Źródło: materiały rosyjskie

Chrom, srebro, ołów jako źródło pola torsyjnego

W poprzednich artykułach opisane zostały źródła pola torsyjnego, wykorzystujące w swojej konstrukcji pola magnetyczne i elektryczne. Pole torsyjne można również generować i bez ich użycia. Do tego wykorzystać można właściwość źródeł anizotropii, coś na podobieństwo "molekularnych" pól, związanych ze stopniem koncentracji na granicy między środowiskiem: chrom-powietrze-srebro-powietrze-ołów.

Na rysunku przedstawione jest źródło pola torsyjnego, złożone z elementu odbijającego 2 i pełnych cylindrów 4,5 i 6. Pełny cylinder 4 wykonany jest z chromu, cylinder 5 ze srebra, a cylinder 6 z ołowiu. Cylindry z chromu i srebra wprowadzone są w ruch obrotowy w przeciwne strony względem osi symetrii 1. Przy czym prędkość obracania się cylindra srebrnego powinna być 1.5 razy mniejsza od prędkości obracania się cylindra z chromu (opatentowano w Kazachstanie w 1997 r.).

Na generację pola torsyjnego, w zasadzie pracuje powierzchnia cylindra na głębokość 3mm dla chromu, na 1.5 mm dla srebra i 4 mm dla ołowiu. Zgodnie z tymi wartościami powinniśmy wybrać grubość ścianek poszczególnych cylindrów. Oczywiście szczelina między cylindrami powinna być jak najmniejsza, ale dotykać się nie powinny.

Natężenie pola torsyjnego uzyskane z tej konstrukcji jest nie mniejsze od innych konstrukcji opisanych wcześniej przy tych samych wymiarach.

Jeśli ruch obrotowy zostanie nadany tylko cylindrowi srebrnemu to generacja pola torsyjnego również będzie miała miejsce, jednak ze znacznie mniejszą mocą.

Przy pracy z promieniowaniem torsyjnym należy zachować daleko idącą ostrożność. Promieniowanie to bardzo silnie oddziaływuje na biologiczne organizmy. Pierwszymi objawami działania promieniowania na człowieka są mdłości, nudności, wymioty oraz ból głowy. Dla zmniejszenia negatywnego wpływu na człowieka należy zaopatrzyć konstrukcję w filtr 7, wykonany z cienkiej folii z BIZMUTU lub z jego proszku.

Znane są również inne połączenia materiałów, z których wykonane są cylindry np. CYNK - NIKIEL. Prawidłowości łączenia metali nie są znane. Wybór optymalnych połączeń związany jest z istnieniem powłok elektronowych D i F.

Początek formularza

Dół formularza

---