W 2 połowie VI w. BC następuje dość szybki rozwój państwa perskiego (władcy perscy: Cymbrez II, Dariusz I Wielki). Grecy zamieszkujący tereny małoazjatyckie zostają częścią monarchii perskiej. Wcześniej na terenach panowali Lidyjczycy i nie było to dla Greków uciążliwe (akceptowali bowiem oni kulturę grecką, ulegali jej, wykazywali duże zrozumienie dla idei wolności), ale gdy zostały tereny podbite przez Persów to zaczęli traktować Greków jako jedne z wielu ludów pod ich panowaniem. Persowie tworzą organizację wewnętrzną państwa. Miasta zamieszkiwane przez Greków zostają podporządkowane administracyjnie satrapie małoazjatyckiemu, który nakazywał płacić podatki - daniny.
Powstanie jońskie
500r. p.n.e. - wybucha powstanie jońskie (wzniecone przez plemię Jonów zamieszkujących tereny opanowane przez Persów) - niszczą satrapię łącznie ze stolicą - Sardes. W dalszych bitwach zwracają się o pomoc do Greków w Europie, ale Ci nie chcą im pomóc z obawy przed zemstą Persów - w przeciwieństwie do Aten i Eretrii, którzy zgadzają się pomóc. Dariusz Wielki postanawia ukarać wzburzony lud i wysyła na Greków swoją zawodową armię. Mimo pomocy Aten i Eretrii w 494r. BC Persowie zwyciężają w Milet - koniec powstania jońskiego
490r. p.n.e. - Dariusz Wielki wysyła wojska perskie przeciw Grekom. Swoje kontyngenty wystawia wiele polis greckich, gdzie głównymi i najpotężniejszym były Ateny.
11 września 490 BC - starcie Ateńczyków z Persami. Zwycięstwo Greków (są lepszymi siłaczami, mieli sprawniejszą armię i lepszą broń i taktyką - walczyli na zasadzie falangi zaś Persowie wykorzystali swoich łuczników do walki dalekozasięgowej.
480r. p.n.e. - Persja wraca na tereny Grecji z wojskami. W tym okresie 10 lat umiera Dariusz Wielki, a władzę przejmuje Kserkses.