OGÓLNE STANOWISKO WOBEC PROBLEMU RÓWNOWAGI. Ekonomia klasyczna- do lat 30 bież stulecia większość ekonomistów uważała, że siły podaży i popytu są w stanie rozwiązać problemy bezrobocia i niskiego poziomu produkcji.
Szkoła klasyczna jest to szkoła myślenia ekonomicznego, która posługuje się teorią makroekonomiczną zakładającą, że gospodarka w długim okresie, o ile nie będzie zakłócać się jej funkcjonowania doprowadzi do równowagi i neutralności pieniądza. Zgodnie z tą teorią wzrost bezrobocia doprowadzi do spadku stałych płac ponieważ większa liczba pracowników będzie konkurować o mniejszą liczbę stanowisk pracy. Gdy cena siły roboczej padnie przedsiębiorcy będą zatrudniali więcej pracowników obniżając stopę bezrobocia i doprowadzając do obniżenia produkcji. Ekonomiści klasyczni winią przejściowo działające czynniki za wywołanie nierównowagi a za winnych bezrobocia i niedostatecznej produkcji uznają związki zawodowe i przepisy ograniczające spadek stawek płac w reakcji na spadek popytu. Zdaniem klasyków należy znieść wszelkie prawa ograniczające elastyczne kształtowanie się cen i płac.
Według ekon klasyczn problem spadku tempa wzrostu produktywności może również zostać rozwiązany przez system wolnego rynku. Jeśli ludzie chcą więcej dóbr i usług i mają dość pieniędzy by je nabywać wtedy przedsięb będą więcej inwestować a nowe, bardziej sprawne urządzenia pozwolą na osiągnięcie wzrostu produktywności i wielkości produkcji w przyszłości. W mniemaniu ekon klas spadające tempo wzrostu produktywn wskazuje na to, że konsumenci nie są skłonni płacić za wyższy poziom produkcji w przyszłości rezygnując z bieżącej konsumpcji. Klas ekonomiści wyrażają również opinię, że pieniądz nie jest w stanie zmienić realnej wielkości zmiennych ekonomi; to znaczy, że wierzą oni w neutralność pieniądza. Uważają, że zmiany podaży pieniądza wpływają na ogólny poziom cen, ale nie mają wpływu na ogólny poziom cen względnych. Klas ekonom akceptują prawo saya, które wyraża makroekonomiczne przekonanie, że podaż tworzy swój własny popyt, tzn. że tworzenie podaży dóbr i usług tworzy również popyt na tle dobra i usługi.
Ekonom keynesow- uważają, że główną przyczyną niskiego poziomu prod i bezrobocia jest niedostat wielkość ogólnych wydatków. Ogół podmiotów gospodaruj nie zgłasza wystarczająco dużego popytu na dobra i usługi by zapewnić pełne zatrudnienie siły roboczej. Według keynistów fluktuacje aktywności ekonom w skali makro odzwierciedlają fluktuację popytu, szczególnie na inwestycje i dobra kapitałowe. Keynizm jest teorią makroekonom, która szczególnie podkreśla fakt, że gospodarka ze swej natury ma charakter niestabilny i wymaga stosowania aktywnych i doraźnych posunięć polityki gospod rządu w celu wyeliminowania bezrobocia i inflacji. Treścią sugerowanych przez Keynistów rozwiązań jest podniesienie ogólnego poziomu wydatków na jeden z kilku zasobów: 1) obniżka podatku, co zwiększa zdolność nabywczą konsumentów i przedsięb i w wyniku tego podnosi poziom ogólnego popytu, 2) wzrost wydatków rządowych, np. na roboty publiczne co zwiększa popyt konsumpcyjny i inwestycyjny, 3) obniżka stóp procentowych przez zwiększenie zasobów pieniądza co zachęca przedsięb i konsumentów do brania pożyczek na nowe zakupy. Keyniści uważają, że wszelkie posunięcia polityki stymulujące popyt na inwestycje w ostatecznym rachunku doprowadzają zarówno do zwiększenia produkcji jak i tempa wzrostu produktywności pracowników. Zarówno produkcja jak i ceny odgrywają rolę w równoważeniu gospodarki w krótkim okresie, to który czynnik będzie grał rolę dominującą zależy wielkości niewykorzystanych zasobów. Jeśli znaczna ilość zasobów zostaje niewykorzystana nastąpi bardziej znacząca zmiana wielkości produkcji. Jeśli jednak niewykorzystane pozostają jedynie niewielkie ilości zasobów ceny zmienią się bardziej. Keyniści skłaniają się do postrzegania inflacji także jako problemu popytu. Konsumenci zgłaszają większy popyt ogólny niż gospodarka jest w stanie zaspokoić wywierając nacisk prowadzący do wzrostu cen. Rozwiązanie: zredukować całkowity popyt przez odwrócenie kierunków polityki uznawanych za środki prowadzące do zmniejszenia bezrobocia tj. podnieść podatki, ograniczając wydatki konsumentów i przedsiębiorstw albo zredukować wydatki rządowe albo podnieść stopę procentową redukując kredyty a tym samym i zakupy. Niestety wg tradycyjnej teorii keynesowskiej posunięcia polityki mające ograniczać inflację wywołują tendencje do wzrostu bezrobocia i vice versa.