Część polskiego społeczeństwa przyjęła utworzenie Królestwa Polskiego z zadowoleniem.
Mimo tego że nie było niepodległym państwem, szeroki zakres ustanowionych swobód budził nadzieję na rozwój państwa i respektowanie tożsamości narodowej Polaków.
Po niedługim czaseie okazało się że dla cara Aleksandra I konstytucja miała inne znaczenie niż dla Polaków. Sądził on, że mieszkańcy Królestwa nie tylko będą korzystać z przyznanych im praw, ale wręcz zgodzą się na działania sprzeczne z konstytucją.
Car narzucił Polakom swoją wolę, mianując na najważniejsze urzędy osoby całkowicie lojalne wobec Rosji.
Na stanowisko namiestnika car mianował Józefa Zajączka, który był mu całkowicie poszłuny.( Polacy oczekiwali, że na to stanowisko zostanie mianowany Adam Jerzy Czartoryski, ale car uznał go za osobę zbyt samodzielną i cieszącą się zbyt dużym autorytetem wśród społeczeństwao).
Po śmierci Zajączka, jego kompetencje przejęła Rada Administracyjna i stała się rodzajem rządu z najwyższą władzą wykonawczą i administracyjną.
Urzędnicy, który przejawiali niezależność utracili sowje stanowiska.
Ministrem wyznań i oświaty został Stanisław Grabowski (po Stanisławie Potockim) wstrzymał rozbudowę szkolnictwa elementarnego, podniósł opłaty za naukę, zaostrzył kontrolę nauczycieli i uczniów. Skutkiem tego było obniżenie poziomu edukacjo.
Pogorszyła się sytuacja wśród młodzieży, ponieważ władze popierały wzajemne szpiegowanie.
Największą nienawiść budził wielki książę Konstanty, naczelny wódz armii Królestwa Polskiego. Miał nieograniczoną włądzę wojskową, a jako brat cara korzystał ze sowjej silnej pozycji i rządził prawie samodzielnie. Uważał się wręcz za rzeczywistego władcę Królestwa Polskiego.
Aby podkreślić sowją sympatię do Polaków zawarł małżeństwo z Polką- Joanną Grudzińską.
Niepodlegając żadnej kontroli zamęczał żołnierzy musztrą, bił i obrażał oficerów, jego postępowanie doprowadziło do dymisji, a nawet samobójstw.
Drugą postacią znienawidzoną był Nikołaj Nowosilcow, pełniący funkcję komisarza carskiego, mimo, że konstytucja nie przewidywała tego urzędu. Swoją działalność w Królestwie Polskim traktował jak kolejny szczebel kariery politycznej i szanse na pomnożenie majątku. Nakładniał cara do działań antypolskich.
Konstanty i Nowosilcow zakładali liczne siatki szpiegowskie.
OPOZYCJE NIELEGALNE
Pierwsze nielegalne organizacje spiskowe na ziemiach polskich powstały wśród szkół średnich i studentów.
Utworzono kilkadziesiąt tajnych związków, głównie w Warszawie i Wilnie, poczatkowo ich charakter był towarzyski lub samokształceniowy, jednak z czasem pojawiły się poglądy polityczne..
Towrzystwo Filomatów(przyjaciół nauki)
Było najsilniejszym i najdłużej działającym związkiem, założone w 1817 roku w Wilnie.
Wśród spiskowców stopniowo rodziła się myśl o potrzebie zorganizowania niepodległego państwa. do momentu, gdy w wyniku śledztwa prowadzonego przez senatora Nikołaja Nowosilcowa wytoczono im proces, a potem zesłano do Rosji.
Na zebraniach dyskutowali na temat piśmiennictwa polskiego i zagranicznego, cenili dzieła starożytnych pisarzy oraz filozofów oświeceniowych. Interesowała ich literatura współczesna jak i z dawnych epok. Pragnęli upowszechnić swe zasady i idee, co doprowadziło w 1820 roku do powstania Towarzystwa Filaretów.
Twórcami Filomatów byli m.in. Jan Czeczot, Józef Kowalewski, Onufry Pietraszkiewicz, Józef Jeżowski, Tomasz Zan i Adam Mickiewicz.
Dla Rosjan bardziejh niebezpieczne były jednak opozycyjne grupy oficerów
WOLNOMULARSTWO NARODOWE
Założone w 1819 roku z inicjatywy Majora WALERIANA ŁUKASIŃSKIEGO.
W swoim pamiętniku W. Łukasiński naszkicował cele Wolnomularstwa Narodowego:
Zniszczyć obawę i niedowierzanie i na to miejsce utwierdzić zaufanie.
Wiele oficerów, nawet niewinnych, wypędzono z wojska, którym trudno było znaleźć przytułek, każdy bowiem szczerze lub pozornie odmawiał im swego domu z obawy, aby nie stać się podejrzanym i prześladowanym.
Obchodzić się ludzko z żołnierzami, aby zmniejszyć zbiegostwo i wybawić żołnierzy od tych strasznych kar, które znoszą i jeszcze od samobójstwa.
W 1820 r. organizacja liczyła już około 200 członków, od oficerów i prostych żołnierzy po cywilów
Gdy policja wpadła na trop organizacji Łukasiński rozwiązał ją, oficjalnie uznając „cel organizacji za sepłniony”, liczył że dzięki temu policja przestanie się interesować członkami organizacji.
W 1821 roku Łukasiński utworzył nową organizację-Towwrzystwo Patriotyczne, do którego nie włączał osób niepewnych-podejrzanych o kontakty z Policją.
Cele Tow,Patr. Były podobne do celi Wolnomularstwa, chociaż bardziej przestrzegano zasad konspiracji. Jednak Rosjanie ponownie wpadli na trop organizacji i w 1822 roku zaaresztowali wilu jej uczestników.
Uwięziony Łukasiński nie wydał nikogo, tylko przyznał się do udziału u Wolnomularstwie i obiciążył siebie całą winą. Resztę życia spędził w więzieniu.
Przywódcą towarzystwa po aresztowaniu Łukasińskiego został Seweryn Krzyżanowski.
Spiskowcy nawiązali luźne konkatkty z rewolucjonistami rosyjskimi, zacieśnienie wiżezi nie było możliwe, ponieważ polacy byli zdecydowanie przeciwni radykalnym zmianom, za którymi opowiadali się spiskowcy rosyjscy.
Policja carska wpadła na trop spisku w Polsce i zaaresztowała większość cżłonków towarzystwa oraz całe jego kierownictwo, a zatrzymanych oskarżono o zbrodnię stanu..
Car i Konstanty naciskali aby surowo ukarać spiskowców, ale w 1828 roku sąd uznał ich tylko winnymi przynalezności do organizacji spiskowej i nałożył niewielkie kary.
Z oskarżonych spiskowców tlyko Seweryn Krzyżanowski, pochodzący z Ukrainy, a więc podlegający rosyjskiemu sądownictwu został skazany na zesłanie, gdzie zmarł.