Marek Pawlukiewicz „Buster Keaton”

●

w przeciwieństwie do kolegów grał każdą postać, kowboja, maszynistę, marzyciela,
itd. itp.

●

„Jazdą lub panoramą kamery odkrywał pointy istniejące poza kadrem, odwracał
sytuację”

●

wątek autotematyczny: przemieszał rzeczywistość ekranową i realną, w „Sherlock
Junior” jest kinooperatorem

●

„Keatona interesował montaż równoległy, ale nie taki, który pokazuje po prostu na
przemian to jedną, to drugą akcję. On poszukiwał sposobów połączenia tych ujęć,
wspólnych znaków plastycznych i figur narracyjnych”

●

pierwszy samodzielny film – „Sygnał” (1920)

●

małe arcydzieło: „Tydzień” (1920)

●

ogromne wyczucie formy całościowej dzieła

●

umiejętność idealnie linearnego rozwijania akcji

●

„Każdy z filmów Keatona miał z góry przemyślaną koncepcję całości, w której
poszczególne gagi były harmonijnie i rygorystycznie wtopione w rozwijający się
konsekwentni ciąg wydarzeń”