METODA PRZEKSZTAŁCEŃ ARTYKULACYJNYCH - polega na wymawianiu prawidłowej głoski, równocześnie wykonując z góry ustalone ruchy narządów artykulacyjnych, prowadzi to do uzyskania nowej, wcześniej źle realizowanej głoski
Sposoby przekształceń artykulacyjnych
A→M. zwierając wargi podczas artykulacji [a] otrzymujemy [m]
M→B w czasie artykulacji [m] zaciskamy skrzydełka nosa
B→P szeptem wymawiamy [b]
A→L w czasie artykulacji [a] delikatnie zewnętrzną stroną dłoni przesuwamy podbródek
L→R wskazującym palcem szybko poruszamy pod czubkiem języka
U→B w czasie wymawiania [u] lekko zwieramy i rozwieramy wargi
U→W w czasie artykulacji [u] przyciskamy dolną wargę do górnych zębów
W→F szeptem wymawiamy [w]
F→S w czasie artykulacji [f] rozciągamy wargi tak, aby zęby były widoczne
W→Z postępujemy jak wyżej tylko dźwięcznie
I→S ułożenie warg jak przy wymawianiu [i], długo i mocno kierujemy powietrze na palec wskazujący, ułożony przed ustami w linii środkowej, nie wolno dmuchać, gdyż wtedy wargi się zaokrąglą
S→SZ w czasie artykulacji [s] czubek języka podnosimy do dziąseł
S→Ś w czasie długiego wymawiania [s] cofamy czubek języka jak najdalej od zębów i umieszczamy na dole jamy ustnej
N→D kilkakrotnie powtarzamy sylabę[na] zaciskając nos
D→T szeptane [d] przekształca się w [t]
D→G w czasie artykulacji sylaby [do] przyciskamy palcem lub szpatułką przód języka
T→K w czasie artykulacji sylaby [to] przyciskamy przód języka
K→H przedłużenie artykulacji [k] spowoduje przekształcenie się w [h]
T→C przy otwartych ustach kładziemy czubek języka na wewnętrzną stronę dolnych zębów i staramy się wytworzyć dźwięk [t], będzie on zbliżony do [c], następnie zbliżamy zęby
C→S długo wymawiamy [c]
S→Z uruchamiamy wiązadła głosowe
TI→Ć w czasie wymawiania sylaby [ti] cofamy język do tyłu za pomocą sondy zakończonej kółeczkiem
Ć→Ś przedłużona głoska [ć] przekształci się w [ś]
SZ→Ż uruchamiamy wiązadła głosowe
HI→Ś wymawiamy długo i szeptem [hi] nie zmieniając przy tym pozycji języka
J→Ś jak wyżej
Ń→DŹ w czasie wymawiania długiego i mocnego [ń] zaciskamy nos
DŹ→Ć wymówione szeptem przekształca się w [ć], przedłużone [ć] daje [ś]
T→T dziąsłowe - przy szeroko otwartych ustach wymawiając [t] językiem dotykamy wałka powyżej zębów
T dziąsłowe→CZ przyciskamy policzki w okolicy kącików ust i lekkie zaokrąglamy wargi
CZ→SZ z przedłużonego [cz] uzyskujemy [sz]
SZ→Ż uruchamiamy wiązadła głosowe
Ż→R lekkie i delikatne potrącanie wędzidełka w czasie artykulacji [ż] spowoduje przekształcenie w [r] lub energiczne opuszczanie żuchwy w czasie przedłużonego [ż]
D→D dziąsłowe tak jak przy T→T dziąsłowe
D dziąsłowe→DŻ tak jak przy T dziąsłowe→CZ
DŻ→Ż tak jak przy CZ→SZ
D dziąsłowe→R tworzymy delikatnie i szybko dziąsłowe [d] przy szeroko otwartych ustach, język musi być wysoko podniesiony, a w tylnej części napięty, silny wydech w czasie wymawiania [d] dziąsłowego oraz intencja, żeby wprawić w wibracje czubek języka doprowadzi do wywołania [r]
T→D dziąsłowe→R wymawiamy [te-de], przy czym głoskę [d] wymawiamy przy dziąsłach, a nie przy zębach, samogłoski wymawiamy cicho i krótko
R→SZ osłabienie wibracji, wymawianie coraz ciszej głoski [r] przy jednoczesnym zaokrąglaniu warg przekształci ją w [sz]