74.SKARGA KONSTYTUCYJNA W POLSCE
Skarga konstytucyjna jest to szczególny środek prawny pozwalający jednostce na zwrócenie się do sądu
konstytucyjnego o zweryfikowanie ostatecznych rozstrzygnięć władz publicznych, o ile rozstrzygnięcia te
naruszają konstytucyjnie zagwarantowane prawa bądz
wolności skarżącego.
Prawo do skargi przysługuje każdemu podmiotowi prawa i wolności konstytucyjnej, a więc osobie fizycznej i
prawnej. Podstawą skargi jest zarzut naruszenia konstytucyjnych praw i wolności skarżącego, mogą to być
wszystkie prawa i wolności pod warunkiem, że są sformułowane w Konstytucji, a skarga musi w sposób
konkretny wskazywać, które prawo lub wolności zostały naruszone. Przedmiotem skargi może być tylko
konkretnie określona ustawa lub inny akt normatywny i to tylko taki, który był podstawą ostatecznego
rozstrzygnięcia w sprawie, na tle której wniesiono skargę. Wniesienie skargi dopuszczalne jest tylko w
terminie 3 miesięcy od doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego
ostatecznego rozstrzygnięcia.
76. SYSTEM y
RÓDEA
PRAWA STWORZONY PRZEZ KONSTYTUCJE RP
System z
ródeł prawa ma charakter dualistyczny. Jednym z najbardziej istotnych dokonań nowej Konstytucji
było wprowadzenie rozróżnienia przepisów prawa powszechnie obowiązującego oraz przepisów o
charakterze wewnętrznym.
Przepisy prawa powszechnie obowiązującego zostały ujęte w  zamknięty system prawa. Zamknięcie
systemu z
ródeł prawa nastąpiło w 2 aspektach:
W aspekcie przedmiotowym oznacza to, że Konstytucja wyczerpująco wymieniła formę aktów, w jakich
mogą być zawierane normy o powszechnie obowiązującym charakterze. Podstawowe wyliczenie zostało
zawarte w art. 87. art. ten zalicza do z
ródeł powszechnie obowiązującego prawa:
- Konstytucję
- Ustawy
- Ratyfikowane umowy międzynarodowe
- Rozporządzenia
- Akty prawa miejscowego
Konstytucja i ustawy mają charakter aktów samoistnych.
W aspekcie podmiotowym zamknięcie systemu z
ródeł powszechnie obowiązującego prawa oznacza, że
Konstytucja wymieniła w sposób wyczerpujący katalog organów upoważnionych- na szczeblu centralnym- do
stanowienia powszechnie obowiązującego prawa.