Nasz Franciszek kochał Dziecię

Co w Betlejem przyszło grocie

By rozniecać miłość w świecie

I ludziom rozdać krocie łask.

On pokochał tę Dziecinę

Co wyciąga w świat rączęta

Tą zmazuje grzechów winę

A dziś patrzy uśmiechnięta

Mały Jezus jest człowiekiem

Choć być BOGHIEM nie przestaje

ON Król - Pan nad każdym wiekiem

Dziś ludzkości łaskę daje.

Więc Franciszek tym się cieszy

Że dziś Jezus nam się rodzi

On do żłóbka z hołdem spieszy

Jezus za to Go nagrodzi

Gdy Franciszek wszedł do groty

Oddał pokłon Panu swemu

A Z obłoków promień złoty

Świecił dzieciątku Bożemu

A Franciszek zapłakany

Patrzył z miłością w Dziecinę

I w chór aniołów wsłuchany

Myślał - teraz już nie zginę

---