Przykłady obliczeń (dla punktu pierwszego):

• Spiętrzenie manometru:

∣ z 1− z 2∣=∣145 −189∣=∣−44∣=44 [ mm Hg ]

• Strumień objętości wody: l

465[ ]∗0,001

˙ m 3

h

V [

]=

=1,29∗10−4

s

3600

• Prędkość wody:

4

v

∗ ˙

V

=

[ m / s ]

∗ d 2

4

v

∗1,29∗10−4

=

=0,64[ m / s]

∗0,016 2

• Obliczenie liczby Reynoldsa: v

R e

∗ d

= 

0,64

R e

∗0,016

=

=11130,43

0,92∗10−6

• Współczynnik tarcia w kanale: v 2

f

 Hg

t = 2d [

−1 gz− i 

]

lv 2



2

13600



−1∗9,81∗44

1000

0,642

f t = 2∗0,016 [

−7∗0,19

]=0,040

10∗0,642

1000

2

 Hg

przy obliczaniu wartości liczbowej tego współczynnika fragment równania: 

−1  gz



został podzielony

przez 1000, ponieważ obliczona we wcześniej zamieszczonych tabelach, wartość „z” podana była w [ mm], a do policzenia wartości tego współczynnika potrzebujemy wartości podanej w [ m].

Dla pomiaru pierwszego dodatkowo obliczam:

• Straty ciśnienia w kolanach wężownicy: v 2

p str = i  

[ Pa]

m

2

0,642

p str =7∗0,19∗1000

=272,38[ Pa]

m

2

• Straty ciśnienia wskutek tarcia: l

v 2

p str = f



[ Pa]

t

t d

2

10

0,642

p str =0,040

1000

=5120[ Pa]

t

0,016

2

Wnioski: Przy braku przepływu z=0 (manometr nie wykazuje żadnego spiętrzenia), chociaż p2>p1.Wynika to z faktu, iż na wysokość słupka cieczy manometrycznej z1 ma wpływ ciśnienie p1 i ciśnienie hydrostatyczne, a na wysokość słupka z2 tylko ciśnienie p2, czyli p2=p1+ρgh.

Przebieg wyznaczonej doświadczalnie krzywej ft=f(Re) różni się od krzywej przedstawionej na rys. 6-4. Powstałe rozbieżności wynikają z faktu, że rura, w której wykonywano doświadczenie, nie była hydraulicznie gładka, tj. laminarna warstwa przyścienna nie pokrywała całkowicie nierówności jej ścianek.

Dla punktu pierwszego straty ciśnienia w kolanach wężownicy w stosunku do strat wskutek tarcia p str

wynoszą

m

p

*100% = 5,32%.

str t

Porównując otrzymane (obliczone) w czasie wykonywania doświadczenia wartości liczby Reynoldsa i współczynnika tarcia w kanale (zależność przedstawiona na zawartym w sprawozdaniu wykresie) z wykresem Nikuradse („Zależność współczynnika tarcia ft od liczby Reynoldsa Re i chropowatości względnej k/r”) mogę oszacować chropowatość bezwzględną kanału, w którym k

1

prowadzono doświadczenie: =

r

57 .