Marek Pawlukiewicz „Buster Keaton”

• w przeciwieństwie do kolegów grał każdą postać, kowboja, maszynistę, marzyciela, itd. itp.

• „Jazdą lub panoramą kamery odkrywał pointy istniejące poza kadrem, odwracał sytuację”

• wątek autotematyczny: przemieszał rzeczywistość ekranową i realną, w „Sherlock Junior” jest kinooperatorem

• „Keatona interesował montaż równoległy, ale nie taki, który pokazuje po prostu na przemian to jedną, to drugą akcję. On poszukiwał sposobów połączenia tych ujęć, wspólnych znaków plastycznych i figur narracyjnych”

• pierwszy samodzielny film - „Sygnał” (1920)

• małe arcydzieło: „Tydzień” (1920)

• ogromne wyczucie formy całościowej dzieła

• umiejętność idealnie linearnego rozwijania akcji

• „Każdy z filmów Keatona miał z góry przemyślaną koncepcję całości, w której poszczególne gagi były harmonijnie i rygorystycznie wtopione w rozwijający się konsekwentni ciąg wydarzeń”

---