Krąg tematyczny: Przyjaciół poznać czas, przedszkole wita nas
W naszym przedszkolu jest wesoło!
Przebieg dnia:
„Mam na imię...” - zabawa integracyjna.
Dzieci siedzą w kole, jedno z nich ma w ręku piłeczkę lub inny rekwizyt. Dziecko wypowiada swoje imię, kończąc zdanie „Mam na imię...”, po czym podaje piłeczkę kolejnemu dziecku.
Uwaga! Nauczyciel powinien zadbać o to, aby wszystkie dzieci się przedstawiły.
rekwizyt do przekazywania (mała piłeczka, kostka do gry itp.) |
„Kto to taki?” - zabawa muzyczno-ruchowa w kole ze śpiewem i trzymaniem się za ręce, integrująca dzieci.
Dzieci maszerują w kole wiązanym i śpiewają piosenkę. Śpiewając „Ty mnie znasz, ja cię znam”, zatrzymują się i wyciągają dłonie do środka koła, a potem wskazują na siebie. Klaszczą w ręce, śpiewając „a na imię mam...”.
Podczas przygrywek dzieci po kolei wypowiadają swoje imiona. Zaczyna dziecko wyznaczone przez nauczyciela. Gdy zabrzmi melodia piosenki, wszyscy podają sobie ręce, chodzą w kole i powtarzają piosenkę. Zabawa trwa tak długo, aż wszyscy wypowiedzą swoje imię.
lub:
Dzieci siedzą na podłodze w dużym kole i śpiewają piosenkę „Kto to taki?”. Po słowach „Kto to taki? Kto to taki?” jest krótka przerwa, podczas której dzieci dwa razy klaszczą w ręce. Po słowach „to wesołe przedszkolaki” dwa razy klepią o podłogę. Podczas słów „Ty mnie znasz, ja cię znam” pokazują rękami wybrane dziecko, potem siebie. Podczas przygrywek (łączników), tak jak w poprzednim opisie zabawy, dzieci po kolei wypowiadają swoje imię.
CD Piosenki i zabawy cz. 1 - „Kto to taki?” (nr 31) |
II. Zajęcia główne
„Pani Waleria i różowy kocyk” - uważne wysłuchanie opowiadania, zapoznanie dzieci z Bęckiem, bohaterem „Książki”.
Dzieci siedzą w kole. Nauczyciel czyta opowiadanie z „Książki”, towarzyszy mu pacynka Bęcek. Nauczyciel zachęca dzieci do wypowiedzi na temat Bęcka.
Przykładowe pytania:
- Z czego pani Waleria uszyła maskotkę?
- Kim jest Bęcek?
- Co Bęcek robi w przedszkolu?
Następnie nauczyciel, trzymając Bęcka w dłoni, mówi: To jest Bęcek, a ja mam na imię... - przedstawia się. Podaje maskotkę kolejnej osobie, która mówi: To jest Bęcek, dostałem go od..., a ja mam na imię... Każde z dzieci ma za zadanie powtórzyć imię poprzedniego „właściciela” Bęcka. Nauczyciel powtarza imiona wszystkich dzieci.
„Książka” s.4-5, pacynka Bęcek |
„Mój znaczek” - przydzielenie dzieciom indywidualnych znaczków w łazience lub w sali.
Dzieci losują swoje znaczki i odszukują je w szatni, łazience, sali. Następnie naklejają znaczek na swojej półce.
W sali jest również miejsce przygotowane dla Bęcka, dzieci odszukują je i układają tam maskotkę.
znaczki samoprzylepne dla każdego dziecka |
III. Zajęcia popołudniowe
„Mało nas” - zabawa muzyczno-ruchowa w kole ze śpiewem, z wymienianiem imion. Dzieci chodzą w dużym kole wiązanym i śpiewają piosenkę „Mało nas”. Podczas przygrywek naśladują czynności związane z pieczeniem chleba (sypią mąkę, ugniatają ciasto, formują bochenki itp.) lub wykonują proste figury taneczne (wystawiają na przemian raz prawą, raz lewą nogę, klaszczą w ręce, chodzą dookoła w dwuosobowych kółeczkach).
CD Utwory... cz. 1 - „Mało nas do pieczenia chleba” (nr 25) |
„Czyj to znaczek?” - utrwalenie znajomości przydzielonych znaczków, rozpoznawanie ich i nazywanie.
Nauczyciel ma przygotowane czarno-białe znaczki (z szablonu) dla wszystkich dzieci. Losowo pokazuje je dzieciom, a one odgadują, czyj to znaczek. Gdy wszystkie dzieci otrzymają już swój znaczek, podchodzą do stolików i kolorują go zgodnie z oryginałem. Pokolorowane znaczki mogą zabrać do domu.
czarno-białe kopie znaczków dla wszystkich dzieci |
2. Jestem superprzedszkolakiem
I. Zajęcia poranne
„Do kogo toczy się piłka?” - zabawa integracyjna utrwalająca imiona dzieci.
Dzieci siedzą w kole, jedno z nich ma piłkę. Przedszkolak wypowiada swoje imię i toczy piłkę do kolegi, którego imię wymienia, np. Od Moniki do Wojtka, od Wojtka do Jarka... itd.
Nauczyciel powinien zwrócić uwagę, aby każde dziecko otrzymało piłkę.
piłka |
„Pajacyki” - zabawa ruchowa z podskokami. Dzieci stają w różnych miejscach sali. Nauczyciel akompaniuje do zabawy na tamburynie. Gdy gra miarowo ćwierćnutami, dzieci skaczą w miejscu jak pajacyki. Gdy nauczyciel potrząsa tamburynem, dzieci zatrzymują się
i stopniowo rozluźniają poszczególne części ciała. Powoli kładą się na podłodze i odpoczywają.
tamburyn |
II. Zajęcia główne
„Tymek, Tomek i pierwszy dzień w przedszkolu” - uważne wysłuchanie opowiadania z „Książki”; rozmowa o bohaterach utworu oraz własnych doświadczeniach dzieci związanych z pierwszym kontaktem z przedszkolem.
Dzieci słuchają opowiadania z „Książki”. Nauczyciel zadaje pytania zachęcające dzieci do wypowiedzi na temat tekstu.
- Kim jest Tymek? Jak wygląda?
- Dlaczego Tymek nie chciał bawić się z dziećmi? Dlaczego płakał, gdy przychodził do przedszkola?
- Z kim zaprzyjaźnił się Tymek? W co bawił się z Tomkiem?
Następnie nauczyciel prosi, aby dzieci rozejrzały się po sali i powiedziały, co w niej się znajduje, w co można się tu bawić.
Rozmowa z dziećmi o tym, w co lubią się bawić.
„Książka” s. 6-7 |
„O przedszkolnym rysowaniu” - nauczyciel prowadzi rozmowę na temat dbałości o czystość ubrań oraz porządek na stanowisku pracy podczas rysowania i malowania. Wspólnie z dziećmi ustala reguły obowiązujące podczas zajęć plastycznych w grupie (oczekiwanie na wybraną kredkę, rysowanie tylko na swojej kartce itp.). Przypomina, że po rysowaniu należy przywrócić porządek na stolikach oraz w miejscu przechowywania przyborów plastycznych.
Uwaga! Jeżeli są to pierwsze zajęcia rysowania kredkami świecowymi, należy dzieci nauczyć, jak się nimi posługiwać. Dobrze jest w tym celu zacząć od następujących ćwiczeń: zdjąć z kredek otaczający je papier, ułamać kawałek kredki, położyć ją na papier i przycisnąwszy palcami posuwać wzdłuż linii prostej. Kredka zostawi ślad, grubą linię. W ten sposób robi się próby rysowania grubych linii falistych i łamanych; można też okręcić kawałek kredki dookoła, wówczas na papierze narysujemy kółko.
kartony, kredki |
„Rysunek dla Bęcka” - wykonanie rysunku kredkami świecowymi na małej kartce.
Dzieci rysują kredkami świecowymi niespodzianki dla Bęcka. Każde dziecko wykonuje pracę na dowolny temat: ilustrację do wysłuchanego opowiadania o Becku, jego portret lub cokolwiek, na co dziecko zwróciło uwagę w pierwszym dniu spędzonym w przedszkolu. Nauczyciel zwraca uwagę na właściwą postawę ciała podczas pracy oraz przestrzeganie wcześniej ustalonych reguł.
Dzieci razem z prowadzącym organizują wystawkę dla Bęcka, następnie omawiają swoje prace.
kredki świecowe, kartki, pacynka Bęcek |
III. Zajęcia popołudniowe
„Bęcki” - zabawa muzyczno-ruchowa z podskokami i przysiadami. Dzieci przy muzyce swobodnie poruszają się po całej sali. Na pauzę i hasło bęc szybko wykonują siad skrzyżny (plecy proste, ręce na kolanach).
CD Utwory… cz. 2 - „Ta Dorotka” (nr 38), „Krasnoludki” (nr 39) |
„Bęcek” - formowanie z plasteliny postaci Bęcka według indywidualnych wyobrażeń, rozwijanie motoryki małej w toku pracy z materiałem plastycznym. Każde dziecko otrzymuje pudełko z plasteliną. Plastelinę w odpowiednim kolorze ugniata na tekturce. Po otrzymaniu odpowiedniej miękkości, formuje postać Bęcka, którą umieszcza na tekturce. Następnie nauczyciel prowadzi rozmowę na temat dbałości o czystość ubrań oraz porządek na stanowisku pracy, a po zakończonej zabawie wykonuje z dziećmi czynności porządkowe. Dzieci razem z prowadzącym organizują wystawkę prac.
plastelina, tektura |
3. Nasze wspólne zabawy
I. Zajęcia poranne
„Mało nas” - zabawa taneczna przy muzyce. Dzieci chodzą w dużym kole wiązanym i śpiewają piosenkę „Mało nas”. Podczas przygrywek naśladują czynności związane z pieczeniem chleba (sypią mąkę, ugniatają ciasto, formują bochenki itp.) lub wykonują proste figury taneczne (wystawiają na przemian raz prawą, raz lewą nogę, klaszczą w ręce, chodzą dookoła w dwuosobowych kółeczkach).
CD Utwory… cz. 1 - „Mało nas do pieczenia chleba” (nr 25) |
Lub:
„Witaj” - zabawa integrująca dzieci.
Witaj,... (imię), witaj,... (imię)
Jak się masz? Jak się masz?
Wszyscy cię witamy,
wszyscy cię kochamy.
Bądź wśród nas, bądź wśród nas.
Dzieci siedzą w kole. Śpiewając tekst piosenki, wymieniają kolejno imiona kolegów i koleżanek. Piosenkę należy powtórzyć tyle razy, ile jest dzieci, za każdym razem wymieniając imię innego dziecka.
W co się bawić z dziećmi? Piosenki i zabawy wspomagające rozwój dziecka, oprac. M. Bogdanowicz, wydawnictwo Harmonia, Gdańsk 2005, s. 8. |
„Czyste ręce” - wysłuchanie wiersza I. Salach i mycie rąk z przestrzeganiem kolejnych etapów.
Czyste ręce
Dziś od rana plusk w łazience,
to maluchy myją ręce.
Najpierw w wodzie opłukują,
potem mydłem nasmarują.
Znowu woda - istny cud!
W umywalkę puk, puk, puk!
Jeszcze tylko kran zakręcę
i już czyste moje ręce.
Iwona Salach
Po przeczytaniu wiersza nauczyciel rozpoczyna rozmowę z dziećmi. Zadaje pytania:
- Jaką czynność wykonują dzieci w łazience?
- Czy należy myć ręce? Dlaczego?
- W jaki sposób należy myć ręce?
Dzieci wraz z nauczycielem ustalają kolejne czynności podczas mycia rąk (zmoczenie rąk wodą, namydlenie rąk, spłukanie rąk wodą, strzepnięcie nadmiaru wody nad umywalką, zakręcenie kranu, wytarcie rąk ręcznikiem).
Następnie w łazience odbywa się pokaz prawidłowego mycia rąk. Wszyscy dokładnie myją ręce.
„Czyste ręce”, I. Salach [w:] „Wiersze dla przedszkolaka”, ZWiR „Iwanowski”, Płock 1995, s. 13. |
II. Zajęcia główne
„Wiem, jak wyglądam i jak się nazywam” - wstęp do autoprezentacji na podstawie fragmentu scenariusza E. Gruszczyk-Kolczyńskiej i E. Zielińskiej; oglądanie swoich sylwetek w lustrze, a następnie przedstawienie się innym.
Dzieci siedzą na dywanie w gromadce, twarzą do nauczyciela. Obok nauczyciela jest duże lustro. Między nauczycielem a dziećmi znajduje się podest (skrzynka), na którym dziecko może swobodnie stanąć.
Nauczyciel zwraca się do dzieci:
- Każde z Was kolejno podejdzie do lustra, popatrzy uważnie na siebie i uśmiechnie się... W lustrze można się przejrzeć od stóp do głów. Radzę zacząć od głowy, potem popatrzeć na swoją sylwetkę. Trzeba zauważyć jak najwięcej. Na koniec jeszcze raz uśmiechnąć się i ukłonić.
Potem trzeba wejść na podest i znowu pięknie się ukłonić, wymienić swoje imię, i powiedzieć nam coś ciekawego o sobie. Można powiedzieć to, co się zobaczyło w lustrze. Na koniec zejść z podestu, usiąść i patrzeć na tych, którzy się przedstawiają.
Dzieci kolejno przeglądają się w lustrze i dokonują autoprezentacji. Pozostałe dzieci i nauczyciel słuchają uważnie mówiącego. Jest to trudne zadanie, dlatego niektóre dzieci ograniczają się tylko do wymienienia swojego imienia. Kłopoty może sprawić też ukłon. Dlatego trzeba pomóc i spytać:
- Jak masz na imię? I podpowiedzieć: Uśmiechnij się i skłoń głowę.
E. Gruszczyk-Kolczyńska, E. Zielińska, Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków, WSiP 2004, s. 90, duże lustro, podest |
„Przedszkolaki” - ozdobienie sylwet dzieci z „Wycinanek-składanek”, połączenie w girlandę, umieszczenie pod postaciami wizytówek z imionami dzieci.
Nauczyciel poleca dzieciom, aby znalazły w „Wycinankach-składankach” obrazek, na którym dzieci trzymają się za ręce.
Wydaje dzieciom polecenia:
- Narysuj kredkami wesołe oczy i buzie dziewczynce i chłopcu.
- Poszukaj w „Wycinankach-składankach” naklejek z ubrankami dla chłopca i dziewczynki. Naklej je tak, jak pokazuję.
Po wykonaniu poleceń dzieci gromadzą się na dywanie z ozdobionymi przez siebie sylwetkami.
Nauczyciel proponuje, aby wszystkie sylwetki dzieci trzymały się za ręce i prosi przedszkolaki, aby ułożyły sylwetki w taki sposób, aby chłopiec trzymał dziewczynkę za ręce.
Nauczyciel pokazuje, jak to zrobić. Do tak przygotowanej girlandy przyczepia karteczki z imionami dzieci. Tak wykonany łańcuszek z papierowych sylwet dzieci zawiesza w sali.
„Wycinanki-składanki” cz. 1, s. 5 (instrukcja), s. 17 (projekt), kredki, kartki z imionami dzieci |
III. Zajęcia popołudniowe
„Gdzie jest piłka?” - zapoznanie ze słowami określającymi położenie: na, nad, pod, obok; wykorzystanie tych pojęć w zabawie.
Zajęcia proponuję przeprowadzić w ogrodzie przedszkolnym.
Nauczyciel wcześniej rozkłada zabawki w różnych miejscach w ogrodzie, np. pajacyka na ławeczce, klocek obok kosza, lalkę pod drzewem itd.
Zadaniem dzieci jest określenie, gdzie znajdują się poszczególne zabawki. Następnie prowadzący bierze w dłonie piłkę i podnosi ją do góry, pytając:
- Gdzie znajduje się piłka? Dzieci odpowiadają: Nad głową.
Zabawę można również urozmaicić, prosząc dzieci, aby to one ułożyły w różnych miejscach zabawki i określiły ich położenie. Zwracamy uwagę na to, aby każde dziecko miało możliwość wzięcia udziału w zabawie.
piłka i inne zabawki |
„Zabawki” - wysłuchanie wiersza I. Salach; ustalenie zasady szanowania zabawek i odkładania ich na miejsce po skończonej zabawie.
Zabawki
Gdy zabawkę chcesz zdjąć z półki,
najpierw pytaj o to panią,
a pozwoli, gdy zobaczy,
jaką masz ochotę na nią.
Gdy sam nie potrafisz potem
jej odłożyć na półeczkę,
znowu pani ci pomoże.
Szanuj swoją zabaweczkę.
Dbajmy więc o swe zabawki:
lalki, klocki, samochody.
Niech od dzisiaj nam półeczki
porządeczek piękny zdobi.
Iwona Salach
Po przeczytaniu wiersza nauczyciel rozpoczyna rozmowę z dziećmi. Przykładowe pytania:
- Jakie zabawki znajdują się w naszej sali?
- Czy wszystkie znajdują się w jednym miejscu, pudle? Czy mają swoje miejsce?
- Gdzie znajdują się klocki, a gdzie są lalki?
- Dlaczego zabawki należy odkładać na swoje miejsce po zakończonej zabawie?
- Czy należy je szanować? W jaki sposób?
I. Salach, Zabawki [w:] Wiersze dla przedszkolaka, ZWiR „Iwanowski”, Płock 1995, s. 32. |
4. Poznajemy tajemnice przedszkola
I. Zajęcia poranne
„Poznajemy kącik przyrody” - wprowadzenie dzieci w świat przyrody dającej się zaobserwować w najbliższym otoczeniu; pokazanie dzieciom roślin, eksponatów, zbiorów, akwarium z rybkami (jeśli znajduje się w przedszkolu).
Nauczyciel przeprowadza rozmowę z dziećmi:
- W jaki sposób możemy obserwować przyrodę? (np. poprzez wyjście do ogrodu przedszkolnego, z rodzicami do parku, do lasu).
- Czy istnieje możliwość obserwacji przyrody bez wychodzenia z przedszkola?
(np. oglądanie książek przyrodniczych).
Wydzielenie miejsca w sali, gdzie dzieci wraz z nauczycielem będą zbierały eksponaty przyrodnicze (kamyki, muszelki, liście itp.) i prowadziły hodowle (roślin, ewentualnie zwierząt, np. rybki, chomik, świnka morska). Zachęcenie dzieci do tego, żeby przyniosły z domu rośliny, eksponaty do przedszkolnego kącika.
Uwaga! Można też zorganizować wycieczkę po innych salach w przedszkolu lub pokazać dzieciom, jak można ciekawie zagospodarować kącik przyrody.
eksponaty do kącika przyrody, np. rośliny do hodowli, pamiątki z wakacji (muszle, bursztyny), szyszki, kora |
„Rybki w akwarium” - zabawa naśladowcza, poruszanie się na wyznaczonej powierzchni (według K. Wlaźnik).
Dzieci biegają po wyznaczonym terenie w luźnej gromadce, poruszają się cicho jak rybki w akwarium i - jak one - nie zderzają się ze sobą.
Na znak prowadzącego rybki skupiają się w miejscu, gdzie sypie się im pokarm. Nauczyciel naśladuje tę czynność, a dzieci chwilę wypoczywają.
Uwaga! Zabawę można przeprowadzić w sali, a powtórzyć ją w ogrodzie przedszkolnym podczas zajęć popołudniowych.
K. Wlaźnik, Wychowanie fizyczne w przedszkolu. Przewodnik metodyczny dla nauczyciela, Juka, Warszawa 1999, s. 6. |
II. Zajęcia główne
„Jestem sobie przedszkolaczek” - nauka słów i melodii piosenki. Słuchanie piosenki i omówienie jej treści.
Podczas ponownego słuchania dzieci śpiewają słowa piosenki: ram tam tam…, jednocześnie klaszcząc w ręce.
Nauczyciel pokazuje dzieciom bębenek, objaśnia budowę instrumentu oraz prezentuje sposoby gry (granie ręką, pałeczkami).
CD Piosenki i zabawy cz. 1 - „Jestem sobie przedszkolaczek” (nr 1), bębenek |
„W naszym ogrodzie” - wyjście do ogrodu; zapoznanie dzieci z terenem, ustalenie zasad zachowania się podczas zabaw z wykorzystaniem sprzętu na placu zabaw.
Wyjście do ogrodu przedszkolnego. Zapoznanie dzieci z placem zabaw i terenem wokół przedszkola. Spacer po ogrodzie. Poznanie sprzętu ogrodowego.
Jak bezpiecznie zachowywać się na terenie ogrodu? Ustalenie i omówienie zasad bezpiecznego poruszania się po placu zabaw oraz na terenie całego ogrodu przedszkolnego, np.:
- nie oddalam się od grupy,
- nie wychodzę poza wyznaczony teren,
- nie wspinam się zbyt wysoko,
- nie podchodzę do huśtawek, kiedy są w ruchu.
„W ogrodzie” - zestaw ćwiczeń gimnastycznych z wykorzystaniem szarf.
Miejsce ćwiczeń - ogród przedszkolny.
Czas trwania zajęć - 10-20 minut.
1. Marsz (przygotowanie). Dzieci maszerują parami, podchodzą do prowadzącego i tworzą szeroką uliczkę. Jedna strona (rząd) otrzymuje szarfy w jednym kolorze.
2. Zabawa orientacyjno-porządkowa: „Dzieci w lesie”. Dzieci ubrane w szarfy stają w rozsypce - to drzewa w lesie. Pozostałe zaś biegają w różnych kierunkach, a na zawołanie Stój! - zatrzymują się i chowają za najbliższe drzewo. Zabawę powtarzamy kilka razy, następnie zmieniamy role i zabawa toczy się dalej. Po zakończeniu wyznaczone dzieci rozdają resztę szarf, tak żeby każde dziecko miało szarfę.
3. Ćwiczenie tułowia - skłony w przód. Dzieci stoją w rozsypce. Każda szarfa jest ułożona w kółeczko. Dzieci stają przed swoimi szarfami w rozkroku. Na polecenie prowadzącego dzieci skłaniają się w przód i dotykają rękami podłogi w środku kółeczka. Następnie prostują się i klaszczą dwa razy w górze.
4. Czworakowanie - „Pieski przechodzą przez płotek”.
Dzieci podzielone są na dwie grupy według koloru szarf. Jedna grupa tworzy płotek w szeregu z chwytem rąk, tak aby między żerdkami płotka (między dziećmi) były odstępy. Naprzeciwko, w odległości 5-6 kroków, pieski stoją na czworakach. Na polecenie: pieski idą do płotka, każde omija swoją żerdkę (tzn. dziecko stojące przed nim) z prawej strony i wraca drugim otworem w płocie na swoje miejsce. Zmiana ról i to samo ćwiczenie powtarza druga grupa. Moment wyprostny w zabawie jest wtedy, gdy dzieci tworzą płotek.
5. Zabawa bieżna - „Jaskółki”. Szarfy rozłożone w kółeczka leżą na ziemi. W każdym kółeczku - gniazdku jest jedno dziecko - jaskółka. Na sygnał nauczyciela jaskółki wylatują z gniazd, krążą w różnych kierunkach, a na zawołanie: burza - wracają do swoich gniazd (lub też stają w najbliższym).
6. „Skok przez szarfę”. Dzieci układają szarfy we wstążeczki i, na polecenie nauczyciela, przeskakują przez wstążkę przodem i tyłem.
7. Dzieci podnoszą szarfy i maszerują, wymachując szarfami; zatrzymują się, zwijają szarfy w rulon i wkładają do pojemnika.
K. Wlaźnik, Wychowanie fizyczne w przedszkolu. Przewodnik metodyczny dla nauczyciela, WSiP, Warszawa 1988, s. 216-219, szarfy |
III. Zajęcia popołudniowe
„Nasze przedszkole” - zwiedzanie pomieszczeń przedszkola; odwiedzanie: sal innych grup, kuchni, szatni.
Nauczyciel proponuje dzieciom poznanie przedszkola. Zaprasza je na wycieczkę.
Rozpoczyna się zwiedzanie pomieszczeń znajdujących się w przedszkolu.
Po powrocie do sali dzieci siadają w kole. Nauczyciel rozpoczyna rozmowę:
- Jakie pomieszczenia znajdują się w przedszkolu?
- Co was najbardziej zainteresowało?
- Co najbardziej podoba się wam w przedszkolu?
Następnie dzieci, z pomocą nauczyciela, omawiają poszczególne pomieszczenia przedszkola, ich wygląd i wyposażenie, a także opisują panujące w nich zasady postępowania oraz bezpieczeństwa.
„Przedszkolaczek” - zabawa rytmiczna przy piosence. Nauczyciel wykorzystuje do zabawy słowa piosenki ram tam tam... Rozdaje dzieciom krążki, które będą zastępować bębenki. Zabawę przeprowadza na zasadzie „echa”. Słowa piosenki ram tam tam… nauczyciel wykonuje raz cicho, raz głośno, szybko, wolno, wysokim głosem, niskim głosem, równocześnie grając rytmicznie na krążku.
Dzieci za każdym razem wiernie powtarzają sposób wykonania.
CD Piosenki i zabawy cz. 1 - „Jestem sobie przedszkolaczek” (nr 1), krążki |
5. Smaczne i zdrowe posiłki
I. Zajęcia poranne
„Nakrywamy stół w kąciku lalek” - zabawa tematyczna; demonstrowanie prawidłowego nakrycia stołu, nauka nakrywania stołu i kultury jedzenia. Dzieci siedzą w kole. Pomiędzy nimi na środku stoliczek i krzesełko z kącika lalek. Nauczyciel prowadzi rozmowę na temat posiłków spożywanych w ciągu dnia (śniadanie, obiad, kolacja):
Co jemy na śniadanie? Co na obiad, a co na kolację?
Jak należy zachować się przy stole?
Jak należy nakrywać do stołu?
Propozycje dzieci i swobodne wypowiedzi. Wspólne ustalenie i omówienie zasad kulturalnego zachowania się przy stole, podczas posiłków.
Praktyczna nauka nakrywania do stołu (śniadanie, obiad, kolacja) i właściwego zachowania się przy stole. Krótka prezentacja układu naczyń i sztućców na stole, prawidłowego sposobu siedzenia i dobrych manier przy stole (trzymanie łokci przy sobie, unikanie siorbania itp.).
naczynia jednorazowe: komplet talerzyków i sztućców z kącika lalek |
„Zanieś śniadanie” - zabawa ruchowa; ćwiczenia równowagi.
Dzieci podzielone są na dwie grupy. Jedna grupa to kelnerzy, którzy otrzymują tacę ze śniadaniem (krążek z woreczkiem lub klockiem). Kelnerzy stoją obok siebie w szeregu, po jednej stronie sali. Naprzeciwko każdego kelnera stoi w odległości 5 lub 6 kroków jedno dziecko - gość. Kelnerzy niosą tace ze śniadaniem gościom, po czym wracają na miejsce. Następuje zmiana ról.
woreczki lub klocki, krążki gimnastyczne |
II. Zajęcia główne
„Jestem sobie przedszkolaczek” - utrwalenie piosenki. Nauczyciel utrwala tekst piosenki na zasadzie echa.
Dzieci mają za zadanie powtórzyć fragmenty zwrotek w różnym tempie.
W celu utrwalenia piosenki można przeprowadzić zabawę ruchową. Dzieci swobodnie spacerują po całej sali i śpiewają piosenkę. Na słowa ram tam tam zatrzymują się i wykonują ten fragment, klaszcząc w ręce, tupiąc lub klepiąc dłońmi o uda.
CD Piosenki i zabawy cz. 1 - „Jestem sobie przedszkolaczek” (nr 1) |
„Myszki” - zabawa muzyczno-ruchowa.
Dzieci stoją w kole. Trzymając ręce na biodrach i kołysząc się na boki, śpiewają piosenkę. Wypowiadając słowa i cichutko zaśpiewały, dzieci szybko podają sobie ręce i robią małe kółeczko.
W drugiej części zwrotki dzieci stopniowo powiększają koło, śpiewając coraz ciszej. Na koniec mówią szeptem ciii i kładą palec na ustach.
Podczas kolejnych powtórzeń dzieci zamiast za ręce trzymają się wzajemnie za głowę, ramiona itd. (zgodnie ze słowami piosenki).
CD Piosenki i zabawy cz. 1 - „Myszki” (nr 32), szarfy |
III. Zajęcia popołudniowe
„W ogrodzie” - ćwiczenia oddechowe przy muzyce; dmuchanie na liście, źdźbła traw; ćwiczenie natężenia oddechu.
Uwaga! Zbyt długie ćwiczenia mogą prowadzić do hiperwentylacji.
Ćwiczenia dobrze jest wykonywać przynajmniej godzinę po posiłku.
Nauczyciel kontroluje siłę wydechu.
Dzieci zdmuchują nasionka mlecza tak długo, aż spadnie ostatnie (dmuchają długim, spokojnym, równomiernym strumieniem powietrza).
Każde dziecko trzyma źdźbło trawy i dmucha na nie tak, by źdźbło odchylało się jak najdłużej (wychylenie nie musi być duże, ważne, by było cały czas takie samo).
Zabawa w wietrzyk - dzieci dmuchają na listki lub płatki unoszące się w powietrzu. Czyja trawka (płatek) najdłużej utrzyma się w powietrzu?
listki, trawy itp., CD Utwory… cz. 1 - „Nokturn Es-dur” F. Chopina (nr 4) |
„Wąska ścieżka” - zabawa ruchowa, ćwiczenia równowagi z wykorzystaniem lasek. Na podłodze w sali nauczyciel za pomocą skakanek wyznacza wąską ścieżkę (dwie równoległe linie w odstępie 20 cm). Zadaniem dzieci jest, na polecenie nauczyciela, kolejno przejść po ścieżce z laskami gimnastycznymi trzymanymi za końce nad głową. Kto wykona zadanie, idzie na koniec kolejki.
skakanki, laski gimnastyczne, K. Wlaźnik, Wychowanie fizyczne w przedszkolu. Przewodnik metodyczny dla nauczyciela, JUKA, Warszawa 1999, s. 59.
|
Propozycje zajęć do tematów 1-5 opracowała Monika Kubik
Krąg tematyczny: W moim domu nie nudzi się nikomu
6. Kolorowe kredki w pudełeczku noszę
Zajęcia poranne
„Kolorowe kredki” - nazywanie kolorów podstawowych, przeliczanie kredek i ich klasyfikowanie według ustalonych cech: koloru, rodzaju itp.
Nauczyciel stawia przed dziećmi koszyki (pudełka) z kredkami. Zadaniem dzieci będzie poukładanie kredek według wskazanej cechy. Dzieci zaczynają wraz z nauczycielem wyciągać kredki z pudełek, nauczyciel pokazuje im, jak temperować kredki drewniane oraz jak można posklejać połamane kredki świecowe i kredki typu bambino. Następnie dzieci wykonują to zadanie samodzielnie. Kiedy wszystkie kredki są już zatemperowane i posklejane, nauczyciel stawia przed dziećmi kilka pudełek z naklejkami: zieloną, niebieską, żółtą, czerwoną, brązową itp. (w kolorach kredek) i prosi, aby dzieci poszukały kredek w tych kolorach i układały - w każdym pudełku takie same kredki - najpierw drewniane, potem świecowe i bambino. Nauczyciel proponuje dzieciom, aby wspólnie z nim policzyły, ile jest kredek w każdym kolorze.
kredki znajdujące się w sali, pudełka z kolorowymi naklejkami (takimi jak kolory kredek), temperówki, taśma klejąca |
„Kolorowe rytmy” - zabawa rytmiczna. Nauczyciel proponuje dzieciom układanie „płotków” (rytmów) z kredek. Na początek wybierają sobie kolory: niebieski, czerwony, żółty i biały. Prowadzący układa pierwszy „płotek” i zachęca przedszkolaki, by układały tak samo: najpierw żółta kredka, potem niebieska, potem czerwona, a na końcu biała i znowu: żółta, niebieska, czerwona, białą i znowu żółta, niebieska, czerwona, biała.
Uwaga! Nauczyciel musi ułożyć każdą sekwencję minimum 3 razy, zanim poprosi, aby dzieci układały dalej same.
lub: Do zabawy potrzebne będą kolorowe ołówkowe kredki. Każde dziecko dostaje po dwie kredki tego samego koloru. Nauczyciel rytmicznie mówi nazwy kolorów jednocześnie wystukując rytm kredkami.
Dzieci powtarzają na zasadzie echa.
Zabawę można utrudnić, polecając dzieciom, aby nazwę danego koloru powtórzyła rytmicznie tylko ta część grupy, która gra kredkami o tym samym kolorze, co wymieniony.
„Kredki stoją - kredki leżą” - zabawa ruchowa z elementem orientacyjno-porządkowym. Dzieci otrzymują szarfy w różnych kolorach, maszerują po sali. Nauczyciel co chwilę podnosi w górę kartonik o innym kolorze, mówiąc: kolorowe kredki. Na ten znak dzieci, które mają szarfę w tym kolorze, kładą się na podłodze, a pozostałe stają na baczność.
kolorowe szarfy dla każdego dziecka, kartoniki w kolorach szarf dla nauczyciela |
Zajęcia główne
„Domowa piosenka” - nauka piosenki. Rozmowa na temat piosenki.
- Jaka jest piosenka? Wesoła czy smutna?
- Z ilu zwrotek składa się piosenka?
Nauczyciel wyjaśnia znaczenie słów „bzik” i „hobby”.
CD Piosenki i zabawy cz. 1 - Domowa piosenka (nr 3) |
„Mieszanie kolorów” - doświadczenie plastyczne z farbami, otrzymywanie barw pochodnych, nazywanie ich.
Dzieci siadają przy stolikach, każde dziecko ma swój karton i pędzel. Nauczyciel wyjaśnia, na czym będzie polegało ćwiczenie.
Najpierw każde dziecko musi namoczyć kartkę, malując ją pędzlem zamoczonym w czystej wodzie. Następnie nauczyciel stawia na stole słoiczek z rozrobioną żółtą wodną farbą i prosi, aby dzieci pomalowały dowolny fragment kartki. Po chwili prowadzący przynosi słoiczek z farbą niebieską i prosi, aby dzieci namalowały w tym kolorze na swojej kartce to, co chcą, pokrywając kolorem niebieskim żółtą farbkę. Dzieci obserwują zmiany, mówią, jaki kolor powstał.
Kolejnym kolorem będzie kolor czerwony - sprawdzenie, co powstało z połączenia koloru żółtego i czerwonego. Zaraz potem eksperyment z kolorami czerwonym i niebieskim.
Dzieci mogą dalej eksperymentować z kolorami, jeżeli mają na to ochotę, ale muszą pamiętać, aby po każdym kolorze porządnie wypłukać pędzel w czystej wodzie i wytrzeć go w szmatkę − po to, żeby farby w słoiczkach się nie brudziły, bo wtedy doświadczenie nie ma sensu. Można też użyć takiej liczby pędzli, by każdy kolor miał swój osobny pędzel.
Nauczyciel musi zwrócić dzieciom uwagę również na to, aby pędzel wciąż był mokry - inaczej dzieci zrobią w kartce dziurę. Należy też przypomnieć, jak prawidłowo trzymać pędzel i jak nim malować.
kartony dla każdego dziecka, słoiczek z czystą wodą na każdym stoliku, papierowy ręcznik lub szmatka dla każdego dziecka, pędzle, wodne farby w słoiczkach |
Zajęcia popołudniowe
„Znajdź czerwone!” - szukanie w najbliższym otoczeniu przedmiotów we wskazanym kolorze. Dzieci maszerują po sali. Słysząc hasło: znajdź kolor, który pokazuję, dzieci patrzą na nauczyciela, który podnosi do góry kartonik o barwie podstawowej lub pochodnej, a dzieci muszą znaleźć jakiś przedmiot w tym kolorze.
kartoniki w kolorach podstawowych (żółty, niebieski, czerwony) i pochodnych (zielony, pomarańczowy, fioletowy) |
„Kolorowy berek” - zabawa bieżna. Dzieci biegają po sali, jedno z nich ma na sobie szarfę - jest berkiem. Berek goni dzieci, jeśli kogoś złapie, ta osoba zostaje berkiem i zakłada szarfę.
7. Przedszkolna biblioteczka
Zajęcia poranne
„Książki w biblioteczce” - uważne oglądanie książek z przedszkolnej biblioteczki, omówienie ich wyglądu, dostrzeżenie ilustracji i tekstu. Każde dziecko dostaje jedną książeczkę z księgozbioru, przygląda się jej uważnie, by móc odpowiedzieć na pytania nauczyciela:
- Jak wygląda książeczka? Jest duża czy mała, gruba czy cienka?
- Czy ma ilustracje?
- Co widać na ilustracjach? Itp.
książki z przedszkolnego księgozbioru |
„Moje książki” - wysłuchanie wiersza I. Salach, ustalenie zasady dbania o książki.
Nauczyciel z dziećmi siedzą w kręgu na dywanie. Nauczyciel czyta wiersz Iwony Salach.
Moje książki
Moje książki kolorowe
stoją równo na półeczce
myję ręce i oglądam
kartkę po karteczce.
Czasem książki czyta mama,
bo ja nie potrafię sama.
Z książek wiele się dowiecie
o szerokim, pięknym świecie.
O roślinach, o zwierzętach,
o dalekich krajach też.
wszystko w książce jest zamknięte,
a więc ją do ręki bierz.
Po uważnym wysłuchaniu wiersza nauczyciel wraz z dziećmi rozmawia o tym, jak powinno dbać się o książki - gdzie powinny stać i w jaki sposób powinny być ułożone.
Prowadzący zadaje pytania:
- Gdzie jest miejsce przeznaczone na książki? Jak się nazywa? (kącik książki, biblioteczka);
- Jak należy traktować książki?
- Co można w książkach znaleźć?
Następnie nauczyciel pokazuje dzieciom wybrane książki i wraz z dziećmi omawiają, z czego składa się książka:
Okładka - czyli to, co chroni strony książki przed zniszczeniem; dzięki okładce wiemy też, jaki tytuł ma książka, kto ją napisał i o czym będzie opowiadać.
Tekst - strony, na których są litery.
Obrazki, ilustracje - przedstawiają to, co jest napisane.
Grzbiet - dzięki niemu wszystkie strony są złączone ze sobą i poukładane w odpowiedniej kolejności, tak abyśmy oglądali książkę po kolei - od początku do końca.
I. Salach, Moje książki [w:] Wiersze dla przedszkolaka, ZWiR „Iwanowski”, Płock 1995, s. 31, książeczki do prezentacji i omawiania z dziećmi |
„Książki na półeczkę!” - zabawa orientacyjno-porządkowa. W sali pomiędzy półkami rozłożone są książki, dzieci maszerują, a na hasło nauczyciela: książki na półeczkę każde dziecko próbuje jak najszybciej położyć znalezioną książkę na właściwą półkę, ale tak, aby książka stała porządnie. Zabawa trwa dopóki wszystkie książki nie będą stały na swoim miejscu.
Zajęcia główne
„Kupujemy książki dla misiów” - zabawa matematyczna na podstawie scenariusza E. Gruszczyk-Kolczyńskiej i E. Zielińskiej. Nauczyciel ustawia w sali trzy stoliki, a przy nich krzesełka. Na każdym stoliku leżą książki - na pierwszym książki małe, na drugim − duże, a na trzecim książki bardzo grube. Stoliki to stragany z książkami, dlatego na każdym stoliku postawione są tace, do których będą wrzucane pieniądze (białe fasolki) za książki. Na dywanie nauczyciel układa obręcze i w każdej z nich sadza misia.
Następnie nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że dziś w przedszkolu obchodzimy święto misiów. Misie siedzą tutaj (pokazuje), a prezentami dla misiów będą książeczki - bo misie bardzo lubią słuchać, kiedy czyta się im książki i bardzo lubią je oglądać.
Potrzebni też będą sprzedawcy: nauczyciel wyznacza troje dzieci, które siadają przy wyznaczonych stolikach. Zostaje ustalona cena: jeden pieniążek (jedna fasolka) za jedną książkę. Dzieci dostają w pojemnikach fasolki, siadają obok wybranego misia. Każdy przedszkolak liczy, ile ma pieniędzy. Kiedy wszystkie dzieci dostały i policzyły pieniądze, nauczyciel ogłasza otwarcie straganów. Dzieci zaczynają kupować, a kupione książki układają przed wybranym wcześniej misiem. Kiedy już wszystkie książki są sprzedane, każde dziecko- kupujący sprawdza, czy zostały mu jeszcze jakieś pieniądze. Jeśli tak, to ile. Dzieci liczą też, ile książek kupiły. Sprzedawcy w tym czasie liczą, ile zarobili pieniędzy.
Uwaga! Ponieważ fasoli jest dużo, nie trzeba wymagać od dziecka, aby policzyło dokładnie, wystarczy, że będą oceniały „na oko”.
Na koniec sprzedawcy podają, jaki mają utarg, kupujący mówią, ile książek kupili i − ewentualnie − ile zostało im pieniędzy, a misie podziwiają książki, którymi zostały obdarowane w dniu swojego święta.
książki różnej wielkości i grubości, trzy stoliki i trzy krzesła, trzy tace lub pojemniki służące za kasy na stolikach, biała fasola, obręcze dla każdego misia, misie dla dzieci, E. Gruszczyk-Kolczyńska, E. Zielińska, Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków, WSiP, Warszawa 2004, s. 228. |
„Przewracanie kartek w książce” - zabawa ruchowa z toczeniem się na boki. Dzieci kładą się na dywanie na plecach, tak aby ciało było wyprostowane, a ręce leżały wzdłuż tułowia. Na hasło nauczyciela: strony przewracają się w stronę... dzieci muszą przewrócić się na tę stronę, o której mówi nauczyciel (np. w stronę okna, w stronę drzwi itp.).
III. Zajęcia popołudniowe
„Kto zadba o książki?” - wyłonienie osób odpowiedzialnych za porządek w księgozbiorze. Nauczyciel zaprasza dzieci, by usiadły w kręgu na dywanie, i oznajmia im, że trzeba wybrać dyżurnych, którzy będą opiekowali się książkami w przedszkolnej sali. Tłumaczy, że osoby te będą pilnowały, aby nikt nie rozrzucał książek po podłodze, aby każdy odkładał książki na miejsce, aby książki były poukładane na półce, a jeśli któraś się podrze, to zgłoszą to nauczycielowi. Dyżurny będzie się zmieniał codziennie. Kiedy to już jest ustalone, nauczyciel przyczepia do tablicy korkowej karteczki z nazwami dni tygodnia i pod nimi będą przyczepiane karteczki z imionami dzieci, które będą pełniły dyżury. Wspólnie wybierają pierwszych dyżurnych.
kartoniki z nazwami dni tygodnia, kartoniki z imionami dzieci |
„Na swoim miejscu” - porządkowanie, układanie książeczek na półkach.
Dzieci wraz z nauczycielem oglądają półkę z książkami i zastanawiają się, jak można ładnie uporządkować książki. Można je ułożyć np. od najmniejszych do największych lub od największych do najmniejszych, lub grube do grubych, cienkie do cienkich… Dzieci próbują same zaproponować jakąś kombinację. Kiedy już wszyscy ustalą, jak można ułożyć książki na półce, należy przystąpić do pracy.
książki z przedszkolnej biblioteczki |
„Uwaga - hasło!” - zabawa muzyczno-ruchowa przy muzyce do marszu i biegu. Dzieci poruszają się po sali, odpowiednio reagując ruchem na zmiany w muzyce: maszerują lub biegają lekko na palcach. Na przerwę i hasło: koło! szybko ustawiają się w dużym kole wiązanym. Na przerwę i hasło: pary! dzieci szybko dobierają się parami. Powrót muzyki jest sygnałem do ponownego poruszania się w rytm muzyki.
CD Utwory... cz. 1 - Muzyka do marszu i biegu (nr 22) |
8. Odgłosy domu
Zajęcia poranne
„Pociąg” - zabawa ruchowa. Do zabawy w pociąg nauczyciel akompaniuje na klawesach. Gra wolno, stopniowo przyspiesza, przez pewien czas gra szybko, po czym zwalnia do zupełnego zatrzymania.
Dzieci w tym czasie naśladują odgłosy jadącego pociągu. Gdy pociąg jedzie - wolno mówią puf, puf…, gdy przyspiesza i jedzie szybko − dzieci wtórują, mówiąc: tuk, tuk…
Do zabawy można dołączyć ruch. Dzieci tworzą pociąg, ustawiają się jedno za drugim i poruszają się zgodnie z akompaniamentem nauczyciela (ważne jest, aby akompaniament był dostosowany do możliwości dzieci).
klawesy |
„Szur, szast, chlust” - ćwiczenia ortofoniczne. Dzieci uważnie słuchają nauczyciela i próbują powtórzyć, jakie dźwięki wydają z siebie przedmioty z najbliższego otoczenia.
Kapcie: szur, szur,
klapki: klap, klap,
małe buciki: tup, tup,
nalewanie wody do wiaderka: lu, lu,
wylewanie wody z wiaderka: chlust!,
woda kapie z kranu: kap, kap,
pranie: chlupu, chlup,
szorowanie podłogi: szoru, szoru,
czyszczenie butów: szast, szast,
płukanie warzyw w wodzie: plim, plom, plim, plom,
gotowanie wody w czajniku: szszsz…,
gwizdanie czajnika: iiiiiiii…,
zegar mały: cyk, cyk, cyk…,
zegar duży: tik, tak, tik, tak…,
dzwonek u drzwi: ding, dong,
nożyce: dż, dż, dż,
pukanie w drzwi: puk, puk.
Nauczyciel może wykorzystać tylko kilka z podanych wyżej onomatopei. W kolejnym etapie zabawy nauczyciel mówi np. pranie, a dzieci naśladują zapamiętany dźwięk (chlupu, chlupu).
„Warzywa do garnka” - zabawa ruchowa z rzucaniem do celu. Dzieci stoją w rzędzie, każde po kolei podchodzi do obręczy leżącej trzy kroki przed dziećmi, po czym bierze woreczek i próbuje trafić nim do obręczy. Każde dziecko ma trzy próby rzucania.
woreczki z grochem, obręcze |
Zajęcia główne
„Domowa muzyka” - odgadywanie odgłosów, jakie wydają urządzenia domowe. Dzieci siedzą w kręgu, a nauczyciel puszcza im z płyty CD odgłosy urządzeń domowych - dzieci próbują odgadnąć źródła dźwięku.
CD Piosenki i zabawy cz. 1 - Odgłosy domu (nr 45) - płyta z pakietu dla pięciolatków |
„Co to jest?” - rozwiązywanie zagadek tekstowych o urządzeniach domowych ze wskazaniem właściwych obrazków.
Dzieci słuchają uważnie zagadek czytanych przez nauczyciela i próbują wskazać właściwy obrazek z urządzeniem domowym, stanowiący rozwiązanie do zagadki.
Przykłady zagadek:
W krąg po materiale
ślizga się wspaniale.
Szybko się nagrzewa,
więc uważać trzeba. (żelazko)
Co to? Sam się zastanów!
Wodę pije z kranu,
z gniazdka siłę bierze
i pierze. (pralka)
Jeżdżę sobie
po dywanie,
kiedy w domu
jest sprzątanie. (odkurzacz)
Księga zagadek. 3000 zagadek dla młodszych i starszych dzieci, wybór i oprac. E.M. Skorek, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2005, obrazki ilustrujące odpowiedzi |
„Dwa salony” - oglądanie ilustracji w „Książce”; rozmowa kierowana pytaniami nauczyciela.
Dzieci uważnie oglądają ilustrację w „Książce” i próbują wskazywać na obrazku to, o co prosi nauczyciel. Następnie próbują opowiadać, co robią poszczególne postacie na obrazku. Odpowiadają na pytania:
Czym różnią się te dwa obrazki?
Co jest na nich podobnego?
Dzieci próbują opowiadać o różnicach i podobieństwach na obu obrazkach.
„Książka” s. 8-9 |
Zajęcia popołudniowe
„Co robię w domu?” - zabawa pantomimiczna. Dzieci po kolei podchodzą do nauczyciela, a on na ucho mówi każdemu dziecku, jaką czynność domową ma wykonać - z zastrzeżeniem, że nie może nic mówić, tylko pokazywać. Pozostałe dzieci odgadują, co to za czynność.
„Szlakiem odkurzacza” - ćwiczenia grafomotoryczne. Dzieci wraz z nauczycielem kreślą dłonią po podłodze rozmaite szlaczki i wzory, naśladując „trasę” odkurzacza na dywanie. Następnie powtarzają czynność kredką na kartonie.
blok rysunkowy, kredki |
9. Z nosem przy szybie
Zajęcia poranne
„Co widać z mojego okna?” - rozmowa kierowana; przeliczanie i porównywanie obiektów za oknem.
Dzieci wraz z nauczycielem podchodzą do okien w sali i, wygodnie opierając się o parapet, zaczynają obserwację krajobrazu za oknem. Nauczyciel kieruje rozmową, zadając pomocnicze pytania:
Co widać z okna? Jakie budynki? Z której strony?
Co stoi za...? Co stoi przed...? Co rośnie na…?
Co jest bliżej, a co dalej?
Ile… widzimy?
Które drzewo jest najwyższe, a które najniższe? Itp.
Następnie zadaje dzieciom pytanie:
- A co widać z okna w twoim domu? Ulicę? Plac zabaw?
„Wiatr i drzewa” - zabawa ruchowa. Dzieci stoją w różnych miejscach sali. Ruchem ciała będą naśladować drzewa na wietrze. Palce rąk będą listkami, ręce - gałęziami, tułów - pniem drzewa.
Nauczyciel do zabawy akompaniuje na tamburynie. Gdy gra bardzo cicho - dzieci poruszają palcami rąk (listkami), średnio głośno - poruszają całymi rękami (gałęziami) w górę i w dół. Głośny akompaniament jest sygnałem do uruchomienia całego ciała - dzieci stoją w rozkroku, przechylają się na boki, zginają się w pasie do przodu i do tyłu. Kiedy tamburyn milknie, dzieci zatrzymują ruch i opuszczają ręce.
tamburyn |
II. Zajęcia główne
„Dom Julki” - dzieci uważnie słuchają czytanego przez nauczyciela opowiadania i próbują ilustrować je rysunkowymi sylwetkami.
E. Gruszczyk-Kolczyńska, M. Skura, E. Zielińska, Ilustrowane opowiadania. Dorosły opowiada - dzieci ilustrują, Nowa Era, Warszawa 2009, rozdz. 10, s. 39, sylwetki potrzebne do zilustrowania |
„Mój dom” - dzieci po wysłuchaniu opowiadania o domu Julki opowiadają o swoich domach. Przykładowe pytania nauczyciela:
- Jak wyglądają wasze domy?
- Czy to dom jednorodzinny, czy może blok - czym one się różnią?
- Przy jakiej ulicy się znajdują?
- Jak nazywa się miejscowość, w której mieszkacie?
- Czy to duża miejscowość?
„Wirujące liście” - zabawa z elementami ćwiczeń oddechowych. Dzieci stają po dwoje przy stolikach, na których rozłożone są suche liście i kawałki papieru - i próbują dmuchać na nie tak, aby poruszały się w kierunku końca stołu. Kto zdmuchnie ze stolika papierki i liście, musi je podnieść z podłogi i położyć ponownie na stolik.
lub:
Na stole (lub innej gładkiej powierzchni) leży kilka małych liści lub skrawków papierków (np. w kształcie liści). Które dziecko od razu potrafi zdmuchnąć papierek (w czasie jednego wydechu)?
Następnie nieco trudniejsze zadanie - zdmuchiwanie listków, papierków z chropowatej powierzchni. Każde dziecko otrzymuje plastikową rurkę i przy jej pomocy ma zdmuchnąć np. 8, 10 papierków bądź liści. Który wietrzyk zdmuchnie najwięcej listków w czasie jednego wydechu?
suche liście, kawałki papieru |
III. Zajęcia popołudniowe
„Ozdobne spinacze” - dzieci wykonują spinacze zgodnie z poleceniami zawartymi w „Wycinankach-składankach”.
„Wycinanki-składanki” cz. 1, s. 6 (instrukcja), s. 19 (projekt), kolorowy papier, klej, kredki, farby, flamastry, 4 drewniane spinacze (dla każdego dziecka), taśma dwustronna lub klej |
„Kto wyżej” - zabawa ruchowa z podskokami. Dzieci w rozsypce stoją na dywanie. Na hasło nauczyciela: hop! - wszystkie dzieci próbują jak najwyżej skoczyć, wyciągając ręce ku górze, próbując dotknąć sufitu.
10. Zabawy podwórkowe
Zajęcia poranne
„Berek” - dzieci uważnie słuchają wiersza J. Pollakówny. Po wysłuchaniu wiersza dzieci próbują wypowiadać się na temat zabaw w wolnym czasie.
- Co można robić w domu, kiedy pada deszcz?
- Co można robić na podwórku, z kolegami lub samemu?
Dzieci próbują też wymienić swoje ulubione zabawy oraz opisać, na czym one polegają.
Berek
Kto to właściwie jest Berek?
Czy to chłopiec? Pies? Czy kot?
Pogoni mnie w pole szczere?
Każe mi przesadzić płot?
Każe przepłynąć przez rzekę?
A jeśli mu nie ucieknę?
A jeżeli mnie schwyta?
- O! Już schwytał! Już o nic nie pytam!
Teraz ja jestem Berek, nikt inny!
Uciekajcie chłopcy i dziewczyny!
Joanna Pollakówna
Joanna Pollakówna, Berek [w:] Wybór wierszy okolicznościowych dla klas I-III, pod red. K. Lenkiewicz, WSiP, Warszawa 1994, s. 55. |
„Pałka-zapałka” - zabawa rytmiczna z gestodźwiękami. Dzieci uczą się krótkiego tekstu wyliczanki:
Pałka, zapałka dwa kije,
kto się nie schowa, ten kryje.
Wyliczanka ta może być doskonałym wstępem do zabawy w chowanego. Nauczyciel pokazuje, jak należy prawidłowo wyliczać w rytm wyliczanki, wskazując po kolei na każde z dzieci. Następnie dzieci próbują same wyliczać. Dzieci mogą również zaprezentować inne znane im wyliczanki.
lub:
Nauczyciel wolno i rytmicznie mówi fragment tekstu wyliczanki, jednocześnie klaszcząc, klepiąc o uda lub tupiąc nogami w rytm wypowiadanych słów.
Zadaniem dzieci jest wierne powtarzanie wyliczanki.
W drugim etapie zabawy nauczyciel akompaniuje na klawesach. Dzieci przy akompaniamencie instrumentu poruszają się swobodnie po całej sali. Na przerwę w muzyce zatrzymują się, mówią tekst wyliczanki i dowolnymi gestodźwiękami powtarzają jej rytm.
klawesy |
„Ogonki” - zabawa ruchowa. Dzieci biegają, mając przymocowane z tyłu do spodenek szarfy - ogonki. Wybrane dziecko, goniąc pozostałych uczestników zabawy, stara się zebrać jak najwięcej szarf.
szarfy - o jedną mniej niż jest dzieci |
Zajęcia główne
„Na podwórku” - zestaw ćwiczeń gimnastycznych z obręczami:
- „Spójrz w okienko” - ćwiczenie wyprostne. Dzieci dobierają się parami i przyjmują pozycję w siadzie klęcznym na wprost siebie, pomiędzy nimi leży obręcz. Dzieci trzymają obręcz, na sygnał podnoszą ją w górę, przechodzą do klęku i spoglądają w „okienko”. Potem wracają do pozycji wyjściowej (siad klęczny, obręcz leży na podłodze).
- „Król w staniu na jednej nodze” - ćwiczenie równowagi: dziecko stoi jednonóż w środku obręczy i wykonuje dowolne ruchy nogą wolną, np. zataczanie kółek, pisanie znanych literek, liczb itp.
- „Zwinny skoczek” - czworakowanie. Dzieci dobierają się parami. Jedno dziecko trzyma obręcz swoją i współćwiczącego i siada w siadzie skrzyżnym, trzymając jedną obręcz po lewej, a drugą obręcz po prawej swojej stronie. Drugie dziecko przechodzi przez jedną obręcz na czworakach, a przez drugą przeskakuje skokiem zajęczym. Po pewnym czasie następuje zmiana ról.
- „Liczbowe zagadki” - ćwiczenie uspokajające. Dzieci maszerują w wysokim wspięciu z wzniesionymi obręczami. Na sygnał nauczyciela dzieci przyjmują pozycję leżenia przodem, tyłem lub bokiem - zależnie od polecenia nauczyciela - tak, ażeby obręcz wraz z ciałem dziecka tworzyła liczbę 9 lub 6.
- „Podnieś nogą” - ćwiczenie stóp. Dzieci przyjmują pozycję w siadzie skulnym podpartym. Próbują podnosić palcami stopy leżące na podłodze obręcze.
- „Sprzątamy” - dzieci maszerują po obwodzie koła i zbierają obręcze.
obręcze dla każdego dziecka |
„Domowa piosenka” - dzieci utrwalają sobie tekst piosenki. Zabawa ruchowa przy piosence.
Dzieci wraz z nauczycielem tworzą koło wiązane i chodzą dookoła, śpiewając pierwszą zwrotkę piosenki.
Podczas refrenu dzieci, chodząc swobodnie po całej sali, naśladują ruchem wybrane zwierzę z piosenki: psa, kota, chomika, rybkę.
Druga zwrotka jest sygnałem do poszukania sobie pary i spacerowania w parach po całej sali.
CD Piosenki i zabawy cz. 1 - „Domowa piosenka” (nr 3) |
„Sposób na nudę” - wysłuchanie wiersza U. Kozłowskiej i rozmowa na jego temat; próba zilustrowania wybranych fragmentów kredą na chodniku. Nauczyciel podpowiada każdemu dziecku, który fragment wiersza będzie ilustrowało.
Sposób na nudę
Nuda to jest przykra sprawa.
Lepiej się z nią nie zadawać,
Bo wiadomo: kto się nudzi,
To narzeka i marudzi.
Z nudy tylko same smutki.
Nie czekajcie na jej skutki!
Wniosek z tego oczywisty -
Trzeba wybrać cos z tej listy:
Piłka, klocki i skakanka,
Kolorowa układanka,
Lalki, misie i latawce,
I zabawa na huśtawce,
Piękne bajki i wierszyki,
Kukiełkowe teatrzyki,
Kredki, farby i pędzelki...
To doprawdy wybór wielki!
Z nudą jest okropnie nudno.
Kto się nudzić chce, to trudno.
Wielu wokół jest nudziarzy,
Lecz wam to się nie przydarzy.
Rada na to jest dość prosta:
Kto nudziarzem nie chce zostać,
Tego dziś zachęcam szczerze:
Niech czym prędzej coś wybierze!
Piłka, klocki i skakanka,
Kolorowa układanka,
Lalki, misie i latawce,
I zabawa na huśtawce,
Piękne bajki i wierszyki,
Kukiełkowe teatrzyki,
Kredki, farby i pędzelki...
To doprawdy wybór wielki!
Wiecie dobrze, co was cieszy,
Co ciekawi, bawi, śmieszy.
Jak troszeczkę pomyślicie,
Sami nudę wygonicie!
Macie sto sposobów na to,
A jak nie, to mama z tatą,
Podpowiedzą wam z ochotą,
Że są przecież właśnie po to:
Piłka, klocki i skakanka,
Kolorowa układanka...
Urszula Kozłowska
Przykładowe pytania:
- Co to jest nuda?
- Czy nudziliście się kiedyś?
- Co można zrobić, żeby się nie nudzić?
W ogrodzie przedszkolnym zilustrowanie najciekawszych propozycji - wykonanie rysunku kredą na chodniku.
U. Kozłowska, Sposób na nudę [w:] J. Brzechwa, W. Chotomska, L.J. Kern i inni, Najpiękniejsze wiersze dla dzieci, Wilga, Warszawa 2006, s. 86, kreda biała i kolorowa |
Zajęcia popołudniowe
„Czyj wałek dłuższy?” - wałkowanie plasteliny, porównywanie długości wałków.
Każde z dzieci dostaje taki sam kawałek plasteliny, na umówione hasło podane przez nauczyciela dzieci zaczynają wałkować na stolikach swoją plastelinę, tak aby powstał jak najdłuższy wałek. Wszystkie wałki są dokładnie porównywane - z zastosowaniem określeń typu: długi, dłuższy od.., najdłuższy, krótki, krótszy od... najkrótszy. Następnie dzieci zwijają swoje wałki w kuleczki i wałkują plastelinę ponownie. Rywalizacji w wałkowaniu plasteliny ciąg dalszy. Po każdym wałkowaniu - ponowne porównywanie długości.
plastelina |
„Berek” - zabawa bieżna, doskonaląca bieg bez potrącania innych.
Dzieci biegają po ogródku przedszkolnym, uważając na siebie wzajemnie oraz na sprzęty stojące w ogródku. Jedno dziecko jest berkiem i goni pozostałe dzieci - które zostanie przez niego dotknięte, staje się nowym berkiem.