V. Obliczenia

α	I	I obl
0°	55	55
20°	55	9,16
35°	53,5	44,92
40°	49,5	24,46
45°	44	15,18
50°	39	51,21
55°	33,5	0,03
60°	28	49,89
65°	21,5	17,4
70°	16	22,06
75°	10	46,73
80°	6,5	0,67
85°	4	53,29
90°	2	11,04
95°	2	29,32
100°	2,5	40,9
110°	7	54,89
120°	16	36,46
130°	29	7,42
140°	39,5	2,15
150°	48,5	26,89
160°	55	52,35
170°	55	48,39
180°	55	19,7
190°	55	0,24
200°	55	13,05
210°	55	42,97
220°	47,5	54,57
230°	38	34,13
240°	27,5	5,84
250°	15,5	3,19
260°	6,5	29,33
270°	2	53,3
280°	2	46,73
290°	7	17,4
300°	16	0,03
310°	28,5	15,18
320°	39,5	44,92
330°	48,5	54,04
340°	55	31,74
350°	55	4,42
360°	55	4,43

ΔI = 2 [lx]

Δα max= 2°

Wniosek: Natężenie światła, które przechodziło przez analizator dla α=0 było takie samo jak po przejściu przez polaryzator. Gdy zmieniliśmy kąt analizatora natężenie zmieniało się według funkcji I = I_ocos2α (Prawo Mausa). Z wykresu można odczytać, że największe natężenie światła jest dla kątów 0°, 180° a najmniejsze dla kątów 90°, 270°.

1

---