Zamknęły się drzwi i słychać było tylko tupot nóg zbiegającego po schodach Tomka. Julka zastanawiała się, co znaczy to dziw­ne słowo usłyszane od brata. Powiedział, że ma służyć przy „aspersji" i musi się przy­gotować.

Myślała o tym nadal, idąc do kościoła. Ponieważ niedawno katechetka mówiła im o sakramencie namaszczenia chorych, po­myślała, że może to jakaś choroba i Tomek ma służyć księdzu, który będzie udzielał sakramentu chorej osobie.

Podczas Mszy św. Julka uważnie obser­wowała, czy w obrzędach nie pojawi się coś nowego. Zamiast aktu pokutnego było co prawda pokropienie wodą święconą, ale już od dawna wiedziała, że pokropienie ma nam przypominać o Chrzcie św. Możemy wówczas podjąć decyzję o odrzuceniu zła i wy­borze dobra.

Tomek niósł kociołek z wodą święconą, idąc przed księdzem. Julia zauważyła, że był jakiś blady. Może on już zetknął się z chorym i zaraził tą aspersją? - po­myślała.

W domu mama z uwagą popatrzyła na Tomka. - Je­steś bardzo blady - stwier­dziła. - Boli cię coś? - Nie, mamuś - odpowiedział.

- Po prostu tak się spieszyłem, że nie zja­dłem śniadania i chyba trochę źle się po­czułem z głodu, ale obiecuję, że zaraz coś zjem.

Młodsza siostra z troską szepnęła do ma­my: - A może to aspersja? To jakaś dziw­na choroba. Może Tomek się nią zaraził? Wszyscy się roześmiali, tata szybko wyja­śnił: - Córeczko, aspersja to po prostu ob­rzęd pokropienia w czasie Mszy św. Nazwa ta pochodzi od słowa łacińskiego „asperge-re", czyli „pokrapiać". Roześmiała się także Julka i obiecała sobie, że na drugi raz od razu będzie pytać, jeżeli czegoś nie będzie wiedzieć.

Siostra Małgorzata

Dominik 30 (2006) s. 6

---