Teoria konfliktu kultur Selina stanowi pomost między ustaleniami chicagowskimi a teoriami zróżnicowanych powiązań Sutherlanda. Sellin ostro przeciwstawił się traktowaniu norm prowadzonych jako jedynej jednostki analizy w kryminologii czy też w socjologii przestępczości. Stwierdził „wczorajsze przestępstwa mogą być dziś zachowaniami legalnymi a to co stanowi przestępstwo w jednym kraju może być zachowaniem zgodnym z prawem w innym”. Zdaniem Sellina podstawowa jednostka analizy przestępczości winna być norma zachowania. Z punktu widzenia grupy do której należy jednostka istnieją normalne (właściwe) nienormalne (niewłaściwe) sposoby reakcji czyli normy uzależnione od społecznych wartości grupy je stanowiącej. Dlatego też normy istnieją tam gdzie grupy - powszechnie. Wg Sellina norma zachowania „pewna sytuacja życiowa są na tyle powtarzalne i tak społecznie zdefiniowane że wymagają od jednostki która się z nimi styka określonych reakcji z sytuacjami są związane normy które określają jakie reakcje są aprobowane bądź dezaprobowane przez grupę normatywną. Społeczne postawy tej grupy wobec odkreślonych sposobów zachowań w pewnych okolicznościach krystalizują się w normę której naruszenie wywołuje reakcję grupy. Dane reguły czy normy można określić jako normę zachowania. Normę zachowania można traktować jaki regułę popartą sankcją odzwierciedlającą wartość jaką grupa normatywna wiąże z daną normą. Moc bariery: jeżeli bariera jest słaba oznacza że grupa nie przejawia oporu przeciwko naruszeniu normy. Norma więc w pewnym sensie wykrystalizowała opór ze strony grupy. Funkcje stosowania sankcji; 1integrująca, 2proces selekcji i degregacji członków, 3akcentuje wagę norm i wartości, 4wyznacza przestrzenne granice danej zbiorowości. Klasyfikacja subiektywnego postrzegania oporów grupy: 1brak oporu ze strony grupy: a)norma nie stanowi elementu osobowości, b) naruszenie normy jest przypadkowe, 2zredukawany opór ze strony grupy: jednostka jednocześnie wymyśla sobie inną odmienną normę. 3całkowty opór ze strony grupy: przyswojona tylko ta norma. Konflikt kultur: Sellin ujmował społeczeństwo jako konglomerat różnorodnych kultur grup i społeczności kołdujących odmiennym wartościom: przestrzegającym innych norm postępowania. Konf. Kultur jest naturalnym skutkiem zróżnicowania społecznego. Konflikt norm ma miejsce wówczas gdy odmienne reguły zachowania kierują różnymi sytuacjami życiowymi. Sellin wyróżnia konflikt wewnętrzny (przyswajane normy pozostają w sprzeczności prowadząc do osłabienia siły każdej z nich i do dewiacji) oraz konflikt zewnętrzny: zderzenie się odmiennych kodeksów kulturowych: 1sąsiadujące ze sobą obszary kulturowe, 2zasady są przenoszone (często siłą) do innej grupy kulturowej, 3członkowie jednej grupy migrują na obszary innej grupy. Krytyka Sellina: -społeczeństwo składa się z samych podkultur bez kultury wyraźnie dominującej; -bałagan pojęciowy (utożsamiane z kulturą wszystkiego co społeczne; -konflikt kultur prowadzi do dewiacji.