Wydział Budownictwa i

Inżynierii Środowiska.

Studia stacjonarne.

Charakterystyka i podział murowanych ścian zewnętrznych i ich elementów budulcowych.

Wykonał:

Sprawdził: ………………………

- Koszalin 2010 -

Spis treści

Podział ścian murowanych… 3

Charakterystyka murowanych ścian zewnętrznych… 3

Elementy konstrukcyjne ścian nośnych…5

Materiały termoizolacyjne…6

Elewacje wykończeniowe i warstwa osłonowa…7

Graficzne przedstawienie ścian…8

Bibliografia…10

Ściana jest jednym z ważniejszych elementów konstrukcyjnych budynków mieszkalnych.

Pozwala ona oddzielić środowisko zewnętrzne od wewnętrznego.

Ściany zewnętrzne muszą być odpowiedniej wytrzymałości dlatego, że podlegają pionowym obciążeniom od konstrukcji dachu, oraz wystawione są na ciągłe działanie czynników atmosferycznych.

Podział murowanych ścian zewnętrznych

Murowane ściany zewnętrzne można podzielić na podstawowe trzy grupy:

• Ściany jednowarstwowe

• Ściany dwuwarstwowe

• Ściany trójwarstwowe

Za wytrzymałość ścian zewnętrznych w największym stopniu odpowiedzialne są ściany konstrukcyjne zwane także ścianami nośnymi.

Charakterystyka murowanych ścian zewnętrznych.

Ściany jednowarstwowe - składają się tylko z jednej warstwy, która musi zapewnić dobra izolacje oraz wytrzymałość, budowane muszą być zatem z materiałów wytrzymałych i posiadających właściwości termoizolacyjne.

Do ich budowy używany jest beton komórkowy, pustaki keramzytobetonowe lub ceramika poryzowana. Grubość takich ścian wacha się między 36 a 38 cm.

Budowanie ścian jednowarstwowych dzięki dużej wielkości używanych elementów odbywać może się w szybkim tempie. Prace wykonywane muszą być jednak bardzo ostrożnie i dokładnie z uwagi na dość małą odporność mechaniczna materiałów budulcowych i możliwość powstania mostków termicznych, czyli miejsc w których z powodu gorszych własności termoizolacyjnych następuje wzmożona ucieczka ciepła.

Ściany dwuwarstwowe - odznaczają się podziałem na warstwy. Warstwę nośną i warstwę izolacyjną. Warstwa nośna nie musi w tym przypadku posiadać własności termoizolacyjnych, dlatego może być wykonana także z innych budulców niż w przypadku ściany jednowarstwowej.

Do budowy tych ścian wykorzystuje się beton komórkowy, tradycyjną ceramikę, ceramikę poryzowaną, keramzytobeton, silikaty, beton, żużlobeton, prefabrykaty wielko- płytowe, a także gips.

Budowa zajmuje więcej czasu dlatego, że zużywa się większą ilość zaprawy z uwagi na bardzo częstą konieczność spoinowania pionowego i poziomego. Ściany nośne nie muszą być wybudowane z aż taką dokładnością jak przy ścianach jednowarstwowych dlatego, że ewentualne mostki termiczne powstałe przy ich budowie można wyeliminować dobrym ułożeniem izolacji. Do izolacji najczęściej używa się styropianu lub wełny mineralnej. Użyty może być także polistyren ekstradowany.

Grubość ściany może być mniejsza niż w przypadku ścian jednowarstwowych, jednak musi wynosić co najmniej 32 cm.

Ściany trójwarstwowe - składają się z warstwy nośnej, warstwy izolacyjnej i warstwy osłonowej. Warstwa nośna budowana jest najczęściej z pustaków ceramicznych, bloczków z betonu komórkowego, keramzytobetonu albo silikatów. Warstwa izolacyjna najczęściej wykonana jest z płyt styropianowych lub wełny mineralnej. Rzadziej ale także stosowany jest polistyren ekstradowany lub płyty z pianki poliuretanowej. Warstwa osłonowa wykonana może być według uznania właściciela. Budowana może być z dowolnych mrozoodpornych bloczków, pustaków lub cegieł i pokryta tynkiem, lub jeśli ma być odsłonięta to budowana powinna być z materiałów nienasiąkliwych, jak np. cegła klinkierowa, cegła silikatowa lub cegła licówka.

Grubość ściany wacha się od 36 cm do 55 cm dla ścian otynkowanych i od 36 cm do 54 cm dla nie otynkowanych. Grubość zależy także od wykorzystanych materiałów.

Przed wyborem materiałów konstrukcyjnych przy budowaniu ściany trójwarstwowej warto zastanowić się nad sposobem w jaki będzie to robione. Jeśli planujemy stawiać warstwy jednocześnie to warto dostosować elementy tak aby spoiny poziome znajdowały się w przybliżonych odległościach co ułatwi nam zakładanie kotew łączących obie warstwy.

Jeśli przegroda budowana jest w dwóch etapach kotwy nie muszą być umieszczane od razu w spoiwach. Rodzaje kotew zależą od rodzaju użytej zaprawy murarskiej, inne łączniki do spoiw grubych, a inne do cienkowarstwowych klejowych.

Elementy konstrukcyjne ścian nośnych.

Beton komórkowy - Używany może być do każdego rodzaju ścian. Jest materiałem lekkim i miękkim. Ma jednorodną strukturę, boki są gładkie i jest łatwy w obróbce. Bloczki z betonu komórkowego są dość chłonne i mocno pracują. Boki bloczków bywają wyprofilowane, dzięki czemu można je łączyć bez zaprawy w spoinie pionowej. Do ścian jednowarstwowych wykorzystywane są bloczki o grubości od 30 cm do 42 cm lub z bloków modułowych. Najczęściej używane są bloczki o grubości 36 cm. Ściany dwuwarstwowe wznosi się z elementów o grubości 24 cm, a do ścian trójwarstwowych używa się najczęściej bloczków o grubości 18 cm. Porowata struktura zapewnia dobrą izolację termiczną.

Keramzytobeton - Używany do wszystkich rodzajów ścian. Szczelinowa budowa pustaków utrudnia ich obróbkę. Dzięki porowatej strukturze materiał odznacza się dobrą izolacyjnością termiczną. Najpopularniejsze są pustaki o grubości 36,5 cm, są używane one do budowy ścian jednowarstwowych. Do ścian dwuwarstwowych i trójwarstwowych wykorzystuje się pustaki o grubości 24 cm. Produkowane są także pustaki ze styropianową wkładką o grubości 30 cm.

Ceramika tradycyjna - Może być wykorzystywana tylko do budowy ścian dwuwarstwowych i trójwarstwowych, ponieważ ma słabą izolację termiczną. Najczęściej używane do budowy ścian dwuwarstwowych są pustaki i cegła kratówka o grubości 18,5 cm do 28,5 cm. Przy wznoszeniu ścian trójwarstwowych do budowy wykorzystuje się najczęściej pustaki o grubości 25 cm.

Ceramika poryzowana - Dzięki mikroskopijnym porom wypełnionym powietrzem elementy są ciepłe i zapewniają dobrą izolację termiczną. Wyroby te mogą być przez to używane także do budowy ścian jednowarstwowych. Pustaki mają boki niewyprofilowane lub wyprofilowane na wpust lub kieszeń. Do budowania ścian jednowarstwowych wykorzystuje się pustaki o grubości od 38 cm do 50 cm. O grubości 25 cm nadają się tylko do budowy ścian dwuwarstwowych i trójwarstwowych.

Silikaty - Bloczki silikatowe posiadają równą powierzchnię i dokładność wymiarową co pozwala na łączenie ich cienką spoiną. Są materiałem bardzo twardym, a obróbka jest możliwa tylko przy użyciu specjalnych narzędzi. Nie nadają się do stawiania ścian jednowarstwowych. Ściany dwuwarstwowe i trójwarstwowe buduje się z bloczków o grubości od 18 cm do 25 cm.

Inne materiały - Materiały takie jak pustaki betonowe, pustaki żużlowe, prefabrykaty wielkopłytowe czy bloczki gipsowe nie nadają się do budowania ścian jednowarstwowych. Można wykorzystać je według własnego uznania do stawiania ścian dwuwarstwowych i trójwarstwowych.

Materiały termoizolacyjne.

Styropian - Jest to najczęściej używany i najbardziej rozpowszechniony materiał izolacyjny. Lekkie płyty są wygodne i łatwe do ułożenia. Warstwa styropianu użyta do ściany dwuwarstwowej zależy od materiału z jakiego została wykonana ściana konstrukcyjna, zazwyczaj wystarcza grubość 10-15 cm. Płyty styropianowe używane do ocieplania ścian trójwarstwowych mogą być mniej wytrzymałe mechanicznie, bo osłonięte są warstwą osłonową. Dlatego zazwyczaj mają małą gęstość, są lekkie i miękkie.

Wełna mineralna - Materiał trudniejszy w ułożeniu niż styropian, jednak posiada właściwość pozwalająca w ścianach dwuwarstwowych na wydostanie się wilgoci ze ścian na zewnątrz. Rodzaj użytych płyt zależy od rodzaju ocieplenia - w lekkim suchym gęstość płyt powinna wynosić 60-80 kg/m³, a w lekkim mokrym 150-180 kg/m³. Grubość warstwy izolacyjnej powinna mieścić się w wymiarach 11cm do 16 cm.

W ścianach trójwarstwowych płyty z wełny powinny być półtwarde, aby pod wpływem własnego ciężaru nie osuwały się. Aby umożliwić wełnie oddanie wilgoci na zewnątrz i utrzymanie prawidłowych parametrów cieplnych pozostawia się w warstwie osłonowej szczeliny wentylacyjne.

Polistyren ekstradowany - Podobny do styropianu, produkowany z takich samych składników, jednak inny proces produkcji sprawił że otrzymany materiał ma inne właściwości. Jest to znacznie twardszy, mniej nasiąkliwy oraz cieplejszy od styropianu. Sprawia to że możemy otrzymać nie tylko ścianę z lepszymi parametrami cieplnymi, a także z zmniejszą przegrodą. Stosowany rzadko ze względu na dość wysoką cenę.

Pianka poliuretanowa typu PIR - Sprzedawana w postaci sztywnych płyt o lepszych właściwościach termoizolacyjnych od polistyrenu ekstradowanego. Pokryta obustronnie metalizowanym papierem odbijającym ciepło. Dzieje się tak jednak tylko wtedy gdy między warstwą metalizowaną a murem pozostaje zamknięta, niewentylowana szczelina umożliwiająca cyrkulację powietrza. Pianka poliuretanowa podobnie jak polistyren ekstradowany jest nienasiąkliwa.

Elewacje wykończeniowe i warstwa osłonowa.

Elewacje wykończeniowe

Tynk tradycyjny - Tynk nakładany może być tylko na ściany jednowarstwowe i ściany trójwarstwowe dlatego, że jest on zbyt ciężki aby stosować go bezpośrednio na ociepleniu. Chroni ściany przed uszkodzeniami i szkodliwymi czynnikami atmosferycznymi. Ten rodzaj elewacji jest bardzo pracochłonny i wymaga od tynkarza dużej wprawy. Ma grubość od 1,5-2 cm.

Tynk cienkowarstwowy - Stosowany głównie na ścianach dwuwarstwowych. Chroni warstwę termoizolacyjną przed uszkodzeniami mechanicznymi i przed szkodliwym działaniem czynników atmosferycznych. Grubość wynosi od 1 mm do 5 mm. Może być ułożony także jako wierzchnia warstwa na tynku tradycyjnym. Tynk cienkowarstwowy jest łatwiejszy do ułożenia. Nie można stosować na warstwę osłonową w ścianach trójwarstwowych.

Oblicówka - Najczęściej stosowana jest do wykańczania ścian dwuwarstwowych. Może być wykonywana na ruszcie (stelażu). Najpopularniejsze są oblicówki drewniane i siding winylowy.

Warstwa osłonowa ściany trójwarstwowej.

Warstwa osłonowa - Dotyczy tylko ściany trójwarstwowej. Murowana warstwa osłonowa bardzo dobrze zabezpiecza ukrytą pod nią izolację. Nie ma możliwości jakiegokolwiek jej uszkodzenia mechanicznego. Trzecia warstwa chroni także skutecznie przed warunkami atmosferycznymi, zmniejsza ryzyko zawilgocenia izolacji. Jest także dobrym izolatorem akustycznym, a także chroni przed ogniem. Stanowi również stabilną podporę dla murowanych parapetów zewnętrznych oraz progów balkonowych.

Warstwa osłonowa stanowi także często element wykończeniowy dlatego wybór co do użytych materiałów powinien być dobrze przemyślany.

Jeśli warstwa ta ma być otynkowana może być zbudowana z materiałów o dowolnej nasiąkliwości. Nie może być węższa niż szerokość użytych materiałów, a z drugiej strony nie powinna przekraczać 12 cm, bo nie pełni funkcji nośnej i pogrubienie niepotrzebnie zwiększyło by grubość ściany.

Na materiały takie jak cegła klinkierowa, cegła licowa lub silikaty nie nakłada się tynku. Są to materiały nienasiąkliwe i stanowią najczęściej ostateczne wykończenie. Trzeba uważać jednak przy murowaniu, musi być ona położona starannie.

Istnieje również możliwość łączenia różnych materiałów na elewacji. Takie wykończenie jednak pracochłonne i wymaga dobrego dobrania elementów wykończeniowych które mają zostać użyte.

Graficzne przykłady ścian zewnętrznych.

Przykład ściany jednowarstwowej.

Przykład ściany trójwarstwowej.

Przykład ściany dwuwarstwowej.

Bibliografia

1. „Na cebulkę. Ściany trójwarstwowe.”; Murator 05/2009; str. 128; Budowa i remont.

2. „ Ściany jedno- czy dwuwarstwowe”; Murator 05/2006; str. 25; Trudne wybory.

~ 1 ~

---