowana całość złożona z:
władzy
prawa
obyczajów
myśli, uczuć
polityki gospodarczej
życia rodzinnego
sztuki
nauki
Podstawowe pojęcia, stworzone przez Tocqueville'a:
Stan społeczny - obraz społeczeństwa istniejący w określonym momencie
Typ społeczny - pojęcie abstrakcyjne, które może przejawiać się w wielu społeczeństwach
2 podstawowe typy to demokracja i arystokracja
typ określa charakter powiązań pomiędzy poszczególnymi elementami społeczeństwa
decyduje nawet o tym jak ludzie myślą
Determinizm
Holizm (ujęcie całości)
Cechy 2 podstawowych typów społecznych:
Demokracja
społeczeństwo egalitarne
brak różnic w statusie prawnym
ludzie są równi pod względem możliwości
różnice między członkami społeczeństwa uwarunkowane indywidualnie
etos demokracji - zasady życia w niej
zanik posłuchu i autorytetu
zanik podziałów
płaszczyzna odniesienia jest uniwersalna dla wszystkich (nie zdeterminowana klasowo jak w arystokracji)
wiara w możliwości i postęp
indywidualizm jako element kultury oznacza inny typ uczuć jednostek wobec siebie (zbliżenie jednostek, złamanie barier, traktujemy wszystkich tak samo, z drugiej strony oznaczał izolację np.: w sferze materialnej, konkurencję)
istnieje sprzeczność w haśle „wolność, równość, braterstwo” - z wolności wynika indywidualizm, dążenie do autonomii prowadzące do decentralizacji, natomiast równość to sprawiedliwość i pośrednio konieczność centralizacji
1