Teodycea - nazwa:

• Arystoteles - wiedza boska

• Średniowiecze - teologia racjonalna - opiera się na zasadach rozumowych, niewykluczających obserwacji i doświadczenia; teologia naturalna

• 1710 Leibniz - posłużył się tym określeniem by wyjaśnić żonie króla Fryderyka I zarzuty skierowane wobec Opatrzności Bożej sformułowane przez Boyle'a, który swoje wywody oparł na istnieniu zła.

OKRESLENIE: teodycea jest nauką o istnieniu Boga i Jego naturze, opartą na faktach spostrzegalnych i wyjaśnionych w świetle zasad rozumu.

Teodycea jest nauką - jeżeli uznalibyśmy, ze:

• Nauka to wiedza zdobyta metodycznie

• Układ jest logicznie zbudowany i stosunkowo jasny

• Jest sprawdzalna na drodze rozumnej lub doświadczalnej

• Ma stopień prawdopodobności, ale też pewność

to teodyceę możemy nazwać nauką.

(…) o istnieniu Boga: w określeniu teodycei przyjmujemy nazwę „Bóg” w sensie ostatecznej przyczyny świata i człowieka, a także, jako istotę, nad która nie możemy pomyśleć doskonalszej.

(…) o Bożej naturze - jakiś stopień wiedzy zdobędziemy zakładając chociażby nikłe podobieństwo miedzy rozumem boskim i ludzkim, miedzy wolą ludzką a boską i w ogóle miedzy bytem przygodnym a koniecznym.

(…) oparta na faktach spostrzegalnych - pragniemy wyjaśnić fakty spostrzegalne posługując się bardziej podstawowymi prawami naszego rozumu - tożsamości, niesprzeczności, wykluczonego środka, racji ostatecznej, przyczynowości i zmiany.

Narzędziem poznawczym jest rozum.

Teodycea.

1

---