Konspekt warsztatów interpersonalnych

Temat zajęć: Kobieta i mężczyzna w relacjach -budowanie więzi.

Prowadzące: Agata Ośmiałowska, Paulina Pawlak, Katarzyna Hermanowska, Agnieszka Brudzyńska

Termin zajęć: 14.01.2011

Czas zajęć: 60 min

Cele ogólne:

- Poznanie różnorodności relacji między kobietą a mężczyzną

- Wzbogacenie wiedzy na temat odmienności stylów komunikacyjnych według kryterium płci

- Poznanie roli kobiety i mężczyzna w budowanie więzi między nimi

Cele szczegółowe:

Uczeń potrafi:

- uważnie słuchać oraz zgodnie współpracować z uczestnikami warsztatu

- zrozumieć czym jest styl komunikowania się oraz w jaki sposób się go nabywa

- wymienić różnice w zakresie kompetencji komunikacyjnej i relacyjnej obu płci

- dopasować odpowiednie kompetencje relacyjne do danej grupy rówieśniczej dziewczynek i chłopców

- wymyślić twórcze konsekwencje odmienności stylów komunikacyjnych kobiet i mężczyzn

- odróżnić sposoby kierowania rozmową ze względu na płeć

- podejmować próby rozwiązywania konfliktów między płcią

- rozróżniać sposoby funkcjonowania kobiet i mężczyzn w rzeczywistości

- orientować się jakie tworzą się relacje między kobietą a mężczyzną i jak je podtrzymywać

- podejmować dyskusję na tematy dotyczące różnic płci

Metody:

-asymilacyjne: opis, pogadanka, praca z tekstem,

-Praktyczne: ćwiczeń, uczenie się przez działanie;

-Samodzielnego dochodzenia do wiedzy: gry i zabawy dydaktyczne, burza mózgów

- waloryzacyjne - impresyjne

Formy:

- indywidualna

- zbiorowa

- grupowa

Środki:

- laptop lub płyta CD z filmikami, kartki z bloku, flamastry

Przebieg:

1. Przywitanie uczestników przez prowadzące.

2. Wprowadzenie -Kilka słów o samej odmienności i odmienności płci.

3. Odmienność stylów komunikowania się - różnice w zakresie kompetencji komunikacyjnej i relacyjnej kobiety i mężczyzny.

4. Kierowanie rozmową ze względu na płeć

5. Twórcze konsekwencje odmienności płci.

6. Odmienne style komunikacji przyczyną różnych relacji - konflikty między kobietą a mężczyzną

7. Różne role w relacjach kobieta-mężczyzna.

8. Budowanie i podtrzymywanie więzi między kobietą a mężczyzną oraz dylematy z nimi związane.

9. Podziękowanie za wspólne warsztaty.

Bibliografia:

1. Rzepa T., Język kobiet i mężczyzn. Porozumiewanie się odmienności, [w:] Komunikowanie się-Problemy i perspektywy, red. Kaczmarek B., Kucharski A., Stencel M., Wyd. UMCS, Lublin 2006 s. 13-33

2. Plopa M., Więzi w małżeństwie i rodzinie, Impuls, Kraków 2007, s. 113-119

3. Steward J., Mosty zamiast murów, PWN, Warszawa 2000 s. 289 - 330

4. Tannen D., Ty nic nie rozumiesz! Kobieta i mężczyzna w rozmowie, Zysk i S-ka, Poznań 1999

5. Chełpa S., Witkowski T., Psychologia konfliktów, WSiP, Warszawa 1995

6. http://www.kobieta-mezczyzna.pl

I. Przywitanie grupy warsztatowej

--> II. Odmienny - „nie taki sam, inny, odrębny, różny”(ze słownika języka polskiego)[Author:O]

*Każda odmienność wzbudza społeczne zainteresowania. Wszelka inność stwarza zagrożenie dla norm i zasad funkcjonowania społecznego, dlatego też sprowadza się ją do społecznie uznawanych wzorców. ( a one rygorystycznie określają wygląd, ubiór fryzurę, gestykulację, ton, dopuszczalne słowa, cenione wartości, poziom kultury, postawy, przekonania, stereotypy) każdego przeciwieństwa. Od lat mamy „pod ręką” dogodne i plastyczne narzędzie, gwarantujące stałą i interesująca odmienność. Ze względów biologicznych odmienność ta jest nienaruszalna, ale te coraz lepiej piętnowana przez społeczeństwa. Oczywiście chodzi o płeć, zapewniającą nieustanną konfrontację, dynamiczne ścieranie się postaw, światopoglądów, sposobów widzenia, oceny innych i siebie. Odmienność płci urozmaica i wzbogaca codzienność, rozwija i dynamizuje, wypracowuje nowe normy i zasady, obyczaje. Nieodłącznym atrybutem i wskaźnikiem odmienności płci jest język specyficzny dla kobiet i mężczyzn, czyli różne style komunikowania się płci przeciwnych.

*Kobiety i mężczyźni rozmawiają właśnie w odmienny sposób. By poprawić swoją skuteczność w komunikowaniu należy uświadomić sobie, że te różnice występują. Nie łatwo jest je zmienić, gdyż są głęboko zakorzenione w kulturze. Różnice w rozmowie między płciami odgrywają jednak znaczącą rolę.

III. odmienność stylów komunikowania się

*styl komunikowania się oznacza zarazem kompetencje komunikacyjną (zdolność do komunikowania się) oraz relacyjną (zdolność wyrażania postaw wobec uczestników procesu komunikacji)

* o nabywaniu właściwego dla płci stylu komunikowania się decydują:

- zainteresowanie kontaktami społecznymi

- zdolność do odbioru i nadawania komunikatów

- uniwersalny mechanizm nabywania języka

- słuchanie głosu matki w okresie prenatalnym

- ilość i jakość interakcji w niemowlęctwie

- przejmowanie ról płciowych i zachowań związanych z tożsamością płciową

- rodzice i rówieśnicy

--> Czynnikami zakłócającymi komunikowanie mogą być odmienne style konwersacyjne, które [Author:O] „prowadzą często do naturalnych nieporozumień, starć i komunikacyjnych zgrzytów. Style konwersacyjne zarówno w sferze werbalnej, jak i niewerbalnej są związane także z różnicami wynikającymi z płci.

a) różnice w zakresie kompetencji komunikacyjnej /badania Taraszkiewicz, Rzepa 2001/

-Quiz -pytania do grupy jak myślą Czy K cz M dominują w tych aspektach?

Gadatliwość - wbrew stereotypom, że kobiety są bardziej gadatliwe, wyniki badań przekonują, że to mężczyźni mówią znacznie więcej niż kobiety i to w różnych sytuacjach ( badano małżeńskie dialogi, kłótnie, rozmowy handlowe, wypowiedzi internetowe)

+Należy tu wziąć dwie sfery - publiczną i prywatną. Jeśli chodzi o sferę publiczną to tu lepiej czują się mężczyźni. Dla nich rozmowa jest przede wszystkim środkiem zachowania niezależności, a także negocjowania i zachowania statusu w hierarchicznym porządku społecznym. Wykorzystują rozmowę by przyciągać i utrzymywać uwagę, demonstrując wiedzę i umiejętności i zajmując centralne miejsce na scenie m.in. opowiadając różne historyjki, żarty.

Kobiety lepiej czują się w wypowiedziach prywatnych. Rozmowa jest dla nich potrzebna do porozumiewania się, tworzenia związków, negocjowania relacji. Nacisk kładziony jest na ukazywanie podobieństw i odpowiadających sobie doświadczeń.

Skąd stereotyp że kobiety mówią dużo? ich wypowiedzi pojawiają się w sytuacjach w których mężczyźni nie mówiliby wiele (w wypowiedziach prywatnych) Kobiety czują że mężczyźni nie komunikują się z nimi podczas gdy mężczyźni mają wrażenie, że mówią kobiecie o wszystkim o czym tylko pomyślą. wynikiem tego jest właśnie odmienny styl mówienia.

Dominacja konwersacyjna - zależy od składu uczestników interakcji ze względu na kryterium płci, kobiety prawdziwie się rozgadują o zabiegają o dominację wśród innych kobiet, a milkną i staja się podporządkowane konwersacyjnie gdy pojawiają się mężczyźni. Mężczyźni zazwyczaj mówią głośniej niż rozmówca płci pięknej, chcąc zapewnić sobie kontrolę i dominację nad przebiegiem rozmowy.

Przerywanie- w naszej kulturze powszechne jest przerywanie wypowiedzi kobietom, postrzegane jako ekspresja, wskaźnik dominacji i kontroli. Mężczyzną przypisuje się prawo do częstego i nieskrępowanego zabierania głosu, a tym samym do kwestionowania tego prawa w odniesieniu do kobiet.

Nakładanie się wypowiedzi - dlatego też mężczyźni nie podlegają zjawisku nakładania się

wypowiedzi, nie musza walczyć o konwersacyjną uwagę ze strony innych. Natomiast kobiety uczyniły z tego aspektu typowo żeńską cechę, świadcząca z ich strony o solidarności, ale ze strony mężczyzn kojarzoną z babskimi „gdaczącymi” pogaduchami.

(Dla przykładu scenka z dnia świra „W przedziale pociągu”- gdzie dla kobiet rozmowa na emocjonujące tematy, a mężczyzna odbiera to jak bazar- załącznik)

Formy grzecznościowe -specyficzne dla stylu komunikacyjnego kobiet. Literackie teksty kobiet są pozbawione zwrotów napiętnowanych społecznie (przekleństw, skrótów, agramatyzmów) być może dzięki temu podnoszą swoją samoocenę, pozycje w porównaniu do mężczyzn skłonnych do posługiwania się językiem slangowym, żargonowym, napiętnowanym. Niestety ten prestiż zyskują kobiety tylko w swoich oczach, gdyż mężczyźni uważają swój język za bogaty treściowo i odbiegający od standardów. Tę różnicę można odwołać do powszechnego stereotypu kobiety, od której wymaga się przestrzegania norm grzecznościowych związanych z uczuciowością i troskliwością o innych, tworzeniem życzliwej atmosfery komunikacyjnej.

+Podtrzymywanie rozmowy - kobiety częściej podtrzymują rozmowę, zazwyczaj komunikują się w mniej stanowczy, a bardziej społecznie czuły sposób niż mężczyźni. Mężczyźni zaś są bardziej chętni niż kobiety w dostarczeniu sugestii, opinii lub informacji.

Konkretność wypowiedzi -Płeć piękna formułuje komunikaty w sposób niekonkretny, pośredni, ukrywając to, co naprawdę myśli. Mężczyźni natomiast wypowiadają się precyzyjnie, konkretnie, mówią wprost to, co myślą i czują, chętniej przejmując kontrolę nad rozmówcą.

Kontakt wzrokowy - Kobiety w większym stopniu utrzymują kontakt wzrokowy i częściej się uśmiechają.

Dotyk -Kobiety często używają dotyku do wyrażenia zachowań, które ma demonstrować ciepło i bliskość. Mężczyźni przeciwnie, dotyk traktują raczej jako formę instrumentalnego zachowania, bądź jako przejaw zależności czy braku męskości.

Wysokość tonu głosu - są badania które wykazują, że kobiety i mężczyźni mają takie same możliwości wydawania wysokich tonów lecz mężczyźni w wyniku procesu uspołeczniania nie korzystają z wysokich tonów z obawy, by nie zabrzmiało to kobieco - niższe głosy mężczyzn są postrzegane jako bardziej wiarygodne i przekonywujące od głosów kobiet.

--> b) Różnice w zakresie kompetencji relacyjnej - ujawniają się już w mowie dziecięcej, a role [Author:O] utrwalania przypisuje się uczestnictwu w jednorodnych grupach rówieśniczych.

Wychowanie do kobiecości i męskości - rozsypanka wyrazowa

Grupy chłopięce

Grupy dziewczęce

-liczą wielu członków -struktura hierarchiczna, -pozycja przywódcy (ktoś kto potrafi wydawać polecenia i kontrolować ich wykonanie, ktoś wyróżniający się, silny, z poczuciem humoru, twórczy) - prowadzone gry mają określone reguły, celem jest zwycięstwo, nagroda, sukces - konflikt rozstrzygany siłowo i odwołanie się do ustalanych reguł - uczą się przyjmowania sytuacjach komunikacyjnych postawy niezależnej, dominującej, nastawionej na walkę i zwycięstwo.

- mało liczebne -spoiwem jest uczuciowość, bliskie relacje oparte na równości i bliskości - gry mają status zerowy, ich celem jest utrzymanie statusu, tworzenia miłej atmosfery i wzajemne wspieranie się. Nie ma zwycięzcy ani przegranego -Nie ma przywódcy ani walki o pozycje lidera, propozycje są przedkładane i dyskutowane wspólnie -konflikty rozwiązywane na zasadzie kompromisu - przyjmują postawę zależną od innych, podporządkowaną czyimś nastrojom, uległą, bądź asertywną.

*Te kompetencje relacyjne formowane w środowisku rówieśniczym, są wzmacniane wzorcami wynoszonymi z domu, a następnie ujawniają się w życiu dorosłym w ramach „języków płci”. I tak:

- w „języku kobiecym” przejawiają się przez:

minimalne wzmocnienia- sygnały potwierdzające aktywne słuchanie (przytakiwanie, pomrukiwanie, „aha” itp.), mają za zadanie wspierać nadawcę, poprerz okazywanie zainteresowania. Takie zachowania niestety wzmacniają dominujaca postawę komunikacyjną mężczyzn.

Zdrobnienia - celem jest tworzenie klimatu bliskości, ciepła, prowokowanie do zwierzeń, do posłuszeństwa, spełniania kobiecych próśb. W języku męskim zdrobnienia budzą wesołość i skojarzenia z zniewieściałością.

wyrażenia asekuracyjne i kwalifikujące- „zastanawiam się/ właśnie myślę,/ cos w rodzaju,/najprawdopodobniej, itp.” mogą okazać się wskaźnikiem niepewności mówiącego, bezradności, tendencji do poszukiwania wsparcia. Jeśli w publicznej wypowiedzi kobieta powie: (znany przykład) „Na sali jest być może prawdopodobnie około siedmiu osób” przegrywa i naraża się na śmieszność. Jednak jeśli przedmiotem rozmowy są sprawy osobiste, wówczas kobieta wygrywa, wykazując się poszanowaniem zachowania intymności i prywatności.

zadawanie pytań- kobiety zadają ich więcej od mężczyzn, kojarzone są z okresem dzieciństwa i infantylnością, a więc też ze słabością umysłu. Jednak często też zadawanie pytań może pokazać mocną stronę, gdyż obliguję rozmówcę do udzielania odpowiedzi, dzięki czemu można utrzymać konwersację. Jeśli zadawane pytania nie będą banalne, mogą świadczyć o rozbudzonej potrzebie poznawczej kobiet.

pytania dodane - „nieprawdaż/ czyż nie?/ Nie sądzisz? /Prawda?” - obniżają siłę wypowiedzi, świadczą o niepewności i braku asertywności, postawie uległej. Brak stanowczości często jest widoczny w kobiecych negocjacjach handlowych.

komplementy- stosowane naturalnie, jako potrzeba zaspokojenia akceptacji społecznej oraz jako narzędzie manipulacji otoczeniem. Kobiety komplementują wygląd, zaś mężczyźni umiejętności, posiadane przedmioty.

- Natomiast w „języku męskim” poprzez

polecenia i dyrektywy -podkreślają społeczna pozycję, przywołują rangę przywódcy, osoby dominującej. Taka forma komunikacji wzbudza u drugiej osoby pozycje uległą, ofiary, a więc umacnia pozycję dominującą wydającego polecenia.

wulgaryzmy -ich funkcją komunikacyjną jest zdobywanie pozycji dominującej, ale stają się mniej wulgarni w obecności kobiet

Te kompetencje relacyjne przekładają się także na sposoby funkcjonowania K i M

-Przykłady funkcjonowania poparte filmikami

*Różnice między obu płciami w sposób jeszcze bardziej widoczny zaznaczają się w świecie dorosłych. Kobiety z reguły troszczą się najbardziej o osoby, o więzi międzyludzkie, o wychowanie. Mężczyźni natomiast z reguły w większym stopniu poświęcają się pracy zawodowej, działalności społecznej, prywatnym hobby i zainteresowaniom. W konsekwencji kobiety oceniają siebie głównie na podstawie sukcesów w świecie osób: czy kochają i są kochane, czy mają harmonijne więzi z małżonkiem, z dziećmi, z sąsiadami. Natomiast mężczyźni oceniają siebie głównie na podstawie sukcesów w świecie rzeczy: czy są kompetentni zawodowo, cenieni jako fachowcy, czy awansują i dobrze zarabiają. /filmik: pokój/

*Typowym kryterium zdrowia psychicznego w odniesieniu do mężczyzn jest samodzielność i autonomia, rozumiana jako umiejętność radzenia sobie z życiem i problemami w oparciu o własne siły. Natomiast kobiety funkcjonują bardziej w oparciu o zasadę współzależności i przynależności. Z tego względu ważnym kryterium zdrowia psychicznego dla kobiet powinno być osiągnięcie dojrzałej równowagi między zdolnością do przyjmowania pomocy i do udzielania jej innym ludziom. /filmik: śniadanie/

W miarę rozwoju chłopcy powinni uczyć się „kobiecych” kompetencji, np. rosnącej wrażliwości na świat osób i więzi, łatwiejszego mówienia o uczuciach i wczuwania się w świat przeżyć drugiej osoby. Z kolei dziewczęta powinny nabywać „męskich” kompetencji, np. uczyć się sprawniejszego funkcjonowania w świecie rzeczy, a także większej niezależności i stanowczości w obliczu pojawiających się trudności czy napięć emocjonalnych. /filmik: wanna/

*Dzięki ściślejszemu zespoleniu obydwu półkul kobietom trudniej oddzielić emocje od rozsądku. Dlatego oceniamy ludzi intuicyjnie, potrafimy czytać z wyrazu twarzy, gestykulacji oraz sposobu mówienia, a na podstawie zachowania łatwiej odróżniamy prawdę od kłamstwa. Kobieta wie, że jej partner ją okłamuje. I nie da się tego wytłumaczyć jedynie przypisywaną nam podejrzliwością czy nadwrażliwością, bo jest to zasługa kobiecego mózgu, prawdziwego wykrywacza uczuć. Mamy po prostu umiejętność dostrzegania subtelnych zmian w otoczeniu i wyciągania na tej podstawie trafnych wniosków oraz lepiej rozwiniętą empatię, czyli umiejętność wczuwania się w cudze emocje, podczas gdy mężczyzna jest zupełnie na to obojętny. Gdy zadajesz partnerowi pytanie, całą sobą rejestrujesz jego reakcje. Choć nie zdajesz sobie sprawy z tego, twoje oczy, mięśnie twarzy, dłonie naśladują zachowanie mężczyzny. Zaczynasz odczuwać te same emocje: też zaciskasz zęby, wilgotnieją ci dłonie./filmik: przyjaciele/

*Kobiety słyszą znacznie lepiej niż mężczyźni. Częściej niż mężczyźni potrafią zanucić piosenkę, którą tylko raz usłyszały w radiu, bez trudu rozpoznają przez telefon głos osoby, chociaż rozmawiały z nią zaledwie kilka razy. Kapiący kran czy skrzypiące drzwi wyciągną nas z łóżka, zanim mężczyzna zdoła się obudzić. Ale kobieta lepiej radzi sobie z zakłóceniami snu. Jeśli musi wstać w nocy do dziecka, szybciej się rozbudzi i szybciej potem zaśnie. Lepiej też odbieramy barwę głosu, co może stanowić częściowe wyjaśnienie niezwykłej wrażliwości kobiet na „ten ton”, o którego używanie często oskarżamy swoich partnerów. Potrafimy odbierać subtelności znaczeń na podstawie tonu głosu i intensywności wyrazu. Jesteśmy bardziej spostrzegawcze i mamy lepszą pamięć wzrokową. Lepiej też rozróżniamy smaki i zapachy./filmik: kobiety widzą kolory/

*Mężczyźni odbierają „ogólny” obraz. Oglądają się za kobietą, bo podoba im się „jako całość”, nie dostrzegają fryzury, modnej sukienki. My potrafimy opowiedzieć, kto jak był ubrany na przyjęciu, mężczyźni zrelacjonować toczącą się tam dyskusję. Magazynujemy więcej informacji nieważnych i przypadkowych. Oni zapamiętują tylko to, co ma dla nich znaczenie. /filmik: faceci giną na jej widok/

*Mężczyźni mają lepszą wyobraźnię przestrzenną i wyczucie perspektywy. Ich domeną jest też podzielność uwagi. Mężczyzna może jednocześnie mówić, rozwiązywać krzyżówkę i oglądać telewizję, my nie. Przodują w dziedzinach matematyczno-przyrodniczych i wykazują lepszą koordynację manualno-wzrokową. Lepiej potrafią ocenić odległość, dlatego zwykle są lepszymi kierowcami. My rezygnujemy z wąskiego miejsca parkingowego, na które trzeba wjechać tyłem, mężczyzna wjeżdża na nie bez zastanowienia. /filmik mecz/

--> V. Twórcze konsekwencje odmienności styków komunikowania się kobiet i mężczyzn[Author:O]

(burza mózgów)

1. Bardziej racjonalna a mniej emocjonalna konstrukcja męskiego umysłu świadczy o

Dominującej postawie mężczyzn w procesie komunikacji. Zwłaszcza w sytuacjach nowych, wymagających podjęcia decyzji, nie zaś jeśli chodzi o kwestię wyrażania uczuć.

2. Wypowiedz mężczyzna maja wartość poznawczą a kobiet emocjonalno-uczuciową.

3. Komplementarność stylów gwarantuje zróżnicowany i interesujący przebieg komunikacji między kobieta a mężczyzną.

4. Odmienność stylów wymusza nieskończoną różnorodność strategii i taktyk manipulacyjnych kobiet i mężczyzn.

5. Wzbogacenie zasobu walki o pozycję społeczna, prestiż i miejsce w grupie. Kobiety prospołeczne, wzmacniają swą pozycję rozumiejącego słuchacza, natomiast mężczyźni pozycję niezależnego, któremu należy się zrozumienie.

6. Powodzenie K i M w relacjach komunikacyjnych „dominacja-uległość”, bądź obustronna asertywność, inne zaś mogą prowadzić do twórczych konfliktów.

7. Kobiece cechy stylu komunikacyjnego są przydatne z zawodzie „słuchacza” czyli: terapeuty, psychologa, śledczego, pedagoga, nauczyciela, lekarza, oraz w sytuacjach społecznych jak np. udzielanie wsparcia, wyżalanie się, pomoc w odreagowaniu stresu. Męskie zaś w zawodach „mówcy': polityka, wykładowcy, komentatora, negocjatora, kapłana, prezesa. Ale równocześnie zawody nietypowe dla płci mogą stanowić wyzwanie.

8. Różnice stylów komunikowania się K i M, prowadzące do starć i zgrzytów komunikacyjnych, są źródłem inspiracji dla literatury, sztuki, powstają na ten temat anegdoty, dowcipy, żarty.

--> VI. Odmienne style komunikacji przyczyną różnych relacji - konflikty między kobietą a [Author:O] mężczyzną - pisanie listu z propozycją rozwiązania wylosowanego konfliktu w parach

VII. Role w relacjach kobieta-mężczyzna

[relacje koleżeńskie, zawodowe, partnerskie - scenki w trzech grupach]

Istnieje wiele poglądów i badań psychologicznych na temat różnicy płci - jedne z nich mówią o tym, że płeć determinuje postrzeganie świata, przeżywanie i działanie, że kobiety widzą świat inaczej niż mężczyźni i inaczej na niego reagują, inaczej się porozumiewają. Inni badacze dowodzą, iż nie jest to prawdą, albowiem według nich kobieta i mężczyzna są ludźmi i jako ludzie funkcjonują podobnie. Bez względu na to, na co wskazują wyniki badań, kobieta i mężczyzna każdego dnia kontaktują się ze sobą w pracy, w sklepie, w kawiarni, w domu, w szkole, w kinie. W relacjach kobieta-mężczyzna ze względu na różnicę płci istnieje spore ryzyko, że role staną się mało przejrzyste, i niejasne. Relacje między kobietą a mężczyzną przybierają najróżniejsze formy, w zależności od tego, w jakiej sytuacji oboje się znajdą oraz w jakie role wejdą. Oznacza to, że w tej samej sytuacji zachowanie kobiety i mężczyzny może być zupełnie odmienne - decyduje o tym rola, w jaką zdecydują się wejść oboje lub chociażby jedno z nich. Na przykład kobieta i mężczyzna znaleźli się sam na sam w pomieszczeniu biurowym. Jakie zachowania mogą oboje prezentować? -> scenki

1) role zawodowe (przełożony-podwładna; przełożona-podwładny; współpracownicy, członkowie zespołu zadaniowego) wówczas każde z nich będzie zajmowało się realizacją swoich zadań. Podjęta rozmowa może dotyczyć raczej tematów związanych z realizacją zadań firmy. Dotyk - jeśli się pojawi - będzie miał charakter formalny, na przykład - uścisk dłoni na pożegnanie.

2)koleżeńskie: koleżanka-kolega wówczas prawdopodobnie podejmą rozmowę na tematy niekoniecznie związane z realizacją zadań firmy. Będą raczej prowadzić luźną towarzyską rozmowę, na tematy pozazawodowe, popijając kawę, czy herbatę. Dotyk w tej sytuacji, jeśli się pojawi, będzie miał charakter raczej koleżeński, przyjacielski, aseksualny, niewywołujący doznań, ani myśli o erotycznym zabarwieniu.

3) Partnerskie: kobieta-mężczyzna, a to oznacza, że wówczas pojawią się zachowania kokieteryjne, a dotyk może mieć erotyczne zabarwienie. Rozmowa zaś może odnosić się do wzajemnej atrakcyjności seksualnej. Jeżeli pojawią się między kobietą a mężczyzną zachowania seksualne (na przykład namiętny pocałunek) wówczas obje wejdą w role kochanków.

*Wszystko może wydawać się proste dopóki obie strony mają świadomość przyjętych ról i form zachowań z nich wynikających, kiedy role są czyste, jasno sformułowane. Gorzej, jeżeli przyjęte role będą niejednorodne, będą różne - na przykład kobieta pozostanie w roli koleżanki z pracy zaś mężczyzna zamiast pozostać w roli kolegi z pracy, wejdzie w rolę mężczyzny i zacznie prezentować zachowania kokieteryjne, podnoszące jego atrakcyjność seksualną. Nastąpi niespójność zachowań, zamazanie ról, a to oznacza, że każda ze stron oczekiwać będzie innych zachowań i innych reakcji od tych, które się pojawią. Kobieta nie będzie zainteresowana zabiegami uwodzicielskimi kolegi, a ten z kolei może mieć poczucie odrzucenia jego walorów męskości. Sytuacja stanie się nieprzyjemna dla obu stron.

* Jakość relacji między kobietą a mężczyzną zależy przede wszystkim od tego jak siebie nawzajem postrzegamy, jak siebie traktujemy, w jaki sposób się porozumiewamy i w jaki sposób ze sobą współpracujemy. Mając świadomość tego, że jakość kontaktów między kobietą a mężczyzną jest kwestią wyboru, kultury i poziomu świadomości możemy relacje te tak kształtować, kreować tak, by życie stało się przyjemne, by niosło radość i zadowolenie obu stronom, bez względu na płeć.

--> VIII. budowanie więzi[Author:O]

a) Kobieta i mężczyzna są sobie wzajemnie potrzebni, gdyż mają sobie tylko właściwe uzdolnienia i niepowtarzalne powołanie. Bez kobiety mężczyzna byłby samotny. Mężczyzna został obdarzony obecnością kobiety, gdyż ona potrafi wprowadzić go w świat dialogu, w świat osób, w świat więzi. Spotkanie z kobietą jest dla mężczyzny tak ważne, że opuści on nawet swoich rodziców, aby złączyć się z nią mocą nierozerwalnej i wiernej miłości. Dopiero przez spotkanie z kobietą mężczyzna może w pełni odkryć i zrealizować swoje powołanie, stając się mężem i ojcem, ucząc się miłości i odpowiedzialności. Z kolei najbardziej niezwykłą cechą kobiety jest jej powołanie do macierzyństwa.

Istniejąc na sposób kobiety lub mężczyzny, potrzebujemy obecności osób drugiej płci, aby zaistnieć i harmonijnie się rozwijać. Dojrzałe i odpowiedzialne spotkanie między kobietą a mężczyzną stwarza szansę, aby obie strony ubogaciły własny sposób myślenia, przeżywania, komunikowania, tworzenia więzi. Taki właśnie jest ostateczny sens ludzkiej płciowości. Człowiek jest spotkaniem i dzięki spotkaniu z drugą osobą - zwłaszcza z osobą płci odmiennej - może w pełni zrozumieć samego siebie oraz zrealizować własne powołanie. Płciowość nie tylko odsłania prawdę o potrzebie kontaktowania się z innymi, ale także ułatwia ten kontakt. Dzięki swej odmienności kobiety i mężczyźni są dla siebie nawzajem atrakcyjni. To wzajemne przyciąganie się jest mocne a zarazem owocne, gdyż przynosi intensywną radość i wzruszenie, otwiera oczy na nowe tajemnice, ubogaca sposób przeżywania siebie i świata.

B)ważne jest też podtrzymywanie więzi

Budowanie dojrzałej relacji mężczyzny i kobiety nie polega na samym tylko wytworzeniu relacji, wymaga doskonalenia swoich postaw życiowych wobec partnera, takich jak rozwój tolerancji, akceptacji, życzliwości, umiejętność uwalniania się od lęków i napięć wewnętrznych oraz podtrzymywaniu więzi.

Podtrzymywanie więzi zaspokaja kluczową potrzebę przeświadczenia, iż myśli się, poświęca czas i wysiłek w emocje, które pomiędzy kobieta a mężczyzną zaistniały. Kobiety uwielbiają wiedzieć, że facet, który im się podoba, myśli o nich, a jednocześnie nienawidzą odwrotnej sytuacji, mężczyźni zaś lubią utwierdzać się w przekonaniu, że nadal są męscy i atrakcyjni dla płci pięknej.

c) Przyjaciel - czy istnieje przyjaźń między kobietą a mężczyzną?

Prawdziwe przyjaźnie rodzą się tylko wśród osób świadomych swojego „ja”, zainteresowanych innymi ludźmi, zdolnych do empatii, lojalności i oddania. Wymagania stawiane wobec przyjaciela są wysokie, a pozbywanie się naszych iluzji związanych z przyjaźnią jest bolesne. To prawda, że nasze przyjaźnie mogą być równie silne, a nawet silniejsze niż więzy krwi, czy małżeństwa, ale dzieje się tak wtedy, kiedy poradzimy sobie z naszą wewnętrzną ambiwalencją, seksualnością i zgodzimy się na to, że przyjaciele okazują sobie przyjaźń. Nostalgia za prawdziwym przyjacielem jest objawem poszukiwania w naszym życiu takiej więzi, w której doświadczalibyśmy absolutnej miłości i zaufania. Kiedy bylibyśmy połączeni przez podobne pasje i dążenia, a u naszego boku mielibyśmy kogoś, przed kim można odsłonić najciemniejsze zakamarki naszej duszy i zarazem nie bać się, że z jakichś powodów zostaniemy odrzuceni. Takiej osoby pragniemy, takiej osoby szukamy, i tak rozumiemy prawdziwą przyjaźń.

Przyjaźń jest wspaniałym uczuciem łączącym ludzi, uczuciem sytuującym się pomiędzy koleżeństwem a miłością. Przyjaźń występuje w miłości partnerskiej, lecz również istnieje bez niej. Przyjaciele są osobami bardzo bliskimi dla siebie, dzielą się ze sobą swoimi radościami i smutkami, każdą wolną chwilę spędzają razem. Przyjaciel-przyjaciel, przyjaciółka-przyjaciółka - takie układy spotykamy najczęściej.

- To dość często zadawane pytanie, nie tylko przez dziennikarzy. Oczywiście, przyjaźń między kobietą i mężczyzną jest możliwa, zarówno w związku partnerskim jak i w relacji platonicznej. Zadając to pytanie często się o tym zapomina. Przyjaźń między kobietą a mężczyzną nie dotyczy tylko relacji koleżeńskich. Przyjaźń ta jest też niezbędna w prawidłowo funkcjonujących związkach partnerskich. Jest to jednak przyjaźń trudniejsza, nie tylko ze względu na sferę erotyczną, ale i ze względu na podstawowe różnice między kobietami i mężczyznami w zakresie zainteresowań, postrzegania świata czy wartości.

na wstępie rozwijającej się przyjaźni dla obu stron stają się zrozumiałe (często bez słów) granice, których nie przekraczają to raczej nie powinniśmy się tego obawiać. Bywa w końcu, że przyjaciele sypiają ze sobą incydentalnie, ale nie pozostają w trwałym związku partnerskim. Takie układy raczej nie sprawdzają się jednak na dłuższą metę, gdyż prędzej czy później któraś ze stron zaczyna poszukiwać stałego związku lub zmienia swoje podejście do przyjaciela.

Agnieszka

Paulina

Agata

Paulina

Kasia

Agnieszka

---