SCENARIUSZ ZABAWY ANDRZEJKOWEJ
Z UDZIAŁEM RODZICÓW.
Cele :
Tworzenie okazji do poznawania zwyczajów i obrzędów ludowych regionalnych oraz staropolskich.
Dostarczanie przeżyć i treści do wspólnych zabaw wzmacniających własną wartość oraz więzi emocjonalnej z rodziną.
Wdrażanie do uważnej obserwacji, samodzielnego myślenia, działania, analizowania i uogólniania.
Umożliwienie zdobycia doświadczeń w identyfikowaniu i nazywaniu własnych i cudzych uczuć.
Środki dydaktyczne:
świece, kadzidełka, butelka, symbole gwiazd, atrapa studni z wodą, monety 1-groszowe, cukierki wróżby, roztopiony wosk, klucze, miska z wodą, kolorowe wstążki, rekwizyty „pod talerze”, gałązki wiśni.
PRZEBIEG
Wstęp:
Sala przygotowana na przyjęcie gości: tajemnicze dekoracje na ścianach, na stołach zapalone świece i słodki poczęstunek.
Na drzwiach sali wisi ozdobny napis:
Zanim wejdziesz na spotkanie
Powiedz coś na powitanie
Każdy z rodziców wchodząc do sali wita się w oryginalny /wymyślony przez siebie sposób/
i zajmuje miejsce przy stole.
1. Powitanie
Na środek sali wychodzi nauczycielka przebrana za wróżkę wraz z dziećmi przebranymi za elfy. Jedno z dzieci wita zebranych gości słowami:
Dziś w przedszkolu jest bal nie lada
zaraz zacznie się zabawa
wszystkie dzieci się zebrały i rodziców powitały.
Są też elfy-druhy wierne,
wzrostem może są mizerne,
lecz serduszka wielkie mają,
przedszkolaki dobrze znają.
Chętnie bawią się, śpiewają,
na nasz program zapraszają.
Po powitaniu gości nauczycielka recytuje wiersz D. Gellner „Wieczór Andrzejkowy”
Świeca marszczy złoty nos
Z każdej strony kapie wosk.
Cienie toczą się co krok,
Już w pokoju straszny tłok!
Cienie tu i cienie tam -
Pewnie przyszły wróżyć nam.
Już się pchają na firanki
Cienie - czarne wycinanki.
Już rozsiadły się na ścianach:
Czarny zamek, czarna brama.
I już skrzą się na tapecie
Czarne koła przy karecie.
Czarny paź przed bramą staje,
Czarną różę nam podaje.
Kto ją weźmie - ja? Czy ty?
Komu z nas się spełnią sny?
Andrzejkowe legendy.
Po recytacji wiersza nauczycielka wyjaśnia wszystkim cel spotkania i opowiada legendy
o andrzejkowych wróżbach.
,,Andrzejki” to tradycja ludowa wieczoru wróżb, pielęgnowana od najdawniejszych czasów i przekazywana z pokolenia na pokolenie.
Dawno, dawno temu w przedostatni dzień listopada, w przeddzień Andrzeja wszystkie panny chciały dowiedzieć się o swoim losie. Tej nocy dziewczęta wróżyły z butów ustawianych jeden za drugim i z kości baranich rzucanych psom. Zwierzęta były bardzo pomocne we wróżeniu, w przepowiadaniu kolejności wychodzenia za mąż. Podsuwały więc panny smakołyki np. wpuszczonemu psu, a której smakołyk zjadł wcześniej, tej zamążpójście było pewne. Panny dawały upust swej pomysłowości w odczytywaniu znaków, losowały włożone pod poduszkę karteczki z imionami chłopców. We wróżeniu pomocne były ogień i woda. Dziewczęta puszczały na wodę igły lub świece. Jeżeli się spotkały, to para zostanie skojarzona.
Takie i inne wróżby przepowiadały przyszłość dawniej. My dzisiaj spróbujemy wrócić do tamtych tradycji. Rozpoczynamy nasz wieczór cudów.
Zaproszenie do zabawy.- zabawa ze śpiewem na melodię „Karuzeli”.
Chłopcy, dziewczęta dalej spieszmy się,
Wróżba na nas czeka, wzywa nas z daleka,
Starsi już poszli a młodsi jeszcze nie,
Hej, hopsasa, wróżba toczy się,
Hej, dalej do zabawy śpieszmy się.
Święty Andrzeju daj nam znać
Co się będzie z nami dziać!
Studnia:
Na środku sali stoi studnia z wodą / atrapa studni/. Każde dziecko otrzymuje
1 grosz i wypowiadając zaklęcie:
„Hokus - pokus, czary - mary,
Aby wróżby się spełniły, złóżmy dary.”
wrzuca monetę do studni. Rzut odbywa się przez lewe ramię, a czyja moneta wpadnie do wody, ten ma szansę na spełnienie jego życzeń.
Lanie Wosku:
Nauczycielka wypowiada zaklęcie:
Czary-mary, wosku lanie, co ma stać się, niech się stanie.
Dzieci przy pomocy rodziców leją wosk przez klucze, patrząc na cienie rzucane na ścianie zobaczą, co czeka dziecko w przyszłości.
Wróżba z butów:
Każdy uczestnik zdejmuje jeden but, lewy, staje plecami do drzwi i na sygnał nauczycielki rzuca but za siebie. Czyj but ustawi sie noskiem do drzwi, może być pewien, że jego wróżba sie spełni.
Wróżba z butelką:
Na środku sali leży butelka, a wokół niej gwiazdy - symbole. Każdy kręci butelką
i odczytuje symbol, który wskazuje butelka.
( korona) W przyszłości będziesz ważną osobą. Obejmiesz ważne stanowisko.
( książka) Przed tobą kariera naukowa, zaszczyty.
( serce) Czeka cię wielka miłość i szczęście rodzinne.
( moneta ) Będziesz bardzo bogatym biznesmenem. Sukces w interesach.
( gwiazda) Przed tobą kariera aktorska lub piosenkarska Będziesz gwiazdą.
( palma) Czekają cię wspaniałe przygody. Zostaniesz podróżnikiem.
( różaniec) Będziesz księdzem lub zakonnicą. Spędzisz życie na modłach.
( jabłko) Nowe życie, odrodzenie, ożywienie interesów.
Kocioł wróżki:
Nauczycielka- wróżka gotuje eliksir w wielkim kotle. Wyciąga kolejno z kotła wstążki
w różnych kolorach. Po wyciągnięciu wstążki zielonej dzieci zamieniają się w żabki, po wyciągnięciu wstążki żółtej- w kaczki, czerwonej-w biedronki itp.
Talerze:
Wróżka zaprasza uczestników do stołu. Pod talerzami ukryte są rekwizyty. Po odkryciu talerzyka wróżka odczytuje wróżbę:
pierścionek- dostaniesz ładne prezenty pod choinkę
but-lubisz tańczyć
pióro-będziesz mądry, uczony
różaniec-zostaniesz osobą duchowną
cukierek-słodkie życie
moneta- bogactwo, skarb
kwiat-życie usłane kwiatami, wygodne życie
gwóźdź- pracowite życie.
Nauczycielka zaprasza wszystkich na słodki poczęstunek.
Pożegnanie.
Wszyscy zebrani ustawieni są w kręgu i trzymają się za dłonie. Kończąc zabawę nauczycielka wypowiada formułkę: "Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg, niech wróci znów do moich rąk", delikatnie ściska dłoń osoby stojącej po swojej lewej stronie. Osoba ta podaje uścisk następnej, tak aż okrąży wszystkich i powróci do rozpoczynającej zabawę.
Przy pożegnaniu nauczycielka wręcza każdemu z uczestników gałązkę wiśni, którą po przyjściu do domu należy wstawić do wazonu. Jest ona również symbolem- jeżeli zakwitnie do Wigilii Bożego Narodzenia- wszystkie wróżby się spełnią.
Opracowała:
Joanna Kwaśniewska