7 C

ROZWÓJ SZKOLNICTWA POWSZECHNEGO

Przyczyny rozwoju szkolnictwa:

- możliwość nauczania, pobierania nauki w języku ojczystym i duchu polski po półtora wiekowej rusyfikacji i germanizacji stała się bodźcem do wzrostu szkolnictwa wszystkich szczebli,

- postępujący spadek liczbowy dzieci w wieku obowiązku szkolnego ( upowszechnienie nauczania)

- wraz ze spadkiem liczebności roczników wzrasta powszechność nauczania,

- zwiększenie liczby szkół i nauczycieli,

- poprawa sytuacji powszechnego nauczania, na terenach najbardziej zaniedbanych.

* Wieś - większa ilość uczniów w szkole ( 1-2 nauczycieli na szkołę)

* Państwo- wzrost udziału wydatków oświatowych w budżecie państwa.

* Na poprawę warunków pracy szkolnej wpłynęło dalsze ustabilizowanie kadry nauczycielskiej oraz ich pozycji społecznej.

* Według ustawy o stosunkach służbowych nauczycieli ( 1 lipca 1926) wykwalifikowany nauczyciel, który uzyskał pozytywne wyniki w pracy zawodowej stawał się po 3 latach nauczycielem stałym, który mógł zwolnić się na własna prośbę.

* W latach 1919- 1921 Ministerstwo opracowało szczegółowy program nauki szkoły powszechnej zawierający treści nauczania i wskazania metodyczne uwzględniające najnowsze zdobycze nauk pedagogicznych.

*W szkole podstawowej nauczano:

- religia, j. polski, rachunki z geometrią, rysunki, roboty, śpiew, gimnastyka,

- klasy 3-7 - przyroda, geografia, historia, nieobowiązkowe roboty kobiece,

- klasy 5-7 - w szkołach 6-7 nauczycieli nauczających języka obcego.

* Program z nadmiarem programu nauczania bez wglądu na możliwości intelektualne dzieci.

* Pełny program nauczania został dostosowany w szkołach 7-klasowych

-

---