Hartowanie niedokrwieniem (preconditioning)

Liczne epizody wieńcowe poprzedzające często zawał mięśnia sercowego u ludzi mogą opóźniać śmierć komórki po całkowitym zamknięciu tętnicy wieńcowej, dając dodatkowy czas na interwencję w celu przywrócenia przepływu i zapobieżenia śmierci miocytów.

Hartowanie stanowi ostre zjawisko adaptacyjne, kiedy to miokardium reaguje na stres przejściową, lepszą tolerancja następujących po sobie epizodów niedokrwienia.

Wyniki eksperymentów laboratoryjnych wykazały, że w stanie zahartowania niedokrwieniem dochodzi do redukcji glikolizy beztlenowej i zmniejszenia produkcji mleczanów.

Dodatkowo znacznie zmniejsza się zużycie glikogenu. Mleczany kumulują się w zwykle niedokrwionym mięśniu sercowym niepoddanym hartowaniu, w miokardium prekondycjonowanym wolniej rozwija się kwasica.

Dochodzi też do wolniejszego wyczerpywania zapasów ATP i zmniejszenia zapotrzebowania energetycznego, co stanowi charakterystyczne cechy hartowania niedokrwieniem.

Z pojęciem preconditioning związane są zagadnienia apoptozy i martwicy komórek w niedokrwionym mięśniu sercowym:

• ogłuszenie - prawidłowy przepływ, upośledzona funkcja,

• hibernacja - upośledzony przepływ, upośledzona funkcja,

• preconditioning - powtarzające się niedokrwienie może indukować tolerancję.

---