Węzeł księżycowy w znaku Wodnika
Stały znak powietrzny- znak Wodnika to potrzeba kształtowania, walki i umacniania własnej egzystencji. Tu chodzi o takie stany świadomości jak myślenie, etyka i filozofia. Przy czym podstawą jest poznanie wszystkich umysłowych i duchowych zjawisk i związków, a dopiero potem praktyczne ich stosowanie w życiu.
Wodnik ma informacje na każdy temat, chętnie argumentuje „gdyby były takie właśnie war unici, to wszystko przebiegałoby tak, a nie inaczej”. Innymi słowy - w Wodniku istnieje silna wola logicznego uporządkowania świata na płaszczyźnie duchowej, wypracowania stabilnego systemu, który pozwoliłby utrzymać taki porządek rzeczy także i w życiu codziennym. Ale może się przy tym zdarzyć, że powstaną zamki na piasku. Jeżeli np. węzeł księżycowy ma zielone aspekty, to potrafi rozwijać koncepcje i idee naprawy świata, które nie mają żadnego związku z realnym otoczeniem.
Pozytywną cechą Wodnika jest jednak walka o jasną koncepcję pasującą do rzeczywistości, która pozwala na prawidłową jego ocenę. Jest to dążenie do klarownej, użytecznej etyki, która umożliwi rozwiązanie istniejących problemów, ponieważ to, co rodzi się w głowie Wodnika, dotyczy zawsze świata i porządku społecznego. Pod tym względem Wodnik spokrewniony jest z poprzednim znakiem stałym - Skorpionem. Oba te znaki zajmują się społeczeństwem w celu stworzenia optymalnego i idealnego porządku.
Dążąc do idealnego porządku świata trzeba najpierw uporządkować wszystko w samym sobie. Węzeł księżycowy stojąc w znaku Wodnika powoduje często myślowy chaos - uczucia nakładają się na struktury myślowe. Mając węzeł w Wodniku musimy najpierw uporządkować swoją świadomość, własny system myślenia poddać głębokiej analizie zanim podejmiemy się większych zadań.
W krańcowych przypadkach pojawia się tendencja do postawy dogmatycznej, do pouczania wszystkich, którzy nie przyjmują naszych idei. Wtedy może dać znać o sobie chęć władzy, co jest cechą Lwa, ponieważ oś węzłów księżycowych łączy te dwa znaki i zstępujący węzeł znajduje się w znaku Lwa.
Bruno i Louise Huber „Astrologia Węzłów księżycowych”