199. SPOIWA STOSOWANE DO RÓŻNYCH FARB. - spoiwo - wapno gaszone - ciasto wapienne - farby wapienne - klej roślinny lub zwierzęcy - farby klejowe - szkło wodne sodowe lub potasowe - farby krzemionowe - oleje w postaci pokostów - naturalne, lniane konopie lub sztuczne - farby olejne
1. Spoiwa wodne - mleko wapienne o konsystencji śmietany, zaczyn cementowy, klej kostny lub skórny, klej roślinny, kazeinowy 2. Spoiwa bezwodne - pokost lniany, polipokost lniany, pokost syntetyczny, roztwory żywic naturalnych 3. Spoiwa emulsyjne - w postaci opalizującej cieczy, dyspersyjne lub lateksowe o wyglądzie białego zawiesistego mleka kauczukowego; fabryczne: Polinit, Emulit
200. SCHARAKTERYZOWAĆ KITY I SZPACHLÓWKI STOSOWANE W ROBOTACH MALARSKICH. KITY - w postaci mas lub past w zależności od podłoża - klejowy do tynków wapiennych, cementowo-wapniowy, cementowy oraz betonowy - gipsowo-kredowy do tynków gipsowo-wapiennych i gipsowych oraz sztablatur - kredowo-pokostowy do drewna uprzednio zgruntowanego - olejno-żywiczny do powierzchni stalowych, drewnianych, uprzednio zgruntowanych, przygotowanych na spoiwie będącym roztworem żywic syntetycznych w olejach schnących - miniowy do powierzchni metalowych - do elementów narożnych minia ołowiana, do pozostałych minia żelazna SZPACHLÓWKI - masy zacierowe o konsystencji ciastowatej, półciekłej i ciekłej: - gipsowe - do wygładzania wewnętrznych powierzchni w budynkach z wielko- i średniowymiarowych prefabrykatów - klejowo-olejne- do powierzchni elementów drewnianych i tynków pod olejne i emulsje - olejne - do powierzchni pokrytych farbą podkładową - nitrocelulozowe do powierzchni stalowych i zgruntowanych drewnianych - emulsyjne do rys i zagłębień zgruntowanych powierzchni - polimerocementowe - do wygładzania prefabrykatów ściernych
201. PRZYGOTOWANIE POWIERZCHNI POD MALOWANIE: - Przed rozpoczęciem wyrównania i reparacji ścian, należy najpierw szpachlą lub specjalną skrobaczką powiększyć rysy i pękniecia w tynku. Ponadto odbić młotkiem odstający tynk, tworzący tzw. pęcherze. Po wymieceniu z dziur okruchów tynku i ich przemyciu, wypełniamy je zaprawą. Napraw tynku dokonuje się zasadniczo zaprawą składającą się z tych samych materiałów, z jakich został zrobiony tynk; szczególnie starannie należy wykonać tynki na dużych powierzchniach ściennych i sufitowych, silnie oświetlonych, gdyż wszelkie nierówności są tu szczególnie widoczne. Stare powłoki olejne, jeżeli są nieuszkodzone, mogą pozostać jako podkład pod nową powłokę olejną, z tym że zostaną zmyte gorącą wodą z sodą i mydłem oraz pozbawione połysku, za pomocą rozcieńczonego amoniaku. Gruntowanie polega na przygotowaniu zależnie od potrzeb odpowiedniego gruntownika, a następnie powleczenie nim najpierw sufitu, a potem ścian.
202. IZOLOWANIE PLAM I GRUNTOWANIE RÓŻNYCH PODKŁADÓW POD MALOWANIE KLEJOWE I WAPIENNE. Gruntowanie daje ujednolicenie i zmniejszenie nasiąkliwości, zapobiega plamom. Specjalnego gruntowania przy malowaniu wapiennym nie wykonuje się. Jednak w celu uzyskania równomiernego krycia farbą można zgruntować powierzchnię rzadkim mlekiem wapiennym z nieznaczną domieszką pokostu lub oleju lnianego. Trwałośc powierzchni można zwiększyć przez zgruntowanie ługiem mydlarskim. W celu zabezpieczenia przed powstawaniem procesów gnilnych do farb klejowych dodaje się czasami wapno. Tynki wapienne i wapienno-cementowe po oczyszczeniu należy zgruntować gruntownikiem wapiennym (2,5 kg ciasta wapiennego, 6l wody z dodatkiem 0,15 kg szarego mydła); zgruntowanie ma na celu zmniejszenie i wyrównanie nasiąkliwości powierzchni tynku. Powierzchnie sztablatur giopsowych przed wykonaniem powłoki klejowej wymagają szczególnie znacznego zmniejszenia nasiąkliwości. W tym celu używa się następujących gruntowników: - pokostowy - ałunowo - mydlany
203. OGÓLNE ZASADY MALOWANIA WłAśCIWEGO : - FARBY KLEJOWE - wilgotnośc względna pomieszczeń max 75%, zabezpieczają przed powstawaniem procesów gnilnych przez dodanie wapna; tynki wapienne i cementowo-wapienne oczyścić, przetrzeć na sucho, zaprawić uszkodzenia, zgruntować ciastem wapiennym+ woda+ szare mydło, co ma na celu wyrównanie nasiąkliwości powierzchni. Powierzchnie sztablatur giopsowych przed wykonaniem powłoki klejowej wymagają szczególnie znacznego zmniejszenia nasiąkliwości. W tym celu używa się następujących gruntowników: pokostowego i ałunowo - mydlanego. Przygotowanie farby: kredę moczy się 12h w wodzie osobno - rozrabia pigmenty, dodaje do ciasta i miesza. Klej skóry gotuje się w wodzie i dodaje (700g na 10 l ściennej, 300g na 10 l sufitowej kleju).Otrzymaną farbę maluje się pędzlami ławkowymi, wałkiem lub mechanicznie. Maluje się po dokładnym wyschnięciu gruntu, farby jasne dwa razy. - FARBY EMULSYJNE I DYSPERSYJNE - krótki czas schnięcia, paroprzepuszczalne, technika malowania j.w.. Do farb emulsyjnych najlepiej nadają się naczynia emaliowane, po zakończeniu malowania narzędzia należy natychmiast przemyć ciepłą wodą. Dwa typy emulsji OW - olej w wodzie i WO - woda w oleju. Minimum 2 warstwy, powierzchnie drewniane zaleca się nasycić pokostem lub rozcieńczoną benzyną przed malowaniem. - FARBY KRZEMIANOWE - do malowania tynków, ale nie gipsowych, malujemy 2 razy, rozpoczynając po wyschnięciu podkładu. Pierwsze malowanie - farba rzadsza niż do drugiego; rozprowadza się cienko i równomiernie, najpierw pionowo, potem poziomo; Farbę w naczyniu stale się miesza; drugie malowanie szybciej niż pierwsze. Kolejną warstwę nakłada się zanim poprzednia straci połysk; narzędzia j.w. - FARBY OLEJNE I SYNTETYCZNE - farbą olejną maluje się 2-3 razy z coraz większym dodatkiem terpentyny do uzyskania powierzchni matowej; dwie pierwsze warstwy wygładza się pędzlami z borsuczej sierści, trzecią ...... się szczotką. Powierzchnie matowe, choć ładniejsze, są mniej trwałe od świecących. Stolarkę maluje się też 2-3 razy (czasami lakieruje), każdą warstwę wygładza się pędzlem z miękkiego włosia prowadzonym pionowo. Metale maluje się 2-3 razy olejną farbą rdzochronną cienką warstwą nakładaną po wyschnieciu poprzedniej.
204. KLASY ODPORNOŚCI OGNIOWEJ. - elementów budowlanych - materiały budowlane dzielimy na palne i niepalne (palne na niezapalne, trudno zapalne i łatwo zapalne). Miarą odporności ogniowej jest umownie ustalona odporność mierzona w godzinach, w których element w warunkach pożaru spełnia swoją funkcję. Szczelność pożarowa (odporność na przenikanie gazów, dymów itd.), izolacyjność cieplna - wielkość oporu przewodzenia ciepła. Klasa odporności ogniowej wyraża się w h, w których badany element budowli odpowiada warunkom odporności ogniowej. Ze względu na stopień rozprzestrzeniania się ognia elementy budowlane dzielimy na: - nie rozprzestrzeniajace ognia - z materiałów niepalnych - słabo rozprzestrzeniające ogień - z mat. trudnozapalnych - silnie rozprzestrzeniające ogień - z materiałów łatwopalnych
- KLASY ODPORNOŚCI OGNIOWEJ BUDYNKÓW - niebezpieczeństwo pożarowe to możliwość powstawania i łatwego rozprzestrzeniania się pożaru w budynku. Wyróżniamy 5 klas odporności ogniowej budynku. Zaliczenia do odpowiedniej klasy dokonuje się w zależności od kategorii niebezpieczeństwa pożarowego. Budynki zaliczamy do: - grupa I - kategoria niebezpieczeństwa pożarowego - grupa II - kategoria zagrożenia ludzi Do gr.I należą budynki dla potrzeb przemysłu, handlu, związane z produkcją, magazynowaniem, zajezdnie autobusowe i tramwajowe. Do gr.II zalicza się pomieszczenia mieszkalne i uzyteczności publicznej podzielone na grupy: ZI - domy towarowe, kina, sale konferencyjne ZII - szpitale, żłobki, sanatoria ZIII - budynki biurowe, szkoły, hotele ZIV - budynki mieszkalne ZV - archiwa, muzea Podział budynków ze względu na liczbę kondygnacji - do 15, do 25, do 55, pow. 55
71. SPOSÓB OBLICZANIA STROPÓW DZ I DOBIERANIA BELEK ŻELBETOWYCH. Oblicza się go jak płytę jednoprzęsłową wolnopodpartą z momentem przęsłowym M= ql2/8 lub jako częściowo zrównoważona z momentem w przęśle skrajnym M= ql2/10; w przęśle środkowym M= ql2/12, a ujemny moment podporowy M= ql2/16 Zmax = Ast * Rs Dmax = Asi * Rb Ast - powierzchnia pręta stalowego Rs - wytrzymałość stali Rb - wytrzymałośc betonu Asi - powierzchnia obszaru ściskanego Powyższy przekrój wprowadzamy do teowego, gdy x <t Przekrój pozornie teowy, bo strefa ściskana jest prostokątem. Strop liczy się w 2 fazach: 1. faza obciążenia związana z pracami montażowymi stropu; wtedy, gdy na belki układa się pustaki strefa ściskania jest mała 2. faza obciążania związana z użytkowaniem stropu - strefa ściskania jest większa, bo mamy belkę + beton Jeżeli z obliczeń wynika, że dla danej belki z katalogu strop przeniesie 2 fazy obciążenia, a nie przeniesie 1, to nie zwiększa się wymiarów belek, ale w czasie montażu strop należy podeprzeć?
72. OBLICZANIE STROPÓW AKERMANNA. Stropy gęstożebrowe mogą mieć schemat wolnopodparty lub częściowo zamocowany. Aby podpora spełniała warunek częściowego zamocowania muszą być spełnione warunki - ściana nad lub pod stropem jest wykonana z elementu o normalnej wytrzymałości na ściskanie 5 MPa - ściana jest wysokości co najmniej 2,5 m ponad projektowany strop, a na jej wierzchołku przykrywana jest innym masywnym stropem - obliczony strop zamocowany jest w ścianie przez wieniec żelbetowy o szerokości 1/20 rozpiętości stropu w świetle ścian, lecz nie mniej niż 24 cm
SCHEMAT STATYCZNY: WOLNOPODPARTY częściwo zamocowany z obu stron Przyjmuje się, że stal pracuje na rozciąganie, beton na ściskanie. W obliczeniach przyjmuje się, że pustak nie jest częścią konstrukcyjną: Dz = Zz =Mzewn As - powierzchnia obszaru ściskanego Dmax = As*Rb Rb - wytrzymałość betonu Zmax = Ast * Rs Ast - powierzchnia pręta stalowego Rs - wytrzymałość stali Dla przyjętej klasy stali, odczytuje się max średnicę pręta M zew ≤ Rs Ast Z = Rs Ast (ho - x/2) 0 = Rs Ast - Rb Asi
73. STROPY GĘSTOŻEBROWE ŁUPINOWE I SKRZYNKOWE. - skrzynkowe dwupłytowe - konstrukcja składa się z żeber i podwójnych płyt - górnrj i dolnej. Dolna płyta tworzy równą powierzchnię do tynkowania. Wewnątrz stropu znajduje się potrzebne do uformowania żeber i górnej płyty wypełnienie w postaci skrzynek z desek odpadkowych grubości 16-19 mm. Deski przymocowuje się do poprzecznych ramek drewnianych, które w przypadku deskowania stosuje się w odstępach do 1 m, a w przypadku płyt trzcinowych do ok. 0,5 m. Strop o dwóch płytach betonuje się w dwóch etapach. Strop nadaje się do przekrycia większych rozpiętosci, szczególnie do stropodachów - drewno łatwo przystosować do potrzebnego spadku dachu bez konieczności stosowania specjalnych warstw pochyłych, które dodatkowo obcinają konstrukcje. Ze względu na to, że stropy takie wykonuje się na pełnym deskowaniu i zużycie drewna, które pozostaje w ich wyniku,jest duze, należy je stosować tylko w wyjątkowych przypadkach. Z PŁYTĄ ŻELBETOWĄ DOLNĄ Z SUFITEM PODWIESZONYM 1 - RAMKA DREWNIANA 2. mata trzcinowa 3 - deskowanie 4 - płyta dolna 5 - płyta górna 6 - żeberko 7 - supermata 8 - tynk
ŁUPINOWE - wykonuje się z prefabrykowanych łupin żelbetowych z betonu klasy B20, łupiny mają grubość 3 cm, szerokość 60 cm, wysokość 21, 25 21 - stosowane w budownictwie mieszkaniowym dla rozpiętości 2,7 - 6 m ze stopniowaniem co 30 cm 25 - dla rozpiętości 7,8 - 8,1 - stropy bardzo lekkie, 1 m2 z posypką, bez podłogi 98 - 99 kg
74. PORÓWNAĆ STROPY DMS, ITB-70 I FERT. FERT - ugina się bardziej niż pozostałe f= 1,5 * 5/384 * ql4/EI, długość belek stropowych 2,4 - 6,0 m (zmieniają się co 30 cm), wysokość pustaka hp = 18 cm (F - 45), hp = 17,5 (F- 60), wysokość konstrukcyjna stropu h= 22 cm, grubość nadbetonu wynosi 4,0 (F - 45), 4,5 (F- 60). Cienkościenne pustaki ceramiczne przenoszą bez pęknięć i uszkodzeń obciążenie skupione w środku pustaków równe min. 1500 N. Wieńce zbroi się 4 prętami 10 i strzemionami 4,5 - 6 rozstawionymi w 25 - 30 cm. Wypełnienie wolnych przestrzeni między stropem a ścianą - pustakiem Fert jeśli odstęp pozwala na oparcie pustaka na wieńcu - przez wypełnienie cegłą dziurawką lub belką typu F. W stropach o rozpiętości większej niż 4,8 m wykonuje się żebro rozdzielcze w środku rozpiętości. Jeżeli ścianka działowa jest równoległa do belek to wykonuje się pod nią żebro z belek typu Fert.
DMS - strop gęstożebrowy. Składa się z prefabrykowanych żeber, pustaków i betonu uzupełniającego w pachwinach i nad pustakami. Stosowane są żebra wykonane z betonu nanoszonego do prefabrykowanych kształtek w postaci litery L. Zebra mają kształt przystosowany do oparcia na ruch pustaka. Ponad dolną stopką znajdują się otwory, przez które przepuszcza się pręty stalowe stanowiące zbrojenie poprzecznych żeber stężających i rozdzielczych, zapewniających lepszą współpracę beleczek, a tym samym zabezpieczających przed „klawiszowaniem”. Przy rozpiętościach stropów l = 4 - 5m stosuje się zazwyczaj jedno żebro, natomiast przy l > 5 m dwa o rozstawie 1,77 m. Do wykonania stropu DMS z belek prefabrykowanych nie są zasadniczo potrzebne rusztowania i deskowania. 1 - żebro 2 - pustak 3 - kształtki do żebra
ITB - 70 - strop gęstozebrowy, jest modyfikacją DZ-3 , składa się z prefabrykowanych stopek belek żelbetowych z wystającym zbrojeniem, pustaków z żużlobetonu lub innego materiału oraz wykorzystywanego na budowie betonu wypełniającego przestrzeń miedzy pustakami i tworzącego górną płytę. Na stopach belek układa się pustaki DZ-3, których nie uwzględnia się w obliczeniach statycznych jako elementów współpracujących. Beton wypełniający, tworzący górną płytę klasy B20, wysokośc konstrukcyjna 23 cm, rozstaw belek 60 cm, wysokość belki prefabrykowanej 22 cm, grubość płyty betonowej 3 cm. Strop ITB - 70 musi być podparty w czasie montażu.
75. SKLEPIENIA I ŁUKI, PODZIAŁ ZE WZGLĘDU NA KSZTAŁT OBWODNIC. Konstrukcje stanowiące przekrycie przestrzeni ograniczonej murami, łukami, belkami itp. mogą być płaskie lub krzywoliniowe i wówczas nazywamy je sklepieniami. W przekryciach płaskich występują w materiale naprężenia rozciągające, w sklepieniach zaś materiał przy obracaniu symetrycznym pracuje na ściskanie w całym przekroju. Sklepienia kamienne to zespół kamieni o specjalnych, najczęściej klinowych kształtach.Sklepienia przekrywające otwory w murach nazywane są łukami.
PODZIAŁ ZE WZGLĘDU NA KSZTAŁT OBWODNICY: - półkoliste - odcinkowe - eliptyczne - paraboliczne - koszowe - ostrołukowe - bizantyjskie - pełzajace
76. SKLEPIENIA ODCINKOWE, WARUNKI TECHNICZNE WYKONANIA, PODSTAWOWY ZAKRES OBLICZEŃ. Najczęściej spotykanymi sklepieniami stropowymi są sklepienia odcinkowe. Sklepienia odcinkowe srtopowe mają strzałkę równą 1/7 : 1/12, ale najczęściej 1/10 rozpiętości, kąt środkowy odcinka wynosi α = 38 - 63° (częściej α = 45°). Grubość sklepienia w zworniku powinna wynosić min. 1/50 rozpiętości. Wystające ze sklepienia zebra o wymiarach 1/2 * 1-1,2 cegły służą do usztywnienia sklepienia i stosuje się je co 1,2 - 2m. Żebra usztywniające wystające nad sklepienie, nazywa się nadłączami ,a pod sklepieniem - podłączami. Żebra takie należy stosować do sklepień o rozpiętości ponad 2,5 m i długości w kierunku osi ponad 5 m.
Przykłady sklepień odcinkowych w budynkach mieszkalnych w zależności od rozpiętości: a - przekroje poprzeczne, b - przekroje podłużne, c - szczegóły wiązania pospolitego cegieł w sklepieniach 1 - nadłącza, 2 - podłącza, 3 - pacha, 4 - pierwsza warstwa wiązania pospolitego, 5 - druga warstwa tego wiazania
W przejazdach pod bramami o rozpiętości 2,5 - 3 m stosowano sklepienia grubości 1 cegły. Dachy sklepień - dla poprawienia wytrzymałości i odkształcalności sklepienia należało od 1/3 do 1/2 ich wysokości wypełniać betonem i murem.
Opieranie sklepień odcinkowych: Sklepienia te opiera się o płaszczyzny wsporcze odpowiednio przygotowane w bruzdach muru lub łuku podpierającego. Początek spoiny wsporczej powinien wypadać prawie w połowie grubości cegły.
Jeżeli sklepienie opiera się na łuku, wezgłowie musi leżeć o 8-10 cm powyżej podstawy łuku. W wyniku działania obciążeń sklepienia dają rozpór, który przy obciażeniach symetrycznych znosi się we wszystkich przęsłach oprócz skrajnych. Jeżeli skrajna podporą jest belka, to w skrajnym przęśle należy stosować kotwie w rozstawie co ok. 1,5 m. Przy obciążeniu równomiernym q, rozpór H można obliczyć: H = ql2 / 8 fs; l - rozpiętość, fs - strzałka Przy oparciu przęsła na ścianie można nie stosować kotwi, jeżeli: - płaszczyzna wezgłowia A-A nie jest przesunięta tj. G f = nH G - całkowite obciażenie pionowe od górnych pięter w płaszcz. A-A H - rozpór obliczony ze wzoru H = ql2 / 8 fs f - współ. tarcia - dla tarcia muru po murze f = 0,7 n- współczynnik pewności, n= 1,4
- naprężenia powstające wskutek rozporu nie przekraczają wartości dopuszczalnych Orientacyjnie grubość muru ścian podporowych sklepień wynosi: a- gdy skrajną podporą jest mur, który nie dźwiga obciążenia wyzszej kondygnacji - 1/3 rozpiętości sklepienia b - gdy mur stanowi środkową podporę dwóch sąsiednich sklepień lub skrajną podporę dźwigającą oprócz danego sklepienia jeszcze ciężar następnej kondygnacji - ok. 1,4 - 1/5 rozpiętości sklepienia. Czoła sklepień powinny się opirać na ścianach o szerokości oparcia co najmniej 5 cm.
Cegły w sklepieniu mogą być układane w wiązaniu: - pospolitym - cegły względem siebie przesunięte 1/4 lub 1/2 cegły podstawami/ osi sklepien. - jodełkowym - układ prostokąta, ćwiartkami prostopadłe, pochylone 45 stopni - rąbem - na podłożonym wygiętym płaskowniku, bez krążyn i deskowań
77. SKLEPIENIA O PODWÓJNEJ KRZYWIŹNIE, TYPY, ZASTOSOWANIE. Rozróżnia się dwie grupy tego rodzaju sklepień: kopuły obrotowe i sklepienia beczułkowe. KOPUŁA OBROTOWA - to sklepienie, którego podniebienie powstało przez ruch płaskiej krzywej ab dookoła osi pionowej O Schemat kopuły obrotowej Murowanie kopuły przy użyciu łaty 1 - wezgłowie, 2 - obwodnica osadzonej na przegubie w srodku krzywiz. 3 - koło podstawy kopuły, 4 - szczyt
Najwyższy punkt podniebienia nazywa się szczytem. Krawędź wewnętrzna wezgłowia to koło podstawowe. Zależnie od obwodnicy mamy kopuły koliste, półkoliste, koszowe, eliptyczne, paraboliczne i ostrosłupowe. Rozkład naprężeń w kopułach pozwala na dobre wykorzystanie materiału konstrukcyjnego: kamienia, cegły, betonu.
kopuły żaglowe - kopuły te przekrywają pomieszczenia o kształcie wieloboku foremnego. Wykonuje się je jako jednopowierzchniowe lub z nasadzoną czaszą kopuły z łubniem - czyli walcem z kopułką, służą do zapewnienia górnego oświetlenia wnętrza kopuły
SKLEPIENIA BECZUŁKOWE - oparte na 4 ścianach. Sklepienia takie powstają np. przez przesunięcie końców krzywej odcinkowej po drugiej krzywej. W ten sposób tworzy się podniebienie sklepienia. Sklepienia te stosowane do przekryć niezbyt dużych pomieszczeń, wykonuje się z cegły. sklepienia ceglane - o podwójnej krzywiźnie - są to przekrycia powierzchniowe o rozpiętości do 24 m - cienkie, łupinowe lub faliste o duzej sztywności.
Sklepienie beczułkowe oparte na 4 ścianach.
Do murowania sklepień używa się zaprawy cementowej 1:3 z dodatkiem mleka wapiennego. Sklepienie beczułkowe wykonuje się na rusztowaniach przesuwnych. Kopuły za pomocą łaty osadzonej na przegubie kulistym, cegły zabezpiecza się przed zsuwaniem sznurem.
78. SKLEPIENIA ZŁOŻONE - KLASZTORNE, ŻAGLOWE, KRZYŻOWE - ZASTOSOWANIE, SPOSOBY WYKONANIA. Do sklepień złozonych zalicza się: sklepienia klasztorne zwykłe i żebrowo - łupinowe, żaglowo-zwarte, nieckowate, zwierciadlane, krzyżowe, krzyżowo- wspięte, gwiaździste, kryształowe
SKLEPIENIA KLASZTORNE ZWYKŁE - wznoszono nad wszelkimi wielobokami. Powierzchnia podniebienia tych sklepień utworzona jest z tzw. koleb tj. przenikających się powierzchni walcowych - kolistych, eliptycznych. Wszystkie koleby przenikają się krawędziami, wspólnym wierzchołkiem. Orientacyjna grubość sklepień klasztornych z cegieł wynosi: rozpiętośc do 3,5 m - 1/2 cegły; rozpiętość do 5 m - 1/2 cegły, żebro narożne 1*1 cegła, nadłącza co ok. 1,5 m ; rozpiętość 5-6 m - 1 cegła Murowanie sklepienia klasztornego wykonuje się sklepieniem pospolitym na pełnym deskowaniu. W sklepieniach bez żeber narożnych cegły sąsiednich koleb muszą kolejno zachodzić na siebie, powstałe nierówności wypełnia się zaprawą. Muruje się kolejno żebra, z wyjątkiem cegieł w szczycie, koleby, a na końcu osadza się cegły zwornikowe.
SKLEPIENIA ŻAGLOWE - przypominają wyglądem kopuły żaglowe jednopowierzchniowe. Zaletą ich jest możliwośc uzyskania dobrego oświetlenia. Murowanie zaczyna się od żagli, przy czym wezgłowia opierają się na cegłach jak najdalej wysuniętych wspornikowo ze ścian. Wiązanie cegieł jest takie samo jak w sklepieniach klasztornych. W ścianach przy krawędziach żagli muszą być wykonane gniazda na ok. 1/4 cegły, w które należy wmurować cegły sklepienia.
SKLEPIENIA KRZYŻOWE - powierzchnia podniebna utworzona jest z tzw. kozub, przenikających się walców, których ogranicznikami są obwodnice walców oraz krawędzie wzajemnego przenikania. Ciężary pionowe kozub przekazywane są na wierzchołki przekrywanego wielokata. Orientacyjne grubości sklepień krzyżowych wynoszą: dla rozpiętości do 5 m grubość kozub - 1/2 cegły, a żeber narożnych 1*1 cegły; dla l = 5 - 8 m, grubość kozub 1 cegła, a żebra 1 cegła w szczycie, 1,5 cegły w wezgłowiu. W środku kozub nadłącza. Murowanie sklepienia wykonuje się na pełnym deskowaniu. W sklepieniach z żebrami narożnymi 1*1 cegły można wykonywać murem zwykłym. Można też cegły w kozubach układać w jodełkę, stosując żebra 1 i 1,5 cegły. Czoła kozub powinny się wspierać na głębokości 5 m w gniazdach łuków podporowych i ścian. Do sklepień o podwójnej krzywiźnie stosuje się rusztowania
79. RODZAJE DACHÓW - WYMIENIĆ I NASZKICOWAĆ. 1. DACHY STALOWE - strome o konstrukcji kratownicowej, stosuje się lekkie pokrycie dachowe z blach fałdowych 2. DACHY ŻELBETOWE.- strome dachy żelbetowe obecnie nie są stosowane 3. DACHY DREWNIANE: - krokwiowe - krokwiowo-jetkowe - płatwiowo-kleszczowe - wieszakowe - jedno- i dwuwieszakowe
ZE WZGLĘDU NA KSZTAŁT DACHU: - jednospadkowy - dwuspadkowy - czterospadkowy - półszczytowy - mansardowy - naczółkowy - namiotowy - z przykryciem z elementów płaskich - z elementów walcowych i płaskich - łukowy z przykryciem elementami płaskimi - z przekryciem elementami przestrzennymi - pilasty z elementów płaskich - uskokowy - wieżowy - kopulasty z czaszy - kopulasty z łubinem - hełmowy - fałdowo-łukowy - łupinowy - walcowy - beczkowy
|
|
|