Factoring - to umowa zawarta pomiędzy dostawcą (zwanym faktorantem), a faktorem (zazwyczaj bankiem), w której dostawca przenosi na faktora własność wierzytelności (np. nieopłaconych faktur) wynikającej z umowy dotyczącej sprzedaży dóbr przez sprzedawcę klientom (dłużnikom). Faktor finansuje dostawcę, np. w formie zaliczek i pożyczek oraz prowadzi rozliczenia związane z wierzytelnościami (np. opłaca faktury).
Franchising - jest to sposób rozwijania działalności przez przedsiębiorstwa, które nie posiadają dostatecznego kapitału własnego, ale mają dobre pomysły, renomowany produkt, technologię lub specjalistyczną wiedzę, zwłaszcza z zakresu zarządzania jakąś branżą; w praktyce polega najczęściej na tworzeniu sieci sklepów, hoteli lub innych placówek należących do różnych właścicieli, ale funkcjonujących pod wspólną nazwą i stosujących jednolite zasady prowadzenia działalności. Organizacja zawierająca z nimi umowy o współpracę zapewnia szkolenie, promocję, wiedzę o zarządzaniu, specjalistyczne doradztwo, reklamę, zaopatrywanie w produkty. W zamian zyskuje prawo kontroli działalności (np. okresowego weryfikowania jakości produktów) i udział w zyskach lub prowizję. Przykładowe firmy, które rozwijają się w oparciu o swoją sieć franchisobiorców to: McDonald, LeaderPrice..
Leasing - to forma finansowania działalności w której występują co najmniej dwie strony:
1. leasingobiorca - to podmiot, który w wyniku umowy będzie mógł korzystać ze środka trwałego np. samochodu, czy maszyny będącej jej przedmiotem,
2. leasingodawca - to podmiot, który udostępnia ten środek trwały leasingobiorcy, pobierając w zamian opłatę. Istotną cechą leasingu jest to, iż leasingodawca pomimo, że nie korzysta bezpośrednio ze środka trwałego jest jego właścicielem. Leasing jest więc umową, na podstawie której leasingodawca przekazuje leasingobiorcy prawo do odpłatnego użytkowania danego środka trwałego przez określony w umowie czas. Taką formę finansowania stosuje się, gdy dostęp do kredytu jest ograniczony z powodu np. braku odpowiednich zabezpieczeń, braku historii kredytowej, braku możliwości udokumentowania działalności sprawozdaniami finansowymi, bo np. firma zbyt krótko działa na rynku. Leasing jest też opłacalną formą finansowania inwestycji ze względu na korzyści podatkowe wynikające z możliwości specyficznego rozliczania inwestycji pozyskanych tą drogą.
Sekurytyzacja jest formą zarządzania wierzytelnościami. Pierwszą transakcję przeprowadzono w Stanach Zjednoczonych w 1970 roku. W ostatnich latach obserwujemy jej intensywny rozwój, związany z poszukiwaniem kapitału na rynku. Sekurytyzację możemy zdefiniować jako proces przekształcania pozbawionych płynności aktywów lub kredytów o podobnym charakterze w pakiety oprocentowanych papierów wartościowych, o cechach umożliwiających wprowadzenie ich na rynek w celach inwestycyjnych. Celem sekurytyzacji jest umożliwienie podmiotom gospodarczym, mającym w swoich bilansach wysokie kwoty wierzytelności, korzystniejszego kosztowo pozyskania kapitału na rynku finansowym w stosunku do alternatywnych metod finansowania, np. kredytów inwestycyjnych.
Sekurytyzacja jest pozabilansową metodą pozyskiwania kapitału na cele inwestycyjne i obrotowe polegającą na przekształceniu wyodrębnionych aktywów w papiery wartościowe, które mogą stać się przedmiotem obrotu.