wspomnienia niebieskigo mundurka Problematyka

Wiktor Gomulicki opisał w książce szkolne życie w XIX wieku. Dla współczesnych uczniów są to czasy bardzo odległe. Uczniowie prowadzili wówczas zupełnie inny tryb życia i inaczej się uczyli. Większość z nich mieszkała na stancjach - czyli w wynajętych pokojach, bo ich rodzice mieszkali poza miastem. Wcześnie więc musieli nauczyć się samodzielności, dbania o siebie, odpowiedniego planowania czasu, by dobrze go wykorzystać i na zabawę i na naukę. W szkole dzień rozpoczynano wspólną modlitwą. większość zagadnień uczniowie musieli opanować pamięciowo. Na przykład na języku rosyjskim głównie uczyli się na pamięć wierszy. Większość z nich nie miała swojej biblioteczki, książki były wówczas na wagę złota, były drogie. Dlatego uczniowie pożyczali je sobie, często się także odwiedzali, zwłaszcza, gdy któryś z nich był chory. Nie miano pojęcia o możliwościach, jakie dają komputery! Wiedzę przekazywali im wyłącznie nauczyciele i to od ich pasji zależała jakość wiadomości. Na przykład ich polonista był zagorzałym zwolennikiem poezji z XVIII w. To tak, jakby współczesnemu uczniowi szkoły podstawowej dać do czytania wyłącznie lektury sprzed 100 lat! Bohaterowie książki też nie byli tym zachwyceni i na polskim zwyczajnie się nudzili. Dopiero, kiedy nauczyciel odszedł i jego miejsce zajął młodszy - sytuacja się zmieniła. Uczniowie poznali dzieła polskich romantyków - Mickiewicza, Słowackiego - i zachwycili się nimi.

W książce przedstawiono też pozaszkolne zajęcia uczniów. W lecie spotykali się nad rzeką, uczyli się pływać, wykonywali karkołomne skoki do wody. Odważniejsi, aby przeżyć dreszczyk emocji, wybierali się na przykład nocą na cmentarz. Wśród uczniów kwitły przyjaźnie.