Św. Augustyn i św. Tomasz z Akwinu
Św. Augustyn (354- 430)
uczył gramatyki i retoryki
był pod wpływem neoplatonizmu i epikureizmu
na studiach w mediolanie spotyka się z gminami chrześcijańskimi i przyjmuje chrzest, potem święcenia kapłańskie ->osiada w Hipponie, w Afryce, pracuje u biskupa jako pomocnik, a potem jako zastępca.
Obserwował dzieje Rzymu, upadek pod Alarykiem. Zarzucał chrześcijanom osłabienie obronności Rzymu. Jego myśli m.in. na ten temat zawarte są w pracy 20-tomowej „O państwie Bożym”.
Zdecydowanie teocentryk. Zakładał, iż człowiek w duszy ma wszczepione poczucie prawdy i szuka jej przez całe życie, a poznając rzeczywistość poznaje Boga.
Był także woluntarystykiem. Twierdził, że człowiek kszatłtuje swoje postępowanie świadomie i swobodnie. Kwestię moralności rozumiał następująco: jako wolność formalna < możliwość wyboru między dobrem a złem> i wolność moralna <wewnętrzna dyspozycja do unikania zła, a czynienia dobra; prowadzi go do obcowania z Bogiem>
metodologia 2 państw:
państwo Boże „Civitas Dei”- panuje w nim dobroć, przebaczenie, miłość, pod przewodnictwem Chrystusa.
Państwo ziemskie „Civitas terena”- państwo szatana, sidlisko grzechu, zła, nienawiści, destrukcji.
Istota państwa:
u podstaw państwa leży rodzina, która jest jego zaczątkiem.
Państwo jest wspólnotą obywateli (jak u Cycerona)zwartą, połączeni prawem ku wspólnemu pożytkowi.
Sprawiedliwość jest istotną tak pojętego państwa, lecz państwo ziemskie jest jej pozbawione.
Pokój jest jego 2 cechą. Każde państwo do niego dąży.
Obok pokoju i sprawiedliwości szczególną ideę stanowi porządek- polega on na umieszczeniu różnych rzeczy we właściwym dla nich miejscu.
Celu państwa upatrywał w porządku, jedności, sprawiedliwości (na podstawie prawa Bożego). Państwo winno bronić obywateli przed wrogiem zewnętrznym, ale winno teżzapewnić pokój wewnętrzny- w wykonywaniu tych obowiązków musi być stanowcze i kierować się sprawiedliwością.
Podkreślał karanie herezji.
Władza:
zbiór obowiązków
każdy władca winien się troszczyć o swoich poddanych, służyć im
winien bardziej służyc niż panować
włądza dobrych dobrodziejstwem; władza złych szkodzi obywatelom i panującemu
bunt wobec władcy- teoretycznie dopuszczalny, ale raczej zwolennika traktowania tyrana jako bicz moralny od Boga
Hierarchia praw:
prawo Boskie - lex Dei
prawo naturalne - lex naturalis
prawo doczesne - lex temporaris
państwo ma zapewnić warunki do zbawienia (tak i u św. Tomasza)
Św. Tomasz z Akwinu < 1225- 1274 >
arystokrata
w wieku 5 lat oddany benedyktynom na Monte Cassino. Potem studiował w Neapolu w latach 1239- 1244. Ostatecznie zostaje dominikaninem. Słucha wykładów Alberta Wielkiego, pod którego jest dużym wpływem. W 1252r. naucza w klasztorze św. Jakuba. Od 1259 r. studiował i wykładał na Uniwersytecie Paryskim. 1323- kanonizowany, 1543r. - ogłoszony doktorem kościoła.
Pisał syntezy teologiczne.
Idea hierarchii:
hierarchia czymś stałym i niezmiennym
właściwa dla świata przyrody i społeczeństwa ludzkiego
dotyczy duchowego świata aniołów
na czele hierarchii jest Bóg (przypadki niezrozumiałe i wątpliwe rozstrzyga czynnik Boga)
myśl Akwinaty wyraża się w przekonaniu: jak inne nauki są służebne wobec teologii (ona na szczycie, jako punkt odniesienia)
prawdy teologiczne prowadzą z objawienia, a naukowe z doświadczenia i rozumu.
Są rzeczy, które nie podlegają rozumowaniu (są zbyt trudne- są to prawdy objawione) np.:
dogmat Trójcy św.
dogmat Zmartwychwstania
istota Boga
stworzenie świata w czasie
nauki nie mogą być sprzeczne z dogmatami- mogą je jedynie interpretować
zwolennik teorii arystotelesowskich- państwo skutkiem społecznej natury człowieka.
Państwo zapewnia jedność zbiorowości: pokój, porządek i prawo
władza:
pochodzi od Boga
kategorią abstrakcyjną
podział rządów:
sprawiedliwe
niesprawiedliwe- niegodna osoba lub brak tytułu do jej sprawowania.
Wystąpienie przeciwko władzy, gdy:
sprzeciwia się prawom Bożym
podstawowym normom moralnym
osoba pełniąca władzę przekracza granice swoich uprawnień
gdy panujący postępuje niesprawiedliwie, a Kościół uzna, iż takie panowanie nie leży w planach Boga (nie jest karą dla ludu, bo gdyby on się niewłaściwia zachowywał, to winien nie buntować się, lecz znosić karę)
formy państwa:
dobre- wolna społeczność kierowana przez panującego, zmierzają do wspólnego dobra
złe- nie dąży do osiągnięcia dobra wspólnego
winny istnieć 2 władze odpowiadające 2 naturom człowieka: duchowna (wyżej niż władza świecka) i świecka. Był papalistą.
3 rodzaje sprawiedliwości:
sprawiedliwość zmienna- określa stosunki między jednostkami
sprawiedliwość rozdzielcza- zespół praw i obowiązków między społecznością a jednostką
sprawiedliwość prawna- stosunek jednostki do zbiorowości, inaczej wyraża się w obowiązku jednostki wobec państwa
stusunek do prawa:
zjawisko dynamiczne
prawo normą postępowania
cechy prawa:
rozporządzenie rozumne (akt rozumu, nie woli)
ma na celu dobro powrzechne
zostało ustanowione przez panującego suwerena
promugował je panujący (i tylko ogłoszone jest obowiązujące)
hierarchia prawa:
prawo Boże (dawne - niedoskonałe, w Starym Testamencie; nowe- doskonałe, w Nowym Testamencie)
prawo wieczne
prawo naturalne
prawo ludzkie (skonkretyzowane prawo naturalne)
koncepcja własności: Bóg jest jedynym właścicielem; człowiek posiada naturalne prawo posiadania i lepiej jest gdy jest ono własnością prywatną; zakładał, że należy się dzielić z innymi swą własnością
pokój: (jedność między ludźmi)
doskonały- cieszenie się najwyższym dobrem; cel ludzi rozumnych, osiągany w życiu pozaziemskim
niedoskonały (niepełny)- dostępny w życiu ziemskim
zwolennik władzy książęcej (monarchii), zdecydowanie bardziej niż władzy elit.
Władca może porzucić dobro wspólne, co jednak nie czyni go od razu tyranem
środki zapobiagające tyranii:
dobry wybór władcy (dobra osoba)
ustalenie jasnego prawa
właściwe postępowanie ludzi (inaczej Bóg jako karę może zesłać tyrana)
Klasyfikacja ustrojów: (jak u Arystotelesa)
tyrania
demokracja
arystokracja
zakładał poszanowanie własności prywatnej, lecz równocześnie głosił, iż jeżeli jest potrzebujący, a samemu nie ma się środków by móc pomóc, można zabrać temu, który ma więcej i dać potrzebującemu.
Skaralizacja pracy, która miała zaspakajać potrzeby- ponad potrzeby nie powinno się pracować.
Wojna:
akceptuje wojnę sprawiedliwą:
może wypowiedzieć ją tylko władca, a nie osoba prywatna
musi istnieć słuszność sprawy
strona przeciw której prowadzi się wojnę musi być winna
ze strony walczących ma istnieć uczciwy zamiar dla poparcia dobra lub uniknięcia zła
Opozycja: Dante, Okham, Marsyliusz z Padwy, Tempier.