Akcja powieści rozgrywa się pod koniec XIX wieku - w marcu 1889 roku.

Miejscem akcji powieści jest stolica Węgier - Budapeszt. Wydarzenia, opisane w utworze, rozgrywają się przede wszystkim na Placu Broni, mieszczącym się przy ulicy Pawła, w Ogrodzie Botanicznym, w szkole, w której uczą się chłopcy z grupy dowodzonej przez Janosza Bakę oraz w kamienicy przy ulicy Rakos, w której mieszka Nemeczek.

Bohaterowie dzieła Ferenca Molnára należą do dwóch rywalizujących ze sobą grup. Do grupy chłopców z Placu Broni przynależą: Janosz Boka (przywódca), Ernest Nemeczek, Czele, Czonakosz, Kolnay, Barabasz, Deżo Gereb, Weiss, Rychter. Do grupy Czerwonych Koszul należą: Feri Acz (przywódca), bracia Pastorowie, Sebenicz, Wendauer.

1.Oczekiwanie na koniec lekcji.
2.Spór chłopców ze sprzedawcą słodyczy.
3.Opowieść Nemeczka o podłości braci Pastorów.
4.Nemeczek świadkiem kradzieży chorągiewki.
5.Relacja malca.
6.Przygotowanie do głosowania.
7.Protest Nemeczka.
8.Zwycięstwo Boki.
9.Plan Boki.
10.Wyprawa do Ogrodu Botanicznego.
11.Podsłuchana rozmowa.
12.Zdrada Gereba.
13.Pościg za chłopcami.
14.Profesor Rac rozwiązuje Związek Kitowców.
15.Zebranie na Placu Broni.
16.Nemeczek śledzi Gereba.
17.Związek Kitowców uznaje Erna za zdrajcę.
18.Narada czerwonych koszul.
19.Gereb zostaje przyjęty w szeregi czerwonych koszul.
20.Odważna postawa Nemeczka.
21.Erno wykąpany w stawie.
22.Feri Acz wymierza karę braciom Pastorom.
23.Zagrożenie.
24.Plan bitwy.
25.Gorycz Nemeczka.
26.Erno adiutantem Boki.
27.Rozmowa Boki z Gerebem.
28.Próbne manewry.
29.Wizyta ojca Gereba na Placu Broni.
30.Choroba Nemeczka.
31.Oczekiwanie na atak czerwonych koszul.
32.List od Gereba.
33.Gereb szeregowcem.
34.Ustalenie zasad walki z posłami czerwonych koszul.
35.Bracia Pastorowie przepraszają Nemeczka.
36.Bitwa.
37.Nemeczek pokonuje Feriego.

38.Zwycięstwo chłopców z Placu Broni.
39.Rehabilitacja Gereba.
40.Związek Kitowców przywraca Nemeczkowi dobre imię.
41.Boka czuwa przy łóżku Nemeczka.
42.Majaki malca.
43.Związek Kitowców u Nemeczka.
44.Śmierć chłopca.
45.Smutek Janosza.
46.Wiadomość o budowie domu na Placu Broni.

1. Walka o Plac Broni - Plac Broni był ulubionym miejscem zabaw grupy, której przewodniczył Janosz Boka. Beztroski czas zabaw zostaje zakłócony pojawieniem się Feriego Acza, wodza czerwonych koszul, którzy na miejsce spotkań wybrali wyspę w Ogrodzie Botanicznym. Feri kradnie jedną z chorągiewek, a Boka domyśla się, że może stać się to powodem do wojny. Wraz z Nemeczkiem i Czokanoszem wyrusza do Ogrodu, by w ten sposób pokazać przeciwnikom, że chłopcy z Placu Broni nie boją się ich.
   
   Wyprawa kończy się sukcesem, choć Boka i Nemeczek są świadkami zdrady Gereba, który przyrzeka czerwonym koszulom, że ułatwi im przejęcie Placu. Boka wraz z przyjaciółmi postanawiają bronić swojego Placu. Kolejnego dnia Nemeczek udaje się na wyspę i podsłuchuje naradę czerwonych koszul. Dzięki temu Boka poznaje plan przeciwników i ogłasza mobilizację swojej armii. Feri Acz chce jednak uczciwej walki i wysyła posłów, którzy ustalają warunki bitwy. W ustalonym terminie zaczyna się walka o Plac Broni. Zwycięża armia Janosza, dzięki poświeceniu małego Nemeczka, który pomimo choroby zjawia się na Placu Broni i pokonuje Feriego. Zwycięstwo chłopców z Placu Broni ma jednak smak goryczy. Nemeczek, awansowany na kapitana za odwagę, umiera, a w miejscu ich zabaw rozpoczyna się budowa kamienicy.

2.Dzieje Erna Nemeczka - Erno Nemeczek jest najmniejszym członkiem grupy z Placu Broni. Najczęściej lekceważony przez kolegów, pełni funkcję jedynego szeregowca i musi wypełniać rozkazy pozostałych chłopców. To on jest świadkiem kradzieży chorągiewki przez Feriego Acza. Zgłasza się na ochotnika, kiedy Boka postanawia udać się na wyspę czerwonych koszul. Wyprawa kończy się dla malca niezbyt przyjemnie. Przemoczony po niefortunnej kąpieli w stawie i w akwarium, w którym ukrył się przed pościgiem, zaczyna chorować. Dzięki temu, że razem z Boką widział zdradę Gereba, zyskuje zaufanie Boki.

Podczas zebrania Związku Kitowców dostrzega Gereba i śledzi go. Dowiaduje się, że Deżo chce przekupić stróża Jano, by ten przepędził chłopców z Placu Broni. Za nieobecność na zaprzysiężeniu Związku Kitowców mały Nemeczek zostaje uznany za zdrajcę i tchórza, a jego imię i nazwisko zostaje zapisane w tajnej księdze małymi literami. Ogromna niesprawiedliwość bardzo boli chłopca. Samotnie podejmuje kolejną wycieczkę do Ogrodu Botanicznego, aby odzyskać skradzioną chorągiewkę i podsłuchać naradę czerwonych koszul.
Zdradza swoją obecność w momencie, kiedy Gereb nazywa jego przyjaciół tchórzami. Odważnie staje przed silniejszymi przeciwnikami i nie chce przyłączyć się do nich, choć Ferie, doceniając odwagę malca, proponuje mu to. Wykąpany w stawie przez braci Pastorów, przyjmuje to z godnością. Otwarcie nazywa Gereba zdrajcą i odchodzi, a czerwone koszule oddają mu hołd. Kolejna kąpiel pogarsza stan zdrowia chłopca, który jednak zjawia się na manewrach i zostaje przez Bokę mianowany adiutantem. Ojcu Gereba, który zjawił się na Placu, aby dowiedzieć się, czy syn dopuścił się zdrady wobec kolegów, odpowiada, że Deżo nie jest zdrajcą, wiedząc, że od tego zależy los chłopaka.
Podczas ćwiczeń dostaje wysokiej gorączki i Janosz musi odprowadzić go do domu. W bitwie o Plac nie uczestniczy, lecz wbrew zakazowi matki ucieka z domu i w momencie krytycznym walki pokonuje Feriego Acza, po czym mdleje. Czyn Nemeczka ostatecznie przeważa szalę zwycięstwa na stronę chłopców z Placu Broni. Malec zostaje mianowany kapitanem. Ciężko chory, przeczuwa śmierć i pragnie umrzeć na Placu Broni. W majakach sądzi, że walczy w kolegami. Umiera w chwili, kiedy w jego domu zjawiają się chłopcy ze Związku Kitowców z oficjalnym listem, w którym przywracają godność jego nazwisku.

2. Zdrada i rehabilitacja Deżo Gereba - Deżo Gereb należy do grupy chłopców, spotykających się na Placu Broni. Uważa, że jako ich przewodniczący byłby lepszy w pełnieniu tej funkcji niż Boka. Cichą rywalizację między nim a Janoszem zaostrza fakt, że podczas wyborów otrzymał trzy głosy. Gereb, świadomy, że dopóki koledzy będą cenili rozważnego Bokę, nie ma szans na zostanie przewodniczącym, dopuszcza się zdrady. Przyłącza się do przeciwnej grupy, a ich dowódcy, Feriemu, obiecuje, że ułatwi im przejęcie Placu Broni. Acz chce jednak uczciwej walki o miejsce zabaw. Deżo postanawia działać na własną rękę i udaje się do stróża Jano, by przekonać go, aby przepędził grupę Boki.
   Nieświadomy tego, że koledzy odkryli jego zdradę, jest przekonany, że czerwone koszule z łatwością przejmą Plac. Propozycja przekupienia stróża spotyka się jednak z dezaprobatą Feriego. Lekcja lojalności i odwagi, jakiej udziela Gerebowi mały i niepozorny Nemeczek, który otwarcie nazywa go zdrajcą, powoduje wewnętrzną przemianę Deża. Odrzucony przez czerwone koszule, opuszcza wyspę. Następnego dnia z pokorą zjawia się na Placu Broni i prosi Bokę o przebaczenie. Janosz, pomimo tego, że przebaczył koledze, nie chce, aby powrócił do związku. Zrozpaczony Gereb wraca do domu, gdzie przyznaje się ojcu, że zdradził przyjaciół. Honor chłopaka ratuje Nemeczk, który zapytany przez ojca Gereba, czy Deżo rzeczywiście dopuścił się zdrady, odpowiada, że nie. Gereb docenia postawę malca i podarowuje mu książkę. Ponownie, tym razem listownie, przeprasza przyjaciół za zdradę i prosi o jeszcze jedną szansę. Chłopcy z Placu Broni godzą się, aby walczył po ich stronie. Deżo, zdegradowany do szeregowca, wykazuje się męstwem i w uczciwej potyczce odzyskuje skradzioną przez Feriego chorągiewkę. Po zwycięskiej bitwie odzyskuje dawny stopień porucznika.

Chłopcy z Placu Broni - bohaterowie

Erno Nemeczek - charakterystyka postaci

Erno Nemeczek - charakterystyka postaci

Erno Nemeczek był jedynym synem ubogiego krawca i najmłodszym spośród chłopców z Placu Broni. Miał jasne włosy i delikatną twarzyczkę. Ten szczupły, wątły i nieśmiały chłopiec, płaczący w chwilach słabości, zdawał się być stworzonym na kozła ofiarnego, lecz jak się okazało potrafił wykazać się cechami, charakterystycznymi dla prawdziwego mężczyzny.

W grupie, dowodzonej przez Janosza Bokę, miał najniższą rangę wojskową - był szeregowcem i musiał wykonywać rozkazy pozostałych chłopców. Chociaż czynił to chętnie i podporządkowywał się wszystkim z radością, miał poczucie niesprawiedliwości i żalu, że wszyscy oprócz niego już awansowali. Ważniejszą funkcję - sekretarza - pełnił w Związku Kitowców. Pomimo swego oddania i przywiązania do Placu Broni był lekceważony przez kolegów i najczęściej traktowany jak powietrze. Mały Nemeczek postanowił jednak zasłużyć na awans i zgłosił się jako ochotnik, by razem z Boką udać się do Ogrodu Botanicznego.


Wspólna tajemnica, dotycząca zdrady Gereba, połączyła Janosza i Nemeczka więzami szczerej przyjaźni. Malec potrafił milczeć na ten temat i wykazał się lojalnością wobec przyjaciół. Samotna wyprawa do obozu czerwonych koszul to dowód jego odwagi i zaangażowania w sprawy związku. Postawa chłopca, który ujawnia swoją obecność w chwili, kiedy Deżo nazywa jego towarzyszy tchórzami, imponuje Feriemu. Nemeczek pozostaje wierny chłopcom z Placu Broni i otwarcie nazywa Gereba zdrajcą. Z godnością przyjmuje kąpiel w stawie, jaką urządzają mu bracia Pastorowie. Męstwo i niezłomność Erna zostają docenione przez rywali, którzy oddają mu honor, prezentując broń. Chłopiec jest bardzo wrażliwy i uważa się za człowieka uczciwego i honorowego. Fałszywe oskarżenia ze strony członków Związku Kitowców sprawiają mu przykrość i zapadają głęboko w pamięci. Ogromne znaczenie ma dla niego zaufanie, jakim obdarzył go Boka, którego zawsze podziwiał.

Poczucie obowiązku i miłość do Placu Broni - swoisty patriotyzm do Małej Ojczyzny - sprawiają, że pomimo choroby i zakazu matki, zjawia się podczas bitwy z czerwonymi koszulami. To właśnie on, pokonawszy Feriego, przyczynił się ostatecznie do zwycięstwa armii Boki. Za swoje zaangażowanie w sprawę zapłacił najwyższą cenę - w wyniku choroby zmarł wkrótce po obronie Placu, na chwilę przed zjawieniem się kolegów ze Związku Kitowców z uroczystym listem, w którym przywracali godność jego nazwisku.

Erno Nemeczek jest postacią pozytywną, wzbudzającą sympatię. Jego zachowanie wobec Feriego Acza i odrzucenie propozycji dołączenia do czerwonych koszul to wspaniała lekcja solidarności, lojalności, przyjaźni i męstwa.

Janosz Boka - charakterystyka postaci

Janosz Boka był przywódcą chłopców z Placu Broni. Miał czternaście lat, lecz pomimo chłopięcej twarzy, wykazywał się ogromną dojrzałością, rozwagą i spokojem. Zawsze ważył słowa, a swoje opinie wygłaszał głębokim i łagodnym głosem. Nigdy nie rozmawiał na błahe tematy i nie angażował się w spory, lecz kiedy zauważał, że konflikt pomiędzy kolegami zaostrzał się - potrafił doskonale godzić zwaśnione strony. Przez otoczenie postrzegany był jako mądry chłopiec, a jego postawa wskazywała, że wyrośnie na wartościowego i prawego człowieka.
Wśród przyjaciół cieszył się autorytetem. Koledzy cenili jego rozsądek i odwagę oraz poczucie sprawiedliwości, a fakt, że został wybrany przewodniczącym związku potwierdzał ich sympatię. Nigdy nie zawiódł ich zaufania, a w obliczu zagrożenia potrafił wykazać się rozmysłem strategicznym i świetnie przygotował obronę Placu Broni. Był świadomy tego, że Gereb rywalizuje z nim o przywództwo, lecz nawet po zdradzie Deża wykazał się lojalnością i uczciwością - zachował to w tajemnicy, by nie szkalować imienia kolegi. Honorowy i szlachetny, czuł się odpowiedzialny za losy ich miejsca zabaw, ale nigdy nie posunąłby się do postępu i chciał, aby walka odbyła się zgodnie z zasadami fair play. Potrafił docenić męstwo przyjaciół, jak i przeciwników.
Janosz był chłopcem wrażliwym. Zdrada Gereba sprawiła mu przykrość, lecz nie oceniał kolegi i ostatecznie przebaczył mu. W stosunku do Nemeczka był wyrozumiały, troskliwy i opiekuńczy. Silny i odważny Boka, który dla pozostałych kolegów był wzorem do naśladowania, miał również chwile słabości, kiedy czuł się bezsilnym wobec zaistniałej sytuacji - gdy zagrożenie utraty Placu Broni stało się nieuchronnie i kiedy umierał Nemeczek Janosz nie powstrzymywał łez i nie wstydził się ich. Śmierć małego przyjaciela i utrata Placu Broni sprawiły, że dojrzał i zrozumiał, na czym polega dorosłe życie.

Janosz Boka w powieści „Chłopcy z Placu Broni” jest postacią pozytywną i godną naśladowania. Ten lojalny, honorowy, odważny i rozsądny chłopiec może być wzorem dla każdego. godzić zwaśnione strony. Przez otoczenie postrzegany był jako mądry chłopiec, a jego postawa wskazywała, że wyrośnie na wartościowego i prawego człowieka.<="" b="">więcej

Deżo Gereb - charakterystyka postaci

Deżo Gereb należał do grupy chłopców z Placu Broni. Pochodził z zamożnej rodziny. Skrycie rywalizował o przywództwo z Janoszem Boką, uważając, że byłby lepszym przewodniczącym związku. Zazdrościł koledze autorytetu wśród pozostałych chłopców i zdawał sobie sprawę z tego, że dopóki Janosz będzie należał do grupy, on nie ma szans na wygranie wyborów. Prawdopodobnie zazdrość stała się główną przyczyną zdrady, jakiej się dopuścił.

Deżo charakteryzował się gwałtownym i hardym usposobieniem, był odważny i zuchwały. W pewnym momencie stanął przeciw chłopcom z Placu Broni i przyłączył się do czerwonych koszul, obiecując, że ułatwi im przejęcie Placu. Obawiał się jednak otwartej walki i chciał podstępem przegonić kolegów z ich miejsca zabaw. W tym celu posunął się nawet do próby przekupienia stróża Jano, co negatywnie świadczy o jego charakterze. Swoistą lekcję pokory i prawdziwej przyjaźni otrzymał ze strony małego i słabszego od siebie Nemeczka. Chłopiec nazwał go zdrajcą i postawą lojalności wobec chłopców z Placu Broni zdyskredytował Gereba w oczach Feriego Acza i czerwonych koszul. Odrzucony przez grupę, zabiegał o przebaczenie Boki i możliwość powrotu do związku. W końcu Janosz pozwolił mu uczestniczyć w bitwie, lecz Deżo został zdegradowany do stopnia szeregowca. Podczas starcia z czerwonymi koszulami nastąpiła pełna rehabilitacja chłopaka, który za męstwo i odzyskanie chorągiewki w uczciwej walce, został mianowany na porucznika.

Deżo Gereb jest postacią trudną do jednoznacznej oceny i wzbudzającą mieszane uczucia. Zdrada jakiej dopuścił się względem przyjaciół, stawia go w negatywnym świetle, lecz ostatecznie odkupuje swoją winę.

Feri Acz - charakterystyka postaci

Feri Acz był wodzem czerwonych koszul - odwiecznych wrogów chłopców z Placu Broni. Był to dobrze zbudowany, barczysty chłopiec o ciemnych włosach. Czerwona koszula, którą najczęściej nosił, nadawała mu wojowniczy wygląd, a małemu Nemeczkowi wydał się wręcz straszny. Cieszył się złą sławą - mówiono, że został wyrzucony ze szkoły realnej, lecz pomimo tego miał w spojrzeniu coś miłego i ujmującego.

Feri był silnym i odważnym chłopcem. Nie tolerował podstępu i nieuczciwości, o czym świadczyła dezaprobata, z jaką podszedł do pomysłu ..

Feri Acz był wodzem czerwonych koszul - odwiecznych wrogów chłopców z Placu Broni. Był to dobrze zbudowany, barczysty chłopiec o ciemnych włosach. Czerwona koszula, którą najczęściej nosił, nadawała mu wojowniczy wygląd, a małemu Nemeczkowi wydał się wręcz straszny. Cieszył się złą sławą - mówiono, że został wyrzucony ze szkoły realnej, lecz pomimo tego miał w spojrzeniu coś miłego i ujmującego.

Feri był silnym i odważnym chłopcem. Nie tolerował podstępu i nieuczciwości, o czym świadczyła dezaprobata, z jaką podszedł do pomysłu Gereba, który chciał przekupić stróża Jano, by ten przepędził chłopców z Placu Broni. Zależało mu na tym, aby zdobyć Plac w uczciwej walce i nie kierował się chęcią dokuczenia przeciwnikom, lecz świadomością, że jego grupa może wkrótce stracić miejsce do zabaw. Potrafił docenić męstwo przeciwnika, a mały Nemeczek zaimponował mu swoją niezłomną postawą. Wobec chłopców, którymi dowodził, był apodyktyczny i sprawiedliwy. Ukarał braci Pastorów za to, że złamali zakaz zabierania słabszym dzieciom kulek do gry. Podczas walki o Plac wykazał się męstwem, choć w obliczu przegranej zamierzał złamać ustalone wcześniej reguły i chciał uwolnić jeńców. Zbytnia pewność siebie sprawiła, że nie docenił przeciwnika i był przekonany, że czerwone koszule z łatwością zwyciężą.
Obraz Feriego - strasznego chłopaka o złej reputacji - łagodzi nieco troska o Nemeczka. Acz szczerze martwił się o stan zdrowia malca i zjawił się pod jego domem, aby zapytać dozorcę o Erna. Jako dowódca czerwonych koszul poniósł klęskę. Po przegranej bitwie stracił przywództwo.

Feri Acz nie jest postacią ani negatywną ani pozytywną. Może imponować swoją siłą i męstwem, lecz negatywnie należy ocenić jego ciche przyzwolenie na to, aby bracia Pastorowie wykąpali Nemeczka w stawie.

---