Liryki Lozańskie jest to cykl wierszy lirycznych napisanych przez Adama Mickiewicza w latach 1839-1840 w Lozannie w Szwajcarii . Nie były one przeznaczone do druku a poeta nie nadał im nawet tytułów . Są to utwory refleksyjno -filozoficzne wyrażające nastroje smutku i przygnębienia jakie przeżywał poeta . Cykl ten zawiera osobiste i często bardzo bolesne wspomnienia , życiowe doświadczenia i rozrachunki z przeszłością . Każdy utwór jest odzwierciedleniem smutnych nastrojów poety i jego duchowych rozterek .
Liryki lozańskie zawierają ogrom goryczy , żalu do losu i życia . Poeta czuje się opuszczony i osamotniony i ma poczucie nie docenienia . Wszelkie ideały którymi kierował się poeta i w które wierzył okazały się nieaktualne . Stracił chęć do walki , czuje się beznadziejnie załamany , nie widzi sensu zmagań o wolność ojczyzny a nawet sensu własnej twórczości .
Liryki Lozańskie są to utwory pełne smutku i wyrazem bezradności poety który u schyłku swojego życia stwierdza że tak naprawdę człowiek skazany jest na bezsens krótkotrwałego życia i jakąkolwiek wybrał by drogę i tak doprowadzi ona do starości a przyszłość szybko zapomni o przeszłości .