2.NOWA SYTUACJA LITERATURY POLSKIEJ PO 1989 ROKU
Dwa najważniejsze „przełomy”, które dokonały się na przełomie lat 80-tych i 90-tych, które miały duży wpływ na literaturę, to zmiany polityczne oraz procesy zachodzące w mentalności społeczeństwa.
89 rok i lata następne - przełom ustrojowy:
w miejsce realnego socjalizmu wszedł kapitalizm (28 XII 1989 Sejm przyjął ustawy dotyczące nowego ustroju gospodarczego Polski)
demokrację socjalistyczną zastąpiła demokracja parlamentarna (Ustawa o zmianie Konstytucji PRL, w której znalazła się m. in. ustawa o stowarzyszeniach i związkach zawodowych)
likwidacja cenzury prewencyjnej (XII 1990) → wolność stowarzyszania się, wyznania i słowa
„Duchowość” Polaków - zmieniała się w okresie „stanu zawieszenia” (czyli w latach 80tych i później, w latach 90tych)
ludziom nie podobało się ani życie państwowe, ani „kodeks opozycyjny” (anachroniczny, nieautentyczny) - społeczeństwo poszukiwało swej tożsamości, przez co było otwarte na nowe propozycje w dziedzinach sztuki.
poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: czym jest polskość? (które to pojęcie do tej pory było określane przez tradycję głównie romantyczną)
odwrócenie się od panującego w literaturze polskiej paradygmatu romantycznego, który przyzwyczaił nas do traktowania sztuki (a więc i literatury) jako autorytetu (sławny tekst M. Janion Kres paradygmatu)
„destabilizacja autorytetów”
od 89 roku odzyskaliśmy wolność, ale jeszcze nie bardzo umieliśmy sobie z nią poradzić (nagle okazało się, że istnieje problem bezrobocia; nie ma autorytetów, ale nie bardzo wiadomo, jak bez nich żyć; nie wiemy też jak radzić sobie w nowej dla Polski gospodarce wolnorynkowej...)
→ te dynamiczne zmiany i wszechobecna wolność sprzyjały eksperymentom na polu literatury; twórcy poszukiwali nowych tematów i dróg ekspresji, które byłyby odpowiednie dla nowej rzeczywistości.
Co jeszcze miało wpływ na nową sytuację literatury na przełomie lat 80-tych i 90- tych?
zmiany na rynku pism
zniesienie systemu centralnego sterowania, likwidacja cenzury, zmiany w finansowaniu wydawnictw → żywiołowy rozwój rynku czasopism
powstają nowe czasopisma (np. „Kresy”, „Lampa i Iskra Boża”, „Dekada Literacka”, „Teksty Drugie”, „Arkusz”, „NaGłos”, „Topos”, „Nowy Nurt” i inne)
dalej działają stare (np. „Twórczość”, „Dialog”, „Odra”, „Pamiętnik Literacki”)
czasopisma „wychodzą z podziemia” (np. „bruLion”, „Fa-art”)
najwięcej tytułów pojawia się w latach 1990-1993
w sumie w latach 90-tych ok. 200 pism społeczno-kulturalno-artystycznych, o niewielkim nakładzie (najczęściej 2-4 tys. egzemplarzy), przeważnie kwartalniki i „nieregularniki” .
Tak duża ilość niewielkich pism obrazuje rozległość i wielkość ożywienia kulturowego lat 90-tych oraz spowodowała decentralizację życia literackiego:
autonomiczne ośrodki kultury (ożywiające życie kulturalne regionu)
rozmaitość poglądów, gustów i stylów prowadzenia periodyków
rozpad jednolitego systemu kryteriów i „powszechnego” gustu
promowanie lokalnych, mało znanych twórców
lokalny, niewielki zasięg poszczególnych pism
przy większych pismach działają oficyny wydawnicze (dzięki którym pisma promują młodych autorów)
tygodniki i dwutygodniki kulturalno-literackie „przegrały”, ale utrzymały się miesięczniki, kwartalniki itp. (np. „Znak”, „Res Publica Nowa”, „Fronda”, „Kresy”) - i to one w dużej mierze odsłaniają problematyczność współczesności i prowokują dyskusje
rynek książek
Trzy fazy na rynku książkowym po przełomie:
` 1) krótko przed 89 rokiem - gwałtowna fala literatury popularnej (głównie tłumaczenia zachodnich), łatwej, taniej, komercyjnej, o bardzo wysokich nakładach (nawet do 100 tys. egzemplarzy)
science-fiction i fantasy
horrory
powieści sensacyjne, detektywistyczne, szpiegowskie
powieści obyczajowe, erotyczne
rynek bardzo szybko się przesycił (pomiędzy 1992 a 1996 nakłady lit. popularnej spadły dziesięciokrotnie)
1992/1996 - „odzyskiwanie klasyki”
wznowienie dzieł np. Prousta, Joyce'a, Manna
postmodernistyczna proza amerykańska i iberoamerykańska, niemiecka, francuska
od ok. 1996 - zainteresowanie polską literaturą najnowszą
dzięki wytworzeniu w odbiorcy zapotrzebowania na nową literaturę (miała ona zaspokoić potrzeby - emocjonalne, poznawcze, estetyczne, postmodernistyczne, feministyczne itd.)
specjalne serie wydawnicze, poświęcone tylko polskiej, najnowszej literaturze (np. Nowa Proza Polska wyd. Akapit
Archipelagi wyd. W.A.B.
Współczesna Proza Polska wyd. Pruszyński i s-ka i inne)
→ takie serie powodują ciągłość w zainteresowaniu najnowszą lit., nakłaniają czytelnika do postawy kolekcjonera , pozwalają na obserwacje zmian w lit. najnowszej
konkursy i nagrody ( te ustanowione po 89 roku to np.
Paszport „Polityki”
Nagroda „Czasu Kultury”
Nagroda Fundacji „bruLionu”
Nagroda miesięcznika „Znak”
Nagroda Nike i inne)
→ wysokie nagrody (zachęta do pisania), książka staje się obiektem rankingu, mnogość konkursów i nagród (koniec lat 90-tych - ponad 100), gremiów oceniających sprzyja zróżnicowaniu literatury
Pisarz i książka po przełomie:
dzieło jako towar
nowości wypierane są bardzo szybko przez kolejne nowości
książka niekoniecznie ma być arcydziełem, liczy się wieloraka twórczość, różnorodność
wśród nowości występują książki
sprawne i poprawne, poczytne, ale i nowatorskie, niekonwencjonalne, świeże
łatwiej niż kiedyś być pisarzem i coś wydać, a nawet dostać za to nagrodę
aktualne warunki - korzystne dla autorów i książek, mniej korzystne dla dzieł (mało jest wybitnych)
młoda literatura chce się uwolnić od przeszłości, okresu stanu wojennego i działalności opozycji
- bohater literacki „nieprzynależący”, „niezależny”, „obcy”
pisarze odpowiadają na potrzebę czytelników - potrzebę odmiany
Sytuacja literatury dziś:
literatura (co oczywiste) chcąc nie chcąc konkuruje z mediami, masową rozrywką, internetem...
literatura utraciła rangę, jaką miała jeszcze w czasach PRL - pisarz, dzieło rzadko stanowią autorytet
zdarza powrót do tradycyjnych miar wartości (np. zgodności pomiędzy kompozycją, stylem dzieła a jego zawartością myślową) oraz...
częste nawiązania do tradycji
na obraz literatury w latach 90-tych miały też wpływ zjawiska kulturowe (zapoczątkowane jeszcze przed 89) takie jak „przesilenie” ok. roku 1986 :
„bruLion” (wydawany od 1986) - od 89 roku i numeru 9: „bruLion” skandalizujący, atakuje autorytety, reguły życia społecznego itd.; wydaje też fioletową serię debiutujących poetów (np. Świetlicki, Podsiadło)
od 86 występy Pomarańczowej Alternatywy (wrocławskiej grupy happeningowej)
również od 86 - art-ziny (małe, artystyczne pisemka podziemne, które stworzyły tzw. „trzeci obieg”, będący alternatywą dla obiegu pierwszego - państwowego, i drugiego - opozycyjnego)
→ poszukiwanie trzeciej drogi, sztuki oddzielonej zarówno od państwowego zakłamania jak i opozycyjnego zaangażowania. Wyjściem był śmiech, groteska, odmowa zaangażowania, dążenie do wolności duchowej, jednostkowej, indywidualnej a nie tylko politycznej.
Literatura poszukuje swej tożsamości oraz nowych dróg → rozproszenie, różnorodność, wielostylowość, tradycja obok eksperymentu, pisarze młodzi ale też starsi (nowatorstwo pojawiają się z równym powodzeniem u Gretkowskiej jak u Różewicza)
Czapliński i Śliwiński proponują nazwać to co się stało w literaturze ostatnich lat nie przełomem, ale przesileniem (ale dyskusje wokół przełomu to już nie moja działka )
Na koniec...
(mała) PERIODYZACJA: Zmiany życia literackiego w latach 1989 - 2009 (w użytecznej mam nadzieję formie tabelki )
Lata |
hasła |
krótka charakterystyka |
1989 - ok. 1996 |
„zanik centrali” „koniec paradygmatu romantycznego” „życie na wyspach”
|
|
(ok.) 1996 |
„normalność” „gettowość” „DDM” „powrót centrali”
|
|
(od ok. ) 2005 |
„literatura zaangażowana” „polityczność”
|
|