Ogrody Zoologiczne w Polsce

Miejski Ogród Zoologiczny w Łodzi

Na świecie istnieje około 2000 ogrodów zoologicznych.
Ich zadania zmierzają obecnie w kierunku hodowli i ochrony ginących i zagrożonych gatunków fauny.
Znaczenie tych działań uważa się za równie istotne jak ochronę populacji zwierząt i środowisk naturalnych.
Dla zwiększenia efektywności swych działań ogrody łączą sie w tzw. Światowa Sieć ZOO
Szeroka współpraca międzynarodowa i skoordynowana hodowla, wymiana doświadczeń i zwierząt,prace badawcze i popularyzacja idei ochrony przyrody uważane są za podstawowe funkcje ogrodów zoologicznych w XXI wieku.

Miejski Ogród Zoologiczny w Łodzi jest jednym z jedenastu istniejących w Polsce. Chociaż pod względem powierzchni (16,4 ha) zajmuje 8 miejsce to pod względem zróżnicowania swego zwierzostanu jest na 5 pozycji.

W 2007 roku Miejski Ogród Zoologiczny realizuje następujące zadania z udziałem środków finansowych
Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Łodzi :
1. Wykonanie pawilonów dużych kotów z wybiegami.
2. Poprawa warunków bytowych dzikich zwierząt w Miejskim Ogrodzie Zoologicznym.
3. Edukacja ekologiczna dzieci, młodzieży, studentów w Miejskim Ogrodzie Zoologicznym.

Historia ZOO w Łodzi

Łódzki Ogród Zoologiczny powstał na ostatnim skrawku dawnej Puszczy Łódzkiej, w dzielnicy zwanej Zdrowie. Zajmował wówczas obszar 8,9 ha. Nie znamy dokładnej daty otwarcia Ogrodu. W archiwach Łodzi nie zachowały się żadne dokumenty, więc za początek jego istnienia przyjęto moment ukończenia budowy parkanu, co miało miejsce jesienią 1938 roku.

Pierwszym mieszkańcem naszego ZOO był jeleń o imieniu Boruta, który przywędrował do centrum miasta i został złapany na placu Reymonta.
Drugą wojnę światową łódzki ogród przetrwał w całkiem dobrej kondycji, a po wyzwoleniu, w roku 1945, trafiła tu znaczna część zwierząt ze zniszczonego ogrodu zoologicznego we Wrocławiu. W 1950 roku łódzkie ZOO powiększyło swój obszar niemal dwukrotnie i zaczęliśmy gospodarować na 16,64 ha.
Przez minione 68 lat nasz Ogród stale się rozwijał. Jeszcze w latach pięćdziesiątych powstał duży skalny wybieg dla pawianów, który wkrótce stał się wizytówka łódzkiego ZOO. W roku 1968 oddany został do użytku pawilon dla dużych kotów połączony z kompleksem nowoczesnych wybiegów. Nasze lwy, tygrysy i gepardy zyskały znakomite warunki do życia.
Jubileusz 50-lecia ogrodu uczciliśmy wybudowaniem przestronnego budynku żyrafiarni oraz dużego, trawiastego wybiegu dla tych zwierząt, a na 60- lecie, powstał w łódzkim ZOO wspaniały szpital i kwarantanna weterynaryjna. W 1999 r. kończymy budowę nowej chłodni co bardzo poprawia warunki przechowywania żywności dla zwierząt, a także trwający kilka lat remont małpiarni. Dwa lata później, w pobliżu wybiegów żubrów i bizonów oddajemy do użytku stajnię antylop połączoną z ekspozycją ptaków.
W tym samym roku większość naszych ptaków drapieżnych i sów przeprowadza się do nowych wolier z ekspozycją za szybami.
Na zapleczu ogrodu powstają nowe garaże. Obecnie, zaraz po wejściu do zoo, trafimy do bardzo nowoczesnego pawilonu dla rozmaitych ptaków ozdobnych. ,,Świat Ptaków” zajął miejsce starych, ciasnych klatek dla ptaków drapieżnych. Wiosną 2004 roku w nowym, całorocznym pawilonie niedaleko żyrafiarni zamieszkały dikdiki, rozmaite ptaki oraz kolorowe południowo-amerykańskie żabki. Rok później za lwiarnią powstała duża woliera gdzie mieszkają rozmaite ptaki i żółwie wodne. Zaś południowa część lwiarni została zmodernizowana i zajmują ją serwale.

W ciągu ostatnich lat bardzo wypiękniał i został urozmaicony nasz plac zabaw dla dzieci. Także z myślą o najmłodszych od kilku lat systematycznie powiększamy teren mini zoo, gdzie bezpośredni kontakt ze zwierzętami daje im wiele radości.
Hodujemy zwierzęta zagrożone wyginięciem w naturze, jesteśmy placówką dydaktyczną i prowadzimy szeroką działalność popularyzatorską.
W ciągu 65 lat istnienia ogrodu odwiedziło nas ponad 20 milionów zwiedzających.

Cennik

Cennik obowiązujący od 1 maja 2005
(podstawa prawna- Zarządzenie nr 2656/IV/05 Prezydenta Miasta Łodzi
z dnia 28 kwietnia 2005)

OPŁATA ZA WSTĘP DO ZOO

WEJŚCIE NORMALNE- 8,00 zł.
WEJŚCIE ULGOWE - 4,00 zł.
ROCZNA KARTA WSTĘPU - 80,00 zł.

WEJSCIE ULGOWE

- dzieci od 5 lat,
- uczniowie szkół podstawowych
i ponadpodstawowych dziennych,
- studenci stacjonarnych szkół wyższych (za okazaniem legitymacji),
- opiekunowie lub przewodnicy wycieczek dzieci ze szkół podstawowych i ponadpodstawowych dziennych,
- żołnierze służby zasadniczej,
- emeryci i renciści,
- inwalidzi i osoby niepełnosprawne z orzeczonym lekkim lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności
(lub innym równoważnym orzeczeniem) za okazaniem stosownych dokumentów,

WEJSCIE BEZPŁATNE

- dzieci do lat 5
- dzieci i młodzież specjalnej troski posiadająca orzeczenie
o niepełnosprawności (do 16 lat) wraz z opiekunami,
- niepełnosprawni w stopniu znacznym, wraz z opiekunem (za okazaniem stosownych dokumentów)
- z okazji Dnia Dziecka w dniu 1 czerwca dzieci do lat 16 są zwolnione z opłat.

Wstęp wolny winien być udokumentowany bezpłatnym biletem wstępu
wydanym przez kasę ZOO.

Godziny otwarcia zoo

WIOSNA:	/01.04. - 30.04./ : 9,00 - 18,00
LATO:	/01.05. - 31.08./ : 9,00 - 19,00
JESIEŃ:	/01.09. - 30.09./ : 9,00 - 18,00
ZIMA:	/01.10 - 31.03./ : 9,00 - 15,30
	Kasa biletowa jest czynna od 9,00, godzinę krócej niż zoo.

Kontakt

Miejski Ogród Zoologiczny
ul.Konstantynowska 8/10 94-303 ŁÓDŹ, POLSKA
tel.: +48 (0,42) 632 75 79, fax: +48 (0,42) 632 92 90
Darowizny na rzecz zwierząt prosimy wpłacać na konto:
Getin Bank
51 1520 0008 0070 0203 2000 0008
Dyrektor
mgr Ryszard Topola, tel. (0,42) 632 13-83
Z-ca dyrektora ds. Hodowlanych
mgr Włodzimierz Stanisławski
Z-ca dyrektora ds. Techn. i Administracyjnych
inż Witold Grajter, tel.(0,42) 632 75 79 wew. 220
Główny Księgowy
Albina Jackowicz, tel. (0,42) 632 13 83.
TELEFONY:
(0-42) 632 13 83 - sekretariat, główny księgowy
(0-42) 632 75 79 - centrala
(0-42) 632 92 76 - dział dydaktyczny
(0-42) 633 11 09 - dział zaopatrzenia, dział techniczny
(0-42) 632 92 90 - faks
WWW: www.zoo.lodz.pl
PUBLIC RELATIONS: Aniela Piotrowska-Gracz

Ogród Zoologiczny w Płocku

Miejski Ogród Zoologiczny w Płocku powstał w roku 1951 jako kontynuacja idei tworzenia ogrodu botanicznego i fauny krajowej z roku 1921. Unikalnie położony, na wysokiej skarpie wiślanej, o powierzchni 10 ha jest ogólnodostępnym terenem rekreacji i wypoczynku mieszkańców miasta.

Aktualnie w płockim ZOO hodowanych jest ok. 3000 zwierząt w ponad 300 gatunkach, w tym wiele cennych, rzadko spotykanych w innych ogrodach zoologicznych.

W Pawilonie Akwarium - Herpetarium znajdują się ekspozycje gadów (żółwi, jaszczurek, węży, krokodyli), płazów, ryb słodkowodnych i morskich oraz morskich bezkręgowców (m.in. koralowców). Najciekawsze gatunki herpetarium to: boa madagaskarski, jaskrawo ubarwione pseudokoralowce, żółwie bokoszyjne, waran szmaragdowy oraz płazy: żaba pomidorowa, drzewołazy, rzekotki, żaba olbrzymia. W akwarium można podziwiać żółwia morskiego - karetę oraz piękne ryby raf koralowych.

Najciekawszymi wydarzeniami w historii ZOO były pierwsze w Polsce rozmnożenia kondorów, mrówkojadów, ryb morskich - amfiprionów i ukwiałów symbiotycznych, a także wielu gatunków węży.

Płockie ZOO jako członek Europejskiego Związku Ogrodów Zoologicznych i Akwariów (EAZA) od roku 1997 uczestniczy w ponad 20 europejskich programach hodowlanych zwierząt rzadkich i ginących EEP (European Endangered Species Program) np: kondor wielki, szpak balijski, gibbon ungko, lwiatka złota, miko czarny, tamaryna cesarska, tamaryna białoczuba, żyrafa, słoń indyjski, oryks szablorogi, panda mała, wilk grzywiasty, zebra górska Hartmanna, pantera śnieżna, lampart perski, hipopotam karłowaty, boa kubański i inne. W ramach EEP do ZOO trafiają nieodpłatnie zwierzęta rzadkie, chronione Konwencją Waszyngtońską (CITES).

Ogród jest także członkiem następujących organizacji: Światowego Związku Ogrodów Zoologicznych i Akwariów ( WAZA ) - od roku 2002, Międzynarodowego Systemu Informacji o Gatunkach ( ISIS ) - od roku 1997, Międzynarodowego Związku Dydaktyków ZOO ( IZE ) - od roku 1997.
Cały czas na terenie ogrodu trwają intensywne prace budowlano - remontowe.

W ostatnich latach powstało wiele nowych ekspozycji jak: wybieg ptaków wodnych, żółwi czerwonolicych, ekspozycje ptaków, insektarium, wyspa gibbonów,wybieg makaków japońskich, wybieg kangurów, wybieg dla lwów, wybieg pingwinów przylądkowych z basenem z oknem widokowym do obserwacji pingwinów pod wodą. Przebudowano ptaszarnię (obecnie Pawilon Ptaków Tropikalnych), słoniarnię z wybiegiem i ekspozycję żyraf. W wyremontowanym i zmodernizowanym w 2003 r. budynku starej małpiarni prezentowana jest największa w Polsce i jedna z największych w Europie, unikalna kolekcja tamaryn i marmozet - najmniejszych małp świata, zamieszkujących dżunglę Ameryki Południowej. W roku 2005 ukończono wybieg dla zebr Hartmanna, wybieg dla osłów somalijskich, ekspozycję cietrzewi i szklany ul. Jesienią 2007 r. otwarto nową ekspozycję lampartów perskich. Projektowany jest nowy pawilon dla słoni.

ZOO prowadzi szeroką działalność edukacyjną np. współpracuje ze szkołami, przedszkolami, placówkami dla osób specjalnej troski, organizując lekcje, imprezy specjalne, wystawy. Działania Ogrodu na tym polu są koordynowane zgodnie ze szkolnymi programami biologii i ochrony środowiska. W mini zoo zwiedzający mogą głaskać i karmić kózki oraz zobaczyć inne domowe zwierzęta np. króliki, świnki i kurki karłowate, kucyki, owce.

W roku 2002 płockie ZOO we współpracy z Ministerstwem Środowiska i Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska rozpoczęło „ Program aktywnej ochrony płazów krajowych na terenie miasta Płocka i zasilania populacji płazów w Brudzeńskim Parku Krajobrazowym”.

Botaniczne kompozycje stanowią bardzo ważną część w rozwoju ZOO.
We współpracy z ogrodami botanicznymi ZOO prezentuje kolekcję drzew i krzewów z indywidualnymi opisami najciekawszych gatunków.
Działalność i rozwój płockiego Ogrodu wspiera założone w 1997 r. Towarzystwo Przyjaciół ZOO.
Dyrektor ZOO - Aleksander Niweliński jest członkiem Grup Doradczych EAZA TAG (Taxon Advisory Groups) bezkręgowców, płazów i gadów.

Kampanie

1 stycznia 2007 płockie ZOO przystąpiło do nowej Kampanii Europejskiego Związku Ogrodów Zoologicznych i Akwariów EAZA Madagaskar Campaign 2006/07.

Celem Kampanii jest pomoc ogrodów zoologicznych Europy w ratowaniu unikalnej przyrody wyspy Madagaskar, gdzie większość żyjących tam gatunków to endemity, czyli rośliny i zwierzęta nie występujące w żadnym innym miejscu na świecie. Powodem takiego zróżnicowania przyrody na Madagaskarze jest odizolowanie się wyspy w procesie ewolucji na Ziemi.

Ogrody zoologiczne postanowiły realizować cel Kampanii poprzez:

1. Zbieranie funduszy na programy ochrony zagrożonych gatunków wyspy.

2. Akcję edukacyjną, czyli informowanie społeczeństwa o bogactwie i bioróżnorodności wyspy i problemach w obliczu których stoi wyspa w związku z rozwojem cywilizacji.

3. Zachęcanie do ekoturyzmu, który ma być jednym z elementów rozwoju zrównoważonego, czyli drogi rozwoju, którą wyspa powinna podjąć, aby jak najdłużej zachować swój unikalny charakter.

NIESAMOWITA PRZYRODA

Jeśli przyjrzysz się bliżej dzikiej przyrodzie Madagaskaru możesz doznać dziwnego uczucia, że przeniosłeś się na inną planetę. Na tej dużej wyspie, rośliny i zwierzęta rozwijały się w całkowitej izolacji od lądu tworząc kolekcję unikalnych gatunków. Zaliczamy do nich tak niezwykłe zwierzęta jak: kameleony, lemury, tenreki, fossy, a z roślin: baobaby i euforbie.

Izolowanie się od lądu stałego Madagaskaru w procesie ewolucji zaczęło się ok. 200 milionów lat temu kiedy super kontynent Pangea rozpadł się na różne kontynenty, które następnie przesuwały się zajmując obecną pozycję. Naukowcy przypuszczają, że Madagaskar prawdopodobnie oddzielił się od Afryki ok. 140 milionów lat temu, a następnie od Indii ok. 90- milionów lat temu.

Kiedy w końcu Madagaskar ostatecznie oddzielił się od innych kontynentów, rośliny i zwierzęta zamieszkujące wyspę zaczęły w procesie ewolucji adaptować się do warunków panujących na wyspie. Na przykład na Madagaskarze nie ma prawdziwych małp zamiast nich są lemury, które pełnią ich rolę. Podobnie, nie ma dużych drapieżników, zamiast nich są fossy, które są tak zwinne i sprytne jak koty - drapieżniki. Faktycznie prawie każde zwierzę z Madagaskaru ma swój odpowiednik na lądzie. Ten proces nazywany jest ewolucją paralelną (inaczej równoległą, zbliżoną, podobną).

CAŁKOWICIE UNIKALNE

Przyroda Madagaskaru jest unikalna. Większość gatunków zwierząt i roślin żyjących na tej wyspie można spotkać tylko tam i na małych otaczających wysepkach. Nie występują żadnym innym miejscu na świecie. Biolodzy nazywają je gatunkami endemicznymi.

MADAGASKAR W KŁOPOTACH

Odkąd pierwsi ludzie pojawili się na Madagaskarze życie na wyspie zaczęło zanikać. Duże gatunki takie jak gigantyczne ptaki epiornisy czy ogromne lemury (osiągające wielkość szympansa) wkrótce zostały wytępione. Ale były to tylko pierwsze ofiary działalności człowieka, która doprowadziła do obecnej katastrofalnej sytuacji. Dzisiaj zanikają nie tylko zwierzęta i rośliny, ale całe ekosystemy.
Wraz ze wzrostem populacji ludzkiej (obecnie na Madagaskarze żyje 16 milionów ludzi) znika coraz więcej naturalnych środowisk. Pierwotnie Madagaskar był całkowicie pokryty naturalnymi sawannami, lasami mangrowymi, lasami tropikalnymi i bagnami. Obecnie duża cześć tych oryginalnych środowisk zanikła, zamieniono je na pastwiska i tereny rolnicze. Gleba Madagaskaru nie może sprostać tym zmianom, większość żyznych gleb zostało wymytych przez ulewne deszcze. Erozja czyni gleby bezwartościową ziemią. Ubóstwo i bieda ludności jest największym zagrożeniem dla przyrody Madagaskaru.

Kampania Ochrony Tygrysa EAZA

Płockie Zoo przystąpiło do ogólnoświatowej kampanii zbierania funduszy na rzecz ochrony tygrysów, której patronuje EAZA (Europejskie Stowarzyszenie Ogrodów Zoologicznych i Akwariów).

Fundusze zebrane podczas Kampanii Ochrony Tygrysa pozostają w dyspozycji brytyjskiej organizacji pozarządowej „21 Century Tiger” („Tygrys w XXI wieku”) zajmującej się ochroną tygrysów we współpracy z organizacją „Global Tiger Patrol” („Światowy Patrol Tygrysów”) i Zoological Society of London (Londyńskie Towarzystwo Zoologiczne).
Wszystkie projekty finansowane dzięki funduszom pochodzącym z Kampanii są rygorystycznie kontrolowane przez międzynarodową grupę naukowców zajmującą się ochroną tygrysów.

Cele Kampanii:

• zebranie 250.000 € na realizację programów ochrony tygrysów w ich środowisku naturalnym

• uświadomienie światowej społeczności przyczyn zagrożeń tygrysów i roli ogrodów zoologicznych w ochronie największych kotów na kuli ziemskiej

Obecna sytuacja gatunku
Całej populacji tygrysa grozi wyginięcie już w tym wieku. Z globalnej populacji tego gatunku liczącej 100.000 osobników jeszcze na początku XX wieku obecnie pozostało około 5.000. Trzy podgatunki tygrysa zostały zupełnie wytępione w ciągu ostatnich 60 lat!

Na naszych oczach bezpowrotnie wyginęły:

• w latach 40-tych - tygrys balijski

• w latach 70-tych - tygrys kaspijski

• w latach 80-tych - tygrys jawajski

Obecnie żyje na świecie 5 podgatunków tygrysów.

Światowa organizacja „21th Century Tiger” wdraża nowe projekty ochrony o wartości 750.000 € w krajach azjatyckich:

• Sumatra - 4 projektów /m. in. „Tiger Protection and Conservation Units, Kerinci Seblat National Park, Sumatra”, „Curbing Wildlife Crimes in Sumatra”/.

• Indie - 5 projektów /m.in. „Tiger Habitat Consolidation, Kudremukh Reserve, India”, „Anti-poaching Support for Project Tiger Reserves”/.

• Malezja - 1 projekt /„Southeast Asia Wildlife Protection Training Centre, Khao Yai, Thailand”/.

• Kambodża - 1 projekt,

• Rosja - 5 projektów /m.in. „Protection and Outreach Activities in Tiger Habitat, Primorsky Region, Russian Far East”, „Mediating Conflicts between Tigers and People, Russian Far East”/.

Programy obejmują badania populacji tygrysów, walkę z handlem artykułami pochodzącymi z nielegalnych polowań, wsparcie systemu patrolowania środowiska tygrysów, doskonalenie przepisów prawnych i edukacji lokalnej społeczności.

Płocki Ogród Zoologiczny włączył się aktywnie w Kampanię Ochrony Tygrysa EAZA 2002/3. Inauguracja Kampanii odbyła się 24 listopada 2002 r. imprezą dla zwiedzających pt. „Dzień Tygrysa”. Zorganizowano konkurs rysunkowy dla dzieci, plastyczka z Zoo malowała dzieciom buzie w „tygrysie” wzory, dzieci ze szkoły podstawowej nr 12 w Płocku przygotowały inscenizację pt. „Gdyby tygrysy jadły irysy”, sprzedawano breloczki, z których dochód przeznaczony jest na cele Kampanii.

Nowe ekspozycje

W Pawilonie Akwarium i Herpetarium na końcu korytarza stanął w sierpniu 2005 r. szklany ul, gdzie na trzech woskowych plastrach ułożonych jeden na drugim, zwiedzający mają okazję podejrzeć jak toczy się życie pszczół. Królowa oznaczona jest niebieskim znaczkiem. Zachęcamy do obserwacji tej niezwykłej społeczności i konfrontacji spostrzeżeń z informacjami na tablicy dydaktycznej znajdującej się obok ula.

Na początku grudnia 2005 r. została otwarta ekspozycja cietrzewi.

Woliera znajduje się naprzeciwko wybiegu kangurów. Serdecznie zapraszamy do oglądania.

Otwarcie wybiegu lampartów perskich w płockim ZOO.

Dnia 4 grudnia 2007 r. w płockim Ogrodzie Zoologicznym uroczyście oddano do użytku nową ekspozycję lampartów perskich (Panthera pardus saxicolor), jednego z najrzadszych podgatunków lamparta (Panthera pardus).

Nowy wybieg powstał w wyniku połączenia wszystkich dawnych wybiegów drapieżników: lwów, niedźwiedzi i lampartów.

Urozmaicone ogrodzenie składa się z szyb i ścian skalnych uzupełnionych siatką. Szklane elementy ogrodzenia umożliwiają bezpieczne obserwowanie i fotografowanie zwierząt z bliskiej odległości. W górnej części ogrodzenie wykończone jest drewnianą palisadą.

Wnętrze ekspozycji ukształtowano na wzór środowiska naturalnego lampartów perskich, imitując skalisty teren z wodospadem spływającym ze skały, tworzącym górski potok i niewielkie rozlewisko na skalistym podłożu. Do imitacji skał użyto jasnego piaskowca.

Centralnie na wybiegu usytuowano rozwidlony pień drzewa, pełniący rolę dekoracyjną i służący jako podpora konstrukcji stalowej niosącej siatkę górną.

Część wybiegu wysypano korą. Pozostałe elementy dekoracyjne to pnie i karpy drzew oraz dwie półki skalne, wykonane na tylnej ścianie ekspozycji.

Na terenie wokół wybiegu rozmieszczono elementy skalne i obsadzono go roślinnością iglastą o zróżnicowanej wysokości i kolorystyce.Oprawę dydaktyczną ekspozycji stanowią 2 duże tablice zawierające podstawowe wiadomości nt. biologii, statusu i ochrony lamparta perskiego, tablica o podgatunkach lamparta oraz interaktywna tablica umożliwiająca zapoznanie się z cechami czyniącymi lamparta doskonałym myśliwym.

Para naszych lampartów to samiec Rashid ur. 28.06.1997 r. w ZOO Magdeburg i samica Sauraha ur. 29.08.2006 r. w ZOO Dvur Kralove.

Dział Dydaktyczny

Do podstawowych funkcji działu dydaktycznego należą:

1. opracowywanie i wykonywanie etykietażu, tablic, znaków informacyjnych i dydaktycznych,

2. prowadzenie edukacji formalnej - zajęcia ze szkołami, przedszkolami, kontakty z instytucjami oświatowymi, konsultacje dla nauczycieli, uczniów i studentów,

3. organizowanie wystaw,

4. organizowanie imprez specjalnych,

5. prowadzenie biblioteki fachowej,

6. opracowywanie materiałów reklamowych,

7. prowadzenie działalności w zakresie Public Relations i marketingu,

8. kontakty ze sponsorami,

9. udział w planowaniu kolekcji i projektowaniu wybiegów,

10. organizacja i prowadzenie dziecięcego Zoo.

Dział dydaktyczny Zoo prowadzi aktywne zajęcia dla zorganizowanych grup szkolnych i przedszkolnych dostosowane do programów nauczania biologii, przyrody i środowiska, utrwalające nabyte wiadomości, uzupełniające je i poszerzające. Wizyta w Zoo to niezastąpiona forma kontaktu z żywą przyrodą.

Płockie Zoo prowadzi akcję adopcji zwierząt polegającą na pokryciu kosztów utrzymania jakiegoś gatunku przez chętne do podjęcia takiej inicjatywy firmy, instytucje lub osoby prywatne. W zamian Zoo oferuje reklamę na swoim terenie odwiedzanym licznie przez publiczność.

Kontakt

Miejski Ogród Zoologiczny w Płocku
ul. Norbertańska 2, 09-402 Płock
Sekretariat
tel. [phone]
fax: [phone]
Kasa
[phone]
Portiernia
[phone]
Dział Hodowlany
[phone]
Ptaki i Ssaki
[phone]
Akwarium i Herpetarium
[phone]
Dział Dydaktyczny
[phone], [phone]

Godziny otwarcia:

styczeń-luty Kasa 9:00-15:00 ZOO 9:00-16:00

marzec Kasa 9:00-16:00 ZOO 9:00-17:00

kwiecień Kasa 9:00-17:00 ZOO 9:00-18:00

maj-sierpień Kasa 9:00-18:00 ZOO 9:00-19:00

wrzesień Kasa 9:00-17:00 ZOO 9:00-18:00

październik Kasa 9:00-16:00 ZOO 9:00-17:00

listopad-grudzień Kasa 9:00-15:00 ZOO 9:00-16:00

UWAGA - pawilony zamykane są na pół godziny przed zamknieciem ZOO

Akwarium Gdyńskie

Trochę historii

Akwarium Gdyńskie wchodzi w skład struktury organizacyjnej Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni, który od 1921 roku prowadzi biologiczne badania mórz i oceanów.

Już w latach 20-tych ubiegłego wieku pracownicy Instytutu (wtedy Morskiego Laboratorium Rybackiego w Helu), rozpoczęli zbieranie okazów przyrodniczych i wtedy też powstał pomysł stworzenia profesjonalnej placówki muzealnej, prezentującej dorobek naukowy polskich biologów morza. Przy skromnych możliwościach tego okresu, udało się pod koniec lat 30-tych wybudować gmach przy Alei Zjednoczenia 1 w Gdyni, do którego przeniesiono Instytut tuż przed wybuchem II wojny światowej. Niestety, nie udało się ukończyć pomieszczeń przeznaczonych dla muzeum. Ponadto w trakcie zawieruchy wojennej prawie wszystkie zbiory naukowe zaginęły lub uległy zniszczeniu więc po zakończeniu wojny trzeba było wszystko zaczynać od podstaw.

Lata powojenne to okres szybkiego rozwoju rybołówstwa, a więc i Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni. Placówka prowadziła badania ichtiologiczne i oceanograficzne na niemal wszystkich morzach świata. Efektem wypraw naukowych były duże ilości okazów flory i fauny morskiej. Ze względu na duże zainteresowanie tymi kolekcjami, w połowie lat 50-tych powrócono do idei stworzenia placówki muzealnej. Rozbudowano gmach przy Al. Zjednoczenia 1, przygotowano pierwsze wystawy, a 21 czerwca 1971 roku nastąpiło uroczyste otwarcie Muzeum Oceanograficznego i Akwarium Morskiego w Gdyni.

Przez trzydzieści lat działalności placówki prezentowane w niej ekspozycje muzealne i akwaryjne zwiedziło ok. 8 mln gości. W okresie tym Muzeum i Akwarium funkcjonowało w niemal niezmienionej formule. Jednak XXI wiek przyniósł nowe wyzwania oraz potrzebę poszerzenia i uatrakcyjnienia oferty wystawienniczej. Jesienią 2002 roku przystąpiono do realizacji I etapu modernizacji placówki. W ramach tych prac wyremontowano część budynku zwaną "rotundą", stworzono nową salę akwaryjną, w której zobaczyć można 11 zbiorników morskich z fauną raf koralowych, przystosowano obiekt do obsługi osób niepełnosprawnych, wprowadzono system monitoringu audiowizualnego itd.

Dla zaakcentowania tych poważnych przemian i nowej jakości w funkcjonowaniu placówki, 12 maja 2003 roku, w dniu otwarcia zmodernizowanej części obiektu, nastąpiła zmiana jej nazwy na "Akwarium Gdyńskie".

Akwarium dzisiaj

Głównym zadaniem Akwarium Gdyńskiego MIR jest gromadzenie i eksponowanie zbiorów flory i fauny morskiej. Zbiory te prezentowane są w formie stałych wystaw muzealnych, przedstawiających różnorodne zagadnienia związane z biologią morza oraz ekspozycji akwaryjnych, ukazujących niezwykłe piękno żywych roślin i zwierząt.

Ekspozycje zajmują powierzchnię ok. 900 m² i odwiedzane są rocznie przez około 300 tysięcy gości.

Oprócz funkcji wystawienniczej Akwarium Gdyńskie pełni również rolę edukacyjną. Odbywają się tu liczne zajęcia dla dzieci i młodzieży szkolnej, organizowane są praktyki studenckie. Ponadto pracownicy Akwarium prowadzą szkolenia dla przewodników PTTK oraz dla pracowników celnych w zakresie identyfikacji zwierząt chronionych przepisami CITES. Od kilku lat placówka zaangażowana jest w realizację programu edukacyjnego "Chrońmy nasz Bałtyk", skierowanego do dzieci i młodzieży szkół gdyńskich. Program ten poprzez ciekawe zajęcia w Muzeum oraz rejsy po zatoce Gdańskiej popularyzuje wiedzę o naszym morzu, a zwłaszcza o problemach związanych z ochroną środowiska morskiego.

Ekspozycje akwaryjne

Akwaria morskie

Największą atrakcją Akwarium jest żywa rafa koralowa. W zbiorniku o pojemności 2 700 litrów można podziwiać kilkadziesiąt gatunków koralowców oraz inne zwierzęta bezkręgowe na przykład przydacznie.

W kilkunastu akwariach prezentowane są ryby raf koralowych, zachwycające niezwykłymi kolorami i bogactwem kształtów. Zobaczyć tu można m.in. rekiny rafowe czarnopłetwe, koniki morskie, skrzydlice, błazenki, nadymki, garbiki, plataksy, ryby pokolcowate i ustnikowate. Poza tym w największym zbiorniku   o pojemności 16.000 litrów pływa morski żółw zielony. To niepowtarzalna okazja, aby przyjrzeć się z bliska temu bardzo rzadkiemu i znajdującemu się pod całkowitą ochroną gadowi morskiemu.

Rekin rafowy czarnopłetwy przyciąga uwagę zwiedzających swoim groźnym wyglądem. Nie jest to gatunek tak agresywny jak słynny żarłacz biały, nazywany rekinem ludojadem, ale również cieszy się złą reputacją. Zdarza się bowiem, że atakuje ludzi kąpiących się w płytkich wodach przybrzeżnych. W naturze rekin ten dorasta do 2 metrów długości.

Oprócz zwierząt strefy tropikalnej dość licznie reprezentowana jest fauna bałtycka. Można tu zobaczyć wiele ciekawych ryb żyjących w naszym morzu np. dorsza, węgorzycę, kura diabła, babkę byczą, płastugi. Są też przedstawiciele gatunków dwuśrodowiskowych: łosoś, troć, sieja, węgorz, jesiotr.

Akwaria słodkowodne

Ryby eksponowane w akwariach słodkowodnych pochodzą z czterech rejonów świata: z Azji południowo-wschodniej, Australii, Ameryki Południowej oraz Afryki wschodniej. Największą atrakcją dla zwiedzających są oczywiście piranie z dorzecza Amazonki, słynne ze swej drapieżności i agresywności. Ponadto znajdują się tu niezwykle interesujące czworoooki, strzelczyki, płaszczki słodkowodne, motylowce, ślepce jaskiniowe, tęczanki i pielęgnice. Wszystkie ryby eksponowane są w zbiornikach tzw. biotopowych, w których obsada i wystrój są odzwierciedleniem naturalnego środowiska.

Wśród ryb słodkowodnych uwagę zwraca niezwykła ryba - arowana, pochodząca z wód Ameryki Południowej. Jest bardzo drapieżna i agresywna. Poluje na duże ryby, a nawet ptaki. W celu zdobycia pożywienia potrafi wyskakiwać wysoko na powierzchnię wody.

Akwaterraria

W zbiornikach będących połączeniem akwarium i terrarium eksponowane są zwierzęta żyjące na styku lądu i wody, głównie różne gatunki gadów. Największą atrakcją są tu anakondy zielone - ogromne węże dusiciele, przywiezione z Ameryki Południowej. Są one ściśle związane ze środowiskiem wodnym - żyją na bagnach, mokradłach oraz w rzekach i jeziorach. Większość czasu gady te spędzają w wodzie, na ląd wychodzą, aby polować na ptaki, ssaki oraz największe gryzonie świata - kapibary. Oprócz anakond w akwaterrariach zobaczyć można zaskrońce rybołowy oraz agamy błotne.

Ekspozycje muzealne

Sala Dydaktyczna

W Sali Dydaktycznej można obejrzeć okazy ryb, gadów, ptaków i ssaków morskich. Do najciekawszych należą: jesiotr ostronosy, rekin młot, delfin pospolity, albatros.

Oprócz tego znajdują się tu ekspozycje ścienne przedstawiające technikę badań, penetracji i eksploatacji mórz i oceanów. Warto również zapoznać się z geograficznym rozmieszczeniem ryb i saków, a także anatomią, morfologią i ekologią zwierząt. Uwagę przyciągają także dioramy ukazujące świat roślinny i zwierzęcy Morza Sargassowego, Antarktydy, raf koralowych i zarośli mangrowych.

Sala Bałtycka  

Najciekawszym elementem Sali Bałtyckiej jest centralnie umieszczona mapa plastyczna przedstawiająca ukształtowanie dna Bałtyku. Można na niej zobaczyć najgłębsze miejsca Bałtyku, na przykład Głębię Landsort (459 m) i najbliższą nam Głębię Gdańską (118 m).

Ponadto w Sali Bałtyckiej znajdują się ekspozycje: "Bałtyk wczoraj i dziś", "Ratujmy nasz Bałtyk" oraz "Flora i fauna Bałtyku".

W Sali Bałtyckiej można zobaczyć okazy największych ryb spotykanych w naszym morzu. Jest tu dorsz (Gadus morhua) złowiony w rejonie Ławicy Słupskiej w 1974 r., który ważył 20 kg i osiągnął maksymalny wymiar dorszy bałtyckich tj. 120 cm. Innym ciekawym eksponatem jest włócznik (Xiphias gladius), złowiony w okolicach Ustki w 1991 roku. Ważył 44 kg, mierzył 209 cm (dł. miecza 63 cm).

Wizja rozwoju i rozbudowy

Zdając sobie sprawę z konieczności modernizacji i rozbudowy Akwarium Gdyńskiego, Morski Instytut Rybacki podjął śmiałą decyzję przeznaczenia całości budynku przy Al. Jana Pawła II 1 na cele ekspozycyjne. Leżące w tzw. Strefie Prestiżu Miejskiego Akwarium Gdyńskie musi być wizytówką miasta Gdyni i całego Pomorza oraz nowoczesnym i prestiżowym obiektem pod względem architektonicznym, wystawienniczym i edukacyjnym.
Te założenia stanęły u podstaw opracowania koncepcji rozbudowy i modernizacji Akwarium Gdyńskiego.

Koncepcja dalszego rozwoju i przekształceń Akwarium Gdyńskiego obejmuje cykl inwestycji rozłożony na trzy etapy.
Etap I: modernizacja części akwarystycznej i budowa nowych akwariów na poziomie przyziemia, budowa nowego zaplecza produkcji i uzdatniania wody, modernizacja wszystkich starych zbiorników z początku lat 70, modernizacja sali edukacyjnej na II piętrze o wprowadzenie tam żywych zwierząt oraz zabudowa części tarasu południowego.
Etap II: całkowita modernizacja architektoniczna najstarszej, biurowej części budynku w celu zmiany jego wyglądu zewnętrznego, zmiany jego przeznaczenia w kierunku dalszego zwiększenia przestrzeni wytstawienniczo-edukacyjno-gastronomicznej.
Etap III: budowa nowej rotundy zamykającej całość inwestycji.

Modernizacja i rozbudowa ekspozycji akwaryjnych

Etap ten ma za zadanie znaczne powiększenie ekspozycji akwaryjnych oraz zdecydowane podniesienie atrakcyjności tych ekspozycji, do poziomu eurpejskich akwariów średniej wielkości. Przewiduje się budowę ciągu dużych zbiorników akwaryjnych usytuowanych w części przyziemia w układzie panoramicznym. Objętość tych akwariów blisko dwukrotnie przekroczy objętość wszystkich zbiorników eksponowanych obecnie tj. 260 ton przy obecnych 126 tonach. W wyniku przeniesienia systemów uzdatniania wody, stworzona zostanie również dodatkowa powierzchnia ekspozycyjna, umożliwiająca konstrukcje wysokiego zbiornika lub systemu zbiorników akwaryjnych. Zbiorniki te poprzez możliwość oglądania ich z dwóch różnych poziomów, w istotny sposób przyczynią się do zwiększenia atrakcyjności ekspozycji Akwarium Gdyńskiego.

Koncepcja części wystawienniczej i edukacyjnej

Modernizacje te obejmować będą całą dotychczasową część biurową budynku. Będą one polegać na wyburzeniu wszystkich ścian działowych i usunięcie ściany frontowej celem jej przeszklenia. Ważnym elementem części edukacyjnej będzie Pracownia Eksperymentów: laboratorium ze specjalnymi zbiornikami, w których dzieci będą mogły dotknąć i przyjrzeć się z bliska żywym okazom fauny i flory mórz. Specjalnie skonstruowany sprzęt pozwalać będzie dodatkowo na eksperymenty fizyko - chemiczne i geologiczne (powstawanie fal tsunami, wydm etc).
Koncepcja ta zakłada również stworzenie cyklu nowocześnie zaaranżowanych tematycznych wystaw związanych zarówno z badaniami naukowymi, ochroną środowiska, biologią mórz i oceanów jak również z szeroko rozumianą eksploatacją zasobów morskich i gospodarką morską.
W nowych pomieszczeniach zarezerwowano również miejsce dla Galerii "Akwarium", w której odbywać się będą wystawy fotograficzne, plastyczne i akwarystyczne, koncerty oraz spotkania z ciekawymi ludźmi.

Modernizacja części gastronomicznej

Istotnym elementem całości jest część gastronomiczna pozwalająca zwiedzającym na relaks i odpoczynek w trakcie zwiedzania. W planach jest utworzenie zarówno baru szybkiej obsługi i restauracji jak i przeszklonej sali konferencyjno-bankietowej. Działalność gastronomiczna oraz wynajmowanie sal Akwarium na prestiżowe uroczystości powinno stanowić istotny element działalności placówki.

ZOO w Poznaniu

Historia

Nadszedł pewien dzień 1871 roku

Stare ZOO, niegdyś zwane Zwierzyńcem, założone zostało w niecodzienny sposób przez grupę dowcipnych graczy w kręgle. Spotykali się oni przy kuflu piwa w nieistniejącej już restauracji dworca Kolei Starogardzko - Poznańskiej przy ul. Zwierzynieckiej. Nadszedł pewien dzień 1871 roku, w którym to prezes kręglarzy obchodził jubileusz 50 rocznicy urodzin. Jakież było jego zdziwienie, gdy zobaczył, nie tyle swych gości, co niesione przez nich prezenty! Były nimi spotkane na ulicach Poznania zwierzęta: świnia, koza, baran, kot, królik, wiewiórka, gęś, kaczka, kura, paw, tresowany niedźwiedź i małpa. Menażeria, z racji swych rozmiarów i wymagań, została na prośbę szacownego jubilata umieszczona w ogródku restauracyjnym, „ażeby zwierzęta te eksponowano stale w ogrodzie, nie tylko dla rozrywki, lecz i dla pouczania oglądających je i ażeby ta, na razie skromna kolekcja, stała się zaczątkiem przyszłego zbioru zoologicznego”. W ten oto sposób w 1874r. powstało Towarzystwo Akcyjne Ogród Zoologiczny.

1874 - 1919

Do momentu wybuchu I wojny światowej Ogród rozwijał się dynamicznie i wielopłaszczyznowo - był miejscem, gdzie obok żyjących w nim zwierząt odbywały się cyklicznie koncerty, pokazy i inne imprezy rozrywkowe. W latach 1913 i 1914 dwukrotnie wystąpił tu Strauss, ostatni potomek wiedeńskich „królów walca”, a także dyrektor Cesarsko - Królewskich Balów Dworskich wraz ze swoją 40-osobową orkiestrą. W lipcu 1914r. zorganizowano wielką wystawę etnograficzną prezentującą plemiona doliny Nilu.
Czas I wojny światowej i okres powojenny były okresem stagnacji ZOO. Malała wówczas liczba zwierząt, pracowników i zwiedzających. W momencie przejęcia Ogrodu przez władze polskie w 1919r. liczył on zaledwie 243 przedstawicieli 75 gatunków zwierząt.

Lata międzywojenne

Lata 20-te to czas renesansu ZOO: w 1923 r. przystąpiło ono do nowopowstałego Towarzystwa Ochrony Żubra, przyczyniając się w ogromnej mierze do ocalenia tego gatunku od zagłady, a z okazji otwarcia pierwszej Państwowej Wystawy Krajowej w 1929 r. (obecnie Międzynarodowe Targi Poznańskie) wybudowano nowe pawilony i obiekty, a inne adaptowano do nowych potrzeb.
Przed wybuchem II wojny światowej ZOO liczyło 1184 osobniki z ok. 300 gatunków. Końca wojny doczekało jedynie 175 zwierząt, ale już w kwietniu 1945r. Ogród ponownie otworzył swe podwoje dla zwiedzających.
Już w latach 30-tych ubiegłego wieku kilkakrotnie podnoszono sprawę przeniesienia zoo w inne miejsce. Wśród możliwych lokalizacji wymieniano między innymi Park Kasprowicza i Sołacki. Ostateczne decyzje zapadły jednak dopiero w latach 60-tych. Budowa Nowego ZOO wykonywana była głównie w czynach społecznych.

100 lat ...

W 1974 roku, a więc w setną rocznicę powstania ZOO przy ul. Zwierzynieckiej, udostępniono zwiedzającym Nowe ZOO na Białej Górze, w pobliżu Jeziora Maltańskiego. Pierwszymi mieszkańcami położonego na skraju miasta pagórkowatego, zadrzewionego terenu, były jelenie europejskie, daniele, wielbłądy, lamy oraz ich dzicy przodkowie - gwanako. Ich wybiegi miały charakter prowizoryczny, a część zwierząt zasiedlała zaplecza hodowlane w obrębie fortu. Nowe ZOO systematycznie ulegało rozbudowie. Powstały nowe wybiegi i pawilony dla powiększającej się liczby zwierząt. Pierwotnie planowano przeniesienie Starego ZOO w całości, jednak w 1976 roku zostało ono objęte rejestrem zabytków i musi zostać zachowane.

Lata 70 i 80

Końcówka lat siedemdziesiątych i lata osiemdziesiąte ze względu na sytuację gospodarczą nie sprzyjały dalszemu rozwojowi Nowego Zoo i przebudowie Starego. Działania ograniczały się właściwie do remontów, a o nowe inwestycje było szczególnie trudno.

Koniec wieku XX

Większe inwestycje rozpoczęto powtórnie w połowie lat dziewięćdziesiątych. Na terenie Nowego Zoo powstały m.in. pawilon zwierząt nocnych, ogródek dziecięcy, pawilon i wybieg żyraf, woliera dla ptaków drapieżnych, kompleks obiektów dla zwierząt Ameryki Południowej, wybieg tygrysów i makaków japońskich. W Starym ZOO, po rozwiązaniu problemu ogrzewania tego terenu udostępniono dla zwiedzających pawilony „Świat gadów” oraz ekspozycje płazów i ryb. W obiekcie groty organizowane są coroczne wystawy.
Stare zoo w przyszłości pełnić ma role obiektu dydaktycznego z ekspozycjami niewielkich zwierząt, a nowe ośrodka hodowlanego zagrożonych gatunków i rekreacji.
Jak obecnie wyglądają poznańskie ZOO? Proszę sprawdzić!

ZOO w Bydgoszczy

Informacje ogólne

Ogród Fauny Polskiej ZOO jest jednym z 15 ogrodów zoologicznych istniejących w Polsce. Położony na terenie Leśnego Parku Kultury i Wypoczynku zajmuje obszar 14 hektarów. Decyzję o jego budowie podjęto w 1970 roku, a oficjalnego otwarcia dokonano w 1978 roku. Ogród Fauny Polskiej specjalizuje się w ekspozycji i hodowli fauny krajowej. Zwiedzający bydgoski Ogród Zoologiczny mogą poznać polskie gatunki przedstawicieli 4 gromad: ssaków,ptaków,gadów i płazów. Na dużych wybiegach fosowych prezentują się ssaki kopytne i duże drapieżniki, w dobrze urządzonych wolierach zobaczyć można polskie gatunki ptaków drapieżnych, sów, ptaków grzebiących, krukowatych i wodnych. W centralnej części ZOO położony jest piękny staw z wyspą, którą zamieszkują wolnościowe ptaki wodne. W klatkach wzdłuż alejki małego koła zamieszkały małe drapieżniki. Na terenie Ogrodu w 1990 roku powstało tak zwane Mini ZOO, dające możliwość zwłaszcza najmłodszym bezpośredniego kontaktu ze zwierzęciem. W zimowisku mieści się hodowla gadów i płazów krajowych. W 2004 roku otwarto nowy dział "Skrawek świata" z gatunkami reprezentującymi kontynenty. Natomiast w 2005 roku otwarto tzw. "Miniterrarium" z ekspozycjami płazów i gadów oraz salkę dydaktyczną w której odbywają się zajęcia dydaktyczne.

PTZool

Przy Ogrodzie Fauny Polskiej działa bydgoskie koło Sekcji Ogrodów Zoologicznych Polskiego Towarzystwa Zoologicznego, którego członkami są nie tylko pracownicy bydgoskiego ZOO, ale i innych działów LPKiW a także miłośnicy zwierząt. Celem koła jest prowadzenie działalności przyczyniającej się do postępu w zakresie hodowli zwierząt kręgowych i bezkręgowych trzymanych w warunkach wiwaryjnych, jak również poznawanie ich biologii oraz popularyzacja nauk przyrodniczych wśród społeczeństwa. Raz w miesiącu organizowane są spotkania członków koła, na których porusza się zagadnienia dotyczące biologii kręgowców i bezkręgowców. Poza tym organizowane są wyjazdy szkoleniowe oraz wycieczki faunistyczne. Raz na kwartał koło wydaje gazetkę "Wiadomości z ZOO", w której umieszczane są artykuły o zwierzętach mieszkających w bydgoskim ZOO. Dodatkowych informacji na temat działalności bydgoskiego koła udzieli przewodnicząca koła mgr Magdalena Węglarz.

Edukacja w ZOO

Każdy ogród zoologiczny to miejsce edukacji przyrodniczej, zaś Ogród Fauny Polskiej to jedyna tego typu placówka, gdzie można poznać bogactwo rodzimej fauny. Dlatego też warto wybrać się do naszego ZOO, aby poobserwować zwierzęta żyjące w Polsce, zwłaszcza te które trudno jest zobaczyć w naturze chociażby ze względu na ograniczony zasięg występowania lub nocny tryb życia. Na każdej wolierze umieszczona jest tabliczka z informacjami o danym zwierzęciu oraz jego zdjęcie. Poza tym na terenie ZOO rozstawione są tablice poglądowe. Wszelkich szczegółowych informacji dotyczących dydaktyki udzieli asystent ds. dydaktycznych mgr Magdalena Węglarz tel. [phone] w. 39, od poniedziałku do piątku w godzinach od 7 do 15.
Człowiek od zarania wieków próbował podporządkować sobie przyrodę przez co przyczynił się do uszczuplenia populacji, a nawet wyginięcia wielu gatunków zwierząt i roślin. Dlatego też ogrodom zoologicznym i botanicznym postawiono wiele zadań zmierzających do ochrony przyrody.

Warszawskie ZOO

Historia

Warszawski Ogród Zoologiczny przy ulicy Ratuszowej nie był pierwszym ogrodem w Warszawie. Już król Jan III Sobieski posiadał menażerię dworską w Wilanowie ze sporą liczbą zwierząt, przedstawicieli gatunków egzotycznych. W wieku XIX powstało w Warszawie kilka prywatnych zwierzyńców, ale wszystkie one po kilku latach przestawały istnieć. W pierwszych dwóch dziesięcioleciach XX wieku Warszawa pozbawiona była nawet namiastki ogrodu zoologicznego. Tymczasem na świecie powstawało ich coraz więcej. Warszawiacy z niecierpliwością czekali na własne ZOO.

Dopiero w 1926 r. marzenie to udało się zrealizować wielkiemu miłośnikowi przyrody - M. Pągowskiemu. Na powierzchni zaledwie 750 m2 przy ulicy Koszykowej stworzył on małe ZOO, którego kolekcję tworzyły: niedźwiedź brunatny, lemury, koczkodany, aligator, kangur, jeżozwierz, aguti i wiele egzotycznych ptaków. Zainteresowanie zwierzyńcem było ogromne. W niespełna 7 tygodni po otwarciu zwiedziło go około 24 tysięcy osób. Niezależnie od starań i wysiłków Pęgowskiego, z inicjatywy kilku nauczycieli przyrody 20 lipca 1926 roku otwarta została niewielka menażeria przy ulicy Bagatela

Nosiła ona nazwę "Studium Biologiczne". Menażeria ta liczyła 47 ssaków, 94 ptaki i 22 płazy i była chętnie odwiedzana przez mieszkańców Warszawy. Niemal w rok później 14 czerwca 1927 roku przyznano panu Pągowskiemu nowy teren przy Alei 3 Maja, obejmujący już 10 000 m 2. Dochód z biletów wstępu nie pokrywał jednak kosztów utrzymania. Zwierzyniec pozbawiony pomocy władz miejskich powoli chylił się ku upadkowi. Tymczasem staraniem wielu znamienitych obywateli stolicy zaczął w parku Zygmuntowskim na Pradze powstawać Miejski Ogród Zoologiczny.

O jego utworzeniu zadecydowała uchwała magistratu z dnia 14 czerwca 1927 r. Nowy ogród otrzymał obszar o wielkości około 32 ha oraz pierwszy budżet zatwierdzony przez władze miejskie w wysokości 89 000 zł. Od sierpnia 1927 r. rozpoczęto już prace ogrodnicze i budowlane. W listopadzie prowadzenie ogrodu powierzono Wenantemu Burdzińskiemu - byłemu dyrektorowi i założycielowi ogrodu zoologicznego w Kijowie. Szybkie tempo budowy umożliwiło oficjalne otwarcie ZOO już 11 marca 1928 roku.

Mieszkańcami nowo powstałego ZOO były zwierzęta odkupione za symboliczna złotówkę od pana Pągowskiego oraz zwierzęta przekazane Ogrodowi przez Muzeum Pedagogiczne, które na swym terenie prowadziło Miedzyszkolny Ogród Zoologiczny. W grudniu 1928 r. umiera Wenanty Burdziński, władze miasta rozpisują konkurs na stanowisko dyrektora ZOO. Obejmuje je młody utalentowany zoolog - adiunkt Katedry Zoologii i Fizjologii Zwierząt SGGW - Jan Żabiński. Ogród rozwija się wspaniale, przybywają nowe zwierzęta, na świat przychodzą młode między innymi: Tuzinka - jak dotychczas jedyny słoń urodzony w polskim ZOO. Popularność ZOO z roku na rok rośnie. Niestety, ten wspaniały okres w dziejach Warszawskiego ZOO przerywa wojna.

1 września 1939 roku radio i prasa obwieszczają napaść wojsk niemieckich na Polskę. 3 września na ogród spadają pierwsze bomby. Wojsko dokonuje odstrzału wszystkich groźnych zwierząt. Część zwierząt zostaje ubita na mięso dla mieszkańców Warszawy, część ginie od pocisków, niektóre wydostają się na teren miasta. Najcenniejsze, w tym ulubienica warszawiaków Tuzinka, zostają wywiezione do Rzeszy. ZOO przestaje istnieć.

Nie znaczy to jednak, że w okresie okupacji na jego terenie nic się nie dzieje. Wprost przeciwnie. Jan Żabiński wraz z żoną Antoniną ukrywają w swoim domu zbiegłych z getta Żydów, chłopców w wieku szkolnym działających w akcjach Małego Sabotażu i wielu innych Polaków zagrożonych aresztowaniem. Za tę działalność oboje państwo Żabińscy otrzymują po wojnie medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.W roku 1940 na terenie ZOO uruchomiono dla potrzeb miejscowej ludności tuczarnię świń, a następnie, po jej likwidacji spowodowanej epidemią czerwonki - ogródki działkowe. W pierwszych dniach Powstania Warszawskiego zostaje ranny, walczący w oddziałach AK, dyrektor Jan Żabiński. Po upadku powstania wywieziony zostaje do obozu jenieckiego w III Rzeszy. Pani Antonina Żabińska zostaje zmuszona do opuszczenia Ogrodu.

Zaraz po zakończeniu działań wojennych wraca do Warszawy i decyzją Magistratu Warszawy rozpoczyna wraz z mgr Janem Landowskim (późniejszym dyrektorem) prace mające na celu zabezpieczenie majątku Warszawskiego ZOO. W listopadzie 1945 roku wraca z obozu dyrektor Jan Żabiński i rozpoczyna pracę w radiu. Tymczasem warszawiacy coraz głośniej domagają się reaktywowania ich ulubionego ZOO. W 1946 roku w Rotterdamie odbywa się pierwszy po wojnie Zjazd Międzynarodowej Unii Dyrektorów Ogrodów Zoologicznych - IUDZG. Członkowie tej organizacji deklarują dyrektorowi Janowi Żabińskiemu pomoc dla Warszawskiego ZOO w postaci wielu interesujących zwierząt. W 1948 roku Rada Narodowa ustala budżet dla odradzającego się ZOO. Rozpoczyna się grodzenie terenu, remont ocalałych obiektów. Przybywają zwierzęta od osób prywatnych i z zagranicznych ogrodów zoologicznych.

Dyrektor Jan Żabiński zostaje ponownie powołany na stanowisko dyrektora. 22 lipca 1949 roku Warszawskie ZOO zostaje oficjalnie otwarte! W roku 1950 wchodzi w życie ustawa o państwowym nadzorze nad polskimi ogrodami zoologicznymi - powstaje Inspektorat Nadzoru, którego pierwszym inspektorem zostaje dyrektor Jan Żabiński. Pod koniec 1950 roku Jan Żabiński rezygnuje z pracy w ZOO i odtąd poświęca się wyłącznie pracy popularnonaukowej; jest autorem 60 pozycji książkowych i około 1500 pogadanek radiowych o tematyce zoologicznej.

Nowym dyrektorem ZOO zostaje w roku 1951 mgr Jan Landowski, pracownik ogrodu jeszcze z okresu przedwojennego. W 1956 roku powołana zostaje Rada Naukowa, składająca się z profesorów wyższych uczelni - ciało to działa do dzisiaj, konsultując i opiniując działalność hodowlaną, dydaktyczną i naukową oraz wspomagając dyrekcję w realizacji planów rozwoju Ogrodu. Na terenie Warszawskiego ZOO trwają intensywne prace, lata 50. - to dalsze zabliźnianie wojennych ran. Remontuje się ocalałe pomieszczenia, powstają też nowe obiekty, między innymi w 1952 roku wybieg dla niedźwiedzi brunatnych przy Trasie W-Z, basen dla białych niedźwiedzi, akwarium, lamparciarnia. W tym czasie teren Ogrodu zostaje zelektryfikowany oraz wyposażony w sieć wodno-kanalizacyjną, remontuje się nawierzchnię dróg istniejących. W 1959 roku następuje otwarcie drugiej bramy ZOO od strony mostu Gdańskiego. Stale powiększa się kolekcja zwierząt.

Dyrektorowi Landowskiemu udaje się stworzyć struktury na wzór nowoczesnych ogrodów zoologicznych: rozplanowanie ZOO na strefy geograficzne (polarna, afrykańska, azjatycka i europejska), wybudowanie rozległych wybiegów dla zwierząt i kompleksu dla ptactwa wodnego. Powstaje żyrafiarnia, zaplecze gospodarcze oraz kwarantanna, miejsce gdzie wykonuje się zabiegi oraz przebywają nowosprowadzone zwierzęta. W Ogrodzie organizowane są szkolenia dokształcające dla pracowników. 2 października 1972 r. umiera dr Jan Landowski. Stanowisko dyrektora obejmuje mgr Zbigniew Woliński. Niestety, sytuacja finansowa ZOO staje się coraz bardziej dramatyczna. Pogarsza się stan sanitarno - higieniczny pomieszczeń dla zwierząt. Pod naciskiem opinii publicznej władze miasta przyznają, że sytuacja w ZOO powinna ulec natychmiastowej zmianie. Mimo ogólnej sytuacji w 1979 r. odbywa się w Warszawie prestiżowa 34-Konferencja Międzynarodowej Unii Dyrektorów Ogrodów Zoologicznych, z udziałem 42 ogrodów zoologicznych świata. W Ogrodzie zaczynają zachodzić zmiany na lepsze. Zostają zmeliorowane bardzo zaniedbane wybiegi zwierząt kopytnych i rozpoczynają się remonty innych obiektów. - do Ogrodu przybywają nowe gatunki zwierząt. Niestety, są też i znaczące straty - w ciągu trzech miesięcy 1956 r. pada z różnych powodów 45 zwierząt.

Następuje zmiana na stanowisku dyrektora. Nowym dyrektorem zostaje dr Jan Maciej Rembiszewski. Na jego prośbę ówczesny Prezydent Warszawy gen. M. Dębicki zwołuje w ZOO Kolegium Prezydenckie. Wizja lokalna uzmysławia władzom Miasta, w jak fatalnym stanie znajduje się ogromna większość budynków ZOO. Niektóre z nich mogą grozić zawaleniem i stworzyć możliwość wydostania się na zewnątrz groźnych drapieżników. ZOO otrzymuje pierwsze od wielu lat fundusze inwestycyjne. Znajdujący się w katastrofalnym stanie obiekt niedźwiedzi polarnych zostaje kompletnie odbudowany, a akwarium wyremontowane i wyposażone w nowoczesny sprzęt techniczny. Rozpoczyna się budowa nowoczesnego ośrodka gospodarczego - z kuchnią zwierzęcą, magazynami technicznymi i spożywczymi, warsztatami i garażami, szklarnią oraz stodołą i odpowiednim zapleczem technicznym. Powstaje jeden z najładniejszych w Europie, naturalny wybieg dla pand małych, gdzie wkrótce przychodzą na świat pierwsze młode.

W ciągu niespełna 10 lat wyremontowano, zmodernizowano bądź odnowiono 95% obiektów ZOO. Warszawski Ogród staje się aktywnym członkiem wielu organizacji międzynarodowych, między innymi Europejskiego Stowarzyszenia Ogrodów Zoologicznych - EAZA oraz ponownie światowej Organizacji Ogrodów Zoologicznych - IUDZG, uczestniczy też w europejskich programach ratowania gatunków ginących - EEP. Pod koniec lat osiemdziesiątych kilkoro pracowników ZOO wraz z przyjaciółmi zakłada Fundację Rozwoju Warszawskiego Ogrodu Zoologicznego Panda, z którą ZOO wchodzi już w lata 90. Pojawiają się pierwsi sponsorzy - honorowi opiekunowie zwierząt. Panda dofinansowuje nowe przedsięwzięcia ZOO. Zaczyna się bardzo dobry okres dla Warszawskiego ZOO,który trwa do dziś.

W 1997 r. zostaje otwarty bardzo nowoczesny dom dla gadów (herpetarium). Koniec roku 1998 przyniósł otwarcie ptaszarni wraz z Azylem dla ptaków krajowych. Są tu ratowani ptasi przedstawiciele naszej rodzimej fauny. Co roku rozmaitym wypadkom ulega wiele dzikich ptaków. Część z nich ginie, część trafia w ręce przypadkowych ludzi. Zbyt mała wiedza w społeczeństwie o przyrodzie nie pozwala na efektywną pomoc. Niezwykle potrzebne jest zatem miejsce, w którym poszkodowane ptaki znajdą się w rękach specjalistów i pod ich nadzorem będą leczone i rehabilitowane. ZOO otwarte jest przez cały rok. Zimą 80% zwierząt można oglądać na wybiegach, inne w pomieszczeniach zamkniętych. W ZOO odbywają się lekcje dla dzieci i młodzieży, w tym specjalne zajęcia dla dzieci niepełnosprawnych. Frekwencja w 1999 roku wyniosła 550 000 zwiedzających.

Informacje ogólne

Witamy w coraz piękniejszym Warszawskim Ogrodzie Zoologicznym. W ciągu kilku ostatnich lat nie było takiego sezonu, w którym nie przybyłby choć jeden obiekt dla zwierząt spełniający najnowsze standardy światowe, jednocześnie zlikwidowaliśmy lub przebudowaliśmy bardzo wiele starych pomieszczeń, które nie zapewniały zwierzętom takich warunków życia, jakie chcieliśmy im stworzyć. Pamiętajmy o tym, że warszawskie ZOO ma już ponad 70 lat i nie jest łatwo w krótkim czasie zmienić wszystko, co z upływem czasu stało się anachroniczne i niezgodne ze współczesną wizją ogrodu zoologicznego. A jednak udało nam się to w znacznie większym stopniu, aniżeli ktokolwiek mógł przypuszczać.

Dziś Warszawskie ZOO spełnia wszystkie wytyczne Kodeksu Etyki obowiązującego w Stowarzyszeniu Europejskich Ogrodów Zoologicznych- EAZA. Należymy do tej organizacji wraz z 240 innymi ogrodami. Jesteśmy też członkami WAZA - Światowego Stowarzyszenia Ogrodów zoologicznych i Akwariów, opracowującej strategię działań dla ogrodów zoologicznych. Strategia ta określa dobór gatunków kolekcji, normy dla pomieszczeń i wybiegów, charakter ekspozycji, formy pracy dydaktycznej, i udział w programach ratowania ginących gatunków, a także program działań na rzecz ochrony przyrody w szerokim tego słowa znaczeniu. Warszawskie ZOO stara się realizować wszystkie te wytyczne.

Prowadzimy badania naukowe, bierzemy udział w 36 programach EEP - programach ratowania ginących gatunków zwierząt.
Prowadzimy bardzo szeroką działalność dydaktyczną; lekcje dla uczniów szkół podstawowych i ponadpodstawowych, wykłady dla studentów, zajęcia z dziećmi niepełnosprawnymi, w tym niewidomymi.
Organizujemy każdego roku wystawy o charakterze popularnonaukowym.
Jesteśmy tym, czym współczesne ZOO być powinno - Ośrodkiem hodowlanym i naukowo- dydaktycznym.
ZOO uczy, bawi, wychowuje.

Miejski Ogród Zoologiczny we Wrocławiu

Historia

Wrocławskie ZOO powstało w czasach, kiedy obszar za dzisiejszym mostem Zwierzynieckim był pustą i odludną zamiejską okolicą, porośniętą z rzadka starymi dębami i topolami. Otwarto je 10 lipca 1865 r. Z miasta dostać się tutaj można było konnym omnibusem, a w dni świąteczne również kursującym po Odrze statkiem. Z trudem zdobywane zwierzęta umieszczano wówczas w dość jeszcze prymitywnych budynkach.

Obiekty przystosowane do potrzeb ogrodu zoologicznego wzniesiono u schyłku XIX w. Wybudowano wtedy istniejące do dzisiaj: ptaszarnię, słoniarnię, małpiarnię i tzw. Dom Przyrody, przekształcony obecnie w nowoczesne herpetarium i wiwarium oraz stację hodowlano-badawczą.

W pierwszym dziesięcioleciu XX w. nastąpił dynamiczny, wszechstronny rozwój Wrocławskiego ZOO. Nie poprzestano wówczas na pozyskiwaniu do kolekcji ciekawych okazów zwierząt. Wiele uwagi poświęcono dekoracji roślinnej obiektów hodowlanych, sprowadzając na teren ogrodu około 100 gatunków egzotycznych drzew i krzewów.

W latach kryzysu gospodarczego po I Wojnie Światowej Wrocławskie ZOO podupadło i w 1921 r. zostało zlikwidowane.

Działalność podjęto ponownie po 6 latach. 1 maja 1927 r. na terenie ogrodu zoologicznego znowu pojawili się zwiedzający. Wraz ze wzrostem koniunktury pobudowano kolejne, nowe obiekty dla małp, niedźwiedzi, żubrów i antylop. Dalszy rozwój przerwała II Wojna Światowa. Pod jej koniec, w czasie oblężenia ogłoszonego twierdzą Wrocławia, zagładzie uległ zwierzostan, a budynki i inne obiekty zostały zrujnowane.

Po wojnie starania o reaktywację Wrocławskiego ZOO podjął tutejszy Uniwersytet. Dzięki tym zabiegom w lipcu 1948 r. ogród znowu otworzył swoje podwoje dla zwiedzających. Kolekcja zwierząt była wówczas bardzo uboga, liczyła zaledwie 150 szt. reprezentujących 60 gatunków.

Zaczął się nowy okres systematycznego i szybkiego rozwoju placówki. W 1956 r. decyzją rządową powiększono jej obszar z 13 do 30 ha. Podjęto szereg inicjatyw hodowlanych, zainicjowano akcję popularyzatorską i działalność naukową. ZOO zdobyło sobie setki tysięcy oddanych sympatyków, którzy regularnie i tłumnie nie tylko odwiedzają ogród, ale niejednokrotnie pomagają rozwiązywaniu wielu jego trudnych problemów.

Ogród zoologiczny we Wrocławiu zyskał uznanie nie tylko mieszkańców miasta i regionu. Stał się znany w kręgach fachowców na całym świecie. Od 1970 r. jego przedstawiciel jest członkiem Międzynarodowej Unii Dyrektorów Ogrodów Zoologicznych, we wrocławskiej placówce odbywają się światowe sympozja i kongresy pracowników ZOO. Tę pozycję zawdzięcza ona prowadzonym pracom naukowo-hodowlanym i popularyzatorskim, a także bogatej, nawiasem mówiąc, największej w Polsce kolekcji zwierząt. Składa się na nią obecnie około 4000 osobników, reprezentujących 575 gatunków. W tej kolekcji liczni są przedstawiciele gatunków nie występujacych już w naturze, bądź tych, którym grozi zagłada. Około 100 gatunków w warunkach Wrocławskiego ZOO regularnie się rozmnaża, powiększając liczbę żywych pomników przyrody.

Miejski Ogród Zoologiczny „Wybrzeża”, Gdańsk - Oliwa

Historia

Gdańskie zoo jest jednym z największych ogrodów zoologicznych w Polsce, atrakcyjnym miejscem rekreacji i edukacji, odwiedzanym corocznie przez setki tysięcy turystów i mieszkańców Trójmiasta.

Inicjatywa utworzenia na terenie Oliwy ogrodu zoologicznego zrodziła się u schyłku lat 40 ubiegłego stulecia i została gorąco poparta przez mieszkańców Trójmiasta. Entuzjazm był tak wielki, że ówczesne władze - początkowo niechętne temu projektowi - wyraziły pod koniec 1953 roku zgodę na założenie w Gdańsku ogrodu zoologicznego. Przeznaczono na ten cel teren parkowo - leśny o powierzchni około 100 ha, położony niedaleko centrum Oliwy, w Dolinie Leśnego Młyna (obszar ten nazywa się również Doliną Krzaczastych Młynów), urozmaicony wodami Potoku Rynaszwskiego. Jest to samo serce Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego, charakteryzujące się iście filmowym pejzażem. W oliwskim zoo nakręcono zresztą wiele polskich filmów przyrodniczych. O wyborze tego terenu zadecydowały jego znakomite warunki topograficzne i łagodny mikroklimat doliny, dzięki któremu od końca XIX wieku aż do 1945 roku funkcjonował pensjonat dla osób cierpiących na schorzenia górnych dróg oddechowych i reumatyzm. Budynek główny i zabudowania gospodarcze, a także dawny młyn wodny wraz z dworkiem młynarza, pochodzącym z I połowy XIX wieku, zaadaptowano na potrzeby ogrodu zoologicznego.
Uroczyste otwarcie gdańskiego zoo nastąpiło 1 maja 1954 roku. Pierwszymi jego mieszkańcami zostały ofiarowane przez mieszkańców Trójmiasta małe zwierzęta: króliki, świnki morskie, lisy, sarenki, bażanty, a także małpki i papugi - dary marynarzy. W maju 1954 roku do oliwskiego zoo przybył pierwszy żubr o imieniu Puszczan, a w czerwcu - jako dar warszawskiego ogrodu zoologicznego - przyjechała do Gdańska para wilków, Misio i Łątka, rodzice licznego potomstwa, które zasiliło kolekcje wielu krajów świata.

Zoo w Oliwie zawdzięcza swoją rozbudowę na przełomie lat 50 i 60 XX wieku przede wszystkim pracownikom ogrodu, w tym pierwszemu dyrektorowi Michałowi Massalskiemu, oraz mieszkańcom Trójmiasta, którzy w czynie społecznym wykonali znaczną część pracy. W ten sposób powstała trasa zwiedzania, drogi dojazdowe i gospodarcze. Poszerzono i pogłębiono naturalne rozlewiska wodne, przystosowując je do potrzeb zwierząt, osuszono tereny podmokłe zamieniając je na wybiegi z małymi stawami. Przebudowano i powiększono pomieszczenia dla małp, drapieżników i ptaków. Wytyczono kilkanaście wybiegów dla zwierząt kopytnych, budując ponadto z dużych głazów narzutowych wybiegi dla lam i owiec grzywiastych. Foki i pingwiny otrzymały baseny z przepływową wodą źródlaną. Ogromu pracy, którą przed laty wykonali nieodpłatnie entuzjaści gdańskiego ogrodu zoologicznego, nie sposób przecenić.

W pierwszym okresie rozbudowy zoo najpoważniejszy problem stanowiło zdobywanie i kompletowanie zwierząt okazowych do kolekcji, a przede wszystkim stworzenie im jak najlepszych warunków do życia i rozmnażania.

Starania pracowników nie poszły na marne; w połowie lat 80 gdański ogród zoologiczny zamieszkiwało już około 800 przedstawicieli 176 gatunków, w tym: nosorożec biały, niedźwiedzie polarne i himalajskie, uistiti czy lemury katta. W owym czasie zoo odwiedzało rocznie około 400 tysięcy gości.

Od roku 1991, po objęciu stanowiska dyrektora przez Michała Targowskiego, kolekcja zwierząt w oliwskim zoo systematycznie powiększa się o wiele cennych, pozostających pod ścisłą ochroną gatunków: hipopotamów karłowatych, orangutanów, wilków grzywiastych, oryksów, osłów somalijskich, anoa, lutungów jawajskich, mandryli, gerez czy pingwinów tońców.

W zamian za przeprowadzanie kwarantanny 50 wielbłądów dwugarbnych z Kazachstanu, ogród otrzymał stado wielbłądów jednogarbnych i dwugarbnych, alpaki, flamingi i pelikany.

Dla najmłodszych zwiedzających otwarto "małe zoo", które cieszy się ogromną popularnością. Rocznie miejsce to odwiedza około 15 tysięcy dzieci. Dla potrzeb dydaktycznych otwarto salę multimedialną, w której odbywają się zajęcia dla uczniów szkół podstawowych, gimnazjów i liceów. W ciągu roku szkolnego z zajęć korzysta obecnie około 3 tysięcy uczniów. W 2001 roku do dyspozycji zwiedzających oddano pierwszą część pawilonu ptaszarni i gadziarni. Od 2003 roku, po uruchomieniu drugiej części, można w ciągu całego roku podziwiać na ekspozycji między innymi, około 30 gatunków papug oraz 16 gatunków gadów. Latem 2005 roku ukończono utwardzanie kostką brukową trasy zwiedzania, czyniąc ją łatwiejszą do pokonania dla osób niepełnosprawnych i matek z dziećmi. Jesienią 2005 roku oddano do użytku nowe pawilony małpiarni z całoroczną, nową ekspozycją zwierząt. Ukończono projekty budowy pawilonów żyraf oraz 2 hektarowego wybiegu dla lwów.

Prace modernizacyjne w zoo prowadzone są zgodnie z najnowszymi wymaganiami Europejskiego Stowarzyszenia Ogrodów Zoologicznych i Akwariów (EAZA), którego gdańskie zoo jest członkiem od 1993 roku.

W miarę otrzymywania dotacji z budżetu gminy (ogród jest miejską jednostką budżetową) będą realizowane dalsze projekty rozbudowy ogrodu w kierunku centrum Oliwy.

Aranżacja miejsc do wypoczynku, rozbudowa usług gastronomicznych, zorganizowanie placów zabaw dla dzieci, a także nowa, atrakcyjna oprawa wizualna zoo sprawiają, że zwiedzający zaglądają do nas coraz częściej, także poza sezonem, traktując spacer po naszym ogrodzie zoologicznym jako doskonałą i pożyteczną formę spędzania wolnego czasu.

„ZOO od kuchni”

Zwierzętami w ZOO zajmują się pielęgniarze. Jest ich czterdziestu. To oni codziennie rano pierwsi docierają do swoich podopiecznych. Sprawdzają, czy zwierzęta są zdrowe, czy wyjadły karmę, czy wreszcie któraś ze zwierzęcych mam nie urodziła przypadkiem młodych. O każdym nowym wydarzeniu natychmiast informują zwierzchnika, którym jest asystent działu a w razie potrzeby - lekarza weterynarii, na stałe zatrudnionego w Ogrodzie. Po sprawdzeniu stanu swoich podopiecznych przystępują do prac porządkowych: sprzątają wybiegi, myją klatki, koryta, kuwety, zmieniają ściółkę. Następnie przygotowują karmę dla zwierząt i rozwożą ją. Najedzone zwierzęta zostają wypuszczone z pomieszczeń nocnych na wybiegi.
Dla ułatwienia opieki, karmienia i obserwacji dział hodowlany, którego pracownicy zajmują się zwierzętami, został podzielony na cztery sekcje:

1. zwierząt kopytnych (np. antylopy, słonie, hipopotamy, wielbłądy);

2. zwierząt drapieżnych (np. lwy, tygrysy, foki, wilki);

3. ptaków (np. pelikany, flamingi, papugi, kondory);

4. małp i gadów (orangutany, szympansy, żółwie, krokodyle).

Kiedy trzeba dokonać korekcji kopyt, np. u łosi czy osłów, dać zastrzyk, pomóc samicy przy porodzie-asystenci działu zwracają się do lekarza weterynarii. To od niego zależy w dużej mierze stan zdrowia naszych zwierząt.
Obok działu hodowlanego jeszcze cztery inne są bezpośrednio zaangażowane w tworzenie wizerunku ZOO:

1. dział techniczny;

2. dział zieleni;

3. dział dydaktyki;

4. dział administracji i transportu.

Zadaniem pracowników działu technicznego jest zadbanie o teren, drobne naprawy klatek, płotów, malowanie, ale także wykonywanie poważniejszych prac - przebudowy, naprawy dróg i tym podobnych.
Pracownicy działu zieleni pielęgnują rośliny, zakładają trawniki i klomby kwiatowe, dekorują budynki i pomieszczenia dla zwierząt, dbają o "zielonkę" - ulubioną paszę wielu naszych podopiecznych, szczególnie zwierząt kopytnych.
Z kolei pracownicy działu dydaktycznego opiekują się na codzień zwierzętami z "Małego ZOO" (jest ich obecnie około 50 sztuk); oswajają je, tak by dzieci odwiedzające nasz Ogród mogły się z nimi pobawić - pogłaskać je, nakarmić, zrobić z nimi zdjęcie.
Także cała oprawa graficzno-informacyjna ZOO - tabliczki informacyjne, dydaktyczne, opisowe - jest dziełem osób zatrudnionych w tym dziale.

Małe ZOO

To prawdziwy raj dla dzieci: jedyne miejsce w Ogrodzie, gdzie zwiedzający mogą karmić i głaskać zwierzęta. Trafiają tu głównie młode osobniki, odrzucone lub osierocone przez matki i wychowane przez pracowników Oliwskiego Ogrodu Zoologicznego. Nie mogąc lub nie chcąc wrócić do rodzinnego stada po odchowaniu, przyjmują za swoich naturalnych towarzyszy ludzi. Kontakt z dziećmi, karmienie, przytulanie i wspólna zabawa dają obu stronom-mieszkańcom "Małego ZOO" i ich gościom-wiele radości.

Obserwujemy często wzruszające sceny, kiedy dzieci niepełnosprawne, smutne, apatyczne - ożywiają się, głośno śmieją i przytulają podchodzące do nich ufnie zwierzątka.
Największą gwiazdą "Małego ZOO" jest lama Dzidek. Jego wierne przyjaciółki i wielbicielki to owieczki Zuza, Romeo i Julia araz Atka. Poza nimi mamy jeszcze świnki wietnamskie: Monikę i Golonkę z wnuczkami Klarcią i Hiacyntą. Dużo radości dzieciom dają króliki i świnki morskie. Specjalnym gościem w "Małym ZOO" jest gwarek, przezywany - Skwarek. Wszystkim towarzyszą wszędobylskie kózki karłowate. Najstarszą mieszkanką w naszym gospodarstwie jest koza Brenda, która przez wiele lat dostarczała mleka naszym zwierzęcym sierotkom. Bywały też w "Małym ZOO" żółwiki, kurki miniaturowe, osiołek, tchórzofretka Miluś, a nawet młody dzik. Należy podkreślić, że nikt tych zwierząt do kontaktu z ludżmi nie zmusza-one naprawdę to lubią. Kiedy się zmęczą zabawą, są odprowadzane do swoich pomieszczeń.

ZOO Safari w Świerkocinie

Informacje ogólne

Zoo Safari położone jest w Świerkocinie w gminie Witnica w malowniczej okolicy w pobliżu Parku Narodowego Ujście Warty. Powstało 27 lipca 1996 roku. Początkowo zajmowało obszar zaledwie 8 ha i liczyło około 70 zwierząt. Obecnie Zoo Safari zajmuje ponad 20 ha powierzchni, na której przebywa około 600 zwierząt. To obiekt, który tętni życiem - nieustannie pojawiają się nowe zwierzęta, rozbudowywane jest zaplecze socjalno-rozrywkowe. Państwo Rasmussen obiecują także, że już wkrótce Zoo Safari wzbogaci się o nowe atrakcje, czynione są też starania o pozyskanie kolejnych terenów, tak aby zwierzęta miały jak najlepsze warunki do bytowania.

Zoo Safari jest pierwszym Ogrodem Zoologicznym w Polsce, przez które można przejechać samochodem i zobaczyć dzikie zwierzęta z bardzo bliska. Obiekty typu safari stanowią rewolucyjny i unikatowy sposób na obcowanie z dzikimi zwierzętami, trzymanymi w zamknięciu. Zwiedzających nie odgradzają od zwierząt ani kraty, ani szyby, ani nawet fosy.

Poza terenem safari w Zoo Safari znajduje się piesze zoo i teren parku rozrywki, gdzie można dowolną ilość razy korzystać z karuzel.

W poniższym przewodniku będą Państwo mogli zapoznać się z gatunkami zwierząt, które mamy w kolekcji, dowiedzieć się o najważniejszych cechach ich biologii i behawioru. Mamy nadzieję, że rozbudzi on pasję obcowania z fascynującym światem zwierząt i zachęci Państwa do okrywania jego tajemnic.

Safari

Naszą wędrówkę po Safari Zoo w Świerkocinie rozpoczniemy od zwiedzenia safari. Jest to największa część zoo i to przede wszystkim ona wyróżnia nasze zoo spośród innych ogrodów zoologicznych w Polsce.

Safari podzielone jest na kilka sektorów, których nazwy pochodzą od krain geograficznych lub kontynentów, z których pochodzi większość zwierząt trzymanych w danym sektorze.

Mini ZOO w Leonowie

Historia

Ogrody zoologiczne mają długą historię, sięgającą starożytności. Już 2000 lat p.n.e. znane były w Chinach, Egipcie i Asyrii, stanowiąc zwykle rozrywkę i obiekt dumy władców, podobnie zresztą jak w wiekach średnich i późniejszych. Taki zwierzyniec miał też w Polsce król Jan III Sobieski; usytuowana była w Wilanowie i trzymano w niej wiele gatunków egzotycznych.Menażerie czy objazdowe zwierzyńce organizowano też w celach zarobkowych; zwierzęta wożono i pokazywano zwykle tak długo, aż padały z przemęczenia i złych warunków w ciasnych klatkach. W wieku XIX powstało w Warszawie kilka prywatnych zwierzyńców, ale przestawały istnieć po "wyczerpaniu" zasobów, czyli po śmierci najbardziej atrakcyjnych okazów.Pierwszym nowożytnym ogrodem zoologicznym o charakterze edukacyjnym był ogród zoologiczny otwarty w 1726 roku przy paryskim ogrodzie botanicznym (Jardin de Plantes). Sukces tego przedsięwzięcia sprawił, że ogrody zoologiczne miały wkrótce również inne duże miasta:

Londyn w 1828
Amsterdam w 1838 Berlin w 1843

Melburn w 1857

Moskwa w 1864

Filadelfia w 1874
Buenos Aires w 1888
Kair w 1890.

Początkowo, zgodnie z doświadczeniami objazdowych menażerii, zwierzęta trzymano w ciasnych klatkach, co bardzo odbijało się na ich zdrowiu i możliwościach rozrodu. Z czasem dyrektorzy ogrodów zoologicznych zdali sobie sprawę, że jednym z warunków sukcesu hodowlanego jest zapewnienie zwierzętom lepszych warunków: większych wybiegów i możliwości "ukrycia" przed oczami zwiedzających. W Polsce jednym z pierwszych zwierzyńców z prawdziwego zdarzenia był prywatny zwierzyniec S.K. Pietruskiego otwarty w 1833 roku w Podhorodcach. Najstarszym polskim ogrodem zoologicznym, nie licząc przejętego dopiero w 1945 Ogrodu Zoologicznego we Wrocławiu założonego w 1865, jest założony w 1874 (formalnie zarejestrowany w 1875) stare ZOO w Poznaniu. Ogród w Gdańsku-Oliwie jest największą placówką tego typu w kraju. Zajmuje powierzchnie 136 ha.Drugi pod względem wielkości ogród zoologiczny w Poznaniu (nowy) zajmuje powierzchnię 117 ha.

Opieka

Tak się złożyło, że przynoszone są do nas wymagające opieki różne zwierzęta, także bociany które z róznych powodów, np. zdrowotnych, nie mogły odlecieć do ciepłych krajów. Część z nich po wyzdrowieniu opuszcza nas powracając do swoich bliskich. Inne, którym zdrowie nie pozwala, pozostają stałymi naszymi mieszkańcami. Taka pomoc zwierzętom nie jest dla nas działalnością dochodową lecz daje satysfakcję z faktu, że np. nasz ukochany bocian, po roku opieki, tak po prostu sobie odleciał. My zaś musimy "tłumaczyć się" przed odwiedzajacymi, szczególnie dziećmi, z jego nieobecności. Przecież go polubili i przyjechali ponownie w odwiedziny do niego. Na szczęście wszyscy w końcu cieszą się z takich faktów.

http://www.parkrozrywki.pl/category.asp?id=64&id2=0

---