Przykłady obliczeń (dla punktu pierwszego):

• Spiętrzenie manometru:

• Strumień objętości wody:

• Prędkość wody:

• Obliczenie liczby Reynoldsa:

• Współczynnik tarcia w kanale:

przy obliczaniu wartości liczbowej tego współczynnika fragment równania:
został podzielony przez 1000, ponieważ obliczona we wcześniej zamieszczonych tabelach, wartość „z” podana była w [mm], a do policzenia wartości tego współczynnika potrzebujemy wartości podanej w [m].

Dla pomiaru pierwszego dodatkowo obliczam:

• Straty ciśnienia w kolanach wężownicy:

• Straty ciśnienia wskutek tarcia:

Wnioski:

Przy braku przepływu z=0 (manometr nie wykazuje żadnego spiętrzenia), chociaż p2>p1.Wynika to z faktu, iż na wysokość słupka cieczy manometrycznej z1 ma wpływ ciśnienie p1 i ciśnienie hydrostatyczne, a na wysokość słupka z2 tylko ciśnienie p2, czyli p2=p1+ρgh.

Przebieg wyznaczonej doświadczalnie krzywej ft=f(Re) różni się od krzywej przedstawionej na rys. 6-4. Powstałe rozbieżności wynikają z faktu, że rura, w której wykonywano doświadczenie, nie była hydraulicznie gładka, tj. laminarna warstwa przyścienna nie pokrywała całkowicie nierówności jej ścianek.

Dla punktu pierwszego straty ciśnienia w kolanach wężownicy w stosunku do strat wskutek tarcia wynoszą
*100% = 5,32%.

Porównując otrzymane (obliczone) w czasie wykonywania doświadczenia wartości liczby Reynoldsa i współczynnika tarcia w kanale (zależność przedstawiona na zawartym w sprawozdaniu wykresie) z wykresem Nikuradse („Zależność współczynnika tarcia ft od liczby Reynoldsa Re i chropowatości względnej k/r”) mogę oszacować chropowatość bezwzględną kanału, w którym prowadzono doświadczenie:
.

---