20.11.2010

UGODA ADMINISTRACYJNA

W myśl przepisów kodeksu zawarcie ugody jest dopuszczalne jeżeli wystąpią łącznie następujące przesłanki:

1) sprawa załatwiana w formie decyzji administracyjnej musi być zawisła przed organem administracji publicznej to oznacza, że porozumienie stron co do treści ugody i jej zawarcie przed wszczęciem postępowania lub bez jego wszczęcia nie wywołują skutków prawnych

2) za ugodowym załatwieniem sprawy przemawia jej charakter w sprawie muszą zatem wystąpić przynajmniej dwie strony których interesy prawne lub obowiązki są sporne, ugoda dotyczy sytuacji materialnej stron a zatem nie jest dopuszczalne jej zawarcie pomiędzy stroną a podmiotem na prawach strony gdyż jego udział w postępowaniu ma charakter wyłącznie procesowy (Np. prokurator, rzecznik praw obywatelskich itp. )

3) zawarcie ugody przyczyni się do uproszczenia lub przyspieszenia postępowania

4) ugodowemu załatwieniu sprawy nie sprzeciwia się przepis prawny

5) strony złożą zgodne oświadczenie o zamiarze zawarcia umowy przed organem administracji publicznej

Oświadczenie stron o zawarciu umowy powinno być złożone na piśmie. Po złożeniu oświadczenia przez strony, organ odracza wydanie decyzji i wyznacza stronom termin do zawarcia ugody w formie postanowienia na które nie służy stronom zażalenie. W przypadku nie dotrzymania przez strony ustanowionego terminu lub cofnięcia przez stronę lub strony oświadczenia o zamiarze zawarcia ugody, organ zobowiązany jest podjąć przerwane postępowanie w sprawie i rozstrzygnąć ją w drodze decyzji administracyjnej. Jeżeli zatem strony nie zawarły ugody w wyznaczonym terminie to tracą prawo do jej zawarcia, chyba że zostanie im przywrócony termin w trybie określonym w trybie art. 58 kpa. Zgodnie z art. 117 § 1 kpa ugoda powinna zawierać:

1. oznaczenie organu przed którym została zawarta

2. datę jej sporządzenia

3. oznaczenie stron

4. przedmiot i treść ugody

5. wzmiankę o jej odczytaniu i przyjęciu

6. podpisy stron oraz podpis pracownika organu upoważnionego do sporządzenia ugody

Organ zobowiązany jest ponadto sporządzić protokół z faktu zawarcia ugody, który podpisuje osoba upoważniona do jego sporządzenia. Warunkiem mocy prawnej ugody jest jej zatwierdzenie przez organ przed którym została zawarta. Ugoda nie zatwierdzona nie wywołuje żadnych skutków prawnych i nie wchodzi do obrotu prawnego. Jeżeli ugoda dotyczy kwestii których rozstrzygnięcie wymaga zajęcia stanowiska przez inny organ, wówczas organ właściwy do załatwienia sprawy będącej przedmiotem ugody występuje do owego organu o zajęcie stanowiska zawiadamiając o tym strony. Zawarcie ugody może wówczas nastąpić dopiero po zajęciu stanowiska przez ten organ. Jeżeli ugoda została zawarta z naruszeniem prawa, nie uwzględnia organu współdziałającego bądź też narusza interes społeczny lub słuszny interes stron wówczas organ odmawia jej zatwierdzenia. Organ zatwierdza lub odmawia zatwierdzenia umowy w formie postanowienia, na który służy zażalenie. Postanowienie to powinno być wydane w ciągu 7 dni od zawarcia ugody. Wraz z postanowieniem zatwierdzającym ugodę doręcza się stronom odpis ugody, jeżeli ugoda została zawarta w toku postępowania odwoławczego z dniem w którym stało się ostatecznie postanowienie zatwierdzające ugodę, traci moc decyzji organu I instancji. Ugoda staje się wykonalna z dniem, w którym postanowienie o jej zatwierdzeniu stało się ostateczne. Warunkiem wykonania ugody jest uzyskanie potwierdzenia wykonalności udzielanego zarówno na oryginale ugody jak i na jej odpisach doręczanych stronom. Zatwierdzona ugoda wywołuje tak jak decyzja podwójny skutek prawny. Po I skutek materialno-prawny w postaci zmiany zakresu uprawnień lub obowiązków strony. Po II skutek procesowy polegający na przerwaniu stosunku procesowego pomiędzy organem orzekającym w sprawie a stroną. Do ugody stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące decyzji

POSTANOWIENIA

Zgodnie z art. 130 kpa w toku postępowania organ wydaje postanowienia. Dotyczą one poszczególnych kwestii wynikających w toku postępowania, lecz nie rozstrzygają o istocie sprawy chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej. Postanowienie powinno zawierać:

1. oznaczenie organu administracji publicznej

2. datę jego wydania

3. oznaczenie strony lub stron albo innych osób biorących udział w postępowaniu

4. powołanie podstawy prawnej

5. rozstrzygnięcie

6. pouczenie czy i w jakim trybie służy na nie zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego

7. podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do jego wydania albo jeżeli postanowienie wydane zostało w formie dokumentu elektronicznego powinno zawierać bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany za pomocą ważnego certyfikatu

Ponadto postanowienie od którego służy zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego lub które zostało wydane na skutek zażalenia na postanowienie powinno zawierać uzasadnienie faktyczne i prawne oraz inne składniki wymagane na mocy przepisów odrębnych. Postanowienia wydawane są pisemnie lub w formie dokumentu elektronicznego i doręczane ich adresatom, tj. stronom i innym uczestnikom postępowania, gdy służy od nich środek zaskarżenia, tj. zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego. W przypadkach wymienionych w art. 14 § 2 kpa postanowienia mogą być ogłaszane ich adresatom ustnie. Do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące decyzji. Na postanowienia wydawane w toku postępowania służy zażalenie gdy kodeks tak stanowi. Postanowienie na które nie służy zażalenie można zaskarżyć tylko w odwołaniu od decyzji. Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia lub od dnia ogłoszenia. Wniesienie zażalenia nie wstrzymuje wykonania postanowienia, chyba że organ który wydał to postanowienie uzna to za uzasadnione i wstrzyma jego wykonanie. Do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji.

Kryterium porównania	Decyzja	Postanowienie
Przedmiot rozstrzygnięcia	Kończy sprawę rozstrzygając ją co do istoty w całości lub w części ( albo kończy sprawę w danej instancji)	Rozstrzyga kwestie proceduralne pojawiające się w toku postępowania
Podstawa prawna	Powszechnie obowiązujące przepisy prawa materialnego	Przepisy proceduralne zamieszczone w kodeksie
Krok adresatów	strona	Strona i inni uczestnicy postępowanie
Tryb zaskarżania	Odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie 14 dni od dnia doręczenia lub ustnego ogłoszenia	Zażalenie na postanowienia wymienione w kodeksie w terminie 7 dni od dnia doręczenia lub ustnego ogłoszenia
Skutek wniesienia środka zaskarżenia dla wykonalności	Wniesienie odwołania powoduje wstrzymanie wykonania decyzji	Wniesienie zażalenia nie powoduje wstrzymania wykonania postanowienia, chyba że organ uzna to za uzasadnione

05.12.2010

Styczeń- kolokwium, test ( 50 pytań), wielokrotnego wyboru, ( żadna, jedna, lub wiele z 3 odpowiedzi, bez ujemnych punktów), za dobrą odpowiedź 1 pkt, trzeba mieć 50% , materiał z tego co przerabialiśmy na ćwiczeniach,

1. Zawieszenie i umorzenie postępowania sądowo-administracyjnego

Z mocy prawa postępowanie ulega zawieszeniu w razie zaprzestania czynności przez sąd wskutek siły wyższej, należy przez nią rozumieć katastrofę, klęskę żywiołową lub wojnę. Zawieszenie z tej przyczyny nie wymaga wydania postanowienia i następuje z momentem zaprzestania czynności. W drodze postanowienia zawieszenie może nastąpić z urzędu lub na wniosek. Zawieszenie z kolei może mieć charakter obligatoryjny lub fakultatywny. Obligatoryjnie sąd zawiesza postępowanie w przypadkach określonych w art. 124 § 1 ustawy, a więc w razie śmierci strony lub jej przedstawiciela ustawowego, chyba że przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego, utraty przez stronę lub jej przedstawiciela zdolności procesowej, utarty przez stronę zdolności sądowej lub utarty przez przedstawiciela charakteru takiego przedstawiciela.

Po drugie: w razie braków w składzie organów jednostki organizacyjnej będącej stroną uniemożliwiających jej działanie. Po trzecie: jeżeli strona lub jej przedstawiciel znajdują się w miejscowości pozbawionej wskutek nadzwyczajnych wydarzeń komunikacji z siedzibą sądu. Po 4: jeżeli w stosunku do strony zostało wszczęte postępowanie upadłościowe, a sprawa dotyczy przedmiotu wchodzącego w skład masy upadłościowej. 5: w razie przedstawienia przez sąd w tym postępowaniu pytania prawnego Trybunałowi Konstytucyjnemu lub Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej. 6: w razie wniesienia skargi do sądu po wszczęciu postępowania w celu zmiany, uchylenia, stwierdzenia nieważności aktu czy zawieszenia czynności.

Fakultatywne zawieszenie postępowania zależy od uznania sądu, na podstawie art. 125 § 1 może on zawiesić postępowanie jeżeli:

1. rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania sądowo-administracyjnego, administracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym,

2. jeżeli ujawnił się czyn, którego ustalenie w drodze karnej lub dyscyplinarnej mogłoby wywrzeć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy sądowo-administracyjnej

3. jeżeli na skutek braku lub wskazania złego adresu skarżącego lub niewykonania przez niego innych zarządzeń nie można nadać sprawie dalszego biegu.

4. W razie śmierci pełnomocnika, chyba że strona działa przed sądem osobiście.

Jeżeli postępowanie karne lub administracyjne nie jest jeszcze rozpoczęte, a jego rozpoczęcie zależy od wniosku strony sąd wyznaczy termin do wszczęcia postępowania, w innych przypadkach może zwrócić się do właściwego organu.

Sąd może zawiesić również postępowanie na zgodny wniosek stron. Wniosek ten może zostać zgłoszony i ustnie na rozprawie lub na piśmie przed jej rozpoczęciem. Wniosek podlega ocenie sądu, który bada jego celowość i sprawdza czy nie zmierza do obejścia lub naruszenia prawa. W przypadku zawieszenia obligatoryjnego z przyczyn wymienionych w art. 124 § 1 pkt 1 i 4 zawieszenie ma skutek od dnia zdarzeń ( które je spowodowały), w pozostałych przypadkach od dnia postanowienia o zawieszeniu, w razie zawieszenia postępowania na zgodny wniosek stron lub niemożności nadania sprawie dalszego biegu zawieszenie wstrzymuje tylko bieg terminów sądowych, które biegną dalej dopiero od dnia podjęcia postępowania. We wszystkich innych przypadkach zawieszenia żadne terminy nie biegną, zaczynają biec dopiero od początku od dnia podjęcia postępowania. Podczas zawieszenia sąd nie podejmuje dalszych działań z wyjątkiem tych, które mają na celu podjęcie postępowania lub wstrzymanie wykonania aktu lub czynności. Przepisy ustawy nie przewidują więc odpowiednika 102 kodeksu dotyczącego możliwości podejmowania czynności niezbędnych w celu zapobieżenia niebezpieczeństwu dla życia lub zdrowia ludzkiego. Postępowanie podejmowane jest z urzędu lub na wniosek strony. Sąd podejmuje postępowanie z urzędu jeżeli ustaną przyczyny zawieszenia postępowania. W szczególności w razie śmierci strony od dnia zgłoszenia się lub wskazania następcy prawnego zmarłego albo od dnia ustanowienia kuratora spadku, w razie utraty zdolności sądowej od dnia ustalenia następcy prawnego. A w razie braku przedstawiciela ustawowego od dnia jego ustanowienia. Gdy rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyników innego postępowania czynności podejmuje się od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kończącego to postępowanie sąd może jednak dokonać tego wcześniej stosownie do okoliczności. Jeżeli w ciągu roku od dnia postanowienia o zawieszeniu nie zgłoszą się lub nie zostaną wskazani następcy prawni zmarłego sąd może z urzędu zwrócić się do sądu właściwego w sprawie spadku o ustanowienie kuratora spadku, chyba że kurator taki został ustanowiony wcześniej. Podjęcie postępowania zawieszonego na zgodny wniosek stron może nastąpić na wniosek tylko jednej ze stron jednak nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od zawieszenia postępowania. W przypadku zawieszenia postępowania ze względu na brak czy wskazanie złego adresu lub niewykonanie innych zarządzeń przez skarżącego sąd umarza postępowanie zawieszone na wniosek strony jeżeli wniosek o jego podjęcie nie został zgłoszony w ciągu 3 lat od daty postanowienia o zawieszeniu. Ponadto sąd umarza postępowanie w razie stwierdzenia braku następcy prawnego strony, która utraciła zdolność sądową. Umorzenie zawieszonego postępowania przed NSA powoduje uprawomocnienie się orzeczenia sądu wojewódzkiego. O zawieszeniu i podjęciu zawieszonego postępowania organ orzeka w formie postanowienia które może zapaść na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie, którego przedmiotem jest zawieszenie postępowania lub odmowa podjęcia zawieszonego postępowania służy zażalenie do NSA.

Umorzenie

Jeżeli przeszkoda ma charakter trwały stanowi podstawę do umorzenia postępowania. Sąd umarza postępowanie w przypadkach określonych w art. 161 § 1 ustawy, a zatem gdy skarżący skutecznie cofnął skargę, w razie śmierci strony jeżeli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego chyba że udział w sprawie zgłasza osoba, której interesu prawnego dotyczy to postępowanie oraz gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe. Umorzenie następuje w formie postanowienia, które może zapaść na posiedzeniu niejawnym, natomiast środkiem prawnym służącym w tym przypadku jest nie zażalenie lecz skarga kasacyjna, gdyż jest to postanowienie kończące postępowanie w sprawie.

Postępowanie uproszczone

Prowadzone jest wg odmiennych reguł niż postępowanie w trybie zwykłym. Należy do grupy postępowań szczególnych, która obejmuje również postępowanie mediacyjne, postępowanie w sprawie odtworzenia akt, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy oraz postępowanie w sprawie wymierzenia grzywny. Postępowanie uproszczone podobnie jak mediacyjne ma na celu uproszczenie i przyspieszenie postępowania. Może ono zostać uruchomione z urzędu lub na wniosek strony. Z urzędu może to nastąpić wówczas, gdy zaskarżona decyzja lub postanowienie dotknięte jest wadą nieważności albo wydane zostanie z naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia postępowania. Wystarczy przy tym uzasadnione przypuszczenie lub prawdopodobieństwo wystąpienia takiego naruszenia. Uruchomienie postępowania uproszczonego z urzędu nie wymaga wydania postanowienia, lecz następuje w formie zarządzenia o skierowaniu sprawy na posiedzenie niejawne. Na wniosek strony postępowanie uproszczone może zostać przeprowadzone zarówno w sytuacji wskazanej powyżej jak również gdy strona zgłosi taki wniosek a pozostałe strony w terminie 14 dni od dnia zawiadomienia o złożeniu wniosku nie zażądają przeprowadzenia rozprawy. W tym ostatnim przypadku może to dotyczyć nie tylko decyzji i postanowień, ale także innych aktów i czynności i nie jest uzależnione od kwalifikowanych wad prawnych. Skierowanie sprawy w tej sytuacji na posiedzenie niejawne następuje również w drodze zarządzenia sądu przy czym wniosek strony nie jest dla sądu wiążący. Ponadto sprawa może być rozpatrzona w postępowaniu uproszczonym na posiedzeniu niejawnym jeżeli organ nie przekazał skargi sądowi mimo wymierzenia my grzywny, wówczas sąd może na żądanie skarżącego rozpoznać sprawę na podstawie nadesłanego odpisu skargi, gdy stan faktyczny i prawny przedstawiony w skardze nie budzi uzasadnionych wątpliwości. W takim przypadku nie ma znaczenia ani rodzaj zaskarżonego aktu, ani charakter naruszenia prawa. W postępowaniu uproszczonym sprawa rozpatrywana jest w składzie jednego sędziego. Z możliwością udziału w nim tylko osób wezwanych. Zawsze jednak istnieje możliwość przekazania sprawy na rozprawę. Postępowanie uproszczone kończy się wydaniem w sprawie wyroku.

Koszty postępowania

Koszty postępowania sądowo-administracyjnego można zdefiniować jako koszty poniesione w związku z tym postępowaniem. Koszty postępowania sądowo-administracyjnego obejmują:

1. koszty sądowe, czyli koszty ponoszone przez stronę na rzecz sądu

2. zalicza się do nich opłaty sądowe i zwrot wydatków

Z kolei opłatami sądowymi są wpis i opłata kancelaryjna. Natomiast do wydatków zalicza się należności tłumaczy i kuratorów ustanowionych w danej sprawie jak również koszty ogłoszeń oraz diety i koszty podróży należne sędziom i pracownikom sądowym z powodu wykonania czynności sądowych poza budynkiem sądowym określone w odrębnych przepisach.

Po drugie do kosztów zaliczamy koszty związane z działaniem strony, które to koszty obejmują koszty przejazdów do sądów strony lub pełnomocnika nie będącego adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym oraz równowartość zarobku utraconego przez strony wskutek stawiennictwa w sądzie.

Po trzecie to koszty związane z działaniem pełnomocnika i do kosztów tych zaliczamy wynagrodzenie i wydatki adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego oraz rzecznika patentowego.

Koszty sądowe:

1. Opłaty sądowe i wpis. Wpisem jest opłata sądowa pobierana od pism wszczynających postępowanie przed sądem danej instancji. Zgodnie z art. 230 § 2 pismami tymi są w szczególności: skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania. Nie pobiera się wpisu od wniosków, które nie wszczynają postępowania w tym od wniosków składanych łącznie z pismem wszczynającym postępowanie, np. od wniosku o przywrócenie terminu oraz od wniosków wnoszonych w toku postępowania, np. od wniosku o wyłącznie sędziego.

W postępowaniu sądowo administracyjnym pobierane są następujące wpisy:

-wpis stosunkowy- pobierany w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia są należności pieniężne

-wpis stały- pobierany w pozostałych sprawach

Wysokości wpisu stosunkowego jest ustalana jest jako określony procent wartości przedmiotu zaskarżenia nie więcej niż 4% . Natomiast wysokość wpisu stałego wyrażona jest jako kwota stała zróżnicowana w zależności od rodzaju i charakteru sprawy. Uiszczony wpis podlega w całości zwrotowi w przypadku, gdy pismo zostało odrzucone lub cofnięte. Ponadto zwraca się wpis w całości od zażalenia na postanowienie w sprawie ukarania grzywną jeżeli zażalenie zostało uwzględnione. W sprawie zwrotów wpisu sąd orzeka w drodze postanowienia, które może być wydane na posiedzeniu niejawnym.

Opłata kancelaryjna

Jest rodzajem opłaty sądowej, którą pobiera się za stwierdzeniem prawomocności oraz za różnego rodzaju dokumenty, np. odpisy, kopie, wydruki, wydawane przez sąd na podstawie akt oraz na podstawie zbiorów gromadzonych w sądzie poza aktami sprawy. W razie nie uiszczenia opłaty sąd nie wydaje dokumentu. Jednak nie uiszczenie opłaty za odpis orzeczenia z uzasadnieniem doręczanego na skutek żądania strony nie zwalnia sądu z obowiązku sporządzenia i doręczenia uzasadnienia orzeczenia. W takim przypadku nie uiszczona opłata zostaje ściągnięta od strony, która złożyła wniosek.

Zasady pobierania opłaty sądowej

Opłata sądowa uiszczana jest przy wniesieniu do sądu pisma podlegającego opłacie wnoszący pismo uiszcza opłatę gotówką w kasie właściwego sądu lub na rachunek bankowy tego sądu. Nie uiszczenie opłaty przez wnoszącego powoduje ten skutek, że sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek wniesionego pisma. A przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Termin ten dla osoby zamieszkałej lub mającej siedzibę za granicą, która nie ma w kraju przedstawiciela nie może być krótszy niż dwa miesiące. Skutkiem niezastosowania się do wezwania jest pozostawienie pisma bez rozpoznania, o czym orzeka przewodniczący w drodze zarządzenia. Jeśli jednak pismo jest skargą kasacyjną, zażaleniem lub skargą o wznowienie postępowania skutkiem nie uiszczenia należnego wpisu pomimo wezwania jest odrzucenie wymienionych środków prawnych przez sąd w drodze postanowienia. Nie żąda się opłat od pisma jeżeli już z pisma wynika, że podlega ono odrzuceniu. Powyższe sformułowanie należy rozumieć w ten sposób, że na podstawie samej treści pisma bez poznawania sprawy można stwierdzić, że pismo podlega odrzuceniu, np. gdy strona wnosi środek oskarżenia, który jej nie przysługuje. W każdym przypadku gdy nie została uiszczona należna opłata sąd w orzeczeniu kończące postępowanie w danej instancji nakazuje ściągnięcie tej opłaty od strony, która miała obowiązek ją uiścić albo od innej strony, jeśli z orzeczenia tego wynika że na niej ciąży obowiązek poniesienia kosztów postępowania.

Zwrot wydatków

Zwrot wydatków jest elementem kosztów sądowych obejmującym wydatki rzeczywiście poniesione w związku z przeprowadzenie postępowania. Na pokrycie wydatków związanych z wykonaniem określonej czynności wpłaca się zaliczkę wyznaczoną przez sąd. Obowiązek zapłaty zaliczki spoczywa na stronie która wniosła o wykonanie czynności powodujące wydatki. Jeżeli wniosek złożyło kilka stron albo sąd zarządził wykonanie czynności z urzędu zaliczkę rozdziela się na strony w częściach równych lub w innym stosunku ustalonym przez sąd. W przypadku gdy zaliczka nie zostanie wpłacona, a nie podjęcie czynności wywołującej wydatki stanowi przesłankę do zawieszenia postępowania sąd nie dokonuje czynności i zawiesza postępowanie. W pozostałych przypadkach nie wpłacenie zaliczki nie wstrzymuje biegu postępowania, a kwota potrzebna na pokrycie wydatków wykłada się tymczasowo z budżetu sądu. Następnie przewodniczący wzywa stronę zobowiązaną do wpłacenia zaliczki w terminie 14 dni, a jeżeli mieszka ona za granicą w terminie nie krótszym niż dwa miesiące. W razie niezastosowania się do wezwania sąd wydaje na posiedzeniu niejawnym postanowienie nakazujące ściągnięcie wyłożonej kwoty bez wstrzymania biegu postępowania. Jeśli wysokość wpłaconej zaliczki przewyższa wydatki pozostałe zaliczki zwraca się stronie z urzędu na jej koszt. W przypadku, gdy strona jest zwolniona od kosztów sądowych wydatki za stronę wykładane są z budżetu sądu.

Zasady ponoszenia kosztów postępowania przez strony

W postępowaniu sądowo-administracyjnym strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Przepisy ustawy przewidują jednak przypadki, w których jedna ze stron ma obowiązek zwrotu kosztów postępowania drugiej strony. W postępowaniu przed sądem I instancji zwrot kosztów postępowania przysługuje skarżącemu od organu w przypadku:

1) uwzględnienia skargi

2) w razie umorzenia postępowania, gdy organ uwzględnił skargę w całości przed dniem rozpoczęcia rozprawy

3) w razie umorzenia postępowania, gdy sprawa została załatwiona w drodze aktu wydanego w postępowaniu mediacyjnym

Należy podkreślić, że w postępowaniu przed sądem I instancji nie przysługuje zwrot kosztów postępowania organowi, nawet wtedy gdy skarżący sprawę przegra ( tj. gdy jego skarga zostanie oddalona). Natomiast w postępowaniu kasacyjnym ( przed sądem II instancji) zasadą jest, że stronie która wniosła skargę kasacyjną należy się zwrot poniesionych przez nią niezbędnych kosztów postępowania kasacyjnego jeżeli wygra sprawę. Zarówno w postępowaniu przed sądem I jak i II instancji, w razie częściowego uwzględnienia skargi sąd może w uzasadnionych przypadkach zasądzić na rzecz uprawnionego do zwrotu kosztów tylko część kosztów w szczególności jeśli skarga została uwzględniona w części niewspółmiernej w stosunku do wartości przedmiotu sporu. W szczególnych przypadkach sąd może odstąpić od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania w całości lub w części. Niezależnie od wyników sprawy sąd może nałożyć na stronę obowiązek zwrotu całości lub części kosztów wywołanych jej niesumiennym lub niewłaściwym postępowaniem. Sąd orzeka o kosztach należnych stronie na jej wniosek, który musi zostać zgłoszony najpóźniej przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia. Niezłożenie wniosku w powyższym terminie powoduje utratę uprawnienia do żądania zwrotu kosztów. O skutkach nie zgłoszenia wniosku sąd ma obowiązek pouczyć stronę, która działa bez adwokata lub radcy prawnego. Sąd rozstrzyga wniosek strony o zwrot kosztów w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę oraz w orzeczeniu o umorzeniu postępowania i w orzeczeniu uwzględniającym lub oddalającym skargę kasacyjną. Wyjątkiem od zasady orzekania o kosztach na wniosek strony jest sytuacja w której sąd orzeka na posiedzeniu niejawnym, a strona nie jest reprezentowana przez adwokata lub radcę prawnego. W takim przypadku sąd ma obowiązek orzec o kosztach należnych stronie z urzędu.

W domu:

Przeczytać i nauczyć się:

Przepisy o kosztach sądowych od art. 211 do art. 229 oraz przepisy rozdziału 3, zwolnienie od kosztów sądowych art. 239-242

Przeczytać art. 18 do 24 rozdział o wyłączeniu sędziego

Wykonanie orzeczeń sądowych

8

---