CHOROBY ALERGICZNE W OTORYNOLARYNGOLOGII - ELEMENTY FIZJOTERAPII I REHABILIATCJI ODDECHOWEJ
Podstawowe pojęcia
ALERGIA- zmieniona i zwykle nieoczekiwanie silna odpowiedź układu immunologicznego na kontakt z czynnikami środowiskowymi (alergenami), które same nie są na ogół dla organizmu szkodliwe.
ANTYGEN- substancja rozpoznawana przez ustrój jako obca, zdolna do wywołania w ustroju reakcji immunologicznej i swoistego reagowania z przeciwciałami oraz receptorami uczulonych limfocytów wytworzonych podczas tej reakcji.
ALERGEN- antygen zdolny do wywołania reakcji alergicznej u osób predysponowanych.
Podstawowe pojęcia
ATOPIA- uwarunkowana dziedzicznie predyspozycja organizmu do nieprawidłowej reakcji immunologicznej na substancje- antygeny - środowiska naturalnego obojętne dla ogółu populacji, objawiająca się nadprodukcją swoistych przeciwciał IgE.
ANAFILAKSJA- oznacza ciężką reakcję alergiczną. Najistotniejszą jej cechą jest wystąpienie objawów duszności związanych z obrzękiem krtani lub skurczem oskrzeli oraz objawów krążeniowych związanych ze spadkiem ciśnienia tętniczego.
ALERGENY
ORGANICZNE:
ROZTOCZA KURZU DOMOWEGO
PYŁKI TRAW, DRZEW, CHWASTÓW
PLEŚNIE
NASKÓREK ZWIERZĄT: KOT, PIES, CHOMIK
POKARMY:MLEKO, JAJA, ORZECHY, RYBY, SELER, CZEKOLADA, SKORUPIAKI, ROŚLINY STRĄCZKOWE
JAD OWADÓW: OSY, PSZCZOŁY, SZERSZENIE
"sick building syndrom"
"zespół chorego budynku"
Wilgoć-dogodne warunki dla rozwoju grzybów i roztoczy
Narażenie na formaldehyd wywołujący zaostrzenia chorób alergicznych
Kondensacja NO2, CO i CO2 - drażniący wpływ na drogi oddechowe
Wpływ dymu tytoniowego na rozwój chorób alergicznych
Dzieci matek, które palą więcej niż 10 papierosów dziennie mają 2,5 raza większe ryzyko zachorowania na astmę niż dzieci matek palących mniej papierosów (Martinez FD i wsp. Pediatrics 1992)
Badanie dzieci brytyjskich (9670 dzieci)-gdy matka pali powyżej 4 papierosów dziennie, ryzyko nawracających świstów wzrasta o 14%, a ryzyko to wzrasta nawet do 49 %, gdy matka pali 14 papierosów dziennie (Neuspiel DR i wsp. Am J Public Health 1989)
Dzieci matek palących w czasie ciąży mają dwukrotnie większe ryzyko zachorowania na ANN (Ehrlich RI i wsp. Am J Respir Crit Care Med. 1996)
Czynniki wpływające na wzrost częstości chrb alergicznych w latach 1960-1990
Na wzrost uczulenia: warunki domowe- wzrost wilgotności, temperatury, więcej mebli, mała wentylacja, dużo czasu spędzanego w domu
Na zmianę odpowiedzi immunologicznej: dieta, wczesne infekcje, antybiotykoterapia
Na wzrost zachorowalności: większa ekspozycja na alergeny, zanieczyszczenie powietrza
Nadwrażliwość
Nadmiernie nasilona lub zaburzona swoista
odpowiedz immunologiczna, występująca przy
kolejnym kontakcie z antygenem.
4 typy nadwrażliwości
I-III zachodzą z udziałem przeciwciał
IV zależy głownie od limfocytów T i makrofagów
Nadwrażliwość typu I
Natychmiastowa (anafilaktyczna)
występuje, gdy immunoglobulina E (IgE) jest produkowana w odpowiedzi na niskie stężenia nieszkodliwych antygenów środowiskowych, tj. pyłki roślin, roztocza kurzu domowego czy naskórek zwierząt. Mediatory uwalniane z komórek tucznych uczulonych IgE wywołują ostrą reakcję zapalną, objawiającą się astmą lub nieżytem nosa.
Nadwrażliwość typu II
cytotoksyczność komórkowa zależna od przeciwciał
Nadwrażliwość typu II powodowana jest przez przeciwciała klasy IgG i IgM, skierowane przeciw autoantygenom albo obcym antygenom powierzchni komórki lub substancji międzykomórkowej (np.:niezgodne grupowo przetoczenie krwi).
Nadwrażliwość typu III
Rozwija się, gdy kompleksy immunologiczne tworzone sa w dużych ilościach lub nie mogą być usunięte przez układ siateczkowo - środbłonkowy, co prowadzi do reakcji o typie choroby posurowiczej.
Nadwrażliwość typu IV
Typu opóźnionego
Występuje, gdy antygeny (np. prątka gruźlicy) zostaną pochłonięte przez makrofaga i nie mogą być usunięte. Dochodzi wówczas do pobudzenia limfocytów T i produkcji cytokin wywołujących szereg reakcji zapalnych.
Innymi postaciami nadwrażliwości typu IV są reakcje odrzucania przeszczepu i kontaktowe zapalenie skory.
Choroby alergiczne w otolaryngologii
Alergie nosa i nosowej części gardła
objawy subiektywne:
- wzmożona wydzielina z nosa
uczucie blokady i świądu
kichanie
rynoskopia:
obrzęk i zasinienie małżowin
wodnista lub surowicza wydzielina
zmniejszenie światła przewodów nosowych
badania:
endoskopowe
- czynnościowe (np.rynomanometria)
- obrazowe (tomografia komputerowa)
- cytologiczne
Alergiczny nieżyt nosa
zespół objawów wywołanych zapalną reakcją
IgE - zależną błony śluzowej nosa na alergen.
Nie są wykluczone współistniejące lub spowodowane wyłącznie na drodze mechanizmu nie- IgE- zależnego przypadki alergicznego nieżytu nosa.
rozpoznanie różnicowe :
Infekcje
zaburzenia hormonalne
nowotwory
niealergiczne nieżyty nosa bądź zatok przynosowych
Alergiczny nieżyt nosa
Postać występująca sezonowo - tzw.
okresowy alergiczny nieżyt nosa, wywołany najczęściej przez pyłek roślin.
II. Postać całoroczna - przewlekły alergiczny nieżyt nosa, zwykle związany z uczuleniem na roztocza kurzu domowego, pleśnie, sierść zwierząt lub pokarmy.
Przewlekły alergiczny nieżyt nosa
- trwa zwykle przez większą część roku
- zależny od uczulenia na roztocze kurzu
domowego, pleśnie i sierść zwierząt
grupa „kichaczy ” (ang. sneezers )
grupa „zatkanych nosów” (ang. blockers) - częściej występuje alergia pokarmowa i reakcje nie -IgE -zależne
Alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa
10-15% populacji w Polsce koło 9%
Mechanizm powstawania
Obraz kliniczny
Objawy nosowe |
mediatory |
świąd |
histamina, PG |
kichanie |
histamina, LT |
wyciek |
histamina, LT, PG |
niedrożność |
histamina, PG, LT, VIP, PAF |
nadwrażliwość bł. śluz |
białka eozynofile |
Ustny zespół uczuleniowy -UZU
(ang. oral allergy syndrome - OAS)
Cechy UZU:
- reakcja typu I w obrębie błony śluzowej jamy ustnej lokalnie umocowanych ma mastocytach przeciwciał IgE reagujących z białkowymi epitopami, obecnymi w owocach i warzywach oraz pyłku roślin
charakter napadowy
reakcja zależna od IgE
szybko postępuje
przypomina ostrą pokrzywkę a nawet obrzęk Quinckego
Ustny zespół uczuleniowy -UZU
(ang. oral allergy syndrome - OAS)
szczególny typ alergii na pokarmy
- świeże owoce -jabłka, czereśnie, brzoskwinie
- orzechy laskowe
- warzywa
nietypowe czynniki wywołujące: mięso kurczaka, indyka, królika, mięso wieprzowe, ryby, seler przyprawy, ziemniaki, krewetki, inne orzechy
rozwija się po bezpośrednim kontakcie antygenu z
błoną śluzową jamy ustnej
eliminacja szkodliwego pokarmu z diety całkowicie
uwalnia od choroby
Ustny zespół uczuleniowy -UZU
(ang. oral allergy syndrome - OAS)
Objawy UZU:
świąd
uczucie mrowienia i obrzęku warg, błony śluzowej jamy ustnej i języka (natychmiastowe wystąpienie wyraźnych objawów po błędzie dietetycznym wskazuje na przyczynę dolegliwości)
UZU zazwyczaj dotyczy osób uczulonych na pyłek (występuje u 47-70% chorych z alergią pyłkową) rzadziej kojarzy się z innymi aeroalergenami
Anafilaksja zaczynająca się od jamy ustnej
szybko postępujące objawy wstrząsu pokarmowego -rozpoczynające się w obrębie warg
błyskawiczne i niekiedy niebezpieczne dla życia uogólnienie symptomów
- niewyjaśnione, dlaczego opisany zespół przyjmuje tak skrajnie różny przebieg, pomimo identycznych klinicznie objawów wstępnych
Anafilaksja zaczynająca się od jamy ustnej
objawy:
I. występujące do 15 min po spożyciu
cechy podrażnienia błony śluzowej jamy ustnej (100% chorych)
pieczenie i obrzęk warg (63,7%)
zmiany krwotoczne lub /i plamiste na błonie śluzowej jamy ustnej (30,6%)
Anafilaksja zaczynająca się od jamy ustnej
II. występujące do 60 min po posiłku, rzadko do 2 godzin
duszność (83%), niekiedy przyjmująca postać astmy oskrzelowej (27.8%)
nudności i wymioty (27,8%)
pozaustne objawy (pokrzywka i obrzęk spojówek - 25%, nieżyt nosa, biegunka, wstrząs anafilaktyczny - 8,3%)
Przewlekłe alergiczne zapalenie obrzękowe błony śluzowej jamy ustnej
objawy przypominają pokrzywkę nawrotową
linia biała policzków
język karbowany
grudki na podniebieniu
wyprysk dotyczący błon śluzowych
wyprysk kontaktowy
zespoł wyprysku (atopowego zapalenia skóry)
stomatitis perioralis - zespół wypryskowych (atopowych) zmian skórnych w obrębie i wokół czerwieni wargowej - tworzący charakterystyczną „twarz clowna”
Alergia krtani i krtaniowej części gardła
Gardło i krtań, jako możliwe miejsca manifestacji choroby atopowej wydają się mniej doceniane. Skargi pacjentów (poza chrypką), takie jak kaszel, duszność, świsty, uczucie zawadzania w gardle nie są charakterystyczne wyłącznie dla chorób krtani i bywają traktowane jako pochodzące z oskrzeli, związane z infekcją lub nawet nerwicowe.
Alergia krtani i krtaniowej części gardła
Rozpoznanie:
- wywiad (szczególnie staranny odnośnie chrypki, bezgłosu, łatwej męczliwości głosu podczas i po naturalnej ekspozycji antygenowej)
badanie otolaryngologiczne (cechy charakterystyczne dla zmian uczuleniowych - np. przerost pasm bocznych, zaleganie śliny w zachyłkach gruszkowatych)
badanie alergologiczne
badania czynnościowe określające tło duszności
oznaczenie stężenia pyłków w atmosferze
Alergia krtani i krtaniowej części gardła
wykluczyć należy:
- tło infekcyjne
- zmiany nowotworowe
zmiany swoiste
wyjaśnić wpływ:
nałogu palenia tytoniu
narażenia chemicznego i drażniącego
uwzględnić leczenie wziewnymi preparatami
glikokortykosteroidów z innych powodów
Prosty alergiczny nieżyt krtani
Objawy:
- zaburzenia głosu
objawy krtaniowe: chrypka, męczliwość głosu,
osłabienie siły głosu, zmiana barwy głosu, niekiedy epizodyczny bezgłos
objawy ze strony gardła: chrząkanie, pobolewanie, zaburzenia połykania, uczucie drapania
Badanie przedmiotowe krtani
- zaczerwienienie i obrzęk obrzęk fałdów głosowych.
Ostre podgłośniowe alergiczne zapalenie krtani
prawie wyłącznie u dzieci do 5 roku życia, częściej u chłopców, zwykle w okresach jesienno-wiosennych
etiologia jest związana z zakażeniem wirusowym
czynnikami sprzyjającymi są właściwości anatomiczne okolicy podgłośniowej (obfita, luźna tkanka podśluzowa)
w przypadkach nawracających, istotną rolę może odgrywać skaza atopowa
w razie wielokrotnego wystąpienia ostrego podgłośniowego zapalenia krtani u dzieci konieczne przeprowadzenie diagnostyki alergologicznej
Ostre podgłośniowe alergiczne zapalenie krtani
Objawy:
- występują nagle, poprzedzone niewielkimi objawami ze strony gardła
duszność o charakterze wdechowym
ostry (tzw. szczekający) kaszel
na ogół zachowany dźwięczny głos
wdechowy świst krtaniowy (tzw. stridor)
świsty i furczenia (jako objawy astmy - sprawdzić każdorazowo osłuchowo oba pola płucne)
Laryngoskopia pośrednia:
niewielkie przekrwienie strun głosowych
podstrunowo widoczne są czerwonawe, wałowate
obrzęki równoległe do strun i wystające do światła
okolicy podgłośniowej
Obrzęk Reincke'go a tło alergiczne
Patogeneza schorzenia
czynniki drażniące
ew. mechanizm alergiczny (wysoki odsetek zmian przerostowych typu obrzęku Reincke'go u osób z alergicznym nieżytem nosa)
Objawy:
- dominuje przewlekła chrypka
Przedmiotowo:
obrzęk na szerokiej podstawie, pokrywający górną powierzchnię strun głosowych w ich przedniej lub środkowej części
powierzchnia zmian jest zawsze gładka i blada
niekiedy przerosty tego rodzaju są olbrzymie i
wymagają leczenia operacyjnego
Patomorfologicznie:
podnabłonkowy naciek zapalny, obrzęk i włóknienie
duże ilości śluzu
Tylne alergiczne zapalenie krtani
- możliwy mechanizm - bezpośredni kontakt błony śluzowej wejścia do krtani z alergenem pokarmowym lub połkniętym wraz ze śluzem nosowym antygenem wziewnym i zapoczątkowanie w ten sposób reakcji zapalnej
- tylne zapalenie krtani wśród możliwych objawów tzw. poza przełykowych powikłań choroby refluksowej przełyku
Tylne alergiczne zapalenie krtani
objawy przedmiotowe:
dominuje obrzęk i zaczerwienienie okolicy spoidła tylnego i okolicy fałdów nalewkowo- nagłośniowych
nieznaczna dysfagia (utrudnienie połykania)
objawy nasilają się bezpośrednio - w ciągu 0.5 h po spożyciu pokarmów uczulających - surowy seler, orzechy laskowe, jogurt
badanie krtani w okresie poza ekspozycją nie wykazuje często żadnych zmian
Potwierdzenie uczulenia:
- w testach punktowych, natywnych i podczas próby otwartej prowokacji
Globus allergicus pharyngis
obrzęk okolicy zapierściennej krtani, tzw. kula alergiczna gardła
Należy ją odróżniać od powszechnie znanej „kuli
histerycznej”
Negowane występowanie czynnościowych zaburzeń na rzecz zmiennego, wywołanego alergenem wziewnym lub pokarmowym obrzęku naczynioruchowego błony śluzowej tej okolicy gardła.
Ostry obrzęk naczynioruchowy krtani wywołany lekami hypotensyjnymi
może być wywołany inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę - IKA (captopril i enalapril) szeroko stosowanymi w leczeniu nadciśnienia tętniczego
napad może wystąpić nagle po kilku miesiącach a nawet latach stosowania inhibitorów
wówczas występuje
- chrypka
- uczucie ciała obcego w gardle
- uczucie duszności
- obrzęk obejmujący błonę śluzową i podśluzową
górnego odcinka dróg oddechowo-pokarmowych,
który może szybko narastać i grozić uduszeniem
- częstość występowania 1:1000 leczonych rocznie
Ostry obrzęk naczynioruchowy krtani wywołany lekami hypotensyjnymi
działanie niepożądane nie jest efektem immunologicznym - obrzęk może być wywołany bradykininą, która w normalnych warunkach jest obniżana przez enzym
w wielu przypadkach leczenie antyalergiczne w postaci steroidów, antyhistaminików i adrenaliny ma nieadekwatny efekt
może być konieczna intubacja w dużym obrzęku głośni, rzadko tracheotomia
Ostry alergiczny obrzęk nagłośni
Dolegliwości występują zazwyczaj niecałe 30 minut po spożyciu
pokarmów tj. owoce lub orzechy.
Zgłaszane skargi np.: trudności w połykaniu
Przedmiotowo:
duży, galaretowaty obrzęk na tylnej powierzchni nagłośni, przechodzący w fałdy nagłośniowo- nalewkowe
spłycenie zachyłków gruszkowatych, zaleganie treści ślinowej
obrzęk języczka
wyraźne linie białe policzków
karbowany język
przekrwienie strun głosowych
Testy punktowe i natywne potwierdzają najczęściej silną alergizację.
Objawy ustępują po zastosowaniu kuracji antyhistaminowej.
Alergie górnego odcinka dróg pokarmowych i oddechowych a astma oskrzelowa
- rehabilitacja oddechowa w astmie towarzyszącej nieżytowi nosa i gardła stanowi najbardziej obiecujący obszar fizjoterapii
występowanie objawów alergicznych ze strony nosa w Europie osiąga 20% populacji
astma oskrzelowa atopowa - do 2% Polaków
ścisły związek górnego i dolnego odcinka dróg oddechowych „jedna choroba jednych dróg oddechowych”
nieżyt nosa / gardła - pogorszenie sprawności zawodowej i jakości życia
Diagnostyka chorób alergicznych górnych dróg oddechowych
Badanie podmiotowe - wywiad
Zasadnicze dolegliwości
Wywiad rodzinny i ogólny
Początek objawów, częstotliwość, czas trwania i nasilenie
Wcześniejsza alergologiczna ew. leczenie i profilaktyka
Stosowane leki
Choroby przebyte szczególnie zakażenie grzybicze i pasożytnicze
Badanie podmiotowe
Badanie nosa i zatok
Rynoskopia
Badanie jamy ustnej i gardła
otoskopia
Testy skórne
Standaryzacja ekstraktów
Trwałość alergenu
Mechanizm reakcji skórnych
Przygotowanie pacjenta do badań
Dobór zestawu alergenów
Metody wykonywania testów skórnych
Testy punktowe
Testy sródskórne
Testy skaryfikacyjne
Czułość (78-97%) swoistość (41-91%)
Badania pracowniane
Badanie IgE swoistych w surowicy
Badanie IgE całkowitego w surowicy
Badanie alergenowo swoistych IgG i ich podklas
Eozynofilia krwi obwodowej i tkankowa
Prowokacja donosowa (dospojówkowe- b.okulistyczne)
Rynomanometria
Ocena cytologiczna błony śluzowej nosa
Ocena histologiczna wycinków
Ocena cytologiczna popłuczyn z jam nosa
Ocena cytologiczna rozmazów
Cechy charakterystyczne wywiadu atopowego w kierunku astmy :
napadowy suchy, męczący kaszel nasilający się nocą i po wysiłku
okresowa duszność
świszczący oddech
sezonowość objawów
odpowiedź na stosowane leczenie
okoliczności towarzyszące pojawieniu się objawów
dodatni wywiad rodzinny
Cechy pacjenta alergicznego:
bladość powłok ciała, wyraz twarzy gapiowaty
mowa nosowa, oddech przez usta, chrząkanie, głośne połykanie
cechy wyprysku atopowego i/lab suchość skóry
sińce pod oczami, ciemne przebarwienia powiek, objaw Dennie-Morgana
salut alergiczny, fałd poprzeczny nosa
zaburzenia słuchu
Badanie przedmiotowe może być prawidłowe, nie odzwierciedlać ciężkości choroby.
Testy skórne
PUNKTOWE
Wprowadzenie alergenu
białkowego przez nakłucie
lancetem ok. 1mm w głąb
skóry oraz krótki, 15 min.
okres inkubacji. Następnie
dokonuje się pomiaru
wywołanej reakcji IgE
zależnej (natychmiastowej).
Testy skórne
Testy prowokacyjne
Dospojówkowa próba prowokacyjna
Do worka spojówkowego
jednego oka podajemy
kroplę 0.9% NaCl i oceniamy
reakcję nieswoistą
Do drugiego oka zakraplamy
znane stężenie roztworu
alergenowego. Po 15 min.
oceniamy według umownej
skali, stopień przekrwienia
(zaczerwienienia), łzawienia,
obrzęku i świądu oczu.
Testy prowokacyjne
Donosowa próba prowokacyjna
Przed badaniem:
ocena laryngologiczna
i /lub pomiar drożności nosa przy pomocy rynomanometrii lub rynometrii akustycznej
standaryzowana ankieta objawów subiektywnych
wymaz cytologiczny z nosa i/lub gardła
spirometria
Testy prowokacyjne
Donosowa próba prowokacyjna
Chory w pozycji siedzącej
otrzymuje do jednego z otworów
nosa standardową dawkę ściśle
określonego alergenu z aplikatora
aerozolowego, atomizera
donosowego lub wykorzystując
nebulizację.
Po 15 min.:
oceniamy reakcję - kichanie, katar, świąd nosa, drapanie w gardle, chrząkanie, kaszel, duszność
rynomanometria
wymazy cytologiczne
Testy prowokacyjne
Dooskrzelowa próba prowokacyjna
- swoista dooskrzelowa próba prowokacyjna - badania naukowe
nieswoista prowokacja oskrzelowa z roztworami histaminy lub metacholiny
próba dilatacyjna rozszerzająca oskrzela (wykonanie spirometrii przed i po próbie)
Oznaczenie poziomu specyficznych IgE
weryfikacja rozpoznania przyczyn alergii
oznaczenia IgE w surowicy za pomocą zestawów in vitro
- najbardziej specyficzna diagnostyka antygenowa
Diagnostyka izoepitopowa
rekombinowane izoformy epitopów naturalnych (panalergeny) w formie wieloalergenowego testu do wykrywania złożonego profilu IgE z niewielkiej ilości surowicy krwi w krótkim czasie
panalergeny - wspólne, identyczne lub homologiczne antygeny, zwykle białkowe, występujące w uczulającym pyłku i owocach wielu gatunków roślin (dawniej alergeny krzyżowe - zbliżone w swej budowie fragmenty protein, odpowiedzialne za współistnienie objawów wywoływanych w podobnym stopniu, np. przez pyłek brzozy oraz jabłko, czy pyłek bylicy i seler
Próby ekspozycji naturalnej i diety
Otwarta dieta eliminacji-ekspozycji
unikanie zestawu 5-7 najbardziej podejrzanych potraw w formie surowej i gotowanej (owoce, orzechy, warzywa, wyroby mleczne, jajka) w krótkim czasie (3 - 14 dni)
następnie wprowadza się testowane produkty w kolejności od najmniej podejrzanych oraz gotowanych po najsilniej podejrzane, surowe
wyniki zapisujemy słownie oraz w skali punktowej (tzw. wizualnej skali analogowej).
Podwójnie ślepa próba prowokacji pokarmowej kontrolowana placebo
„złoty standard” diagnostyczny w alergii pokarmowej
- podawanie testowanego produktu w formie ukrytej, zarówno dla chorego jak i lekarza. Osobę kluczową stanowi dietetyk lub fizjoterapeuta, przygotowujący posiłki (tylko on zna ich skład i stopniowo rosnące stężenie dodanego alergenu)
- czasochłonny i kosztowny przebieg procedury, użycie niekiedy zbyt małych ilości alergenu i możliwa nieadekwatność do sytuacji klinicznej.
Metoda Olczaków
Samoobserwacja pozwala
oszacować nasilenie dowolnego objawu choroby
wyznaczyć stosowny poziom leczenia
ustalić potencjalne związki pomiędzy zaostrzeniami a możliwym czynnikiem sprawczym
zawęzić obszar poszukiwań do kilku - kilkunastu alergenów
ma aspekt edukacyjny (chory doświadcza przyczyn i następstw określonych zachowań - w przyszłości poprawia to rehabilitację przyczynową, skraca czas i koszt diagnostyki specyficznej, a także stanowi naturalną próbę prowokacyjną - weryfikację alergenu)
wspomaga diagnozę lekarską (łatwa do użycia przez fizjoterapeutę)
Pomiary PEF z nanoszeniem potencjalnych przyczyn
metoda „pikflometrii” - maksymalnej wydechometrii
zbliżona do metody Olczaków, wsparta pomiarem szczytowego przepływu wydechowego (PEF)
- pomiary wykonywane 2 x dziennie (rano i wieczorem) przed przyjęciem leków, (określenie stopnia ciężkości astmy i dobór stosownych leków)
dotacza informacji o potencjalnych przyczynach zaostrzeń
w alergicznym nieżycie górnego odcinka dróg oddechowych i pokarmowych współistniejącym z astmą
Internetowe monitorowane próby naturalnej ekspozycji
wykorzystanie do zapisu nośników elektronicznych
komunikacja z ośrodkiem rehabilitacyjnym poprzez Internet.
wpływ fizjoterapeuty lub innego rehabilitanta jest dostosowany do przebiegu choroby, ponieważ to widząc codziennie przesyłane komunikaty o stanie zdrowia pacjenta decyduje o potrzebie konsultacji i częstości oraz intensywności ćwiczeń oddechowych
Leczenie chorób
alergicznych
Terapia chorób alergicznych
I. Leczenie przyczynowe
II.Leczenie objawowe - farmakoterapia:
Leki antyhistaminowe
Kromony
α + β mimetyki
α mimetyki
Leki antycholinergiczne
Metyloksantyny
Glikokortykosteroidy
Leki wykrztuśne (mukolityki)
III. Immunoterapia swoista i nieswoista
I. Leczenie przyczynowe
Izolacja chorego od czynników uczulających
wcześnie zastosowana , może prowadzić nawet do ustąpienia objawów choroby
możliwa do zastosowania w początkowym okresie choroby
podstawowy warunek to wczesne rozpoznanie i identyfikacja choroby
w miarę trwania choroby liczba czynników uczulających i krzyżowo reagujących z nimi wzrasta, uniemożliwiając zastosowanie tego typu terapii
Leczenie objawowe
I. farmakoterapia
Obejmuje:
pomoc doraźną w ostrych stanach alergicznych zagrażających życiu (wstrząs anafilaktyczny, stan astmatyczny)
objawowe, krotko-, lub długoterminowe leczenie farmakologiczne
1.Leki antyhistaminowe
Leki blokujące receptory histaminowe H1
Stabilizują błony komórkowe zmniejszając uwalnianie histaminy
Zmniejszają napływ komórek zapalnych do miejsca reakcji alergicznej
Zmniejszają reaktywność oskrzeli
1.Leki antyhistaminowe
Leki blokujące receptory histaminowe H1
Leki I generacji (klasyczne)
szybkie działanie
działanie nasenne i wysuszające błony śluzowe
Clemastin, Phenazolina, Diphergan, Fenistil, Hydroxyzinum
Leki II generacji (nowe)
w zasadzie pozbawione ubocznego działania leków
I generacji
nie wykazują działania na OUN
tzw. dzienne leki przeciwalergiczne Cetirizina, Loratadyna
Adrenalina
- naturalny lek przeciwhistaminowy
- bardzo silne i szybkie działanie
2.Kromony
Kromoglikan disodowy i nedokromil sodu
Hamują uwalnianie mediatorów reakcji
anafilaktycznej.
Ze względu na wolne działanie stosowane
zwykle w prewencji.
3. α + β mimetyki
Leki pobudzające receptory alfa- i beta-
adrenergiczne: adrenalina , efedryna
działanie rozkurczające oskrzela
zmniejszenie hypersekrecji i obrzęku błon śluzowych
4. α mimetyki
Leki pobudzające receptory
alfa - adrenergiczne: ksylometazolina
obkurczają naczynia zmniejszając przekrwienie
stosowane w leczeniu alergii górnych dróg oddechowych
5.Leki antycholinergiczne
Bromek ipratropium (Atrovent)
rozszerzają oskrzela przez zmniejszenie stymulacji cholinergicznej nerwu błędnego
zmniejszają wydzielanie błony śluzowej
stosowane w leczeniu alergii dolnych dróg oddechowych
6.Metyloksantyny
Kofeina, teofilina
działanie rozkurczające oskrzela
hamują rozwój zapalenia alergicznego
zmniejszają nadreaktywność oskrzeli
7.Glikokortykosteroidy
hydrokortyzon, metyloprednizolon
Bezwzględne wskazanie do podania:
wstrząs anafilaktyczny
stan astmatyczny
ostra reakcja polekowa
uogólniony alergiczny odczyn skórny
silne działanie przeciwalergiczne
8.Leki wykrztuśne (mukolityki)
N-acetylocysteina, bromheksyna
działanie rozrzedzające - zmniejszające lepkość śluzu
stosowane w chorobach alergicznych górnych i dolnych dróg oddechowych
III. Immunoterapia swoista i nieswoista
1. Immunoterapia swoista (odczulanie)
polega na wytwarzaniu u chorego tolerancji na czynnik uczulający przez podawanie go choremu, najczęściej podskórnie, we wzrastających dawkach od tolerowanych do spotykanych w środowisku chorego
dobór szczepionki jest indywidualny do chorego
szczepionka zawiera jedynie te alergeny, które uczulają chorego
III. Immunoterapia swoista i nieswoista
Immunoterapia nieswoista
jest to forma leczenia bodźcowego
przydatna zwłaszcza wówczas, gdy chorobie alergicznej towarzyszą zaburzenia odporności
są to min. oczyszczone lizaty bakteryjne
Stany nagłe
Wstrząs anafilaktyczny
1. najczęstsze przyczyny:
- leki (antybiotyki)
- środki kontrastowe rtg
- preparaty krwi
- immunoterapia
- leki anestetyczne (50%)
- lateks (12%)
2. objawy (5- 10 minut po kontakcie) ze strony narządów docelowych:
- skóra (pokrzywka, obrzęk naczynio-ruchowy)
- układ krążenia (omdlenia, hipotonia, zaburzenia rytmu)
- układ oddechowy (chrypka, bezgłos, kaszel, skurcz oskrzeli)
- przewód pokarmowy (wymioty, biegunki)
3. nieleczona anafilaksja prowadzi do wstrząsu
4.częstość występowania u chorych hospitalizowanych 1:10 000
(zgon u 10%)
Wstrząs anafilaktyczny
postępowanie
zaprzestanie podawania antygenu
ułożenie chorego w pozycji leżącej z uniesionymi kończynami dolnymi
dostęp do dużego naczynia - wenflon
Adrenalina - dotchawiczo, dożylnie
szybkie wypełnienie łożyska naczyniowego -płyny dożylnie
Prednizolon - dożylnie
leki przeciwhistaminowe - dożylnie
Alergia na jady owadów błonkoskrzydłych
1. związki zawartych w jadach owadów błonkoskrzydłych:
- alergogenne - białka
- toksyczne - peptydy
- oddziałujące na układ sercowo-naczyniowy (histamina, DA, NA)
częstość reakcji uogólnionych po ukąszeniu - 0,4 - 5% użądlonych
objawy uczulenia zarówno na jad pszczoły jak i osy u 8,8% (IgE sp. obecne aż u 50%)
osoby atopowe wykazujące objawy alergii na jady są zagrożone poważniejszym przebiegiem odczynów.
Alergia na jady owadów błonkoskrzydłych
5. alergiczne reakcje uogólnione:
- stopień I - pokrzywka, świąd, ból, niepokój, nudności
- stopień II - obrzęk naczyniowo-ruchowy, chrypka, wymioty, biegunka, bóle brzucha, zawroty głowy
- stopień III - duszność, stridor, dysartria, dysfagia, lęk, osłabienie, zamroczenie
- stopień IV - hipotonia, utrata świadomości, sinica, wstrząs anafilaktyczny, zatrzymanie czynności serca
6. przyczyny duszności po ukąszeniu przez owada błonkoskrzydłego:
- obrzęk krtani
- reakcja bronchospastyczna
- ONL (bradykardia w 4,8% przypadków)
- emocje
Postępowanie w zagrażającym napadzie astmy lub podczas napadu duszności
zażyć lek szybko rozszerzający oskrzela a po kilku minutach wziewny glikokortykosyteryd
podjąć próbę oddalenia się z obszaru zagrożenia alergenem
„uspokoić się” i przyjąć pozycję sprzyjającą rozluźnieniu mięśni
ew. powtórzenie stosowanych leków
ew. dotarcie do szpitala i zapewnienie dostępu do tlenu
oddychanie torem brzusznym
Fizjoterapia w chorobach alergicznych
Rehabilitacja oddechowa w alergicznych chorobach nosa, gardła i krtani
Odrębności w pracy rehabilitanta u chorych z
alergicznym nieżytem nosa, gardła i krtani:
eliminacja alergenu
dieta
edukacja odnośnie samoleczenia - terapia stopniowana, monitorowanie domowe (pikflometria, wykorzystanie internetu i smsów)
inhalacje
wykorzystanie urządzeń klimatyzacyjnych i oczyszczających powietrze
Rehabilitacja oddechowa w alergicznych chorobach nosa, gardła i krtani
rehabilitacja:
- wielowymiarowy zakres usług dla chorych na choroby układu oddechowego i ich rodzin, zwykle zespół wielu specjalistów, mający na celu osiągnięcie i utrzymanie maksymalnego dla danego chorego poziomu niezależności i aktywności w społeczności
- rehabilitacja oddechowa jest ratującą życie drogą pomiędzy bezruchem a aktywnością, izolacją a zaangażowaniem w życie społeczne, depresją a nadzieją, a także pomiędzy pozostawaniem w roli obserwatora życia, a aktywnym w nim uczestniczeniem
Program Rehabilitacji Oddechowej w nieżytach nosa (PRONN)
wskazania:
alergiczny nieżyt nosa i/ lub gardła z towarzyszącą astmą lub przewlekłą obturacyjną chorobą płuc
Zaleca się serie 10 - 12 sesji dziennych:
- 5 sesji tygodniowo u chorych hospitalizowanych
- po 3 sesje tygodniowo dla chorych ambulatoryjnych
Przy rozpoczynaniu i po zakończeniu PRO wykonać należy:
badanie czynnościowe wydolności układu oddechowego (rynomanometria, spirometria) z próbą wysiłkową
subiektywną ocenę nasilenia duszności według skali duszności Borga
Ćwiczenia oddechowe
Ćwiczenia bierne - wykonywane bez udziału chorego, np. bierne ruchy kończyn górnych przy pomocy fizjoterapeuty.
Ćwiczenia czynno-bierne - wykonywane przez chorego przy częściowej pomocy fizjoterapeuty, np. oddech wykonywany jest czynnie przy biernych ruchach kończyn górnych i dolnych.
Ćwiczenia wspomagane czynnymi ruchami kończyn górnych i dolnych.
Ćwiczenia wolne - polegają na czynnym wykonywaniu prawidłowych oddechów w najbardziej dogodnych pozycjach.
Ćwiczenia z oporem w czasie wdechu, wydechu lub obu faz.
Liczba powtórzeń ćwiczeń oddechowych nie powinna przekraczać 3-4 w jednej serii
Przed przystąpieniem do ćwiczeń oddechowych konieczna jest nauka prawidłowego ich wykonywania
Ćwiczenia oddechowe
Ćwiczenia należy rozpoczynać od wydechu
Stosunek czasu wdechu wykonywanego zawsze nosem (oczyszczenie, nawilżenie, ogrzanie powietrza) do wydechu przez usta powinien wynosić 1:2 , a czasami 1: 3
Należy dążyć do maksymalnego wydłużenia czasu wydechu.
Podczas wdechu brzuch musi się unosić, a w czasie wydechu zapadać
Fizjoterapeuta delikatnie układa ręce na klatce piersiowej lub w okolicy nadbrzusza, mierzy czas wdechu i wydechu, może również umieścić 20 cm przed ustami chorego kartkę papieru lub kawałek waty, ligniny, który podczas wydechu powinien jak najdłużej się poruszać, odchylać
W ćwiczeniach stosowanych w leczeniu zaburzeń czynności układu oddechowego konieczna jest znajomość ustawienia przepony i ruchów klatki piersiowej w różnych pozycjach wyjściowych
Klimatoterapia
kąpiele powietrzne i słoneczno- powietrzne, podobnie jak naturalna aerozoloterapia - „panaceum” na wiele chorób cywilizacyjnych, min. alergia i astma
ekspozycja w ciąży i tuż po porodzie prowadzi do tolerancji i chroni przez uczuleniem.
Aerozoloterapia
Wprowadzenie do ustroju różnego rodzaju mgieł leczniczych w celu oddziaływania na układ oddechowy.
Mogą być one pochodzenia naturalnego lub wytwarzane przez aparaturę medyczną.
Inhalacje z wody mineralnej, inhalacje powietrzem wzbogaconym jonami ujemnymi (aerojonoterapia) mogą być przyczyną nagłych zaostrzeń (mogą stanowić niekorzystną prowokację nieswoistą)
Jedyny istotny wyjątek dotyczy inhalacji z leków przeciwzapalnych i leków rozkurczowych.
Przykłady fizjoterapii w wybranych niealergicznych chorobach układu oddechowego
zespół nakładania - jednoczesne występowania cech astmy atopowej i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc
- przewlekłe zapalenie oskrzeli: inhalacje, kinezyterapia oddechowa, naświetlanie klatki piersiowej promieniami podczerwonymi
rozstrzenia oskrzeli: drenaż ułożeniowy, kinezyterapia oddechowa, masaż łącznotkankowy, inhalacje, diatermia krótkofalowa
- rozedma płuc: typ P-P (Pink Puffer) kinezyterapia oddechowa, masaż leczniczy, inhalacje, trening wytrzymałościowy, typ B-B (Blue Bloater); kinezyterapia oddechowa, inhalacje, drenaż ułożeniowy, masaż klasyczny
Psychoterapia
przyjmowanie aktywnej postawy wobec choroby
unikanie szkodliwych czynników drażniących błonę śluzową oskrzeli
bezwzględne zaprzestanie palenia tytoniu
wsparcie ze strony rodziny pacjenta w jego walce z chorobą
psychoterapia
Ćwiczenia ogólnie usprawniające
- wykonywane w okresach remisji w celu usunięcia wad postawy ciała, niekiedy będących następstwem choroby
umiarkowane nasilenie ćwiczeń (nadmierny wysiłek nawet bez poprzedzającego błędu dietetycznego może wywołać napad duszności)
wysiłki powinny być krótkotrwałe, przeplatane przerwami
należy przyjąć przed rozpoczęciem ćwiczeń podwójną dawkę nedokromilu sodu (przeciwdziała występowaniu skurczu oskrzeli wywołanego wysiłkiem fizycznym) a stale mieć przy sobie lek rozszerzający oskrzela (np. salbutamol).
Ćwiczenia sportowo - rekreacyjne a kinezyterapia
zaleca się ćwiczenia zespołowe ogólnie usprawniające, odpowiednie ćwiczenia oddechowe i korekcyjne oraz sporty: wiosłowanie, pływanie, siatkówka
- zdecydowanie odradza się narciarstwo, inne sporty zimowe (łyżwiarstwo jest raczej nie polecane) oraz sporty ekstremalne w astmie, ponieważ zimne powietrze często wywołuje objawy choroby